Wydarzenie absolutnie historyczne. 17 sierpnia na Zamku Królewskim w Warszawie Hołd Szujskich.

Relacje polsko-rosyjskie oraz zwrot wraku TU-154M tematami rozmów w Moskwie

Na temat relacji polsko-rosyjskich, a także zwrotu wraku
TU-154M pod koniec tego miesiąca mają rozmawiać przedstawiciele
Prezydiów sejmowych Komisji Spraw Zagranicznych Polski i Rosji. Z
inicjatywą spotkania wyszła strona rosyjska.

Szef sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych Grzegorz Schetyna
stwierdził, że spotkanie w Moskwie ma być próbą polepszenia dialogu
polsko-rosyjskiego.

Widać niekonsekwencję; w tym momencie mówi się  o potrzebie poprawy
relacji, natomiast we wcześniejszym, rządzący prezentowali poglądy
jakoby współpraca układała się świetnie – stwierdził poseł Stanisław
Piotrowicz. Członek parlamentarnego zespołu ds. zbadania przyczyn
katastrofy smoleńskiej zwraca uwagę, że szczególnie podkreślono to w
filmie National Geographic.

- Dziś, kiedy społeczeństwo dostrzega fiasko – powiem – pozornych
działań rządu w zakresie odzyskania wraku, trzeba podjąć jakieś
działania, żeby znowu żyć tym, że o to przedstawiciele Prezydium i
jednej i drugiej komisji pojadą do Rosji, będą rozmawiać ze swoimi
odpowiednikami. Znowu media przez jakiś czas będą żyły tym, jak to
przedstawiciele obozu rządzącego starają się o to, co już dawno powinno
być w Polsce, skoro ta relacja tak się miała dobrze układać –  powiedział pos. Stanisław Piotrowicz.

Polityk dodaje, że należy pamiętać o tym, co wcześniej powiedział prezydent Rosji Władimir Putin.

- Wypowiedział się w ten sposób, że zwrot wraku będzie suwerenną
decyzją Komitetu Śledczego Rosji, a za tym i rosyjskiej prokuratury.
Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że wszystkie decyzje, które ten
komitet śledczy podejmuje, tak jak zresztą wszystkie ważne decyzje  z
Rosji podejmowane są na Kremlu, a więc przez Putina. Nie należy zatem
spodziewać się, że przyniesie to inne skutki – powiedział pos. Stanisław Piotrowicz.

Premier: kwestia wraku - cieniem dla relacji polsko-rosyjskich

Prezydia komisji spraw zagranicznych Sejmu i Senatu jadą do Moskwy rozmawiać m.in. o zwrocie wraku Tu-154M.

Do spotkania z rosyjskimi parlamentarzystami ma dojść 24-25 lutego w Moskwie. Jednak w ocenie Witolda Waszczykowskiego, posła PiS, wiceprzewodniczącego sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, przełomu w kwestii zwrotu wraku raczej nie należy się spodziewać.

– Nie liczę na to, że apel polskich parlamentarzystów odniesie skutek, Rosjanie ulegną i przekażą wrak. Nie mam tu żadnych złudzeń. Ale moim obowiązkiem, jako parlamentarzysty i dawnego współpracownika śp. Lecha Kaczyńskiego, jest uzmysławiać Rosjanom, że przetrzymywanie wraku, tak długie śledztwo w sprawie katastrofy, a także tak kłamliwy raport MAK jest wręcz wrogim aktem wobec Polski – mówi Waszczykowski.

Zwrotu w tej sprawie po wyjeździe parlamentarzystów nie oczekuje też premier Donald Tusk.

– Ja bym nie oczekiwał jakichś przełomów związanych ze spotkaniami, bo tych spotkań, ponagleń, apeli było naprawdę dużo – zaznaczył. Przyznał też, że „nad polsko-rosyjskimi relacjami wisi jak cień fakt, że Rosja zwleka z oddaniem wraku Tu-154”.

O planowanym spotkaniu prezydiów komisji spraw zagranicznych Sejmu i Senatu ze swoimi odpowiednikami z Dumy i Rady Federacji, czyli obu izb rosyjskiego parlamentu, poinformował wczoraj Grzegorz Schetyna, szef sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych. Jak zaznaczył, z inicjatywą spotkania wyszła strona rosyjska.

– Szef komisji spraw zagranicznych Rady Federacji Michaił Margiełow zgłosił propozycję otwarcia rozmów na temat relacji polsko-rosyjskich na poziomie parlamentarnym. Margiełow rozmawiał ze mną i z senatorem Włodzimierzem Cimoszewiczem. Zgodziliśmy się i ustaliliśmy agendę tych rozmów – powiedział Schetyna w rozmowie z PAP.

W jego ocenie, po katastrofie smoleńskiej nastąpiło nagłe zatrzymanie tego rodzaju współpracy, a zaproponowane spotkanie będzie pierwszym takim od wielu lat. Schetyna dopytywany o kwestię zwrotu wraku ocenił, że przede wszystkim należy podkreślać to, czego nie rozumieją Rosjanie, czyli wagę i symbolikę jego powrotu do Polski.

– O tym na pewno będziemy rozmawiać, a także o zakończeniu, co jest ogromnie ważne, postępowania prowadzonego przez prokuraturę rosyjską. Na to nie mamy wpływu, a Rosja od tego uzależnia zwrot wraku. W ogóle zakończenie postępowań przez polską i rosyjską prokuraturę zamyka pewien etap procesu dowodowego – dodał.

Tematów jest sporo

Spotkanie nie będzie dotyczyło wyłącznie kwestii smoleńskiej. Polscy parlamentarzyści będą chcieli poruszyć takie problemy, jak wspieranie już istniejących instytucji, np. Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia czy Grupy do Spraw Trudnych. Wciąż nierozwiązaną kwestią są też pozostające w Rosji zasoby polskiego dziedzictwa kulturowego.

W ocenie Waszczykowskiego, planowane rozmowy powinny także dotyczyć szerszej tematyki związanej z relacjami polsko-rosyjskimi, w tym polityki Rosji wobec Europy Środkowej, UE, NATO.

– Przyznam, że jest dla mnie zagadką, na ile jesteśmy w stanie porozumieć się z Rosjanami. Na pewno, prócz kwestii wraku, będziemy podnosić inne sprawy. Osobiście chcę zwrócić uwagę na kłamliwość raportu MAK, na jego niedostosowanie do realiów, na szereg pominięć, a szczególnie pominięcie roli strony rosyjskiej. Chcemy rozmawiać, ale też nie mam wielkich oczekiwań i złudzeń, że Rosjanie podejmą rzeczowy dialog – dodaje parlamentarzysta.

Owa ostrożność to efekt doświadczeń ostatnich spotkań z politykami rosyjskimi w ramach delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, powodujących wrażenie, że Rosja stacza się na pozycje już nie „deficytu demokracji”, ale na „pozycje niedemokratyczne”.

– Na pewno trzeba wykorzystać wszystkie formy rozmów z Rosjanami. Trzeba docierać do nich i tłumaczyć. Ta forma parlamentarna ma szanse dotrzeć do szerszego kręgu Rosjan. I może nie tyle będzie ona skuteczna w tym znaczeniu, że Rosjanie podejmą korzystne dla nas decyzje, ile że przez społeczeństwo rosyjskie bardziej dostrzegane będą problemy, jakie nas dzielą. Rozmowy zamknięte dwóch dyplomatów nie zawsze docierają do opinii publicznej – zaznacza poseł.

Marcin Austyn

http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/22766,o-wraku-przy-samowarze.html

Szanowna Pani Marylo,

Aby nastąpiły normalne stosunki między Rosja a Polską, to Rosjanie muszą pierwej przeprosić Naród Polski za:

Od pierwszego rozbioru do 1956 roku

Ukłony moje najniższe

nie po to Putin wykłada tyle milionów dolarów, aby odbudować mit wielkiej, demokratycznej Rosji, opartej na wartościach, żeby uznać fundament mordów, na których budowano tę potęgę.

Putin ma do tego prawo bo działa w interesie swojego narodu, ale OBOWIĄZKIEM polskich polityków jest odpowiadać na tę propagandę PRAWDĄ historyczną. Tego nie robią, kładą się plackiem , zeby Putin mógł po nich przejść bez zamoczenia w krwi pomordowanych Polaków swoich oficerek KGB-isty.

Hańba zdrajcom !

Pozdrawiam serdecznie

Zaplanowane ludobójstwo
http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/23478,zaplanowane-ludobojstwo.html

Dnia 10 lutego 1940 roku, w środku mroźnej zimy, władze sowieckie przeprowadziły olbrzymią operację wepchnięcia do bydlęcych wagonów 140 tysięcy ludzi. To było pierwsze z czterech skumulowanych uderzeń w obywateli Rzeczypospolitej – mieszkańców obszarów okupowanych przez ZSRS.

To była wielka, przemyślana operacja w skali sowieckiego państwa. Uderzenie w elity polskiego państwa przeprowadzone na podstawie sporządzanych od wielu miesięcy imiennych list osadników wojskowych i cywilnych, pracowników służby leśnej, a także sędziów i prokuratorów, policjantów oraz innych urzędników i pracowników umysłowych wraz z rodzinami.

Państwo bolszewików od początków swego istnienia miało kłopot i z Polską, i z Polakami. W latach 1919-1920 niepodległa Rzeczpospolita stanęła na drodze ekspansji sowieckiego imperium w Europie. W latach 20. i 30. Polacy, wciąż licznie zamieszkujący przede wszystkim zachodnie krańce imperium, okazali się szczególnie odporni na hasła kolektywizacji i ateizacji. W latach 30. oprócz codziennych przejawów sowieckiego terroru, aresztowań poszczególnych osób i rodzin zdecydowano o konieczności definitywnego rozprawienia się z Polakami w ZSRS.

W 1936 r. dokonano pierwszej fali antypolskich aresztowań i deportacji ludności zamieszkałej w rejonach nadgranicznych oraz polskich rodzin z Nowogrodu Wołyńskiego, Żytomierszczyzny i Płoskirowa. Represjonowano prawie 100 tys. osób, z czego dominującą większość stanowili Polacy. W latach następnych (1937-1938) NKWD przeprowadziło tzw. polską operację i wiele działań represyjnych na Ukrainie i Białorusi, dokonując aresztowań, deportacji i rozstrzeliwania osób narodowości polskiej. Akcje te wraz z następnymi działaniami terrorystycznymi do 1939 r. dotknęły w sumie ok. 250 tys. Polaków – obywateli ZSRS. Już wtedy działania NKWD wyczerpywały wszelkie znamiona później sformułowanych definicji ludobójstwa.

Sowieci przystąpili do nowego etapu „oczyszczenia” Polski z Polaków zaraz po tym, jak dzięki sojuszowi z Hitlerem objęli swą władzą wschodnią połowę Rzeczypospolitej. Doraźne represje, często improwizowane, morderstwa i wywózki szybko uzupełniono akcją solidnie zaplanowaną i realizowaną przy użyciu całej państwowej machiny terroru. Już na przełomie października i listopada 1939 roku w ramach oczyszczania „strefy nadgranicznej” przeprowadzono deportację ponad 55 tys. polskich obywateli. W latach 1940-1941 Rosjanie dokonali czterech wielkich operacji deportacyjnych polskich obywateli, których wywożono przede wszystkim na Syberię i w stepy Kazachstanu. Miały one miejsce kolejno w lutym, kwietniu i czerwcu 1940 r. oraz w okresie maj-czerwiec 1941 roku. Dwie ostatnie deportacje objęły także żołnierzy wcześniej internowanych na Litwie i Łotwie. Dostępne źródła sowieckie w sumie dokumentują w sposób bezpośredni 327 tys. deportowanych obywateli Rzeczypospolitej różnych narodowości. Według polskich szacunków, liczba ta była co najmniej dwukrotnie wyższa.

Równolegle z deportacjami na całych ziemiach wschodniej Polski prowadzono rozległe aresztowania. W więzieniach osadzono ponad 100 tys. osób, z których znaczną część wymordowano w ramach śledztw i zbiorowych mordów. Do ofiar sowieckich należy także doliczyć także tych przymusowo wcielanych do Armii Czerwonej. Wielu z nich potem zginęło z rąk niemieckich. Dzisiejsza Rosja z tupetem traktuje ich jako „swoich obywateli”.

Decyzją z 5 marca 1940 r. postanowiono przeprowadzić „akcję specjalną” polegającą na wymordowaniu oficerów WP z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku. Najwięcej wymordowano w Twerze, pozostałych – w Katyniu i Charkowie. Około 25 tys. jeńców skierowano do jednego z największych obozów koncentracyjnych na ziemiach wschodniej Polski, tzw. obozu rówieńskiego (od 1940 r. zwanego lwowskim) w ramach „Budowy NKWD nr 1”. Żołnierze byli wykorzystywani m.in. do niewolniczej pracy przy budowie strategicznej szosy łączącej Nowogród Wołyński ze Lwowem. Dalszych ponad kilkanaście tysięcy zmuszono do ciężkich robót w kopalniach żelaza i wapnia na Ukrainie, kolejnych – do budowy w warunkach ogromnej śmiertelności linii kolejowej w republice Komi.

Sowieckie zbrodnie na Polakach na ziemiach wschodnich zostały przerwane w 1941 roku przez atak Hitlera na ZSRS. Po dwóch latach terroru niemieckiego stały się one przedmiotem nowej agresji sowieckiej już od pierwszych tygodni roku 1944. Zwycięskie mocarstwo ponownie anektowało wschodnią połowę polskiego państwa. Przystąpiło też do nowej akcji depolonizacyjnej. Nowe fale represji i wywózek do „łagrów” dotknęły nie tylko żołnierzy AK i urzędników Polski Podziemnej, ale także ludność cywilną. Miały zarazem wymuszać decyzje o wyjazdach na Zachód, za tzw. linię Curzona. Jak na urągowisko ogłoszono to „repatriacją”. W rzeczywistości była to ekspatriacja, czyli wysiedlenie, względnie wymuszone opuszczenie ojczystego kraju.

Mimo represji i wyniszczenia wciąż przetrwały skupiska polskiej ludności, przede wszystkim na przeciętej granicą litewsko-białoruską Wileńszczyźnie, ale też na innych obszarach obecnej Białorusi i Ukrainy.

Dr Maciej Korkuć

M. Borawski/Nasz Dziennik

Syndykat zbrodni

Anna Zechenter, IPN Oddział Kraków

To jednak nowość. Rosyjski historyk wygłosił na Zamku Królewskim wykład o Piłsudskim. Patronat: ministerstwo kultury

Niestety, nie ma żadnych sygnałów, które sugerowałaby, że to zjawisko
dwustronne, tzn. że polscy historycy też będą wygłaszali wykłady na
Kremlu.

Polska w XX wieku. Zarysy historii politycznej.

W Moskwie odbyła się prezentacja fundamentalnej monografii „Polska w
XX wieku. Zarysy historii politycznej”. W jej stworzeniu brali udział
wybitni naukowcy z Instytutu Słowianoznawstwa Rosyjskiej Akademii Nauk,
Moskiewskiego i Permskiego Uniwersytetu. →

W wywiadzie dla „Głosu Rosji” opiekun naukowy i współautorka monografii profesor Albina Noskowa zaznaczyła:

Na
XX wiek przypadły ostre zwroty historii i wspaniałe w swojej skali
wydarzenia w Rosji i Polsce. W tym przywrócenie niezależnego państwa
polskiego i stworzenie Związku Radzieckiego, wciągnięcie naszych krajów w
wir II wojny światowej, dalej – aktywna walka z faszyzmem, współudział w
podziale Niemiec po upadku hitleryzmu, polityczne podsumowanie II wojny
światowej różnie przyjmowanej w Rosji i w Polsce.

W tym samym XX wieku – kontynuuje profesor Noskowa – staliśmy
się świadkami kształtowania się i rozpadu systemu socjalistycznego,
Układu Warszawskiego, a także przejścia naszych krajów do innej
rzeczywistości społecznej i geopolitycznej. Trwały i są do tej pory
kontynuowane poszukiwania dróg naprawy nowych partnerskich stosunków
między RP i FR.

Jedno
tylko wyliczenie tych wydarzeń ukazuje tę ogromną skalę historycznych
zmian, które dotknęły miliony Rosjan i Polaków w XX wieku. Tak więc
twórcy tej monografii musieli uruchomić kolosalne zasoby archiwalne
zarówno w Federacji Rosyjskiej, jak i w Polsce, na Ukrainie, Białorusi,
Litwie i innych krajach.

Najwięcej
uwagi poświęciliśmy takiemu trudnemu tematowi jakim są różnorodne z
politycznego punktu widzenia ruchu oporu antyhitlerowskiego na terenie
Polski. Ten ruch, jak wiadomo, miał różne wektory i punkty orientacyjne.
Szczególnie na ostatnim etapie II wojny światowej rozwinęła się bardzo
ostra, bezlitosna walka między tymi, którzy orientowali się na rząd
polski w Londynie, a tymi, którzy chcieli budować w Polsce nowe, i jak
im się wtedy wydawało, bardziej sprawiedliwe życie, niż było wcześniej
przed wojną.

Walki
między partyzantami o różnym ubarwieniu politycznym były w Polsce
okrutne, przelało się wiele krwi. W Polsce i w Rosji o tych wydarzeniach
napisano niemało prawdy, ale niekiedy pojawiały się półprawdy i różnego
rodzaju zafałszowania. Oto dlaczego postanowiliśmy napisać tę
monografię opierając się tylko na wiarygodnych danych ze wszystkich
dostępnych dla nas archiwów –podkreśla profesor Noskowa.
– Przeprowadziliśmy własną analizę naukową starając się zorientować w
zagmatwanych splotach minionych 100 lat polskiej historii. I uczciwie,
otwarcie wyraziliśmy swoje opinie o różnych, często sprzecznych
wydarzeniach XX wieku.

Teraz
czekamy, kiedy polscy koledzy przeczytają monografię i wyrażą swoje
opinie o niej. Dla nas ich opinia jest bez wątpienia ważna.

A
wkrótce czeka nas ciąg dalszy ciekawej wspólnej pracy w ramach
Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych. Przecież zupełnie nie
wszystkie białe i czarne plamy naszej wspólnej historii są odnalezione i
naukowo skomentowane. Tym właśnie będziemy zajmować się w najbliższych
latach.

Do Moskwy udadzą się dziś przedstawiciele prezydiów komisji spraw
zagranicznych Sejmu i Senatu. Jutro spotkają się ze swoimi
odpowiednikami z Dumy i Rady Federacji.

Stosunki rosyjsko-polskie sukcesywnie się rozwijają i to przeważnie w pozytywnym kierunku – oświadczył dzisiaj przewodniczący Komitetu do Spraw Międzynarodowych Rady Federacji Michaił Margiełow, przemawiając podczas otwarcia rozmów z delegacją parlamentarzystów Polski, na której czele stoi Włodzimierz Cimoszewicz.

Według Margiełowa „wszystkie dwustronne mechanizmy działają, funkcjonuje forum regionów pod patronatem naszych najwyższych izb”. Poinformował on, że istnieje porozumienie dotyczące przygotowania wspólnego dokumentu „Programu 2020 stosunków rosyjsko-polskich”. Działa grupa zajmująca się trudnymi sprawami w naszej historii. W Moskwie i Warszawie zaczęły funkcjonować centra dialogu i porozumienia. Margiełow poinformował, że oba kraje „mają przed sobą rok wymiany kulturowej – w 2015 roku obchodzony będzie rok Polski w Rosji i Rosji w Polsce”.

Według słów senatora oba kraje wymieniają opinie również na temat aktualnych międzynarodowych zagadnień takich, jak Rosja-NATO, obrona przeciwrakietowa oraz współdziałanie NATO i OBWE. „Mam nadzieję, że my jako dwa kraje europejskie, będziemy dążyć do celu, zadeklarowanego wiele lat temu, zwanego wspólnym domem europejskim” – podkreślił Margiełow.

http://polish.ruvr.ru/2013_02_25/Stosunki-rosyjsko-polskie-rozwijaja-sie...

Szef Komitetu do Spraw Międzynarodowych Rady Federacji Michaił Margiełow wzywa do niewykorzystywania smutnych kart historii w polityce, w relacjach między Rosją i Polską.

Występując na spotkaniu komitetów ds. międzynarodowych Dumy Państwowej i Rady Federacji z delegacją parlamentarną Polski, na której czele stoją szefowie komisji ds. międzynarodowych Senatu i Sejmu, Michaił Margiełow podkreślił, że polityki Polski, jak i każdego innego państwa, nie należy budować jedynie w oparciu o historię.

„Oczywiście, historia wpłynęła na światopogląd Polaków w kwestiach silnego poczucia patriotyzmu i dążenia do niepodległości. Tym nie mniej, wykorzystywanie smutnych kart historii w praktycznej polityce nie jest owocne ani dla Polski, ani dla Rosji” – podkreślił Michaił Margiełow dodając, że „jeśli zagłębić się w historii, to wszystkie europejskie stolice są przed sobą nawzajem winne”.

Według niego Rosja pozytywnie ocenia dwustronną współpracę handlowo-gospodarczą, ale jednocześnie wyraża niepokój w związku z projektem Polski „O gazie”. „Ustawa ta została opracowana do trzeciego pakietu energetycznego Unii Europejskiej. Mamy nadzieję, że ustawa nie będzie obowiązywała spółki akcyjnej Europol GAZ”.

Margiełow podkreślił, że Rosja jest nastawiona na dialog z polskimi parlamentarzystami w kwestii bezpieczeństwa euroatlantyckiego oraz stosunków między Rosją a NATO.

„Niewątpliwie niepokoi nas projekt budowy obrony przeciwrakietowej w Europie oraz ogólne kwestie działania NATO w nowych warunkach” – dodał senator.

Temat obrony przeciwrakietowej zaproponował szef komitetu ds. międzynarodowych Dumy Państwowej Aleksiej Puszkow.

„Stany Zjednoczone rozpatrują Polskę jako terytorium prawdopodobnego rozmieszczenia tarczy antyrakietowej” – podkreślił Puszkow.

W związku z tym uważa on, że właśnie to pytanie mogłoby stać się jednym z najważniejszych w dialogu parlamentarzystów obu krajów. „Taki dialog sprzyjałby naszym stosunkom dwustronnym. Polska w kwestii rozmieszczenia systemu obrony przeciwrakietowej mogłaby odegrać swoją pozytywną rolę” – powiedział A. Puszkow.

Z kolei przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu Grzegorz Schetyna podkreślił, że Polska bardzo pozytywnie reaguje na pomysł zniesienia wiz dla Rosji w ramach Unii Europejskiej.

„Jesteśmy zainteresowani przywróceniem porozumienia o współpracy w ramach Rosja-UE” – podkreślił Schetyna.

Jednocześnie wezwał on Rosję, żeby nie rozpatrywała Zachodu i NATO jako potencjalnych wrogów. „Tak nie jest. W związku z tym, bez względu na istniejące sprzeczności, zacznijmy rozmawiać ze sobą, ponieważ dialog jest jedyną skuteczną drogą w polityce” – powiedział Grzegorz Schetyna.
http://polish.ruvr.ru/2013_02_25/Rosyjsko-polski-dialog/

http://topwar.ru/print:page,1,2422-pilsudskaya-polsha-prestupleniya-prot...

Пилсудская Польша: преступления против человечности

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl          Olsztyn , 25 luty 2013 r.

11-041 Olsztyn

ul. Rzędziana 32

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej

w Federacji Rosyjskiej

Ambasador  Wojciech Zajączkowski

moskwa.amb.sekretariat@msz.gov.pl

Minister Spraw Zagranicznych

Pan Radosław Sikorski

Biuro Rzecznika Prasowego MSZ

rzecznik@msz.gov.pl

Wniosek o udzielenie informacji publicznej

Działając w imieniu Stowarzyszenia Blogmedia24.pl z siedzibą w
Olsztynie, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do
informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. Nr 112, poz.
1198), wnoszę o udostępnienie informacji publicznej o tym, czy
zostały przez Ambasadę i Ministerstwo podjęte działania w związku ze
skandaliczną publikacją na portalu rosyjskim topwar.ru

http://topwar.ru/2422-pilsudskaya-polsha-prestupleniya-protiv-chelovechnosti.html



Publikacja znajduje się na stronie głównej portalu i w tej chwili
liczy już 3474 odsłon z licznymi komentarzami.



Sprawa jest wyjątkowo bulwersująca dodatkowo ze względu na fakt, że
ta skandaliczna, nie mająca nic wspólnego z prawdą historyczną
publikacja została opublikowana na stronie głównej portalu dzisiaj,
w dniu kiedy w Moskwie znajduje się delegacja polskiego sejmu i
senatu na  czele której  stoi Włodzimierz Cimoszewicz. Szef Komitetu
do Spraw Międzynarodowych Rady Federacji Michaił Margiełow wezwał
podczas spotkania z polskimi parlamentarzystami do
niewykorzystywania smutnych kart historii w polityce, w relacjach
między Rosją i Polską.

20 lutego 2013 r. W Moskwie odbyła się prezentacja
fundamentalnej monografii „Polska w XX wieku. Zarysy historii
politycznej”. W jej stworzeniu brali udział wybitni naukowcy z
Instytutu Słowianoznawstwa Rosyjskiej Akademii Nauk, Moskiewskiego
i Permskiego Uniwersytetu. Profesor Albina Noskowa :

"Najwięcej uwagi
poświęciliśmy takiemu trudnemu tematowi jakim są różnorodne z
politycznego punktu widzenia ruchu oporu antyhitlerowskiego na
terenie Polski. Ten ruch, jak wiadomo, miał różne wektory i
punkty orientacyjne. Szczególnie na ostatnim etapie II wojny
światowej rozwinęła się bardzo ostra, bezlitosna walka między
tymi, którzy orientowali się na rząd polski w Londynie, a tymi,
którzy chcieli budować w Polsce nowe, i jak im się wtedy
wydawało, bardziej sprawiedliwe życie, niż było wcześniej przed
wojną.

Walki między
partyzantami o różnym ubarwieniu politycznym były w Polsce
okrutne, przelało się wiele krwi. W Polsce i w Rosji o tych
wydarzeniach napisano niemało prawdy, ale niekiedy pojawiały się
półprawdy i różnego rodzaju zafałszowania. Oto dlaczego
postanowiliśmy napisać tę monografię opierając się tylko na
wiarygodnych danych ze wszystkich dostępnych dla nas archiwów –podkreśla
profesor Noskowa. –
Przeprowadziliśmy własną analizę naukową starając się
zorientować w zagmatwanych splotach minionych 100 lat polskiej
historii. I uczciwie, otwarcie wyraziliśmy swoje opinie o
różnych, często sprzecznych wydarzeniach XX wieku.

Teraz czekamy, kiedy polscy
koledzy przeczytają monografię i wyrażą swoje opinie o niej. "



Oczekujemy stanowczej reakcji Ambasady , wyjaśnienia i sprostowania
tych szokujących kłamstw ze strony wydawcy portalu. W świetle opisu
"monografii" powstaje niepokojące pytanie,kto ze strony polskiej
będzie recenzował tę książkę i kiedy opinie polskich historyków
zostaną podane do wiadomości publicznej.

Autor publikacji na portalu rosyjskim topwar.ru powołuje się na
źródła:

По материалам сайтов «Правда о Катыни», «Русская Линия»,
«Википедия», а также американских и германских печатных
источников.

Z poważaniem

Prezes Zarządu

Elżbieta Szmidt

Fajną książkę wczoraj przeczytałem.

Piotr Głuchowski i Marcin Kowalski są dziennikarzami "Gazety
Wyborczej", ale udało im się napisać całkiem dobrze demaskującą
"żydowski heroizm oddziału braci Bielskich" książkę pod tytułem "Odwet".
Biblioteka Gazety Wyborczej, Warszawa 2009.

Obalają w niej oskarżenia niektórych polskich historyków o udziale żydowskich partyzantów Bielskiego w masakrze w Nalibokach 8 maja 1943 roku - de facto uczestniczyli w niej partyzanci oddziału Szlomo Zorina.

Oprócz tragicznych dziejów Żydów białoruskich są w książce opisane
ciekawe koleje polskiej partyzantki AK na terenie Puszczy Nalibockiej, w
tym słynnego oddziału por. "Góry" (potem "Doliny) - Adolfa Pilcha,
który pod koniec lipca 1944 dotarł pod Warszawę i lepiej wykorzystany
mógł zmienić przebieg bitwy Powstania Warszawskiego...

http://witas1972.salon24.pl/489540,odwet-oporowi-gloryfikujacemu-zydowsk...

Pani Elżbieta Szmidt

Prezes Zarządu

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl

11-041 Olsztyn

ul. Rzędziana 32

Szanowna Pani,

W odpowiedź na Pani pismo z dnia 25.02.2013 r., na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1198), o udostępnienie informacji publicznej informujemy, iż po zapoznaniu się z materiałem opublikowanym przez „topwar.ru”, nasza Ambasada opracowała materiał, który w dniu 11 marca br. został zamieszczony na rosyjskim portalu pod publikacją (http://topwar.ru/2422-pilsudskaya-polsha-prestupleniya-protiv-chelovechn...).

Niestety, mimo podejmowanych wysiłków, nie udało się znaleźć innej drogi dostarczenia i upublicznienia naszego pisma. Poniżej przytaczamy jego tekst.

Z poważaniem

Grzegorz Teleśnicki

I sekretarz ds. prasowych

Wydział Polityczny
Ambasada RP w Moskwie
ul. Klimaszkina 4, 115 127 Moskwa
Telefon: +7 495 231 15 36
Faks: +7 495 231 15 35
www.msz.gov.pl
www.poland.gov.pl

www.moskwa.polemb.net

Panie Redaktorze,

Z dużym zaniepokojeniem i smutkiem przeczytałem zamieszczony na Waszej stronie artykuł poświęcony „Polsce Piłsudskiego” („Polska Piłsudskiego: przestępstwa przeciw ludzkości”, topwar.ru, Archiwum Wojenne, Historia, 25.02.2013 r.).

Polemika z nagromadzonymi przekłamaniami, pokrętnymi interpretacjami wielu różnych wydarzeń historycznych, wymagałaby opublikowania odrębnego artykułu. Trudno polemizować z tezami dyktowanymi złą wolą. Autor twierdzi na wstępie (nie tłumacząc jednak, jaki związek z Katyniem w 1940 r. miały tragiczne losy bolszewickich jeńców w latach 1919 – 1920?), że Polska „kategorycznie odrzuca wszelkie obwinienia” w kwestii jeńców bolszewickich. Następnie jednak korzysta z tak ważnego źródła na ten temat, jak wydana wspólnie przez naukowców polskich i rosyjskich praca „Krasnoarmiejcy w Polskom plienu 1919 – 1922. Sbornik dokumientow i materiałow, Moskwa 2004. To oczywiście jedna z wielu pozycji znanych w Polsce – szkoda, że Autorzy nie zdecydowali się na podanie szerszego opisu tej cennej pracy, jak również szersze (ale nie wybiórcze!) skorzystanie z wielu innych dostępnych publikacji (jak np. Zbigniew Karpus, Jeńcy i internowani rosyjscy i ukraińscy w Polsce w latach 1918-1924. Z dziejów militarno-politycznych wojny polsko-radzieckiej, Toruń 1991, Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer, Służba jeniecka w Wojsku Polskim w latach 1918-1939, "Studia i Materiały do Historii Wojskowości" T. XXXIV: 1991, s. 207-228; Tuchola. Obóz jeńców i internowanych 1914-1923. Opracowali Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer, Toruń 1997, ss. 236.). Warto by może także spojrzeć na los polskich jeńców w niewoli sowieckiej? (Zwycięzcy za drutami. Jeńcy polscy w niewoli 1919-1922. Dokumenty i materiały. Opracowali i do druku przygotowali: Stanisław Alexandrowicz, Zbigniew Karpus i Waldemar Rezmer, Toruń 1995.,).

Sprawa jeńców w latach 1919 – 1924 stanowiła przedmiot nie tylko zainteresowania polskich badaczy (zwrócić należy też uwagę na daty publikacji – chodzi o lata 90. XX stulecia!), ale i wspólnych ustaleń autorytetów naukowych Polski i Rosji? Mało tego – pojawiają się liczne materiały publicystyczne – które niekiedy (jak np. publikacje Igora T. Miecika w Newsweeku Polska http://www.redakcja.newsweek.pl/Tekst/Polityka-Polska/532299,Obozy-jenie...) poruszają dokładnie te same sprawy, co znajdujące się w „Piłsudskiej Polsce”. Co zatem – spytajmy raz jeszcze - ma być rzekomo przez Polskę „odrzucane”?

Nie sposób jednak spokojnie komentować faktu bezkrytycznego przytaczania hitlerowskiej wersji wydarzeń w Bydgoszczy we wrześniu 1939 r. (tezy propagandy Goebbelsa). Krótko: mniejszość niemiecka w Bydgoszczy liczyła ok. 9 000 mieszkańców. W jaki zatem sposób Polacy mieliby tam „zamordować” ok. 58 000 „cywilnych mieszkańców” pochodzenia niemieckiego…? To więcej niż 1/3 całej populacji tego miasta w 1939 r. Brak natomiast chociażby słowa o niemieckiej zemście na polskiej ludności po zajęciu miasta przez hitlerowców.

Jakim cudem do „Polski Piłsudskiego” (J. Piłsudski zmarł w 1935r.) przypisano tragedię w Jedwabnem i tzw. pogrom kielecki („masowe zabójstwa Żydów w czasie II wojny światowej”) – to także pozostanie tajemnicą Autora tekstu. Także w tym zakresie wyrażane opinie nie odzwierciedlają rzeczywistego stanu wiedzy historycznej dotyczącego tych trudnych – ale też nie „odrzucanych” w Polsce! – spraw. Bezpośrednich sprawców „pogromu kieleckiego” osądzono zaraz po tej tragedii!

Jak pisałem, nie sposób podejmować rzeczowej polemiki z materiałem przepełnionym złą wolą, pisanym pod z góry założoną, fałszywą tezę o „ludobójczym” (tego słowa Autor nadużywa szczególnie często) działaniu Polski - ignorującym przy tym wyniki gruntownych, wieloletnich badań naukowych (niekiedy prowadzonych w układzie polsko – rosyjskim). Najgorsze jest jednak to, że tego rodzaju publikacje budzą „upiory z przeszłości”: ożywiają zadawnione urazy, rozdmuchują mity, powielają negatywne stereotypy. Lektura wielu głosów internautów pod artykułem jest tego prawdziwie przerażającym świadectwem. Państwa publikacja cofa (miejmy nadzieję, że nieskutecznie) koło historii o dziesięciolecia, zaprzeczając tworzonemu z niemałym wysiłkiem duchowi pojednania i atmosfery zaufania w stosunkach pomiędzy Polską i Rosją.

Szkoda, wielka szkoda…

Jarosław Książek

Zastępca Ambasadora RP

w Rosji

Czasopismo neguje odpowiedzialność NKWD i Stalina za Katyń: Największy sukces niemieckiej propagandy

Za raportem komisji Nikołaja Burdenki czasopismo
informuje, że Polacy zostali rozstrzelani przez hitlerowców w sierpniu i
wrześniu 1941 roku. Podaje też, że wiosną 1943 roku Niemcy odkopali ich
groby i usunęli z nich wszystkie dokumenty datowane później niż wiosną
1940 roku, a wykorzystanych do tych prac radzieckich jeńców wojennych -
rozstrzelali.

Nie wiadomo, dlaczego przywódca ZSRR w tak wątpliwej sprawie uznał winę za śmierć polskich jeńców wojennych. Wiadomo natomiast, że Rosja będzie musiała zmierzyć się w sądzie z krewnymi zabitych Polaków

- przekazują "Zagadki istorii".

Czasopismo zaznacza, że "po pozytywnym werdykcie Trybunału Europejskiego polskie rodziny otrzymają prawo żądania od Rosji jako spadkobierczyni ZSRR materialnego zadośćuczynienia, które może wynieść kilkadziesiąt miliardów euro".

"Zagadki istorii" ukazują się od października 2011 roku. Wychodzą w nakładzie 80 tys. egzemplarzy. Są rozpowszechniane m.in. za pośrednictwem agencji kolportażu prasy i wydawnictw Rospieczat oraz Poczty Rosji.

Miesięcznik jest publikowany przez założony w 1993 roku w Petersburgu dom wydawniczy Press-Kurier. Wydaje on ponad 30 gazet i czasopism o różnej tematyce. Są one sprzedawane także poza Rosją, m.in. w Kazachstanie, na Łotwie i w Niemczech. Od 15 lat oficyna ta publikuje również tygodnik "Tajny XX wieka" ("Tajemnice XX wieku").

Petersburskie wydawnictwo reklamuje "Zagadki istorii" jako "unikatowe czasopismo dla miłośników historii".

W każdym numerze znani pisarze, historycy i doświadczeni dziennikarze opowiadają o słynnych postaciach historycznych, publikują zatykające dech w piersiach materiały poświęcone najciekawszym wydarzeniom i bohaterom historii światowej - od czasów antycznych do naszych dni

- agituje czytelników Press-Kurier.

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl Olsztyn , 11 marca 2013 r.

11-041 Olsztyn

ul. Rzędziana 32

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej
w Federacji Rosyjskiej

Ambasador Wojciech Zajączkowski

moskwa.amb.sekretariat@msz.gov.pl

Minister Spraw Zagranicznych

Pan Radosław Sikorski

Biuro Rzecznika Prasowego MSZ
rzecznik@msz.gov.pl

WNIOSEK O UDOSTĘPNIENIE INFORMACJI PUBLICZNEJ

Działając w imieniu Stowarzyszenia Blogmedia24.pl z siedzibą w Olsztynie,na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1198) oraz Art. 222 i art. 246 par. 1 KPA wnoszę o udzielenie odpowiedzi na nasz wniosek z dnia 25 lutego 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej w sprawie monografii „Polska w XX wieku. Zarysy historii politycznej”, kto ze strony polskiej będzie recenzował tę książkę i kiedy opinie polskich historyków zostaną podane do wiadomości publicznej.
Dziękujemy za Państwa odpowiedź z dnia 11 marca 2013 r. na nasz wniosek w sprawie publikacjipilsudskaya-polsha-prestupleniya-protiv-chelovechnosti, z informacją, iż po zapoznaniu się z materiałem opublikowanym przez „topwar.ru”, Ambasada opracowała materiał, który w dniu 11 marca br. został zamieszczony na rosyjskim portalu pod publikacją (http://topwar.ru/2422-pilsudskaya-polsha-prestupleniya-protiv-chelovechn...).
Jest to niestety działanie niewystarczające i publikacja komentarza po tak długim czasie pozostanie niezauważona.
Niemniej dziękujemy za reakcję.
Jednocześnie wnoszę o udostępnienie informacji publicznej o tym, czy zostały przez Ambasadę i Ministerstwo podjęte działania w związku z kolejną skandaliczną publikacją, tym razem "Katyń - kłamstwo, które stało się 'prawdą'" -w rosyjskim
miesięczniku historycznym "Zagadki istorii", w której neguje odpowiedzialność Józefa Stalina i NKWD za mord na polskich oficerach wiosną 1940 roku.

"Zagadki istorii" ukazują się od października 2011 roku. Wychodzą w nakładzie 80 tys. egzemplarzy. Są rozpowszechniane m.in. za pośrednictwem agencji kolportażu prasy i wydawnictw Rospieczat oraz Poczty Rosji. Miesięcznik jest publikowany przez założony w 1993 roku w Petersburgu dom wydawniczy Press-Kurier. Wydaje on ponad 30 gazet i czasopism o różnej tematyce. Są one sprzedawane także poza Rosją, m.in. w Kazachstanie, na Łotwie i w Niemczech. Za raportem komisji Nikołaja Burdenki czasopismo informuje, że Polacy zostali rozstrzelani przez hitlerowców w sierpniu i wrześniu 1941 roku. Podaje też, że wiosną 1943 roku Niemcy odkopali ich groby i usunęli z nich wszystkie dokumenty datowane później niż wiosną 1940 roku, a wykorzystanych do tych prac radzieckich jeńców wojennych - rozstrzelali. ("Tajemnice XX wieku"). Petersburskie wydawnictwo reklamuje "Zagadki istorii" jako "unikatowe czasopismo dla miłośników historii".
O sprawie obszernie informuje PAP.

To kolejna publikacja przed obchodami 73. rocznicy mordu katyńskiego. W nocy z 12 na 13 kwietnia 1940 r., a więc w czasie kiedy NKWD mordowało polskich jeńców i więźniów, ich rodziny stały się ofiarami masowej deportacji w głąb ZSRS przeprowadzonej przez władze sowieckie. Decyzję o jej zorganizowaniu Rada Komisarzy Ludowych podjęła 2 marca 1940 r. Według danych NKWD w czasie dokonanej wówczas wywózki zesłano łącznie około 61 tys. osób, głównie do Kazachstanu.

Oczekujemy stanowczej reakcji Ambasady , wyjaśnienia i sprostowania tych kolejnych szokujących kłamstw ze strony wydawcy miesięcznika historycznego "Zagadki istorii".

Z poważaniem
Prezes Zarządu
Elżbieta Szmidt

Twoja wiadomość

Do: Ambasada RP w Rosji
Temat: WNIOSEK O UDOSTĘPNIENIE INFORMACJI PUBLICZNEJ- monografia „Polska w XX wieku. Zarysy historii politycznej” i publikacja miesięcznika historycznego "Zagadki istorii"
Wysłano: 12 marca 2013 20:23:42 (UTC+01:00) Sarajewo, Skopie, Warszawa, Zagrzeb

została przeczytana o godzinie 13 marca 2013 06:51:38 (UTC+01:00) Sarajewo, Skopie, Warszawa, Zagrzeb.

prof. Andrzej de Lazari


Andrzej de Lazari: Narastająca
rusofobia przeraża. A o losie jeńców w Katyniu zdecydowali Gruzini...

Rusofobia w Polsce bierze się z potrzeby
posiadania wroga, bo daje ona poczucie jedności - uważa politolog i
znawca Rosji prof. Andrzej de Lazari, który wziął udział w
polsko-rosyjskiej debacie "Uprzedzenia, mity, stereotypy" na Zamku
Królewskim w Warszawie.

- W Polsce przeraża mnie narastająca rusofobia, która
jest bardzo niesprawiedliwa. Bierze się ona z potrzeby posiadania wroga,
bo wróg jednoczy. Gdybyśmy mieli wroga z kosmosu, to czy byłby jakiś
problem na świecie? Wszyscy bylibyśmy braćmi - mówił we wtorek prof.
Lazari, który kieruje Katedrą Europy Środkowej i Wschodniej na
Uniwersytecie Łódzkim. Jak tłumaczył, w obecnej rzeczywistości
społeczno-politycznej w Polsce nie wypada za wroga uznawać Żydów lub
Niemców, dlatego stają się nim Rosjanie.
Badacz z Łodzi rozpoczął wystąpienie od pytania: "kto zabił Polaków w
Katyniu?" tłumacząc, że w ten sposób zdarza mu się prowokować swoich
studentów do zastanowienia się nad antyrosyjskimi uprzedzeniami.
Tłumaczył następnie, że to nie Rosjanie zdecydowali o tragicznym losie
prawie 22 tys. polskich obywateli zamordowanych w 1940 r. przez NKWD
m.in. w Lesie Katyńskim, ale Gruzini. Bo zarówno kierujący ZSRR, a nie
Rosją - jak podkreślał Lazari - Józef Stalin oraz jego prawa ręka szef
NKWD Ławrientij Beria byli Gruzinami.



Politolog podkreślił też, że w świetle sowieckiej ideologii w
zbrodni katyńskiej nie ginęli Polacy, ale "wróg klasowy". - Związek
Socjalistycznych Republik Radzieckich był państwem socjalistycznym
robotników i chłopów. Tu żadnej kategorii "narodu" nie ma, bo "naród" to
była (dla sowietów - red.) kategoria burżuazyjna - tłumaczył Lazari.
Zwrócił ponadto uwagę, że wśród ofiar NKWD w 1940 r. były nie tylko
osoby narodowości polskiej, ale także ci, którzy mimo że byli
obywatelami Polski etnicznie należeli do Rosjan lub Żydów.



Badacz zwrócił też uwagę, że w Polsce łatwo zapomina się, że
sowieckie organa bezpieczeństwa odpowiedzialne za liczne zbrodnie po
rewolucji bolszewickiej tworzyli nie Rosjanie, ale Polacy. - Czy państwo
sobie wyobrażają, że studenci politologii trzeciego roku pytani o to, kim był
Feliks Dzierżyński nie potrafią odpowiedzieć? - mówił zwracając się do
słuchaczy Lazari. - Bo w głowie się nie mieści, że to Dzierżyński, Polak
i szlachcic, założył sowiecką bezpiekę, a jego następcą był kolejny
Polak Mienżyński. Okazuje się, że pierwszym Rosjaninem dowodzącym
bezpieką sowiecką był Nikołaj Jeżow - przypominał politolog.



Problem ustalenia motywów zbrodni katyńskiej rodzi konsekwencje w
trwającej do dziś prawno-historycznej dyskusji dotyczącej
najwłaściwszego usytuowania mordu z 1940 r. w międzynarodowym porządku
prawnym. Zbrodnia katyńska jest zarówno kwalifikowana jako zbrodnia
wojenna, gdzie podstawowym kryterium jest fakt, że sowieci zamordowali
m.in. polskich jeńców wojennych z obozów w Kozielsku, Starobielsku i w
Ostaszkowie; Katyń jest jednak również kwalifikowany jako ludobójstwo,
gdzie kluczowym kryterium - zgodnie z konwencją ONZ z 1948 r. - jest
narodowość. W ocenie IPN, na ludobójstwo wskazuje nie tylko mord
polskich oficerów z 1940 r., ale także wszystkie represje sowieckiej
Rosji wobec Polaków jako narodu, m.in. z lat 1937-38. O ludobójczym
charakterze zbrodni katyńskiej świadczy również tragiczny los rodzin
ofiar zbrodni, które w 1940 r. sowieci wysyłali do Kazachstanu.



Debatę "Uprzedzenia, mity, stereotypy" zorganizowało Centrum
Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia; poza prof. Lazari wziął w
niej udział także prof. Aleksander Lipatow z Instytutu Słowianoznawstwa
Rosyjskiej Akademii Nauk. Spotkanie to wiąże się ze realizowanym przez
centrum wspólnie z Zamkiem Królewskim cyklem spotkań "Polska-Rosja.
Portret wzajemny. Między historią a współczesnością" pod patronatem
ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

• 
  Andrzej de Lazari: Cieszmy się z obecnego stanu normalności
  
• 
  Andrzej de Lazari: Przestańmy oskarżać Rosjan o mord w Katyniu
  

a ja mam natychmiast c.d do tego
a mianowicie...przestańmy się upominać o wyjaśnienie Dramatu Smoleńskiego,
Dramatu...
w Którym zginął POLSKI URZĘDUJACY Prezydent wybrany w demokratycznych wyborach...

Odzywają się pożyteczni idioci i inni towarzysze drogi.
http://niezalezna.pl/39585-dokument-abw-o-bylych-esbekach-w-nim-ekspert-...

"Sytuacją zbulwersowany jest poseł PiS Tomasz Kaczmarek, który w rozmowie z niezalezna.pl uważa, że Stanisław Hoc powinien mieć natychmiast cofnięty certyfikat dostępu do informacji ściśle tajnych. Równocześnie ma wątpliwości, czy tak się stanie. - Mało to prawdopodobne w Polsce Donalda Tuska, gdzie służby specjalne są w rozsypce – tłumaczy nam poseł Kaczmarek, który jako „co najmniej wielce niestosowne” uważa, że Stanisław Hoc, którego nazwisko pojawia się w opracowaniu ABW o byłych funkcjonariuszach Służby Bezpieczeństwa, obecnie jest ekspertem komisji nadzorującej pracę m.in ABW"

a ja sobie myślę,jakim Bożym cudem my jeszcze mówimy po Polsku ?
same szpiony,śpiochy...i te po specjalnych szkoleniach w Moskwie...Polsko ,bedzie bolało

"W sierpniu 2012 r. Hoc był kierownikiem Samodzielnej Katedry Prawa Karnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu w Opolu. Wykładał również na uczelni Łazarskiego w Warszawie. A co najważniejsze jako ekspert m.in. z dziedziny ochrony tajemnic niejawnych jest konsultantem Platformy Obywatelskiej w sejmowej komisji ds. służb specjalnych."

a tusku nadal chyba "koordynatorem" jest :(

"Antoni Macierewicz - zdaniem b. premiera Kazimierza Marcinkiewicza - "działa na korzyść Rosji". - Macierewicz działa w taki sposób, jakby mógł działać rosyjski agent - mówił w Kropce nad I" b. premier. "
brawo piekny kazio,brawo ....:(

http://www.polskatimes.pl/artykul/247538,andrzej-de-lazari-przestanmy-os...

Jakie czyny powinny iść w ślad za tym emocjonalnym ociepleniem ze strony Polski i Rosji?
Ze strony rosyjskiej pierwszą odpowiedź już mamy - pozytywną dla Memoriału decyzję sądu najwyższego o ponownym rozpatrzeniu sprawy utajnionych akt z procesu katyńskiego. My powinniśmy - w ślad za profesorem Adamem Rotfeldem i premierem Władimirem Putinem - przestać oskarżać o zbrodnię katyńską Rosjan. Oskarżajmy beznarodowy komunizm. Jeżeli próbujemy oskarżać "narodowość", to uświadommy sobie, że rozkaz zamordowania Polaków podpisało dwóch Gruzinów, jeden Ormianin, dwóch Żydów i dwóch Rosjan, którzy swoją "narodowość" w imię "proletariuszy wszystkich krajów" wyrzucili na śmietnik.

Ale przecież państwo sowieckie stworzyła Rosja. Związkiem Sowieckim kierowali Rosjanie, którzy stanowili przecież najważniejszy naród w tym państwie.

Warto byłoby Polakom wbić do głowy, że społeczeństwo to w tamtym czasie było beznarodowe. Pierwsze, co bolszewicy zrobili, kiedy przejęli władzę, to wyrzucili kategorię narodu na śmietnik. W to miejsce postawili kategorię klasy. Proletariusze wszystkich krajów mieli się łączyć niezależnie od narodowości. Wśród zabijających polskich oficerów byli komuniści wszelkiej narodowości. Wcale bym się nie zdziwił, jakby wśród tych morderców był też ktoś pochodzenia polskiego. Mam masę przyjaciół w Rosji, którzy mówią mi, że Rosjanie byli przecież tak samo okupowani przez komunistów jak my. Dlaczego zatem zwalać winę na Rosjan?

Myślę, że wielu polskich historyków nie podziela Pana poglądu...

Nacjonaliści na pewno nie, ale wielu podziela. Adam Rotfeld, dla mnie największy autorytet, w jednym z wywiadów podkreśla dwa razy, że mamy szansę na porozumienie z Rosjanami, ale musimy sobie uświadomić, że to nie Rosjanie mordowali w Katyniu.

wywieziona po Powstaniu do Niemiec wraz z siostra i siostrzenicą, wracały na piechotę do Warszawy, nocując na drzewach ze strachu przed hordami czerwonoarmiejców. 'wyzwolicieli"

http://www.polskieradio.pl/7/15/Artykul/805399,Historia-zbyt-okrutna-zeb...

"Musiałam wam to opowiedzieć" - wyznaje bohaterka reportażu "Nieopowiedziana historia". O tym, co w 1945 r. zrobili jej żołnierze armii ZSRR, pani Maria nie odważyła się opowiedzieć ani mamie ani mężowi. – Ale nie chcę z tym umrzeć, dlatego opowiadam – tłumaczy.Dramat 86-letniej dziś kobiety rozpoczął się w 1941 roku, kiedy wywieziona została przez Niemców na przymusowe roboty.
W lutym 1945 roku jej wioska została wyzwolona przez Rosjan, ale tylko na 3 dni, bo ponownie odbili ich Niemcy i musiała uciekać. Zamieszkała z Ukrainkami u pewnego dziedzica. I tam pozostała do 1 maja 1945, czyli do momentu, gdy przyszło kolejne wyzwolenie przez wojska radzieckie. Miała być wolność, a zaczął się koszmar. - Nocą wszędzie pełno było Rosjan. Musiałyśmy się chować, bo oni ciągle gwałcili... Nikt nie mógł nas obronić. Dopiero pani to mówię, bo nie chcę z tym umrzeć – wyznaje bohaterka reportażu.

Kiedy udało jej się uciec, natychmiast ruszyła w stronę Polski. Wracała pieszo, przerażona, bojąc się wszystkiego i wszystkich.

Rosja uważa za cynizm dyskusję w PE na temat „Małe narody pod uciskiem totalitaryzmu

Katarzyna II – caryca ze Szczecina

400-lecie dynastii Romanowych stało się okazją do poszukania w
Szczecinie związków łączących Pomorze Zachodnie z carską dynastią.
Szczecin dał Rosji dwie caryce. →

From: Teleśnicki Grzegorz <Grzegorz.Telesnicki@msz.gov.pl>

Date: 2013/3/22
Subject: Wniosek o udzielenie informacji publicznej - publikacja - dwutygodnika historycznego "Zagadki istorii"
To: "kontakt@blogmedia24.pl"

Pani Elżbieta Szmidt

Prezes Zarządu

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
        

11-041 Olsztyn

ul. Rzędziana 32

Szanowna Pani,

W
odpowiedź na Pani pismo z dnia 12.03.2013 r., na podstawie art. 2 ust. 1
ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r.
(Dz. U. Nr 112, poz. 1198), o udostępnienie informacji publicznej
informujemy, iż po zapoznaniu się z materiałem opublikowanym przez
dwutygodnik  "Zagadki istorii"   nasza Ambasada opracowała materiał,
który w dniu 22 marca br. został wysłany drogą elektroniczną
do redakcji  oraz pocztą do St. Petersburga do  redaktora naczelnego
„Zagadki Istorii”

W załączeniu  scan korespondencji.

Z poważaniem

Grzegorz Teleśnicki



I sekretarz ds. prasowych

Wydział Polityczny

Ambasada RP w Moskwie

ul. Klimaszkina 4,  115 127 Moskwa

Pisząc o Związku Sowieckim, Sowietach, sowieckim reżimie
– podkreśla się pogardliwy, o negatywnym zabarwieniu, stosunek do ZSRR i
do wszystkiego, co jest związane ze Związkiem Radzieckim przed
prezydenturą Gorbaczowa.

O ile ruski czy Rusek egzystuje w prywatnych rozmowach, to sowieckilub Sowiet zadomowił się w języku publicznym polityków, mediów, historyków a nawet w podręcznikach szkolnych i akademickich. Sowieckii Sowiet panoszy się także tam, gdzie nie powinien.

Państwowa instytucja – Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, której celem: „…jest
inicjowanie i wspieranie działań podejmowanych w Rzeczypospolitej
Polskiej i Federacji Rosyjskiej na rzecz dialogu i porozumienia w
stosunkach polsko-rosyjskich” – od zachwaszczania polszczyzny pejoratywnymi określeniami Rosji i Rosjan uwolnić się nie potrafi.

Centrum prowadzi w ramach działalności statutowej badania naukowe. Objęte są nimi m.in.: „Losy Polaków pod władzą sowiecką po 17 września 1939 r.”. Dr hab. Jakub Wojtkowiak zajmuje się „Żołnierzami sowieckimi na ziemiach polskich 1941-1945” a dr hab. Mariusz Wołos prowadzi prace badawcze, których celem jest „…przygotowanie
– w oparciu o dotąd niedostępne źródła – analizy relacji pomiędzy Armią
Krajową, Delegaturą Sił Zbrojnych a Armią Czerwoną i innymi sowieckimi
jednostkami oraz partyzantką sowiecką w latach 1943-1945. Celem badań
będzie znalezienie odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce w polityce
sowieckiej zajmowało rozpracowywanie i zwalczanie AK”.

Zamiast
manifestować dystans do badanych spraw, historycy już w określeniu
tematyki badań sięgają po emocjonalne i pejoratywne określenia. Na
obiektywne i wielopłaszczyznowe traktowanie wydarzeń z historii Polski i
Rosji, ze strony tych historyków – nie należy liczyć. Do dialogu i
porozumienia jest potrzebny dystans i rozum, a nie emocje.

Centrum
w popularyzacji wiedzy o współczesnej Rosji czy w inicjowaniu
wszelakich form dialogu także bardziej interesuje się tym, co dzieli,
niż tym, co łączy. M.in. zorganizowało w ub. roku (15.06.2012) w
Waszyngtonie, razem z amerykańskim Center of Strategic and International Studies, nieco dziwną konferencję poświęconą znaczeniu dialogu polsko-rosyjskiego dla stosunków transatlantyckich.
Uczestniczyli w niej, m.in.: Zbigniew Brzeziński b. doradca prezydenta
USA ds. bezpieczeństwa, dr Adam Daniel Rotfeld, Andrej Kortunow, ministr
Bogdan Zdrojewski oraz „eksperci ds. bezpieczeństwa z USA, Polski i Rosji”.

Centrum
manifestuje też opozycyjny stosunek wobec oficjalnych władz Rosji.
Świadczą o tym m.in.: wykład Gleba Pawłowskiego w Poznaniu o tym „Jak zdobyć i utrzymać władzę w Rosji”, debata pt., „Dokąd zmierza Rosja”
z udziałem Lilii Szewcowej z Centrum Carnegie w Moskwie i red. Adama
Michnika, z Gazety Wyborczej, wykład prof. Rudolfa Pichoi pt. „Nomenklatura a upadek Związku Sowieckiego“, debatą „Rosja, jako imperium”
z udziałem historyków: Aleksieja Millera, Andrzeja Nowaka oraz
Sławomira Dębskiego, wykład dziennikarza, pisarza i reżysera Stanisława
Zawiślińskiego pt. „Sztuka filmowa w służbie propagandy”, wykład prof. Adama D. Rotfelda „Rosja: po wyborach – bez wyboru?”. Wszystkie wydarzenia są z ub. roku.

Do
rzadkich wyjątków można zaliczyć wykład prof. Aleksandra Sokołowa –
dyrektora Rosyjskiego Państwowego Archiwum Historycznego w Petersburgu
pt. „Polonica w Rosyjskim Państwowym Archiwum Historycznym w Petersburgu – perspektywy współpracy polsko-rosyjskiej” r., czy spotkanie „Obraz współczesnej Polski i Rosji w kinematografii obu krajów”.

Rosjanie
szukają tego, co łączy. Polacy rozdrapują historyczne rany i uwypuklają
wszystko to, co konfliktowało czy nadal konfliktuje Polskę i Rosję.
Ubierają to na dodatek w negatywne emocje.

Przy czym sami historię przedstawiają w bardzo subiektywnym i wypaczonym obrazie, gloryfikując Polskę i deprecjonując Rosję.

W taki sposób podwalin pod racjonalny dialog raczej nie zbudują.

Dopóki
z oficjalnego języka polskiego nie znikną pejoratywne rusycyzmy
określające Rosję i Rosjan, dopóki Polacy w dialogu z Rosjanami i
własnym społeczeństwem o Rosji i Rosjanach, będą uważali się za pępek
świata z prawem narzucania wszystkim własnego oglądu historii – o żadnym
dialogu czy porozumieniu nie ma mowy.

Zofia Bąbczyńska-Jelonek, publicystka polska

http://polish.ruvr.ru/2013_04_04/Dziwny-dialog/

Rozkaz 00485 z 11 sierpnia 1937 r., wydany przez szefa NKWD Nikołaja Jeżowa, pociągnął za sobą śmierć 111 091 Polaków. Jedyne kryterium ludobójstwa - etniczne.
Rozkaz 00485

Czy możemy jeszcze coś zmieścić w tym krajobrazie pamięci polskich bohaterów i ofiar tragicznej historii XX wieku, kiedy wszelka polska martyrologia jest tak wyśmiewana, przyjmowana zaporowym ogniem szyderstwa najpotężniejszych mediów i wykreowanych w nich autorytetów?

Nie wiem, czy możemy. Wiem, że musimy - bo to nasz, nie tylko polski, ale po prostu ludzki obowiązek. Musimy do kalendarium naszej zbiorowej pamięci wprowadzić jeszcze jedną datę, symbol losu Polaków i zarazem wspomnienie ponad 150 tysięcy konkretnych istnień ludzkich, przekreślonych jednym rozkazem wydanym przez najbardziej zbrodniczy system w historii XX wieku.

Musimy przypomnieć rozkaz 00485 z 11 sierpnia 1937 r. szefa NKWD Nikołaja Jeżowa na podstawie wydanej dwa dni wcześniejszej decyzji Politbiura Wszechrosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików). To rozkaz o ludobójstwie Polaków mieszkających w ZSRS. Nie było wcześniej pojedynczego dokumentu, który pociągnąłby za sobą świadomą likwidację tak wielkiej liczby ludzi na podstawie kryterium etnicznego.

Jeżow ogłosił walkę z "faszystowsko-powstańczą, szpiegowską, dywersyjną, defetystyczną i terrorystyczną działalnością polskiego wywiadu w ZSRS", jaką rzekomo miała prowadzić gigantyczna siatka Polskiej Organizacji Wojskowej (POW - rozbita już całkowicie na terenie państwa sowieckiego w 1921 r.).

Stawiał też jasno zadanie podległym służbom NKWD w całym państwie: "całkowita likwidacja nietkniętego do tej pory, szerokiego, dywersyjno-powstańczego zaplecza POW i podstawowych ludzkich rezerw [„osnownych ljudskich kontingientow”] wywiadu polskiego w ZSRS„. Owo ”zaplecze„ i ”podstawowe rezerwy" mogli tworzyć wszyscy, którzy mieli wpisaną do paszportów narodowość polską.

Według spisu powszechnego w ZSRS, w 1926 roku było takich osób 782 tysiące. Według następnego spisu, z 1939 roku, liczba Polaków w ZSRS zmniejszyła się do 626 tysięcy. To był właśnie efekt systemu bezprecedensowych prześladowań, jakim poddani zostali w państwie Stalina Polacy.

Ponad 150 tysięcy - rozstrzelanych (nie tylko w latach 1937-1938), zmarłych w czasie deportacji, zamęczonych głodem w 1932-1933. Nie mniej niż co drugi dorosły mężczyzna został w tej polskiej wspólnocie losu pozbawiony życia.

Pierwszą książkę tej zbrodni ("Pierwszy naród ukarany: Polacy w Związku Radzieckim w latach 1921-1939", Warszawa 1991), jeszcze bez dostępu do podstawowych źródeł sowieckich, poświęcił Rosjanin z urodzenia - dziś profesor Uniwersytetu Opolskiego - Mikołaj Iwanow.

Przełomowe znaczenie w poznaniu skali tej operacji miały prace rosyjskich badaczy z Memoriału: Nikity Pietrowa i Arsenija Rogińskiego (z 1993 i 1997 roku), którzy przedstawili oficjalne dane NKWD. Kto nie ufa polskiej skłonności do cierpiętnictwa, niechaj zaufa sprawozdawczości wewnętrznej NKWD.

To są jej dane: w „operacji polskiej”, między wrześniem 1937 a wrześniem 1938 roku, zostało aresztowanych 143 810 osób. Spośród nich 111 091 rozstrzelano. Nie wszyscy byli etnicznymi Polakami, ich liczbę wśród straconych w tej jednej operacji szacuje się na 85 do 95 tysięcy.

Polacy byli jednak zabijani systematycznie w państwie sowieckim także w innych operacjach: od czasu pogromów polskich dworów i zaścianków w 1917 roku, poprzez prześladowania księży i wiernych Kościoła katolickiego (w polskiej literaturze historycznej najbardziej kompetentnie przypomina te prześladowania w licznych swych monografiach i kompendiach ks. Roman Dzwonkowski); następnie przez ofiary wspomnianej już operacji "antykułackiej" z lat 1930-1931; ofiary Wielkiego Głodu z 1932 i 1933 roku, zarówno na Ukrainie, jak i w Kazachstanie (przecież od głodu ginęli nie tylko Ukraińcy i nie tylko Kazachowie); dalej - wskutek kolejnych fal aresztowań i deportacji ludności polskiej najpierw z terenów przygranicznych z II RP na sowieckiej Ukrainie i Białorusi, a następnie (w 1936 r.) w ogóle z tych republik do Kazachstanu.

W okresie największego nasilenia terroru - 1937-1938 - Polacy byli rozstrzeliwani także masowo w ramach mniejszych operacji NKWD, takich jak np. „niemiecka” (likwidująca „niemieckich szpiegów”), „czyszczenie” samego NKWD z wprowadzonego do niego licznie jeszcze przez Dzierżyńskiego „polskiego elementu” - i wiele innych.

Statystyka zbrodni

Rozkaz nr 00485, pierwotnie mający obowiązywać 3 miesiące, został przedłużony na blisko dwa lata. Jego zabójcze efekty - przypomnijmy: ponad 111 tysięcy rozstrzelanych na podstawie jednego rozkazu, to jest ponad pięć razy więcej niż w całej operacji katyńskiej - dopełnił cztery dni później wydany kolejny rozkaz Jeżowa. Nosił on numer 00486, a dotyczył rodzin „zdrajców ojczyny” (nie tylko Polaków).

Aresztowania mogli uniknąć tylko ci, którzy wydali swoich najbliższych. Dzieci powyżej 15. roku życia podlegały "dorosłym" represjom. Młodsze miały być kierowane do domów dziecka lub do pracy.

Na absolutnie wyjątkową skalę represji skierowanych przez państwo sowieckie przeciw Polakom zwrócił uwagę profesor Uniwersytetu Harvarda Terry Martin. Na podstawie imiennej listy ofiar rozstrzelanych w latach 1937-1938 w Leningradzie obliczył, że Polacy byli zabijani 31 razy częściej, aniżeli wynikało to z ich liczebności w tym mieście.

Innymi słowy: Polak w Leningradzie i okolicach miał w okresie największego nasilenia Wielkiego Terroru 31 razy mniejszą szansę przeżycia aniżeli przeciętny mieszkaniec tego najbardziej doświadczonego przez zbrodnie stalinowskie miasta.

Profesor Uniwersytetu Yale Timothy Snyder obliczył taką statystykę dla całego Związku Sowieckiego czasu Wielkiego Terroru: Polacy byli w niej, niestety, narodem wybranym. Wybór Stalina zdecydował o tym, że byli 40 razy częściej rozstrzeliwani, niż wynosiła przeciętna dla wszystkich narodów ZSRS.

Polaków było w ZSRS 0,4 proc. ogółu ludności, natomiast w grupie 681 tysięcy rozstrzelanych w latach 1937-1938 stanowili ok. 13-14 proc. ofiar. Tyle sucha statystyka na podstawie danych NKWD. Ale, jak słusznie napisał Snyder w swojej monografii „Skrwawione ziemie” (2010), musimy przede wszystkim pamiętać, że każda z ofiar miała imię, każda to indywidualna biografia, każda zasługuje na ludzką pamięć.

Z przejmującą empatią losy Polaków mordowanych w ramach operacji NKWD na Ukrainie w latach 1937-1938 przedstawił najwybitniejszy chyba współcześnie badacz systemu stalinowskiego profesor Hiroaki Kuromiya z Uniwersytetu Indiany. W jego książce "Głosy straconych" (wydanie polskie 2008, wydanie amerykańskie 2007) możemy zobaczyć tę wielką zbrodnię przez pryzmat indywidualnych losów ludzi rozstrzeliwanych tylko za stwierdzenie „Polska to dobry kraj” (to oznaczało "faszystowską agitację") albo za niezgodę na wyrzeczenie się polskiego męża czy żony.

Inny autorytet studiów nad sowieckim totalitaryzmem, profesor Norman Naimark z Uniwersytetu Stanforda, w swej książce „Stalin´s Genocides” (2011) nie waha się porównać sytuacji Polaków pod panowaniem sowieckim - od września 1937 do lipca 1941 roku („amnestia” po układzie Sikorski - Majski) - do sytuacji Żydów w okresie holokaustu. Prawda o wielkiej zbrodni na Polakach pod panowaniem Stalina zaczyna się przebijać do świadomości - przynajmniej kół akademickich - na Zachodzie.

Biała plama w podręcznikach

A u nas? Z najnowszych podręczników dopuszczonych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej do I klasy szkół ponadgimnazjalnych - a więc podsumowujących wiedzę polskich uczniów o historii XX wieku - żaden nie zawiera najmniejszej choćby wzmianki o tej, raz jeszcze powtórzmy, największej zbrodni dokonanej na Polakach w minionym stuleciu.

Nie ma też w ogóle tego tematu wśród realizowanych przez Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia (finansowane z budżetu państwowego, powołane z inicjatywy premierów Putina i Tuska po spotkaniu w Smoleńsku) problemów badawczych.

Najważniejszymi zdobyczami naszej historiografii są w tym zakresie wciąż tylko wycinkowe zbiory dokumentów - dwutomowa publikacja IPN "Wielki Terror: Operacja Polska 1937-1938" (2010), oparta na materiałach pozyskanych z archiwów ukraińskich, jak również wybór w opracowaniu Tomasza Sommera ""Rozstrzelać Polaków". Ludobójstwo Polaków w Związku Sowieckim w latach 1937-1938. Dokumenty z Centrali" (2010).

Ostatnio przegląd interpretacji tej wielkiej zbrodni przedstawiono w dwumiesięczniku „Arcana” (nr 106-107: 4-5/2012), zbierając przy okazji jej 75. rocznicy wypowiedzi wszystkich poważnych badaczy tego zagadnienia: Nikity Pietrowa, Hiroaki Kuromiyi, Krzysztofa Jasiewicza, Marka Jana Chodakiewicza, Bogdana Musiała, Tomasza Sommera, Jerzego Bednarka, Jana Jacka Bruskiego, Marka Kornata, Henryka Głębockiego. Oni właśnie mówią najdobitniej, dlaczego nie można o tej zbrodni zapomnieć.

Profesor Marek Kornat wskazuje, iż zbrodnia ta spełnia bezdyskusyjnie definicję ludobójstwa przyjętą przez Konwencję ONZ w grudniu 1948 r., mówiącą o "niszczeniu grup narodowych, etnicznych, rasowych i religijnych". Stwierdza także, iż historia tej bezprecedensowej zbrodni powinna być przyjęta do wiadomości przez historyków polskiej polityki zagranicznej okresu międzywojennego: eksterminacja polskiej grupy narodowej w ZSRS pokazuje, że "możliwości pokojowej egzystencji Polski z państwem Sowietów w zasadzie nie istniały (...) kierownictwo stalinowskie postrzegało Polskę jako wroga, z którym nie może być zbliżenia".

Tomasz Sommer i Henryk Głębocki podkreślają, że trzeba się upominać o pamięć tej zbrodni w imię prawdy historycznej o czasach Wielkiego Terroru. Pojęcie to, łączone z latami 1937-1938, obecne we wszystkich podręcznikach do historii (także polskich) XX wieku, ograniczane jest najczęściej do rozprawy Stalina ze starymi kadrami „leninowskimi” i wierchuszką Armii Czerwonej.

Dzisiejsza propaganda historyczna w Rosji, bezkrytycznie przyjmowana przez dominującą część mediów w Polsce, przedstawia Wielki Terror, Wielką Czystkę jako wewnętrzną tragedię Rosjan, „domowy konflikt”, o którym mają prawo mówić tylko Rosjanie.

Tymczasem według danych NKWD, wśród 681 tys. rozstrzelanych w latach 1937-1938 ofiary tzw. operacji narodowościowych to 247 tysięcy osób (na czele z Polakami), a ponad 350 tysięcy - "kułacy" (niekoniecznie Rosjanie, wśród nich było także bardzo wielu Polaków, na pewno natomiast nie było w tej kategorii komunistów). Polskie ofiary, tak liczne w tej straszliwej zbrodni, pozostają „nieme”. Nie możemy im oddać głosu, ale możemy, musimy przywrócić pamięć o nich. Nie możemy dopuścić do ich rozpuszczenia w fałszywym obrazie Wielkiej Czystki, w której pamięta się tylko o Bucharinie, Zinowiewie, Tuchaczewskim...

Alternatywny przekaz pamięci

Marek Jan Chodakiewicz i Nikita Pietrow zwracają uwagę na inny, nie mniej ważny aspekt tej pamięci. "Pamiętając ofiary, czcimy je, a potępiamy katów. Przekazując historię o ofiarach, pomagamy innym dojść z sobą do ładu. Chodzi głównie o post-Sowietów, większość z nich to spadkobiercy ofiar komuny, ale sami o tym nie wiedzą, czy nie chcą wiedzieć. (...)

Podnosząc dzieje eksterminacji Polaków w ZSRS, tworzymy alternatywny wobec oficjalnego (putinowskiego) paradygmatu pamiętania ofiar. Ten drugi opiera się na rusyfikacji i prawosławizacji ofiar". Warto o tych słowach profesora Chodakiewicza pamiętać, kiedy obserwujemy, jak nad Katyniem zaczyna dominować prawosławna cerkiew...

Ale warto także usłyszeć głos uczciwej, dążącej do prawdy Rosji, jaką reprezentuje Nikita Pietrow, który z ubolewaniem stwierdza, że obecne "rosyjskie władze występują w roli ukrywających przestępstwa stalinowskie". Jeśli chcemy pomóc uczciwej Rosji, tej, która chce dojść do ładu sama z sobą - musimy przypominać o ukrywanych, relatywizowanych, a nawet usprawiedliwianych zbrodniach sowieckiego imperium - tak na Rosjanach, jak i na „inorodcach”.

Profesor Krzysztof Jasiewicz ujmuje istotę naszego obowiązku inaczej: "Powinniśmy przywrócić z niebytu nazwiska Ofiar i ich groby oraz zapewnić im godne miejsce na pomnikach, w nazwach ulic, w formie specjalnego muzeum itp. Nie powinniśmy zgadzać się na wspólne cmentarze wraz z innymi nacjami, bo to służy na obszarze postsowieckim do rozmydlania zbrodni i obniżania jej rangi. Kaci i ich pomocnicy winni być znani. Polska musi upominać się o Polaków pod każdą szerokością geograficzną".

Henryk Głębocki podsumowuje wszystkie motywy pamięci o zbrodni, której 75. rocznicę właśnie powinniśmy obchodzić. To nasz obowiązek - wyrzut sumienia, także dlatego, że nawet dla potomków deportowanych do Kazachstanu rodzin ofiar „operacji polskiej” nie udało się stworzyć szerszego programu pomocy. Musimy wiedzę o tej zbrodni utrwalić i rozpowszechnić, dzieląc się nią z innymi - "tak na Zachodzie, jak i dawnej „nieludzkiej ziemi” - właśnie po to, żeby stała się bardziej ludzka".

Od siebie dodam ten jeszcze postulat i pytanie, które już od wielu miesięcy powtarzam: Musimy wprowadzić tę trudną pamięć do polskich szkół, do polskich rozmów, do polskich modlitw. Jeśli nie zrobimy tego, trudno będzie od nas - jako politycznej wspólnoty - wymagać szacunku dla innych ofiar.

prof. Andrzej Nowak

„Nasz Dziennik”

http://www.naszdziennik.pl/mysl/7089,holokaust-polakow-w-zsrs.html

Dyrektor Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia Jurij Bondarienko zarzucił Polsce brak elementarnej przyzwoitości w stosunkach z Rosją. Korespondenci polskich mediów, uznając jego wystąpienie za obraźliwe, opuścili spotkanie zorganizowane przez agencję RIA-Novosti.

Bondarienko mówił o tym podczas konferencji Rosja i Polska: historia, która przeszkadza wzajemnemu zrozumieniu, zorganizowanej w poniedziałek przez państwową agencję informacyjną RIA-Nowosti.

Według Bondarienki relacje między Rosją i Polską świetnie ilustruje film Dzień Świstaka. Mija rok po roku i nic się nie zmienia - wyjaśnił.
Dyrektor Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia wyznał, że przez długi czas Polska i sprawy polskie były na peryferiach jego zainteresowań. Wróciwszy głęboko do spraw polskich widzę, że niewiele się zmieniło. Do tradycyjnego zestawu oskarżeń pod adresem Rosji doszła tylko obława augustowska. Nasi koledzy nie wykazali się dużą inwencją - oświadczył.

- A tak wszystko to samo. Te same pretensje. Wyrosły już całe pokolenia, które nie wiedzą, że Dzierżyński, Mienżynski i inni twórcy sowieckich organów represji byli Polakami. Nawet nie domyślają się tego - powiedział Bondarienko.

Szef Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia oznajmił, że strona polska ciągle podnosi temat tragedii katyńskiej, choć - jak zauważył - już 10 tysięcy razy powiedziano, że zabijało NKWD na rozkaz Stalina.

- Zapominają przy tym, że była to zbrodnia wojenna, a nie ludobójstwo; że ludzi unicestwiano nie według kryterium narodowego. Nie trzeba być historykiem - wystarczy poczytać Marksa, Engelsa, Lenina i innych twórców (marksizmu-leninizmu ) - by zrozumieć, że ci ludzie (rozstrzelani Polacy - PAP) byli przedstawicielami klasy burżuazyjnej. Nie miało znaczenia, jakiej byli narodowości - polskiej czy jakiejkolwiek innej - argumentował.

Bondarienko zaznaczył, że postąpiono z nimi na rozkaz Stalina, ściśle zgodnie z bezpośrednimi wskazówkami Karola Marksa i Fryderyka Engelsa, według których żył wtedy cały radziecki kraj, a mianowicie, że istnieje tylko jeden sposób na podtrzymanie, uproszczenie oraz skoncentrowanie krwiożerczej agonii starego społeczeństwa i krwiożerczych męk narodzin nowego społeczeństwa - rewolucyjny terroryzym.

- Polska propaganda, naturalnie, nie zwróci uwagi na to, jak drogo przyszło zapłacić za te uproszczenia nie tylko stronie polskiej, ale także narodom zamieszkującym Związek Radziecki. Mam świadomość, że własne nieszczęście jest bliższe sercu, niemniej chciałoby się elementarnej przyzwoistości w stosunkach wzajemnych - oświadczył.

Po tym fragmencie wystąpienia Bondarienki, nie czekając aż zakończy on mowę, korespondenci PAP, TVP, Polskiego Radia, Gazety Wyborczej wyszli z sali. W konferencji uczestniczyło pięcioro dziennikarzy rosyjskich.

Wcześniej, przedstawiając uczestników okrągłego stołu, przedstawicielka RIA-Nowosti, podkreśliła, że strukturom utworzonym w ostatnich latach z myślą o poprawie stosunków rosyjsko-polskich i przezwyciężeniu historycznych sporów, nie udało się znaleźć kompromisu w sprawach historycznych, albo przynajmniej sprawić, by historią zajmowali się historycy, a polityką - politycy; by w międzypaństwowych kontaktach między Moskwą i Warszawą dominowała nie retoryka i rusofobia, a konstruktywny, wzajemnie korzystny dialog.

Oprócz Bondarienki do udziału w konferencji agencja zaprosiła reprezentanta Izby Handlowo-Przemysłowej Federacji Rosyjskiej Anatolija Łejricha, członkinię rosyjsko-polskiej Grupy ds. trudnych Albinę Noskową i przedstawicielkę Rosyjskiej Akademii Nauk Łarysę Łykoszynę. Anonsowany był też udział politologa Aleksandra Cypki.

RIA-Nowosti określiła spotkanie mianem okrągłego stołu, choć w imprezie tej nie uczestniczył żaden przedstawiciel Polski. W anonsie swojego okrągłego stołu agencja podkreśliła, że rusofobia była i pozostaje podstawowym instrumentem w kontaktach między Warszawą i Moskwą.

Z inicjatywą utworzenia Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia w Polsce oraz bliźniaczej placówki w Rosji (Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia) wystąpiła w czerwcu 2009 r. polsko-rosyjska Grupa do Spraw Trudnych. Ideę utworzenia centrów poparli w kwietniu 2010 r. premierzy Polski i Rosji, Donald Tusk i Władimir Putin. 6 grudnia 2010 r., podczas wizyty prezydenta Rosji Dmitrija Miedwiediewa w Polsce, podpisano list intencyjny w sprawie powołania placówek.

Piotrowicz: Polacy stale upokarzani

"Rosjanie nie szanują tych, którzy sami się nie szanują, liczą się tylko z silniejszymi".

Poproszony o komentarz rzecznik polskiego MSZ Marcin Bosacki powiedział, że resort zaczął badać tę sprawę.

Nie była to impreza międzyrządowa i nie było tam przedstawiciela ambasady

- zastrzegł Bosacki.

Robert Śmigielski z Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, komentując słowa Bondarienki, podkreślił z kolei, że dziwi fakt, iż na poniedziałkową debatę nie zaproszono żadnego dyskutanta z Polski.

Przez co mieliśmy okrągły stół poświęcony stosunkom polsko-rosyjskim tylko z udziałem rosyjskich dyskutantów, co niewątpliwie nie sprzyjało dialogowi i porozumieniu, które jednak w nazwie instytucji kierowanej przez pana Bondarienkę się znajduje

- powiedział

Śmigielski, uznając brak polskiego głosu za "pewne nieporozumienie".

Odnosząc się do stwierdzenia o braku "elementarnej przyzwoitości" w stosunkach z Rosją i stwierdzeniu, że nic się nie zmienia w kontaktach polsko-rosyjskich, ocenił, że zarysowała się tu "pewna odmienna wrażliwość na przeszłość historyczną" między Polakami a Rosjanami.

Wydaje mi się, że pan Bondarienko nie do końca potrafi zrozumieć odczucia Polaków związane z takimi kwestiami jak zbrodnia katyńska czy obława augustowska. Nie rozumie chyba, że dla Polaków to bardzo ważne, by móc ustalić, gdzie i kiedy zostali zabici członkowie ich rodzin i gdzie są pochowani

– mówił Śmigielski.

Jego zdaniem odmienna wrażliwość dotycząca prawdy historycznej między Polakami a Rosjanami wynika również z tego, że sama Rosja "nie do końca rozliczyła się ze spuścizną zbrodni stalinowskich" i stąd odmienne spojrzenia na ofiary stalinizmu w Polsce i Rosji.

Dla nas to kwestia bardzo ważna, natomiast Rosjanie mają problem, jak traktować te zbrodnie. Z jednej strony sam Bondarienko jest znany z tego, że w pewien sposób przeszłość i zbrodnie radzieckie potępia. Natomiast tutaj ewidentnie zabrakło mu takiej empatii wobec Polaków i próby wyjaśnienia sytuacji, która – wbrew temu, co sam mówi - nie do końca jest wyjaśniona

- zaakcentował Śmigielski.

Według niego kwestie historyczne przez ostatnie lata jednak "ruszyły do przodu", czego dowodem jest wydana w 2010 r. obszerna praca zbiorowa polskich i rosyjskich historyków poświęcona wzajemnym stosunkom w XX w.

Owszem, są kwestie nie do końca wyjaśnione jak białoruska lista katyńska czy szczegóły dotyczące ofiar obławy augustowskiej. Polska cały czas domaga się udostępnienia wszystkich akt rosyjskiego śledztwa katyńskiego; także zakończenia sprawy katyńskiej niejako na szczeblu politycznym, bo trzeba pamiętać, że chociażby przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu przedstawiciel rosyjskiego rządu dość niechętnie odnosił się do polskich żądań upublicznienia wszystkich akt sprawy, określając ją „wydarzeniami katyńskimi”, co polską wrażliwość musi ranić

- przypomniał Śmigielski.

Nie zgodzę się też ze stwierdzeniem, że stosunki polsko-rosyjskie cały czas obracają się wokół kwestii historycznych. Dla powołanych dwa lata temu centrów i w Polsce i w Rosji badania historyczne to jedynie pewien aspekt działalności. My w Warszawie w dużej mierze koncentrujemy się na sprawach aktualnych. Od ubiegłego roku działa program wymiany młodzieży dla młodych Polaków i Rosjan. Wydajemy polskie publikacje w Rosji i rosyjskie w Polsce. Tak że nie można powiedzieć, że wszystko w stosunkach polsko-rosyjskich obraca się wokół Katynia i kwestii historycznych

- podkreślił.

Zaznaczył również, że polskie centrum nie będzie wchodzić w polemikę i ma nadzieję na współpracę z rosyjskim centrum przy konkretnych projektach, np. związanych z wymianą młodzieży.

Będziemy wspierać działania służące dialogowi i porozumieniu polsko-rosyjskiemu i mamy nadzieję, że w instytucji, której szefem jest pan Bondarienko, znajdziemy partnera. Mam nadzieję, że pan Bondarienko zgodnie ze swoimi zapowiedziami w większym stopniu skupi się na kwestiach dotyczących przyszłości i młodego pokolenia

- podsumował Śmigielski.

Rotfeld: niepokojąca wypowiedź Bondarienki

Były szef MSZ Adam Rotfeld ocenił, iż wypowiedzi
Dyrektora Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu Jurija Bondarienki, który
zarzucił Polsce brak "elementarnej przyzwoitości" w stosunkach z Rosją,
są mocno niepokojące.

"Wystąpienie to było
niepokojące. Z punktu widzenia Polski ważne jest, na ile wyraża ono
nową strategię (Rosji), a na ile jest to tylko punkt widzenia nowego
dyrektora" Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia -
powiedział Rotfeld, który jest członkiem Rady Centrum Polsko-Rosyjskiego
Dialogu i Porozumienia oraz współprzewodniczącym Polsko-Rosyjskiej
Grupy do Spraw Trudnych.

"Nominacja
tego człowieka (na szefa Centrum) jest całkiem niezrozumiała; w ciągu
ostatnich dwóch tygodni wyrzucono poprzedniego dyrektora i mianowano
nowego szefa (Bondarienkę). Jeśli wyraża to nowy punkt widzenia (tej
instytucji), to jest to zaprzeczenie samej idei Centrum
Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia" - dodał Rotfeld.

Bądźcie odpowiedzialni za ład społeczny i moralny, ład myśli i uczuć, odpowiedzialni za przyjęte na siebie obowiązki, za miejsce, jakie zajmujecie w ojczyźnie, w narodzie, w państwie, w życiu zawodowym. Tą drogą idzie się do wielkości. A narodowi potrzeba wielkości. Nie myślcie, że naród może wypełnić swoje zadanie tylko z pomocą ludzi bez wyrazu, którzy żyją byle jak, aby przeżyć, aby jakoś się odkuć, aby wykręcić się tanim kosztem; dzisiaj na uczelni profesorowi, a jutro na urzędzie czy stanowisku podjętym obowiązkom. Łatwizna życiowa jest największym wrogiem współczesnej Polski. Nie tylko niekompetencje, ale i nieuczciwość ludzi kompetentnych, wykształconych, znających swoje zadania, nawet dobrze uposażonych, może doprowadzić do straszliwej katastrofy naszej ojczyzny."

"Człowiek w Narodzie żyje nie tylko dla siebie i nie tylko na dziś, ale także w wymiarze dziejów Narodu. Jeżeli powtarzano nam „Finita la Polonia” a głos z Watykanu mówił: „Polska nie chce umrzeć”, to było to tylko potwierdzenie wolni Narodu. Polska może żyć własnymi siłami, własnymi mocami, rodzimą kulturą wzbogaconą przez Ewangelię Chrystusa i przez czujne, rozważne działanie Kościoła. Polska może żyć tu, gdzie jest, ale musi mieć ku temu moc. Musi patrzeć i ku przeszłości, aby lepiej osądzać rzeczywistość, i mieć ambicję trwania w przyszłość. Naród jest jak mocne drzewo, które podcinane w swych korzeniach, wypuszcza nowe. Może to drzewo przejść przez burzę, mogą one urwać mu koronę chwały, ale ono nadal trzyma się mocno ziemi i budzi nadzieję, że się odrodzi (...).

"Gdy będę w więzieniu, a powiedzą wam, że Prymas zdradził sprawy Boże – nie wierzcie. Gdyby mówili, że Prymas ma nieczyste ręce – nie wierzcie. Gdyby mówili, że Prymas stchórzył – nie wierzcie. Gdy będą mówili, że Prymas działa przeciwko narodowi i własnej Ojczyźnie – nie wierzcie. Kocham Ojczyznę więcej niż własne serce i wszystko, co czynię dla Kościoła, czynię dla niej.”

Prymas Wyszyński

Pierwowzorem tego hymnu jest wiersz napisany przez Osoba Alojzego Felińskiego z okazji pierwszej rocznicy ustanowienia Królestwa Kongresowego. Utwór ten, zainspirowany treścią hymnu angielskiego Godsaue the King („Boże, zachowaj króla"), jest modlitwą o pomyślność Ojczyzny, ale także o szczęśliwe panowanie jej króla, którym decyzją Kongresu Wiedeńskiego (1815 r.) był car Aleksander I.

W latach dwudziestych XX w. obok Chorału Ujejskiego, Roty Nowowiejskiego, czy melodii Bóg się rodzi z nowym tekstem, pieśń Boże, coś Polskę kandydowała do rangi hymnu polskiego.

Pieśń „Boże, coś Polskę" szczególną rolę odegrała w czasie Powstania Styczniowego i aż do 1926 r. pełniła, na równi z „Mazurkiem Dąbrowskiego", rolę hymnu narodowego. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. dopisano ostatnią z podanych tu strof z zakończeniem refrenu: „...Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie!". Tak się śpiewa w czasie wolności i pokoju. W czasie niewoli, okupacji, zniewolenia komunistycznego oraz stanu wojennego, naród śpiewał: „...Ojczyznę, wolność racz nam wrócić, Panie".

Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki
Otaczał blaskiem potęgi i chwały,
Coś ją osłaniał tarczą swej opieki
Od nieszczęść, które przygnębić ją miały.

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:
Ojczyznę wolną pobłogosław Panie!

Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem,
Wspierał walczących za najświętszą sprawę
I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem,
W nieszczęściach samych pomnażał jej sławę.
Przed Twe ołtarze...

Wróć naszej Polsce świetność starożytną,
Użyźniaj pola, spustoszałe łany,
Niech szczęście, pokój na zawsze zakwitną,
Przestań nas karać, Boże zagniewany!
Przed Twe ołtarze...

Boże, którego ramię sprawiedliwe
Żelazne berła władców świata kruszy,
Skrusz naszych wrogów zamiary szkodliwe,
Obudź nadzieję w każdej polskiej duszy!
Przed Twe ołtarze...

Boże Najświętszy! Od którego woli
Istnienie świata, całego zależy,
Wyrwij lud polski z tyranów niewoli,
Wspieraj zamiary szlachetnej młodzieży!
Przed Twe ołtarze...

Boże Najświętszy! Przez Chrystusa rany
Świeć wiekuiście nad braćmi zmarłymi,
Spojrzyj na lud Twój, niewolą znękany,
Przyjmij ofiary synów polskiej ziemi!
Przed Twe ołtarze...

Gdy naród polski dzisiaj we łzach tonie,
Za naszych braci poległych błagamy,
By ich męczeństwem uwieńczone skronie
Nam do wolności otworzyły bramy.
Przed Twe ołtarze...

Niedawnoś wolność zabrał polskiej ziemi,
A już krwi naszej popłynęły rzeki,
Jakże okropnie musi być z owymi,
Którym Ty wolność odbierasz na wieki!
Przed Twe ołtarze...

Jedno Twe słowo, ziemskich władców Panie,
Z prochów nas znowu podnieść będzie zdolne,
A gdy zasłużym na Twe ukaranie,
Obróć nas w prochy, ale w prochy wolne!
Przed Twe ołtarze...

Powstała z grobu na Twe władne słowo
Polska, wolności narodów chorąży,
Pierzchnęły straże, a ponad jej głową
Znowu swobodnie Orzeł Biały krąży!
Przed Twe ołtarze...

ZBRODNIE SOWIECKIE NA KRESACH WSCHODNICH II RZECZYPOSPOLITEJ, Czerwiec-Lipiec 1941

http://www.electronicmuseum.ca/Poland-WW2/soviet_atrocities_1941/popinsk...

Krzysztof Popiński

Copyright © 2007 Krzysztof Popinski

[the contents of any particular reference in the text of this article may be accessed by 'clicking' on the number of that reference provided in square brackets]

PRZEDSTAWIENIE SZCZEGÓŁOWE

2.1 Kresy Poludniowo-Wschodnie
(wojewodztwa: lwowskie, stanislawowskie, tarnopolskie, wolynskie)

Rosja szuka wrogów, więc Polska musi być na to gotowa

W
rozmowie z "Super Expressem" wybitny pisarz rosyjski Wiktor Suworow
powiedział, że "kiedy ktoś robi nieprzyjacielski gest trzeba
odpowiedzieć tym ... czytaj »

To, co dzieje się w Moskwie, powinno być powodem do niepokoju". - Dziś
niezależność Polski i Europy zależy od waszej niezależności
energetycznej. Im mniej dostajecie surowców od Rosji, tym lepiej".
Zdaniem pisarza posunięcia Putina są skutkiem głębokiego kryzysu
ekonomicznego, jaki przeżywa Rosja, a pomysł gazociągu przez Polskę to
"próba wyjścia ze ślepej uliczki". – Poważni ludzie nie wpędzają w takie
położenie swoich partnerów. A tak mamy kolejny dowód, że Putin to w
żadnym razie poważny człowiek.

Na temat manewrów
białorusko-rosyjskich symulujących atak na Polskę, Suworow powiedział: -
Najgorsze, co można zrobić w polityce, to nie docenić przeciwnika i
uważać, że wcale nie jest taki straszny, jak go malują. Jak podkreśla,
targana wewnętrznymi problemami Rosja szuka sobie wrogów. A ponieważ
Chiny są "zbyt silne", a Kazachstan to "zbyt ważny strategiczny
partner", pozostaje Polska i Gruzja. – Politycy z Mińska i Moskwy
rozumieją bowiem tylko argumenty siły. Dlatego, kiedy ktoś robi
nieprzyjacielski gest – jak Białoruś i Rosja z manewrami – trzeba
odpowiedzieć tym samym i być gotowym na wszystko – podsumowuje.

W najnowszym numerze tygodnika " Sieci": Barbara Fedyszak - Radziejowska o testowaniu naszej suwerenności przez Rosjan

W trakcie wystąpienia J. Bondarienki, nie wiedzieć czemu, z sali
wyszli polscy dziennikarze PAP, TVP, PR i „Gazety Wyborczej”. Kiedy
identyczną interpretację zbrodni katyńskiej na Zamku Królewskim w
Warszawie proponował prof. A. de Lazari, nikt nie wychodził

Prof. Stępniak: Archiwa polskiego wywiadu wśród najważniejszych, które posiada Rosja
http://dzieje.pl/aktualnosci/prof-stepniak-archiwa-polskiego-wywiadu-wsr...

Dokumentacja polskiego przedwojennego wywiadu należy do najważniejszych zbiorów znajdujących się obecnie w Rosji - ocenił szef archiwów w Polsce prof. Władysław Stępniak, przedstawiając posłom informację na temat rewindykacji archiwaliów.

W czwartek posłowie sejmowej komisji kultury i środków przekazu rozpatrywali informację "o aktualnym stanie działań w sprawie rewindykacji archiwaliów polskiej proweniencji z zasobów archiwów rosyjskich". W imieniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego informację przedstawił naczelny dyrektor archiwów państwowych prof. Władysław Stępniak.

W stosunkach polsko-rosyjskich - jak relacjonował posłom szef polskich archiwów - występują dwie grupy spornych kwestii restytucyjnych: przemieszczanie archiwaliów związanych z sukcesją państw oraz przemieszczanie archiwaliów w związku z wydarzeniami dziejowymi, głównie z I i II wojną światową. "Roszczenia polskie obejmują kilka grup archiwaliów, których wspólną cechą jest to, że są to fragmenty lub większe części zespołów archiwalnych, wyłączone przez władze radzieckie z rewindykacji do Polski po I i II wojnie światowej" - podał.Wśród polskich dokumentów znajdujących się na terenie Rosji prof. Stępniak wymienił części 126 zespołów archiwalnych z lat 1808-1915 wytworzonych przez władze lokalne i instytucje działające na obszarze Królestwa Polskiego w okresie porozbiorowym. Dokumentacja ta stanowi ok. 22 tys. jednostek archiwalnych, ewakuowanych z Warszawy w 1915 r. Po ich częściowym zwrocie do Polski w latach 60. były od początku lat 90. utajnione i przechowywane na azjatyckim obszarze Federacji Rosyjskiej.

Inne ważne archiwalia, które są w obecnym posiadaniu władz rosyjskich, to dokumenty wytworzone przez urzędy, instytucje i osoby działające w okresie międzywojennym na obecnym terytorium Polski. Przeważają wśród nich materiały m.in. polskiego wywiadu z Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. "To są materiały o najważniejszym znaczeniu, których przechowywanie nie było ujawniane przez stronę rosyjską" - mówił Stępniak. Podkreślił przy tym, że Rosjanie wyrazili wstępnie zgodę na zwrot tych materiałów do Polski, jednak sprawa ta wymaga jeszcze dalszych ustaleń.

Ponadto polska strona wciąż liczy na pomoc Rosji w odnalezieniu tzw. białoruskiej listy katyńskiej, dotyczącej 3870 ofiar zbrodni katyńskiej. Polscy obywatele wiosną 1940 r. zostali zamordowani przez NKWD najprawdopodobniej w więzieniu w Mińsku i pogrzebani w pobliskich Kuropatach. Dotychczasowe poszukiwania tej listy nie przyniosły jednak rezultatu.

Oddzielnym problemem jest spuścizna archiwalna enklawy królewieckiej. Stępniak tłumaczył, że zarówno Polska, jak i Rosja występują w tym wypadku w charakterze państw-sukcesorów, jednakże - jego zdaniem - prawa Polski, która przejęła ok. 80 proc. Prus Wschodnich, są znacznie większe. "Ten problem archiwum królewieckiego uważany był w archiwistyce polskiej i w działalności władz polskich jako kluczowy (...). Uważano, że związki Prus Wschodnich z Polską i jakikolwiek brak tych związków tego obszaru z historią Rosji powoduje, że Polska powinna w całości przejąć archiwum państwowe w Królewcu (obecnie Kaliningrad - PAP)" - mówił naczelny dyrektor.Wśród najważniejszych przeszkód w odzyskaniu przez Polskę archiwaliów jest wewnętrzne prawodawstwo Federacji Rosyjskiej. Szef polskich archiwów zwrócił przy tym uwagę na ustawę Dumy Państwowej z 1998 r., która znacjonalizowała dobra kultury przewiezione na obszar Związku Sowieckiego i znajdujące się na terytorium Rosji.

Przepisy tej ustawy, po protestach spoza granic Rosji, nieco złagodzono, ale mimo to - zauważył Stępniak - Rosjanie zaczęli "zmuszać państwa ubiegające się o zwrot swych dóbr kultury, w tym archiwaliów, do zwrotu nakładów poniesionych przez Związek Sowiecki i Federację Rosyjską na ich przechowywanie i konserwację".

W ostatnim czasie jednak - jak podkreślił naczelny dyrektor - nastąpiło odmrożenie stosunków między polskimi a rosyjskimi archiwami. Jesienią 2012 r. doszło do wizyty w Polsce dyrektora Federalnej Agencji ds. Archiwów Rosji w Polsce, co po kolejnych spotkaniach polskich i rosyjskich archiwistów, mających się jeszcze odbyć w maju br., daje nadzieję, że restytucja przynajmniej części polskich archiwaliów z Rosji będzie możliwa.

Forum Regionów Rosji i Polski skupi się na kwestiach kontaktów w sferze kultury

Rok wymiany kulturalnej Rosji i Polski w formie Festiwalu Regionów

Rada
Federacji proponuje zorganizować rok wymiany kulturalnej między Rosją a
Polską zaplanowany na rok 2015 w formie Festiwalu Regionów, aby na
imprezach w ciągu roku zostały zaprezentowane nie tylko duże miasta,
takie jak Kraków, Warszawa, Petersburg czy Moskwa. →

Dodała ona, że kwestia ta znajdzie się wśród
najważniejszych tematów dyskusji na Forum Regionów, które odbędzie się w
latach 2-4 czerwca w Niżnym Nowogrodzie.

Z kolei
ambasador RP, Wojciech Zajączkowski podkreślił, że program roku wymiany
jest dopiero ustalany. Według niego na razie wiadomo o następujących
projektach: wspólnej wystawie Ermitażu Państwowego oraz dwóch polskich
muzeów, poświęconej architekturze Rosji i Polski epoki klasycyzmu oraz
wystawie Polski Petersburg. Jak powiedział ambasador, pozostałe projekty
zostaną ustalone w drugiej połowie roku.

Polska opowiada się za liberalizacją ruchu wizowego z Rosją i WNP

Warszawa
pozytywnie zapatruje się na uproszczenie ruchu wizowego z Rosją oraz
krajami WNP, graniczącymi z Polską - oświadczył na konferencji prasowej w
agencji ITAR TASS nadzwyczajny i pełnomocny ambasador RP w Rosji,
Wojciech Zajączkowski. →

Laureaci rosyjsko-polskiej nagrody „Krok na spotkanie”

W
tym roku laureatami nagrody „Krok na spotkanie” za wysiłki na rzecz
zbliżenia Rosji i Polski zostaną regiony obu państw. Poinformowała o tym
dzisiaj na konferencji prasowej w agencji ITAR TASS wiceprzewodnicząca
komitetu Rady Federacji ds. polityki społecznej Larysa Ponomariowa. →
V Forum Regionów Rosji i Polski „Rosyjsko-polska współpraca w dziedzinie
kultury i edukacji: wyniki i perspektywy” pod kierownictwem
przewodniczącej Rady Federacji Walentyny Matwijenko i marszałka Senatu
Bogdana Borusewicza odbędzie się w Niżnym Nowogrodzie w dniach 2-4
czerwca. Weźmie w nim udział co najmniej 20 podmiotów Federacji
Rosyjskiej i tyle samo polskich województw.

W ogólnym zarysie stosunki między FR a RP są dobre

W naszym programie przedstawiamy wywiad udzielony specjalnie dla
naszej rozgłośni radiowej przez ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w
Moskwie Wojciecha Zajączkowskiego, nagrany w agencji informacyjnej
ITAR-TASS w Moskwie przez naszą koleżankę Irinę Czajko. →

Irena Czajko:
Panie Ambasadorze, głównym tematem konferencji prasowej w agencji
informacyjnej ITAR-TASS było V Forum Regionów Rosji i Polski w Niżnym
Nowogrodzie, które ma obradować już w najbliższych dniach.

Wiem,
że często odwiedza Pan w trybie roboczym różne regiony Federacji
Rosyjskiej, w tym także Syberię w towarzystwie profesora Balcerowicza i
biznesmenów z różnych województw Polski.

Jak wielki,
Pana zdaniem, jest potencjał gospodarczy regionów Rosji? Jak Pan ocenia
poziom współpracy między naszymi krajami? Czy istnieją trudne problemy,
jakieś rozdźwięki?

Ambasador Zajączkowski:
Odpowiem pokrótce, przecież inaczej odpowiedź na Pani pytanie może
zająć całą godzinę. Moim zdaniem, stosunki rosyjsko-polskie nieźle się
rozwijają, przy tym w różnych kierunkach. Istnieją dziedziny, w których
świetnie się rozumiemy i rozwijamy nasze współdziałanie. Jednak są
również sfery, w których pojawiają się pewne rozdźwięki.

Filozofia
mojej działalności na stanowisku ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w
Federacji Rosyjskiej jest następująca: chodzi, po pierwsze, o
wszechstronne sprzyjanie pozytywnym osiągnięciom, jakie nagromadzono w
ciągu wielu lat w stosunkach między Rosją a Polską. Po drugie, chodzi o
prowadzenie dialogu w trudnych sprawach, w których między nami istnieją
sprzeczności, aby szukać i znajdywać w końcu rozwiązania.

Jeśli
mówić będziemy o trudnych sprawach, to niektóre z nich pochodzą z
naszej wspólnej historii. Inne aspekty wiążą się z trwającym
dochodzeniem w spawie katastrofy lotniczej samolotu prezydenckiego w
kwietniu 2010 roku pod Smoleńskiem, a także z różnymi podejściami Rosji i
Polski do problemów bezpieczeństwa, w tym także do programu obrony
przeciwrakietowej. Odnośnie przykładów pozytywnego współdziałania
naszych krajów, to leżą one w gestii gospodarki, nauki i kultury. Jeśli
mówić będziemy o rosyjskich regionach, to tam, moim zdaniem, skupia się
olbrzymi potencjał gospodarczy. Wasz kraj jest duży. Regiony bardzo
różnią się od siebie, jednak, moim zdaniem, dobre perspektywy istnieją
wszędzie. Właśnie regiony zapewniają wspaniałe szanse na rozwój
współpracy gospodarczej. Gdy udaję się w podróże po Rosji, to, z reguły,
zabieram ze sobą przedsiębiorców z Polski, którzy mają konkretne
projekty i oferty. Mamy duże rezerwy dla rozwoju rosyjsko-polskiej
współpracy gospodarczej, co, zakładam, jest ważne dla obu krajów.

Irena Czajko: Czego Pan oczekuje od V Forum Regionów Rosji i Polski w Niżnym Nowogrodzie?

Ambasador Zajączkowski:
Wiadomo, że tematem obrad tego forum przeważnie będą problemy
kulturalne w związku z przygotowaniami do Roku Polski w Rosji i Roku
Rosji w Polsce w 2015 roku. Wiem, że senatorzy naszych krajów pragną
aktywnego udziału w tych akcjach przedstawicieli regionów. Moim zdaniem,
jest to dobrym pomysłem, który rozpatrzą szczegółowo uczestnicy V Forum
Regionów w Niżnym Nowogrodzie.

• Rosjanie mają do nas pretensje. Bo nie chcemy im sprzedać Azotów?

  
  
  

  - Polska stworzyła bariery polityczne, bowiem niektóre firmy nie zostały dopuszczone do przetargu - zżymają się politycy.

Polska stworzyła bariery polityczne przed rosyjskimi firmami
zainteresowanymi zakupem zakładów azotowych w Tarnowie - uważa
przewodnicząca Rady Federacji Walentina Matwijenko. Jak podkreśliła,
trudno zrozumieć takie działania ze strony polskiego rządu.

Matwijenko spotkała się w niedzielę w Niżnym Nowogrodzie z
przebywającym z trzydniową wizytą w Rosji marszałkiem Senatu Bogdanem
Borusewiczem w związku z odbywającym się w tym mieście V Forum Regionów
Polska-Rosja na temat kultury i nauki.

Przewodnicząca rosyjskiej Rady Federacji zarzuciła polskiemu rządowi,
że ten stworzył bariery polityczne przed rosyjskimi firmami, które
chciały zakupić pakiet większościowy Grupy Azoty. Polska stworzyła
bariery polityczne przed rosyjskimi firmami, bowiem niektóre firmy
rosyjskie nie zostały dopuszczone do przetargu dotyczącego zakupu
polskich zakładów azotowych w Tarnowie - powiedziała Matwijenko.

Jak podkreśliła, z punktu widzenia globalnego rynku trudno takie działania wytłumaczyć.

Borusewicz, odpierając rosyjskie zarzuty podkreślił, że to Skarb
Państwa posiada pakiet kontrolny w Grupie Azoty i w strategicznym
interesie państwa polskiego nie jest ich sprzedaż. Ponadto - jak
zaznaczył - rosyjski koncern chemicznego Acron chciał dokonać wrogiego przejęcia pakietu większościowego akcji Grupy Azoty.

- To była próba wrogiego przejęcia, gdyż tej firmy nie wystawialiśmy na sprzedaż - oświadczył Borusewicz.

W kwietniu Newsweek napisał, że były prezydent Aleksander
Kwaśniewski wraz z grupą swoich współpracowników lobbował na rzecz
rosyjskiego producenta nawozów Acronu. Były prezydent wyjaśniał wtedy,
że informację o pojawieniu się poważnego inwestora dla Azotów Tarnów
przekazał szefowi Rady Gospodarczej przy premierze Janowi Krzysztofowi
Bieleckiemu i - przy innej okazji - premierowi.

Szef rządu w reakcji na publikację Newsweeka oświadczył, że
sprzedaż Azotów Tarnów rosyjskiemu Acronowi byłaby wbrew narodowym
interesom Polski. Przyznał też, że o zainteresowaniu Acronu Azotami
informował go Kwaśniewski.

Borusewicz: ""Wy nas tak na prawdę nie potrzebujecie, dajecie
sobie bez naszego wsparcia doskonale radę. Dziękujemy wam za budowanie
tej wzajemnej przyjaźni i płaszczyzny współpracy".

Polityk nr 3 Rosji: W sprawie Smoleńska wykazaliśmy się bezprecedensowym otwarciem

Propozycja wywiadu z politykiem, który jest nominalnie osobą nr 3 w
Rosji - po prezydencie i marszałku Dumy - wyszła od współpracowników
Matwijenko. Naszego korespondenta w Moskwie zapewniono, że pani
marszałek spotka się z nim osobiście. Poproszono go tylko o przesłanie
pytań do rozmowy, by Matwijenko mogła się do niej przygotować.Niestety, na nasze pytania pani marszałek odpowiedziała drogą mejlową i nie mieliśmy możliwości reakcji na jej wypowiedzi.

Młodzież umocni stosunki między Rosją a Polską

„Młodzież jest wolna od ciężaru uprzedzeń wobec Polski w
odróżnieniu od starszego pokolenia, nie jest ona obciążona
rosyjsko-polskimi problemami z przeszłości” – oznajmił przewodniczący
Zgromadzenia Ustawodawczego obwodu niżegorodzkiego Jewgienij Lebiediew
na posiedzeniu okrągłego stołu „Młodzież w społeczno-gospodarczym
rozwoju terytoriów i zwiększenie jej aktywności cywilnej”, który odbył
się w Niżnym Nowogrodzie.

Udział w dyskusji wzięli
przedstawiciele Senatu Polski. Zostały omówione aktualne aspekty
integracji między dwoma krajami w sferze polityki młodzieżowej, kwestie
rozwoju parlamentaryzmu młodzieżowego, działalności rad i forów
młodzieżowych, organów studenckiego samorządu oraz centrów wolontariatu.

Rosyjsko-polski układ o małym ruchu granicznym dobrze się sprawdził

Rosyjsko-polski
układ o małym ruchu granicznym dobrze się sprawdził – oświadczył
dzisiaj szef MSZ Rosji Siergiej Ławrow. „Praktycznie nie ma żadnych
naruszeń, jest tylko jeden problem – kolejki – podkreślił minister. →

Ziemia z grobów polskich żołnierzy Armii Andersa już w Polsce

Urnę z ziemią przekazał dzisiaj podczas uroczystości w Warszawie
ambasador Kazachstanu Yerik Utembayev. Uroczystość przeprowadzono w
Katedrze Polowej Wojska Polskiego.

Urnę z ziemią przekazał dzisiaj podczas uroczystości w
Warszawie ambasador Kazachstanu Yerik Utembayev. Uroczystość
przeprowadzono w Katedrze Polowej Wojska Polskiego.

- Cieszę się, że mogę uczestniczyć w spotkaniu poświęconym pamięci
polskich żołnierzy i cywilów zmarłych podczas II wojny. Część armii
gen. Andersa była kształtowana na terenie Kazachstanu, a zwłaszcza
obwodu żambylskiego. Niektórzy z nich z powodu chorób i w wyniku
represji politycznych niestety zmarli i zostali pochowani na terenie
naszego kraju. W obwodzie żambylskim spoczywa około 300 żołnierzy
polskich i około 500 osób cywilnych. Dzisiaj przekazujemy garść ziemi
pochodzącą z ich mogił - powiedział podczas uroczystości ambasador Kazachstanu w Polsce Yerik Utembayev.

Jak dodał, na krzyżu stojącym na tamtejszym cmentarzu znajduje się napis Przechodniu zabierz garść ziemi z mojej mogiły i zawieź do ojczyzny. I
dzisiaj spełniamy tę prośbę. To ważne wydarzenie nie tylko dla Polaków,
ale także dla Kazachów. Dla nas ważne jest nie tylko, że szczątki
polskich bohaterów spoczywają na naszej ziemi, ale że kazachscy i polscy
żołnierze walczyli ramię w ramię na polskiej ziemi przeciwko
faszyzmowi. Wielu Kazachów spoczywa w Polsce i wiem, że naród polski
bardzo dba o ich mogiły. Także dzisiejsza uroczystość jest przykładem
dobrych stosunków polsko-kazachskich - podkreślił ambasador.

Sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Andrzej Kunert
przypomniał, że w styczniu i lutym 1942 r. jednostki armii polskiej gen.
Andersa w Związku Sowieckim zostały przesunięte do południowych
republik sowieckich, w tym Kazachstanu. Pierwsi Polacy trafili tam
jednak już w 1940 r. w ramach drugiej masowej deportacji z Kresów
Rzeczpospolitej. W większości były to rodziny oficerów, którzy - jak się
później okazało - zginęli w Katyniu. Żołnierze i cywile polscy
przebywali w Kazachstanie zaledwie kilka miesięcy przed ewakuacją, ale
pamięć o życzliwości, gościnności i pomocy ze strony mieszkańców
pozostała. Po sobie pozostawili też dobre wspomnienia, z czym nadal
można się spotkać na tamtych terenach - mówił Kunert.

Zapowiedział także, że w przyszłym roku w maju planowane jest
odsłonięcie tablic, będących wyrazem wdzięczności Polaków dla
mieszkańców byłych południowych republik sowieckich za serce okazane naszym żołnierzom i cywilom. Upamiętnienie prawdopodobnie będzie częścią stołecznego pomnika Bitwy o Monte Cassino. Jedna
z pierwszych tablic będzie poświęcona Kazachstanowi. U jej stóp
spocznie przekazana dzisiaj urna. Będziemy także starali się, by w
stolicach tamtych krajów (dawnych południowych republik ZSRR) powstały
pomniki wdzięczności narodu polskiego za tamten czas i okazaną nam
wówczas gościnność - zaznaczył sekretarz Rady.

Uroczystości towarzyszyła msza św. celebrowana przez biskupa polowego
Wojska Polskiego Józefa Guzdka. W przekazaniu urny uczestniczył także
m.in. marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik, współorganizator Dni Kultury Obwodu Żambylskiego Kazachstanu, których częścią była uroczystość.

Tallin: patriarcha Cyryl uczcił pamięć ofiar deportacji

Patriarcha
moskiewski i całej Rusi Cyryl w piątek złożył kwiaty pod monumentem
Smutku w Tallinie - pomnik bohaterów narodowego estońskiego etosu Linda. →

Cyryl podkreślił, że wśród deportowanych były osoby
pochodzenia rosyjskiego, w tym również bliscy krewni metropolity Tallina
i całej Estonii Corneliusa.

Według MSZ Estonii,
podczas deportacji 14 czerwca 1941 roku z kraju wywieziono do obwodu
kirowskiego i nowosybirskiego w Rosji ponad 10000 osób. W 1949 roku w
Estonii przeprowadzono drugą deportację. Wywieziono wówczas ponad 20000
osób.

W podmoskiewskich Mitiszczach otwarto dziś, w 72. rocznicę wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej obliczony na 40 tys. miejsc monumentalny cmentarz dla bohaterów i szczególnie zasłużonych obywateli.
Na "rosyjskim Arlington", jak się go tutaj nazywa, mają być chowani bohaterowie ZSRR i Federacji Rosyjskiej, kawalerowie najwyższych orderów państwowych, prezydenci, premierzy, ministrowie, marszałkowie, generałowie armii, admirałowie i inni wybitni Rosjanie, których prezydent uzna godnym tego, by spoczęli właśnie tu.

Planuje się, że zostaną tu w przyszłości przeniesione mumia Lenina i szczątki innych dostojników radzieckich, którzy dziś spoczywają na cmentarzu między murem Kremla a placem Czerwonym. Znajdują się tam m.in. groby Stalina, Feliksa Dzierżyńskiego oraz sekretarzy generalnych KPZR Leonida Breżniewa, Jurija Andropowa, Konstantina Czernienki.

Na cmentarzu otwartym dziś przez ministra obrony generała armii Siergieja Szojgu, wczoraj uroczyście pochowano szczątki nieznanego żołnierza, czerwonoarmisty, który poległ w walce z hitlerowcami pod Smoleńskiem.

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75477,14149778,Cmentarz_dla_Lenina__Stalina__Putina...

Rosja będzie karać łagrem za szkalowanie Armii Czerwonej. "To była misja budowy pokoju"

Za co kary?

Karane będzie "negowanie wyroku Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Norymberdze", "negowanie działalności armii państw koalicji antyhitlerowskiej w sferze podtrzymywania pokoju
i bezpieczeństwa w czasie II wojny światowej" oraz "świadome
rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji o działalności armii państw
koalicji antyhitlerowskiej w latach II wojny światowej, związanych z
oskarżaniem o popełnienie zbrodni, w tym przy użyciu sfabrykowanych
dowodów oskarżenia".

Kim był śmiałek, który sam jeden zdecydował się na walkę z mordercami z NKWD?
http://media.wp.pl/kat,1022945,wid,15410364,wiadomosc.html?ticaid=110e30

"Dalsze losy majora KGB Olega Zakirowa, który poświęcił własną karierę i ryzykował życiem po to, by dociec prawdy o katyńskim mordzie, wymagałyby oddzielnej, długiej opowieści. Historia jego tajnego, prywatnego śledztwa jest wręcz nieprawdopodobna. KGB nie wybaczyło Zakirowovi, że nie stał się bezwolnym narzędziem systemu. Telefoniczne groźby, szykany, problemy ze znalezieniem pracy w Rosji, bieda, dziwne wypadki byłego majora, zakrawające na zamachy na jego życie – wszystko to doprowadziło go do wyjazdu wraz z rodziną do Polski w 1998 r. W kraju nad Wisłą musiał przełknąć gorzką pigułkę niewdzięczności, biedy i obojętności urzędników. Dopiero w 2005 r. Prezydent RP przyznał majorowi Zakirowowi polskie obywatelstwo i uhonorował go Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski (za ogromny wkład w ujawnienie prawdy o mordzie katyńskim)."

POLECAM książkę Zakirowa "Obcy element" http://www.teologiapolityczna.pl/obcy-element--oleg-zakirow
Rozmowa z Zakirowem w TVP1: http://www.tvp.pl/publicystyka/polityka/minela-dwudziesta/wideo/oleg-zak...

Rosja protestuje przeciwko zrównaniu ZSRR z Niemcami nazistowskimi

Ambasada
Rosji w Estonii wyraziła protest w związku z kolejną próbą postawienia
na równi Niemiec nazistowskich i Związku Radzieckiego, który wniósł
decydujący wkład w wyzwolenie Europy. →

W 1939 roku Stalin proponował Francji i Anglii atak na Niemcy. Londyn odtajnił dokumenty

 Przywódca
ZSRR był gotów wysłać przeszło milion sowieckich żołnierzy na niemiecką
granicę, by wspólnie z aliantami powstrzymać hitlerowską agresję we
wrześniu 1939 r.
Zdokumentów, które trzymano w
sekrecie przez ostatnie 70 lat, a które niedawno dopiero odtajniono,
jasno wynika, że Związek Radziecki poczynił pewne starania, które mogły
uchronić Europę przed niemiecką inwazją lub przynajmniej mocno ją
opóźnić. Zdaniem rosyjskich historyków przemawia za tym fakt, że w 1939
r. Stalin poprzez swoich delegatów proponował zachodnim mocarstwom
wysłanie na niemiecką granicę potężnej armii, która zdołałaby
powstrzymać nazistów w razie przewidywanej agresji na Polskę. Radziecki
przywódca chciał w ten sposób zachęcić Francję i Wielką Brytanię do
zawiązania antynazistowskiego sojuszu.
Więcej! 17 września 1939 r. nie mógłby także dopuścić się agresji na Polskę.



Nie można jednak z całą pewnością stwierdzić, że gdyby ZSRR wspólnie
z aliantami powstrzymała Hitlera w 1939 r., Stalin świadom tego, że
wyeliminował z politycznej gry Hitlera, nie zechciałby po jakimś czasie
sam podbić Europy i świata.



Odtajnione dokumenty, do których kopii dotarł brytyjski dziennik
"The Sunday Telegraph", pokazują ogrom piechoty, artylerii i sił
powietrznych, jakim generałowie Stalina chcieli wesprzeć aliantów, gdyby
ci pomogli im uzyskać zgodę Polaków na przemarsz Armii Czerwonej przez
jej terytorium.


mać hitlerowską agresję we wrześniu 1939 r.

›

Lew Seckow

Jednak Brytyjczycy i Francuzi - upoważnieni przez swoich
przełożonych do rozmów, nie do zawierania wiążących umów - nie
odpowiedzieli na sowiecką ofertę złożoną im 15 sierpnia 1939 r. Zamiast z
aliantami Stalin ułożył się więc z Hitlerem.



Niemiecko-radziecki pakt Ribbentrop-Mołotow, nazwany tak od nazwisk
sekretarzy zagranicznych obu krajów, podpisano 23 sierpnia. Kilka dni
później, 1 września 1939 r., III Rzesza napadła na Polskę, rozpoczynając
tym samym II wojnę światową.

To była zbrodnia pięć razy większa od katyńskiej. Strzałami w tył głowy sowieccy siepacze zamordowali 110 tys. Polaków. Zginęli bo byli Polakami - mówi profesor Mikołaj Iwanow z Instytutu Historycznego Uniwersytetu w Opolu. - To był polski holocaust - dodaje prof. Zdzisław Winnicki z Instytutu Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego.
W sierpniu 1937 roku, z rozkazu ówczesnego szefa sowieckiej bezpieki Nikołaja Jeżowa, rozpoczęła się eksterminacja Polaków. Podczas operacji aresztowano prawie 144 tys. osób, z których zamordowano, przeważnie strzałem w tył głowy, około 111 tysięcy.

W odróżnieniu od innych zbrodni stalinowskich o podłożu klasowym, ta dokonana na Polakach była czysto narodowościowa. Jej ofiarami byli zarówno komuniści polscy, którym przez ponad 15 lat pozwolono w specjalnym autonomicznym okręgu (tzw. dzierżyńszczyzna) realizować utopijne marzenia o Polsce komunistycznej, jak i, to w przeważającej większości, ludność polska, która po układzie ryskim znalazło się poza granicami II Rzeczypospolitej.

- Byli to przeważnie przedstawiciele tzw. szlachty okolicznej - mówi prof. Zdzisław Winnicki.
Od wieków przywiązani do języka, tradycji polskiej i religii katolickiej stanowili bardzo znaczącą mniejszość narodową w BRSS. W początkowych latach republiki na powierzchni około 51 tys. km kwadratowych mieszkało ok. 520 tys. Polaków. Do roku 1937 cieszyli autonomią, a język polski był językiem urzędowym. Dość skutecznie opierali się kolektywizacji i kołchozom. M.in. fiasko indoktrynacji było jednym z powodów ostatecznego rozwiązania polskiej kwestii w stalinowskiej Rosji.
W latach 1937-1939 teror dotknął obejmującego kontyngenty narodowościowe aresztowano 1,5 miliona ludzi, z prawie 800 tysięcy rozstrzelano. 12 proc. ofiar stanowili Polacy.- To był holocaust Polaków - mówi pr. Winnicki.

http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=%2F20120913%2FBIALYSTOK%...

Rosja protestuje przeciwko zrównaniu ZSRR z Niemcami nazistowskimi

Ambasada

Rosji w Estonii wyraziła protest w związku z kolejną próbą postawienia

na równi Niemiec nazistowskich i Związku Radzieckiego, który wniósł

decydujący wkład w wyzwolenie Europy. →

Niemcy bez zakazu używania symboli komuny

MS: ofiary komunizmu są dostatecznie chronione przez istniejące przepisy.

Przesłano 8 wrz 2010

Pokaz prezentacji multimedialnej zrealizowanej dla Muzeum Historycznego Miasta Krakowa na potrzeby wystawy w Fabryce Oskara Schindlera pt.: Kraków - czas okupacji 1939-1945.

Kresy Wschodnie

1
SIERPNIA 1941 – Na mocy dekretu Adolfa Hitlera tereny dawnych
województw lwowskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego i wołyńskiego,
pod nazwą dystryktu galicyjskiego, weszły w skład Generalnego
Gubernatorstwa.

ZABRANO NAM ZIEMIE ALE WOLI WALKI NIGDY!

• 
  
  

  Zielona Góra wydaje ponad milion złotych na promocję... Rosji

Organizatorzy Festiwalu Piosenki Rosyjskiej, który odbędzie się
17 sierpnia w Zielonej Górze, jak co roku mogli liczyć na dofinansowanie
z kasy miasta ponad milionem złotych oraz bezpośrednią transmisję
TVP. Mimo że miasta nie stać na utrzymanie sztandarowych przedsięwzięć
kulturalnych, dawny Festiwal Piosenki Radzieckiej jest traktowany przez
władze priorytetowo.



Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze odbywał się w latach 1965–1989, a wskrzesił go w formie Festiwalu Piosenki Rosyjskiej prezydent miasta Janusz Kubicki (SLD) w 2008 r.



Budżet imprezy to ok. 3,5–4 mln zł, z tego miasto dokłada 1,1
mln zł. Resztę pieniędzy wykłada ministerstwo kultury Federacji
Rosyjskiej, które pokrywa koszty występu rosyjskich wykonawców. Koszty
realizacji transmisji biorą na siebie TVP i Radio Zet, które w tym roku
jest współorganizatorem imprezy. TVP2 ofiarowała festiwalowi najlepszy
czas antenowy w sobotę 17 sierpnia od godz. 20 aż do zakończenia występów. Organizatorów wspiera też polskie MSZ. – Mam ścisły kontakt z przedstawicielami MSZ-etu i korpusu dyplomatycznego i jestem
pod dużym wrażeniem ich zaangażowania, profesjonalizmu i znajomości
Rosji. Przy organizacji festiwalu zawsze mogę liczyć na pomoc ze strony
ministerstwa – zapewniał dyrektor Festiwalu Piosenki Rosyjskiej i zielonogórski radny SLD Tomasz Nesterowicz. W
rozmowie z „Codzienną” odniósł się też do negatywnych skojarzeń
festiwalu z czasami PRL‑u, gdy impreza była narzędziem prosowieckiej
propagandy reżimu komunistycznego. – Dzisiejszy festiwal to inicjatywa, która promuje Zieloną Górę. Nie widzę ciągłości z Festiwalem Piosenki Radzieckiej – oburzał się Nestorowicz.



Potwierdził też, że imprezę, tak jak w minionym roku, będą
prowadzili Tomasz Kammel i Rosjanka Alina Artz. Artz to gwiazda
rosyjskiego przemysłu erotycznego znana z prowadzenia programu w kanale
dla dorosłych. Tegoroczny zwycięzca festiwalu otrzyma 50 tys. zł i nagrodę Złoty Samowar.

a polskie dzieci topią się wodach niestrzeżonych,bo Rodziców nie stać na kolonie....

Deportacje Polaków z Pomorza do obozów w Związku Sowieckim w 1945 roku

Rozmieszczenie
obozów z Polakami deportowanymi z Pomorza w 1945 roku – Mapka na
podstawie publikacji dr hab. M. Golona. Źródło: Projekt Kaszëbë Team

„Wojsko przeszło jak huragan.
Żołnierze bili, rabowali, niszczyli co mogli, nawet darli pierzyny
wypuszczając pierze. Na oczach małych dzieci gwałcili matki i nieletnie
dziewczyny. Pijani domagali się wódki i młodych dziewcząt. Pewien
ojciec, który nie pozwolił zgwałcić córki został rozstrzelany na miejscu” – wspomnienia Anny Kos z Kartuz (za: E. Pryczkowski, Wspomnienia kaszubskich Sybiraków, Banino 2006).

Przymusowe przesiedlenia ponad 15 tysięcy
polskich mieszkańców Pomorza, w tym kilku tysięcy Kaszubów, do obozów w
Związku Sowieckim są stosunkowo mało znanym elementem wojennej historii
regionu. W 1937 roku Polacy stanowili ok. 90% mieszkańców ówczesnego
województwa pomorskiego. Dwa lata później ziemie te zostały włączone do
III Rzeszy. Pomorze „znalazło się na samym dnie piekła okupacyjnego”.
Podczas tzw. krwawej jesieni (październik 1939-styczeń 1940) zginęło ok.
30 tysięcy osób, funkcjonował obóz KL Stutthoff, wysiedlono ok. 150
tysięcy Polaków, części ludności narzucono wpis na Niemiecką Listę
Narodową oraz służbę w Wehrmachcie, zakazano używania języka polskiego,
działania represyjne ponownie zwiększono od jesieni 1944 roku.
Wkraczający na Pomorze Sowieci potraktowali region jako niemiecki.
Rabowano, gwałcono, mordowano, wywożono na Wschód.

Aresztowania trwały od stycznia do
kwietnia 1945 roku. Masowe deportacje ludności cywilnej z zaplecza Armii
Czerwonej prowadzono na terenie całego „wyzwalanego” regionu, objęły
one m.in. Jugosławię, Rumunię i Węgry. W ramach „oczyszczania tyłów”
sowieckie służby przeprowadziły zatrzymania „szpiegowsko-dywersyjnej
agentury, terrorystów, członków różnych wrogich organizacji, grup
bandycko-powstańczych” oraz „elementów społecznie niebezpiecznych”.
Osoby te przewożono do więzień NKWD w Ciechanowie, Grudziądzu i
Działdowie, skąd wyruszały transporty na Wschód. Ponadto kilkudziesięciu
polskich mieszkańców województwa przesiedlono na terytorium Związku
Sowieckiego w wyniku wyzwalania obozu KL Stutthoff.

Najczęstszą formalną podstawą dla
przymusowych przesiedleń z Pomorza był wpis na Niemiecką Listę Narodową
oraz uniwersalny zarzut: „element społecznie niebezpieczny”. Wywieziono
m.in. kilkuset uczestników konspiracji. Wśród ofiar deportacji znalazło
się ok. 3 tysiące kobiet, zamieszkujących głównie obszary wiejskie.
Pomorzan skierowano do kilkudziesięciu obozów na terenie Związku
Sowieckiego (obwody: doniecki, charkowski, czelabiński, czkałowski,
kemerowski, kurgański, moskiewski, swierdłowski, tulski, zaporoski, a
także Baszkiria, Litwa i Łotwa). Najwięcej mieszkańców Kaszub
przetrzymywano w obozach wokół Czelabińska na Uralu. Pracowali oni m.in.
przy wyrębie lasów, w kopalniach węgla i azbestu, kamieniołomach oraz
przy załadunku pociągów.

Większość deportowanych z Pomorza wróciło
do Polski od lata 1945 roku do jesieni 1947 roku. Wywieziono przede
wszystkim zdolnych do pracy mężczyzn, którzy po kilkunastu miesiącach
powracali do swoich domostw wycieńczeni pobytem w łagrach. Podczas
aresztowań, w czasie prowadzenia do więzień, w samych więzieniach,
podczas transportu oraz w sowieckich obozach zmarło co najmniej 2,5
tysiąca osób. Do tragicznego bilansu obecności Sowietów w regionie
należy dodać także liczne morderstwa i gwałty, rabunek mienia
gospodarczego, problem osamotnionych rodziny oraz niedożywienie, które
wywołało wzrost śmiertelności niemowląt.

Grupa mieszkańców województwa
pomorskiego, w tym Kaszubi, znalazła się także wśród ludności polskiej
przymusowo przesiedlonej na Wschód we wcześniejszym okresie wojny.
Należeli oni m. in. do żołnierzy walczących w kampanii wrześniowej.
Ponadto, po zakończeniu działań zbrojnych, na Pomorzu osiedlili się
Sybiracy zesłani z innych regionów przedwojennej Polski.

Według danych Instytutu Pamięci Narodowej
w latach 1939-1952 sowieckie represje dotknęły ok. 1,8 mln polskich
obywateli (łączna szacunkowa liczba aresztowanych, deportowanych,
osadzonych w łagrach, przymusowo wcielonych do Armii Czerwonej,
skazanych na śmierć oraz rozstrzelanych bez sądu), z których zginęło ok.
150 tysięcy osób.

Ulotka została opracowana przez zespół Kaszëbë Team w ramach projektu „Kaszëbë- Sybir 2013”, więcej informacji: www.facebook.com/KaszebeTeam. Mapka została wykonana na podstawie publikacji dr hab. M. Golona.

Informacja przesłane przez Piotra Bejrowskiego z Projektu Kaszëbë Team.

http://mojhistorycznyblog.blog.pl/2013/08/10/deportacje-polakow-z-pomorza-do-obozow-w-zwiazku-sowieckim-w-1945-roku/

Początek II wś: spojrzenie z Moskwy i z Warszawy

1 września 1939 roku to tragiczna data, związana z napaścią
faszystowskich Niemiec na Polskę i z początkiem II wojny światowej.
Profesor Instytutu Historii Powszechnej RAN w Moskwie Natalia
Lebiediewa, członkini rosyjsko-polskiej Grupy ds. Trudnych kontynuuje
temat: To jedna z najtragiczniejszych dat w historii minionego wieku. →

Rosyjski rząd wyda miliony na „wzmocnienie patriotyzmu”

Konferencja w 74. rocznicę napaści ZSRS na Polskę
Władze Rosji w sprawie zbrodni katyńskiej nie są
jednoznaczne: potępili ją rosyjscy politycy, w tym prezydent Rosji
Władimir Putin, ale neguje ją rosyjski wymiar sprawiedliwości. Temat ten
to jeden z wątków zbliżającej się konferencji w 74. rocznicę napaści
ZSRS na Polskę.
Kłamstwo
katyńskie będzie głównym tematem konferencji "Historia i pamięć. 70 lat
zmagań o prawdę o zbrodni katyńskiej", którą 17 września na Zamku
Królewskim w Warszawie zorganizują Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia oraz Federacja Rodzin Katyńskich.

"Czym było kłamstwo
katyńskie?", "Kłamstwo katyńskie i jego prawne konsekwencje" oraz "Katyń
– co pozostaje do zrobienia?" to tytuły trzech zaplanowanych sesji. W
ich problematykę wprowadzi słuchaczy dyrektor Centrum Polsko-Rosyjskiego
Dialogu i Porozumienia Sławomir Dębski oraz współprzewodniczący Polsko-Rosyjskiej Grupy ds. Trudnych, dyplomata i politolog prof. Adam Daniel Rotfeld.

W pierwszej sesji,
podczas której jej uczestnicy zastanowią się, czy kłamstwo katyńskie
było unikatowe na tle innych zbrodni reżimów totalitarnych oraz dlaczego
ZSRS dopiero w 1990 r. przyznał się do tej stalinowskiej zbrodni,
udział wezmą m.in. prezes IPN Łukasz Kamiński i prezes Federacji Rodzin
Katyńskich Izabella Sariusz-Skąpska.

Konferencję zakończy sesja z udziałem gości z Rosji m.in. Natalii Lebiediewej z Instytutu Historii Powszechnej Rosyjskiej Akademii Nauk oraz Aleksandra Gurjanowa z rosyjskiego Memoriału, organizacji dokumentującej zbrodnie stalinowskie i zasłużonej w ujawnianiu prawdy o zbrodni katyńskiej.

Gdańsk: Dwudniowe Forum Gospodarcze Polska-Rosja 2013 [ZDJĘCIA]

Perspektywy polsko-rosyjskiej współpracy w kontekście działania specjalnych stref ekonomicznych oraz mały ruch przygraniczny z obwodem kaliningradzkim - to główne tematy Forum Gospodarczego Polska-Rosja. Dwudniowe spotkanie rozpoczęło się w czwartek w Gdańsku. Wspierajmy polski biznes w Rosji, pozwalajmy inwestować Rosjanom, poza strategicznymi sektorami, w Polsce; rozwiązujmy drobne problemy - mówił Nowak do uczestników Forum.Elżbieta Bodio z Departamentu Wschodniego Ministerstwa Gospodarki, powołując się na dane NBP poinformowała, że bezpośrednie inwestycje Polski w Rosji w 2012 roku wyniosły 660 mln dolarów. Powiedziała, że rosyjski bank centralny podaje, że w 2011 r. rosyjskie inwestycje w Polsce miały wartość 547 mln dolarów.

Ministerstwo Gospodarki zauważa rosnące zainteresowanie rosyjskich firm inwestowaniem w Polsce - mówiła.
- Zapraszamy rosyjskich inwestorów na rynek Polski - podkreśliła, dodając, że jednym z tematów forum w Gdańsku będzie 2015 rok, który będzie rokiem promocji Polski w Rosji i Rosji w Polsce.

"Z najnowszych podręczników dopuszczonych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej do I klasy szkół ponadgimnazjalnych - a więc podsumowujących wiedzę polskich uczniów o historii XX wieku - żaden nie zawiera najmniejszej choćby wzmianki o tej, raz jeszcze powtórzmy, największej zbrodni dokonanej na Polakach w minionym stuleciu."

Holokaust Polaków w ZSRS
http://www.kresy.pl/kresopedia,historia,miedzywojnie?zobacz%2Fholokaust-...

Rozkaz 00485 z 11 sierpnia 1937 r., wydany przez szefa NKWD Nikołaja Jeżowa, pociągnął za sobą śmierć 111 091 Polaków. Jedyne kryterium ludobójstwa - etniczne.

II pakt Ribbentrop-Mołotow

Większość z nas słyszała o pakcie Ribbentrop-Mołotow. Do
sowiecko-niemieckiego układu o nieagresji, podpisanego w Moskwie 23
sierpnia 1939 r., dołączono tajny protokół o rozbiorze między Niemcy i
Sowiety Polski oraz innych krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Ten
tajny protokół nazywamy zwyczajowo paktem Ribbentrop-Mołotow.

Był jednak jeszcze II pakt Ribbentrop-Mołotow, miesiąc później. Do
traktatu o przyjaźni i granicy, podpisanego przez Niemcy i Sowiety 28
września 1939 r. w Moskwie (Sowiety, w zamian za województwo lubelskie i
wschodnią część warszawskiego, włączyły do swego zaboru Litwę), dodano
nowy tajny protokół, w którym uzgodniono wspólne zwalczanie polskich
dążeń niepodległościowych.

Tajny protokół stanowił, że „strony nie będą tolerować na swych
terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy [!], która dotyczy
terytoriów drugiej strony. Będą tłumić na swych terytoriach wszelkie
zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie [!] w odniesieniu
do odpowiednich środków w tym celu”!

Ten zapis stał się podstawą współpracy gestapo i NKWD przeciwko
Polakom, ich wspólnych narad w Brześciu, w Przemyślu, w Zakopanem i w
Krakowie na przełomie lat 1939-1940. Współpraca trwała do ataku Niemiec
na Sowiety w czerwcu 1941 roku. Jej efektem były prowadzone od wiosny
1940 r., w obu zonach okupacyjnych, akcje eksterminacyjne przeciwko
polskiej inteligencji niepodległościowej: niemiecka akcja AB i sowiecka
Zbrodnia Katyńska. Niektórzy polscy historycy uważają, że obie zbrodnie,
rozpoczęte wiosną 1940 r., były skoordynowane w czasie przez
„zaprzyjaźnione” państwa.

W I pakcie Ribbentrop-Mołotow zbrodniarze zaplanowali IV rozbiór
Polski. W II pakcie zaplanowali mord na polskiej inteligencji
niepodległościowej. Związek Sowiecki jest tak samo odpowiedzialny za
wojenne zbrodnie na Polakach jak Niemcy.

Piotr Szubarczyk

http://historyczna.w.interia.pl/czytelnia/rajski/wspolpracankwdgestapo.html
http://www.rp.pl/artykul/442465.html?print=tak" height="254" width="403">

Wspólnicy zbrodni.
WSPÓŁPRACA NKWD Z GESTAPO W SPRAWIE POLSKIEJ W LATACH 1939-41.
Szperając w różnych publikacjach udało mi się rozszerzyć moją wiedzę na tytułowy
temat. Mianowicie wille w Zakopanem, w których spotykali się delegaci
NKWD i Gestapo nazywały się "Tadeusz" i "Telimena". M.in. na przełomie
II/III 1940 r. miała w nich miejsce III Konferencja Metodyczna Gestapo i
NKWD. Była ona najbardziej tragiczna dla narodu polskiego. Na
konferencję trwającą 6 tygodni zaproszono przedstawicieli wywiadów
(wiadomo o "dziennikarzach" angielskich). Świat dowiedział się więc o
ludobójczych planach dwu agresorów, ale nikt nie zaprotestował.
Zreferowanie sprawy "zwolnienia na wsze czasy do grobów polskich
oficerów" (co nastąpiło później w Katyniu, Charkowie i Miednoje),
uzyskanie aprobaty Gestapo i zapoznanie "angielskich dziennikarzy"
ośmieliło Stalina. Po kilkudniowych dalszych pracach ostateczną decyzję w
sprawie polskich oficerów zreferowano wstępnie 2 III 1940 r. na
faktycznym posiedzeniu KC WKP(b), ale ratyfikowano i podpisano 3 dni
później. Pod koniec obrad konferencji w Zakopanem, mając już "milczącą
zgodę" świata, rozpoczęto mord Polaków - Sowieci w Katyniu a Niemcy
rozpoczynając 30 III we wszystkich większych miastach Generalnej Guberni
masowe aresztowania polskiej inteligencji, działaczy politycznych i
społecznych w ramach realizacji Akcji A-B.
http://historyczna.w.interia.pl/czytelnia/rajski/wspolpracankwdgestapo.html
http://www.rp.pl/artykul/442465.html?print=tak

Europejski Trybunał Praw Człowieka skazał Rosję na zapłacenie łącznie miliona stu czterdziestu tysięcy euro czeczeńskim rodzinom, które straciły najbliższych w ataku rosyjskich wojsk na wioskę. Po raz pierwszy w historii skarg nadsyłanych z Czeczenii do Strasburga Rosja zgodziła się z wyrokiem Trybunału. Mieszkańcy czeczeńskiej wsi Asłanbek-Szeripowo oskarżyli Rosję o spowodowanie śmierci ich najbliższych oraz zniszczenie domów i gospodarstw. Chodzi o 13 rodzin. Podczas ofensywy militarnej w 2000 roku mieszkańcy wsi otrzymali zapewnienie od dowództwa rosyjskich wojsk, że okolica jest bezpieczna i nie będzie celem ataków. Niebawem wieś została zbombardowana. Życie straciło osiemnastu członków rodzin osób skarżących. Rosyjska prokuratura pomimo nalegań nie wszczęła śledztwa.

Sędziowie Trybunału w Strasburgu jednogłośnie stwierdzili naruszenie przez Rosję artykułu drugiego Europejskiej Konwencji, który gwarantuje obywatelom prawo do życia i możliwość przeprowadzenia efektywnego śledztwa i wyjaśnienia zbrodni. Po raz pierwszy w historii skarg składanych przez rodziny z Czeczenii Rosja przyznała się do naruszenia Konwencji i popełnienia zbrodni. Sprawa - zdaniem rosyjskich władz - jest wyjaśniana. Trybunał przyznał skarżącym od 40 do 210 tysięcy euro zadośćuczynienia za poniesione straty moralne.
http://www.kresy.pl/wydarzenia,rosja?zobacz%2Frosja-przyznala-sie-do-zbr...

 "Taki stan rzeczy świadczy o tym jak bardzo fałszywe są
deklaracje polskich wysokich instytucji państwowych w sprawie zbrodni
katyńskiej"

Wstrząsające Oświadczenie Córek Oficerów Zamordowanych z Rozkazu
Katyńskiego dotyczące postawy Rzecznika Praw Obywatelskich prof. Ireny
Lipowicz. Komu de facto udzieliła poparcia?

Na zdjęciu: Po lewej Krystyna Krzyszkowiak, córka zamordowanego w Twerze oficera Policji Państwowej, po prawej Witomiła Wołk-Jezierska, córka zamordowanego w Katyniu porucznika artylerii Wincentego Wołka, w środku Halina Morhofer-Wójcik, która jest członkiem Związku Kombatantów Polskich w Niemczech.

***

Oświadczenie Córek Oficerów Zamordowanych z Rozkazu Katyńskiego

Oczekując na wyrok Wielkiej Izby Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu w sprawie Janowiec i inni przeciw Rosji dotyczącej rosyjskiego śledztwa katyńskiego my, Polki skarżące Rosję informujemy:

Art. 36 punkt 3 mówi:

„We wszystkich sprawach rozpatrywanych przez Izbę, lub Wielką Izbę,
Komisarz Praw Człowieka Rady Europy może przedkładać pisemne uwagi i
uczestniczyć w rozprawach”.

Zgodnie z tym artykułem została wystosowana prośba do Polskiego Rzecznika Praw Obywatelskich dr. hab. Ireny Lipowicz o
wystąpienie do Komisarza Praw Człowieka Rady Europy, aby Komisarz
przedłożył pisemne uwagi i uczestniczył w sprawie obywateli polskich –
rodzin Polaków zamordowanych z rozkazu katyńskiego - przeciw Rosji.  
Projekt listu do Komisarza Praw Człowieka był przygotowany i przedłożony
Polskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, ale Pani Lipowicz postanowiła tego listu nie wysyłać.

Polska Rzecznik Praw Człowieka nie zrobiła nic, aby poprzeć polską
skargę rodzin katyńskich przed Wielką Izbą Europejskiego Trybunału Praw
Człowieka, mimo, że mogła zrobić dużo, była o to wielokrotnie proszona, i
miała gotowy przedłożony materiał do skorzystania z niego bez
jakiegokolwiek wysiłku.

Wobec takiego stanu faktycznego pytamy: Komu udzieliła poparcia dr. hab. Irena Lipowicz - Polski Rzecznik Praw Obywatelskich?

Zgodnie z Art. 36.2. ”Interwencja Strony Trzeciej” Europejskiej Konwencji Praw Człowieka:

„Przewodniczący Trybunału może, w interesie wymiaru sprawiedliwości,
zaprosić każdą Wysoką Układającą się Stronę, która nie jest stroną w
postępowaniu, lub każdą zainteresowaną osobę, inną niż osoba skarżąca,
do przedkładania pisemnych uwag i do uczestnictwa w rozprawach.”

Zgodnie więc z Europejską Konwencją Praw Człowieka każde
stowarzyszenie może wystąpić do Trybunału z prośbą o przyznanie „statusu
zainteresowanej strony trzeciej”.  Z punktu widzenia prawa
międzynarodowego udział stron trzecich zainteresowanych jest wręcz
oczekiwany i pożądany. Federacja Rodzin Katyńskich nie wystąpiła o
przyznanie „statusu strony trzeciej zainteresowanej” okazując w ten
sposób Światu, Polsce i oczywiście Rosji całkowity brak zainteresowania
sprawą zbrodni katyńskiej oraz blokowaniem śledztwa katyńskiego.

Natomiast na tej właśnie podstawie - art. 36.2. - Trybunał dopuścił
do przedłożenia pisemnych uwag w sprawie skargi przeciw Rosji cztery
zagraniczne podmioty prawne: rosyjski Memoriał, grupę prawniczą Public
Int. Law and Policy Group, Amnesty International i Open Society.

Znamienne jest, że wśród „stron trzecich” wspierających
polską skargę przed Wielką Izbą Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
nie ma ŻADNEJ POLSKIEJ ORGANIZACJI WSPIERAJĄCEJ! Wszystkie
podmioty wspierające są zagraniczne. Najwyraźniej społeczność
międzynarodowa jest bardziej zainteresowana problemem katyńskim niż
Polacy. Taki stan rzeczy świadczy też o tym jak bardzo fałszywe są
deklaracje polskich wysokich instytucji państwowych, tudzież polityków w
sprawie zbrodni katyńskiej.

Witomiła Wołk-Jezierska
Córka zamordowanego w Katyniu porucznika artylerii Wincentego Wołka,

Krystyna Krzyszkowiak

Córka zamordowanego w Twerze oficera Policji Państwowej Michała Adamczyka

Skarżące przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu.

Zbrodnia Katyńska. Trybunał w Strasburgu ogłosi wyrok

Na rozprawie władze Rosji podtrzymały swoje wcześniejsze stanowisko, że Trybunał nie ma uprawnień, by zajmować się tą skargą.

Białoruś: zatrzymano uczestników akcji pamięci ofiar stalinizmu

Ponad 20 uczestników akcji pamięci ofiar represji
stalinowskich, w tym kilkoro dziennikarzy, zostało zatrzymanych we
wtorek w Mińsku przez milicję – poinformowały niezależne media
białoruskie.

We wtorek miał się odbyć w Mińsku “żałobny maraton” po miejscach
pochówku ofiar represji stalinowskich z lat 30. i 40. XX w. Akcja
rozpoczęła się na Cmentarzu Kalwaryjskim, określanym jako “cmentarz
szlachty polskiej”, choć pochowani są na nim także wybitni Białorusini.

Później uczestnicy mieli się udać m.in. do Traściańca, Łoszyc i
Kuropat pod Mińskiem. Według Radia Swaboda 23 uczestników akcji, w tym
8-letniego chłopca, przewieziono na komisariat. Niezależna gazeta
internetowa “Biełorusskije Nowosti” pisze, że zatrzymano ich na
Cmentarzu Kalwaryjskim w momencie składania kwiatów.

Niezależne Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy (BAŻ) informuje,
że wśród zatrzymanych jest pięcioro dziennikarzy. “Żałobny maraton” miał
być zwieńczeniem tygodnia pamięci ofiar represji totalitarnych,
zorganizowanego przez obywatelską inicjatywę “O uratowanie memoriału
Kuropaty”. W trakcie trwającej od tygodnia akcji m.in. sprzątano to
uroczysko pod Mińskiem, gdzie spoczywają tysiące ofiar represji
stalinowskich.

Komorowski w liście: media kształtują obraz Polski i Rosji

Artizow: Rosja odtajnia dokumentację dot. relacji Armii Czerwonej z AK

Trwa od­taj­nia­nie do­ku­men­ta­cji dot. re­la­cji mię­dzy Armią Czer­wo­ną a Armią Kra­jo­wą - za­pew­nił szef ro­syj­skich ar­chi­wów prof. An­driej Ar­ti­zow pod­czas po­sie­dze­nia Pol­sko-Ro­syj­skiej Grupy ds. Trud­nych w Ka­li­nin­gra­dzie. Pu­bli­ka­cja do­ku­men­tów ma uka­zać się w 2015 r.
- To było robocze i bardzo rzeczowe posiedzenie Grupy ds. Trudnych. Wśród wielu omawianych spraw była kwestia systemowego odtajnienia wszystkich dokumentów dotyczących zbrodni na ludności polskiej dokonywanych w czasie, gdy Armia Radziecka wkroczyła na tereny polskie - powiedział prof. Adam Daniel Rotfeld, który jest współprzewodniczącym Grupy ds. Trudnych. Przypomniał, że grupa, złożona głównie z polskich i rosyjskich historyków, już od dłuższego czasu pracuje nad wspólną publikacją archiwalnych dokumentów dotyczących relacji polsko-sowieckich. Chodzi m.in. o relację między Armią Czerwoną a Armią Krajową na terenach zachodniego Związku Radzieckiego i wschodniej Polski.

Istotnym wątkiem w tej sprawie jest kwestia tzw. obławy augustowskiej - wciąż nie do końca wyjaśnionej zbrodni popełnionej w 1945 r. na Białostocczyźnie przez sowiecki kontrwywiad wojskowy SMIERSZ na 592 polskich żołnierzach i cywilach. Polska strona do tej pory nie zna miejsca zbrodni ani zarzutów, jakie polskim obywatelom postawiły dowodzone w latach 1943-46 przez Wiktora Abakumowa specjalne oddziały Armii Czerwonej.

Rotfeld tłumaczył, że proces odtajniania dokumentów w Rosji wymaga czasu, ponieważ ich udostępnianie wiąże się nie tylko z długotrwałymi procedurami, ale jest także uwarunkowane politycznie.

Współprzewodniczący Grupy ds. Trudnych przypomniał, że dotyczy to również dokumentacji z rosyjskiego śledztwa w sprawie zbrodni katyńskiej, która początkowo była przekazywana polskiej stronie, a obecnie nie jest. Ostatnia transza dokumentów trafiła do Polski w lipcu 2011 r. W sumie w latach 2010-2011 Polska otrzymała 148 ze 183 tomów śledztwa, które prowadziła rosyjska prokuratura wojskowa. W tej sprawie podczas posiedzenia grupy do strony rosyjskiej zaapelował szef pionu śledczego IPN prok. Dariusz Gabrel, według którego wgląd w rosyjskie akta pozwoliłby zakończyć polskie śledztwo ws. zbrodni katyńskiej, które IPN prowadzi od 2004 r.

Do kwestii odtajniania dokumentów dot. relacji Armii Czerwonej i Armii Krajowej odniósł się dyrektor Federalnej Agencji ds. Archiwów Rosji prof. Andriej Artizow. - To jest duży i poważny projekt, dzięki któremu zostanie wydanych kilka tomów dokumentów. Nigdy wcześniej nimi świadomie się nie zajmowaliśmy, ale ponieważ ten temat wzbudza tak duże społeczne zainteresowanie, i to nie tylko w Polsce, ale i w Rosji, to postanowiliśmy powołać zespół naukowców, który stopniowo odtajnia tę dokumentację - powiedział Artizow.

Podkreślił też, że część dokumentacji dotyczącej relacji Armii Czerwonej z polskim podziemiem niepodległościowym już odtajniono. - To proces, który cały czas trwa i mogę powiedzieć, że tam jest wiele bardzo interesujących dokumentów z 1943 czy 1945 roku, czy w ogóle z lat 50. Myślę, że z tego ułoży się pełen obraz tego, co miało miejsce na Kresach, w zachodnich rejonach Związku Radzieckiego. To będzie odkrycie nie tylko dla Polaków, ale także dla Rosjan, bo pokaże nam pełen obraz tego, co wówczas tam się działo - powiedział szef rosyjskich archiwów.

Publikacja zbioru dokumentów dotycząca relacji Armii Czerwonej i polskiego podziemia niepodległościowego ma być gotowa w 2015 r. Z polskiej strony projektem tym kieruje historyk prof. Grzegorz Motyka z Instytutu Studiów Politycznych PAN, który jest także wykładowcą na Uniwersytecie Jagiellońskim i członkiem Rady IPN. Badania mają przynieść odpowiedź na pytanie dotyczące polityki sowieckiej wobec AK. Oddzielny problem stanowią sowieckie represje, m.in. kiedy i na jakim szczeblu zdecydowano o rozbrojeniu realizującej akcję "Burza" AK, a także jak wyglądała mapa represji przeciwko polskiemu podziemiu w latach 1944-1945.

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/artizow-rosja-odtajnia-dokumentacje-dot-...

Obława wciąż tajna

Rosjanie krytykują proces lustracji w Polsce. Dyrektor rosyjskich archiwów państwowych Andriej Artizow określił IPN mianem „osobliwej” instytucji. Nie będzie też odtajnienia teczek ofiar obławy augustowskiej.

Do 2015 r. ma zostać opublikowany zbiór dokumentów dotyczących relacji Armii Czerwonej i Armii Krajowej. Dyrektor rosyjskich archiwów państwowych prof. Andriej Artizow obiecuje odtajnienie tych materiałów. Wbrew doniesieniom mediów nie chodzi jednak wcale o najbardziej oczekiwane przez opinię publiczną w Polsce teczki ofiar obławy augustowskiej.

– To jest duży i poważny projekt, po którego zakończeniu zostanie wydanych kilka tomów dokumentów. Nigdy wcześniej celowo nie zajmowaliśmy się tymi zbiorami, ale ponieważ ten temat wzbudza duże zainteresowanie społeczne, nie tylko w Polsce, ale i w Rosji, postanowiliśmy powołać zespół naukowców, który będzie stopniowo odtajniać te materiały – powiedział Artizow.

Podlegają mu wszystkie rosyjskie archiwa cywilne, które z pewnością zawierają cenne dla naukowców materiały. Jednak teczki dokumentujące sprawy osób uznanych w lipcu 1945 r. przez sowieckie organy za związane z Armią Krajową przechowywane są w najbardziej niedostępnym dla badaczy archiwum FSB, które przejęło akta sowieckiego kontrwywiadu wojskowego Smiersz (śmierć szpiegom).

Obietnice Artizowa padły podczas posiedzenia Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych, które odbyło się w sobotę w Królewcu (Kaliningradzie) na terenie rosyjskiej enklawy graniczącej z Polską.

W trakcie obrad omawiano również m.in. kwestię odtajnienia ostatnich 35 tomów rosyjskiego śledztwa katyńskiego (sprawy nr 159) zawierających także końcową decyzję o umorzeniu dochodzenia. Prokurator Dariusz Gabrel, szef pionu śledczego IPN (GKŚZpNP), apelował do strony rosyjskiej o rozwiązanie kwestii, która jest niezbędna do formalnego zakończenia polskiego śledztwa katyńskiego. Wtedy IPN będzie mógł ogłosić wszystkie ustalenia, w tym oficjalną listę ofiar, miejsca i okoliczności zbrodni. Wskaże też, do jakich informacji nie udało się dotrzeć. Z pewnością główną białą plamą będzie tu lista ofiar zbrodni katyńskiej, które zostały rozstrzelane na terenie sowieckiej Białorusi (tzw. lista białoruska), i miejsce ich pochowania.

Nadzieje na postęp w przekazywaniu utajnionych tomów katyńskich są jednak nikłe. – To są materiały służb specjalnych XX wieku, nie średniowieczne. Nie ma takiej międzynarodowej praktyki, by odtajniać materiały związane z agenturą – twierdzi prof. Anatolij Torkunow, rosyjski współprzewodniczący Grupy. Niedawno Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał nieudostępnienie tych tomów za naruszenie przez Federację Rosyjską Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Ale nie wyciągnął z tego żadnych konsekwencji.

Jak trudny jest polsko-rosyjski dialog historyczny, pokazuje referat Artizowa podczas odbywającego się jednocześnie II Polsko-Rosyjskiego Forum Mediów. Omawiając odmienny sposób rozliczenia z okresem komunistycznym w Polsce i Rosji, otwarcie skrytykował polską transformację.

– W Polsce w związku z ustawą lustracyjną ustawodawca napiętnował część obywateli związanych z okresem komunistycznym. Powstała osobliwa instytucja, Instytut Pamięci Narodowej, która przejęła część archiwów i uznaje pewne przestępstwa za niepodlegające przedawnieniu – mówił. Czymś nie do pojęcia dla rosyjskiego historyka jest to, że w Polsce „panuje opinia, że ustrój komunistyczny został narzucony, uważa się go za godny potępienia”. Następnie wyśmiał upadek I i II Rzeczypospolitej jako wielkie katastrofy polskiej państwowości, a o okresie PRL powiedział, że wiązał się z „rzekomą utratą suwerenności”.

Artizow mówił dalej o zupełnie innych zmianach w Rosji, które polegały głównie na rewizji symboliki, świąt itp. Wprawdzie partia komunistyczna przeszła do opozycji i uchwalono ustawę o rehabilitacji ofiar represji, jednak nie doszło do potępienia tej epoki, nie powstał odpowiednik IPN.

–Wciąż poszukujemy tożsamości narodowej. Głównym kierunkiem nie jest wszakże negowanie ery sowieckiej, ale pojednanie „białych i czerwonych”, włączenie całej historii do wspólnego dziedzictwa – mówił szef Rosarchiwu.

Projekt totalnej relatywizacji moralnej całych ojczystych dziejów określił mianem „superzadania”. Artizow uważa, że uznanie okresu komunistycznego za zbrodniczy jest nie do przyjęcia dla rosyjskiego społeczeństwa. Wygłosił pochwałę sowieckiej polityki narodowościowej i „wsparcia dla sojuszników”. Zakwestionował też zasadność porównywania komunizmu do niemieckiego nazizmu. – Obca jest nam teoria nazistowska, rasizm i antysemityzm – próbował przekonywać.

Akademik w mniejszości

– Jak najbardziej trzeba porównywać komunizm z nazizmem i naprawdę sam nie wiem, co gorsze. Bez zdecydowanego rozliczenia z komunizmem nigdy Rosja nie pójdzie do przodu – odparł prof. Jurij Piwowarow, dyrektor Instytutu Informacji Naukowej Nauk Społecznych.

Później, podczas jednego z paneli, dodał, że konieczne jest rozliczenie polegające na wskazaniu, do jakiej formy historycznej państwowości rosyjskiej chce nawiązywać współczesna Rosja, i konsekwentne wprowadzenie tego w prawo, propagandę i oświatę.

–Jeśli się tego nie robi, tylko łączy wszystko, mówi o ciągłości i próbuje godzić sprzeczne wartości, wygrywa Stalin. I nie chodzi o pewnego gruzińskiego rewolucjonistę, ale system, w którym władza decyduje, co jest dobre, a co złe, i bezwzględnie eliminuje oponentów – wskazywał. Ale Piwowarow, niestety, jest w mniejszości. „Akademik dysydent” – mówią o nim w ministerstwie.

Mimo wszystko dialog polsko-rosyjski ma sens, chociaż przeżywa rozmaite zwroty i jego tempo jest jednoznacznie niezadowalające. Polski współprzewodniczący Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych prof. Daniel Rotfeld podaje kilka przykładów realnych osiągnięć pięciu lat funkcjonowania tego forum.

– W ciągu dwóch lat udało się opublikować ponad tysiąc stron materiałów stanowiących dotąd białe plamy wspólnej historii w latach 1918-1989, obejmujących najbardziej dotkliwe i najbardziej bolesne tematy. Pisali o tym historycy z obu państw. Podawane fakty są niewątpliwe, a ich interpretacja przez polskich autorów odbywała się zgodnie z polskim myśleniem i mentalnością i odpowiednio według rosyjskiego myślenia przez rosyjskich – tłumaczył.

Polskie Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia zainicjowało też program rekonstrukcji listy białoruskiej w oparciu o świadectwa bliskich ofiar. Niestety działalność rosyjskiego odpowiednika ruszyła z dużym opóźnieniem i jest bardzo ograniczona. Grupa miała swój udział w przygotowaniu wydania wspólnej deklaracji Kościoła katolickiego w Polsce i Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.

W ostatnim czasie grupa rozszerza powoli tematykę swojej pracy na zagadnienia inne niż historyczne. Chodzi o problematykę strategii obronnej. – Uważam, że nasze doświadczenia są unikalne, ale mogą być przykładem dla innych krajów – mówił Torkunow. Rzeczywiście na wzór tej inicjatywy tworzy się analogicznie grupy: rosyjsko-łotewską i rosyjsko-japońską.

Cień Smoleńska

Rotfeld wskazuje jednak na przeszkody w porozumieniu naukowców. – Ważne jest to, na ile dialog będzie spełniał oczekiwania i czy będzie efektywny. Mają na to wpływ sprawy, którymi oficjalnie się nie zajmujemy, jak kwestie związane z katastrofą smoleńską, będące przedmiotem oficjalnych negocjacji innych instytucji państwowych. Ale jeśliby takie sprawy rozstrzygały się normalnie, to i efekt prac naszej grupy byłby lepszy. Trzeba je zamknąć, żeby nie zatruwały nas – powiedział były minister spraw zagranicznych, czyniąc wyraźną aluzję do problemu zwrotu wraku Tu-154M.

Wydarzenia polityczne w rozmaity sposób oddziaływały na przebieg forum i posiedzenia Grupy. Ponieważ wszystko zostało zaplanowane już dawno, nikt więc nie przewidział, że dojdzie do spotkania wielu znaczących osób zajmujących się stosunkami polsko-rosyjskimi z obu stron w cieniu incydentów z 11 i 13 listopada pod obiema ambasadami.

Apel o odpowiedzialne przedstawianie tych wydarzeń i wszelkich kontrowersji we wzajemnych relacjach w mediach znalazł się w oficjalnym komunikacie polskiego MSZ. Uczestniczący w forum ambasador Polski w Moskwie Wojciech Zajączkowski podkreślił, że takie wydarzenia powodują, iż obraz stosunków dwustronnych w społeczeństwie jest jeszcze gorszy niż w rzeczywistości. Ma na to, według dyplomaty, wpływ także charakter obecnej współpracy, która „odbywa się pomimo braku spektakularnych wydarzeń, jak wizyty na wysokim szczeblu”.

Sam Zajączkowski wyznał, że z powodu incydentów w Warszawie chciał odwołać wykład w moskiewskiej Akademii Gospodarki Państwowej i Administracji, ale ostatecznie zdecydował się wystąpić.

Poza przewidzianymi przez organizatorów kwestiami jednym z najżywiej dyskutowanych tematów była nazwa goszczącego nas miasta. Mało komu z Polaków odpowiada oficjalna nazwa Kaliningrad. Nikomu też nie odpowiada powrót do niemieckiego Königsberg. Nam najbliższy jest oczywiście Królewiec, ale jakoś ta nazwa nie jest używana ani w mediach, ani w oficjalnych publikacjach.

– Czas to zmienić. My, Polacy, nie mamy żadnych powodów, by wystawiać taki pomnik sowieckiemu działaczowi Kalininowi – uważa dr Sławomir Dębski, dyrektor Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia.

Piotr Falkowski, Kaliningrad

http://www.naszdziennik.pl/swiat/59842,oblawa-wciaz-tajna.html

Patriarcha Cyryl: Polacy, jesteście na pierwszej linii frontu!

Patriarcha Moskwy i Wszechrusi Cyryl spotkał się wczoraj w Kaliningradzie z byłym ministrem spraw zagranicznych Polski i przewodniczącym Polsko-Rosyjskiej Grupy ds. Trudnych Adamem Danielem Rotfeldem. W trakcie rozmowy Cyryl wypowiedział się na temat stosunków polsko-rosyjskich w kontekście zagrożeń duchowych płynących ze strony liberalizującego się świata.
Jesteśmy dwoma narodami, które żyją razem, obok siebie. Tak sprawił Bóg. Przy czym jesteśmy dwoma chrześcijańskimi narodami. Pielęgnujemy i bronimy chrześcijańskich wartości - niech wolno mi będzie to powiedzieć - jak żaden inny naród w Europie - oznajmił patriarcha.

- Dlatego dla mnie Kościół katolicki w Polsce jest tym Kościołem, który stoi na pierwszej linii frontu, broniąc chrześcijańskich wartości w Unii Europejskiej. Dziękuję Bogu za to, że stanowisko to popiera większość Polaków. Daj Boże, aby tak było nadal – kontynuował Cyryl.

- Zapomnienie swoich chrześcijańskich tradycji, swojej historii, dominacja moralnego liberalizmu, rozmywającego wartości etyczne zakorzenione w chrześcijańskiej wierze, grożą zagładą zarówno tym narodom, jak i całej cywilizacji europejskiej – ocenił zwierzchnik Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.

gosc.pl/PAP/KRESY.PL
http://www.kresy.pl/wydarzenia,religia?zobacz%2Fpatriarcha-cyryl-polacy-...

Rosyjsko-polskie forum w Kaliningradzie
http://polish.ruvr.ru/2013_11_20/Rosyjsko-polskie-forum-w-Kaliningradzie/
W Kaliningradzie odbyło się drugie rosyjsko-polskie forum medialne przy szerokim udziale nie tylko dziennikarzy, lecz również polityków i działaczy nauki naszych krajów.

Zwróciliśmy się do profesora Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego Giennadija Matwiejewa, autora pierwszej w Rosji rozprawy pod tytułem „Józef Piłsudski” z pytaniem na temat przebiegu pracy w Kaliningrazdie w ramach posiedzeń mieszanej rosyjsko-polskiej grupy do spraw trudnych: jakie wrażenia wywarło forum?

Już od pięciu lat rosyjska i polska grupy do spraw trudnych w stosunkach między naszymi krajami w XX wieku funkcjonują w nowym formacie, – przypomniał profesor Matwiejew. – Dwa razy w roku organizujemy posiedzenia naukowe: w Warszawie, w Moskwie, Krakowie, Petersburgu, Gdańsku. Ostatnie spotkanie odbyło się w Kaliningradzie, gdzie podsumowaliśmy wyniki pół roku naszej pracy, sprawdziliśmy dane pochodzące z różnych archiwów, a także byliśmy obecni podczas dyskusji, jakie odbywały się w ramach forum medialnego. Pracowało się nam dobrze.

Uczeni w składzie naszych grup do spraw trudnych są przekonani, że polityka nie powinna wywierać wpływu na historię. Inaczej nie udałoby się nam wspólnymi wysiłkami wydać drukiem zasadniczej rozprawy pod tytułem „Białe plamy, czarne plamy”, w której wydarzenia ze wspólnej przeszłości Rosji i Polski przedstawiono poza wszelką koniunkturą polityczną, z punktów widzenia obu stron.

Natomiast podczas obrad forum medialnego w Kaliningradzie usłyszałem nader ostre oświadczenia polityczne ze strony niektórych polskich dziennikarzy. Sugerowano więc, że najwyższy czas na rozstanie się Rosji z jej totalitarną przeszłością, na usunięcie pomników z minionej epoki. Jeden z przedstawicieli polskich mediów opowiedział, że podczas niedawnego spaceru po Petersburgu natknął się na pomnik generała Iwana Czerniachowskiego, co wywołało z jego strony wręcz wściekłość! Prawdą jest, że w Polsce postawa wobec tej postaci historycznej jest negatywna. Jednakże pomnik stoi na terytorium naszego kraju, gdzie pamięć generała Czerniachowskiego otacza się czcią. Skąd takie oburzenie? Nie rozumiem tego. Gdy pisałem książkę o Józefie Piłsudskim, starałem się kreślić obiektywny wizerunek tej postaci historycznej. Wypada dodać, że książka ukazała się w serii „Życie sławnych ludzi” i wywołała żywe zainteresowanie ze strony rosyjskich czytelników.

Zakładam, że my – Rosjanie i Polacy – powinniśmy lepiej zapoznawać się ze sobą, rezygnując z nieuzasadnionych oskarżeń. Spodobała mi się myśl Sławomira Dębskiego, który zasugerował, że „zamiast zasady „oko za oko, ząb za ząb” bardziej odpowiada nam inna: „Pomóż swemu bliźniemu!” z Nowego Testamentu. Jestem tego samego zdania.

Swoimi wrażeniami z obrad rosyjsko-polskiego forum medialnego w Kaliningradzie podzielił się również profesor Łukasz Adamski z polsko-rosyjskiego Centrum Dialogu i Porozumienia, członek polsko-rosyjskiej grupy do spraw trudnych:

W ogólnym zarysie forum to stało się ważnym wydarzeniem, gdyż zapewniono możliwość nieskrępowanych dyskusji. Tak samo, jak mój kolega Matwiejew, także zajęty byłem pracą w składzie naszej grupy historyków, jednak zdążyłem odwiedzić dwa place dyskusyjne w ramach forum medialnego.

W pierwszej kolejności zainteresowało mnie spotkanie przy udziale członka akademii nauk Anatolija Torkunowa, profesora Adama Rotfelda, dyrektora moskiewskiej agencji „Rosarchiw” Andrieja Artizowa, a także Pawła Kowala, naszego posła do Parlamentu Europejskiego.

Powiedzmy, Andriej Artizow nawiązał do historycznej pamięci Rosjan. Jest on przekonany, że w żadnym przypadku nie wolno stawiać znaku równości między nazizmem a komunizmem. Jest to jednym z podstawowych problemów historycznych, który wymaga starannej i wyważonej analizy.

Zaznaczył on również, że historiografia polska wymazała z XX wieku cały okres związany z istnieniem PRL. Jego zdaniem, coś takiego zdarzało się w różnych krajach, a powodem do tego były względy natury politycznej, jednakże następnie musiano znów odbudowywać to, co zostało stracone. Podczas forum w Kaliningradzie doszło również do ciekawej dyskusji na temat: ”Dlaczego z tak wielkimi oporami nawiązywany jest dialog historyczny między Polakami a Rosjanami?”. Chodziło nie o naukowców, lecz o zwykłych obywateli. Zakładam, że jedna z przyczyn tego tkwi w tym, że liczne wydarzenia z naszej wspólnej przeszłości dotychczas są traktowane w Federacji Rosyjskiej i Rzeczypospolitej Polskiej nadmiernie emocjonalnie, co przeszkadza w przemyśleniu tych tamtych wydarzeń.

Zaznaczę też, że forum medialne wyraźnie ujawniło dysproporcję w zainteresowaniach Polaków wobec Rosji i odwrotnie. Do Kaliningradu przyjechali przedstawiciele wszystkich podstawowych polskich mediów, dziennikarze z różnych miast. Oczywiście, nie zabrakło też miejscowych dziennikarzy z Kaliningradu i obwodu kaliningradzkiego. Jednak, niestety, było bardzo niewielu dziennikarzy z Moskwy, gdzie skupiają się przecież największe i najbardziej wpływowe media Rosji. Szkoda, że tak się stało. Dlatego właśnie Rosjanie tak niewiele wiedzą o Polsce i o Polakach. Może, dlatego dotychczas aktualne są negatywne stereotypy.

W podręczniku nie ma sowieckiego terroru, paktu z Hitlerem... Putin pisze historię Rosji na nowo

 Nowy
podręcznik historii, pisany na zamówienie prezydenta Władimira Putina,
otrzyma każde dziecko w szkole średniej na terenie Federacji Rosyjskiej.
Krytycy ostrzegają, że to najnowszy pomysł na zrehabilitowanie
sowieckiej przeszłości kraju.

Pakt
Ribbentrop-Mołotow a "polskie obozy koncentracyjne". Od jakiegoś czasu
stara się obarczyć odpowiedzialnością Polskę za sprokurowanie wybuchu
wojny światowej

W końcu okaże się, że to Polacy zawarli pakt z hitlerowcami by
wymordować Żydów (wszak u nas ich było najwięcej), a Związek Radziecki
zajął wschodnie tereny Rzeczpospolitej by bronić niektórych narodowości.

W Polsce PiS nie ma monopolu na antyrosyjskość

Rozmowa z Leszkiem
Millerem, przewodniczącym SLD: „Antyrosyjskość nie jest monopolem PiS.
Wróćmy do wychowawców z IPN, którzy opowiadają, jak to wpadliśmy w
powtórną okupację. Zresztą sam pan prezydent Komorowski to samo opowiada. Jak to sowieci
nas wykorzystywali, ile przynieśli Polsce strat itd. To przecież jest
podobna narracja. Różnica polega na tym, ze swoje fobie antyrosyjskie
Kaczyński ubogaca o Smoleńsk, a obóz pana prezydenta – nie”.

- Zanim
młodzi patrioci wyruszyli na swój marsz, zwieńczony podpaleniem budki
strażniczej przy rosyjskiej ambasadzie, pan prezydent Komorowski
ogłosił, że Polska odzyskała niepodległość dwa razy – w 1918 i w 1989.
Pan się szczerze zirytował, mam wrażenie.

-
Owszem, bo jest porównanie niczym nieuzasadnione. Inaczej Polska
wyglądała po pierwszej wojnie światowej, po rozbiorach – a zupełnie
inaczej w 1989 roku.

Pan prezydent ogłosił, że w 1989
roku polska gospodarka podnosiła się z ruin. Otóż on w ten sposób
obraża miliony Polaków, którzy naprawdę podnosili kraj z prawdziwych
ruin po 1945 roku. I ci Polacy powinni to panu prezydentowi zapamiętać i
w odpowiedni sposób zareagować, kiedy będzie się ubiegał o ich głosy.

Nawiasem
mówiąc, to nie pan prezydent Komorowski pierwszy taką tezę lansuje.
Prezydent uznaje, że czas 1945-89 to jeden z najgorszych okresów w
historii Polski, a może nawet w ogóle go nie było. Idzie dokładnie tym
śladem, co Jarosław Kaczyński – z tym, że pan prezes Kaczyński nie
uznaje III RP. Przy czym dla Komorowskiego przeszkodą w uznaniu Polski
ludowej są komuniści – a dla Kaczyńskiego przeszkodą taką jest
Komorowski oraz Tusk, Putin i Unia Europejska. Osoby są inne, ale
mechanizm ten sam.

- III RP ma jednak swoje wady...

-
Ja uważam, że – mimo wszystkich problemów – to był udany projekt. W
ciągu dwudziestu paru lat udało się zbudować system demokracji
parlamentarnej, gospodarki rynkowej, samorządów terytorialnych,
zagwarantować wolności i prawa obywatelskie.

Natomiast
niewątpliwie jest to państwo, gdzie jest wiele społecznych krzywd i –
zwłaszcza ostatnio – szybko rosnących nierówności społecznych. Rosnące
dysproporcje powodują wzrost poczucia niesprawiedliwości. A rosnące
poczucie niesprawiedliwości prowadzi do tego, ze będzie powiększać się
grono wrogów tego państwa.

- I ci wrogowie idą w Marszu Niepodległości.

-
W jakiejś części tak. Bo jak sobie zdamy sprawę, że 6,5 mln Polaków –
według danych GUS – z ledwością wiąże koniec z końcem, że 28 procent
absolwentów nie ma pracy, pół miliona młodych ludzi jest na bezrobocie, a
spora część reszty wyjechała – to ten potencjał niezadowolenia
istnieje.

Oczywiście, nie można w ten sposób
usprawiedliwiać tego, co się działo 11 listopada ma ulicach. Dlaczego?
Bo ci młodzi ludzi to jest to pokolenie, które zostało całkowicie
ukształtowane w III RP.

Nikt już nie może powiedzieć,
że oni się biją i awanturują, bo zostali źle wychowani przez komunę.
Oni powinni być dobrze wychowani: od początku mieli religię w szkole,
uczą się historii na podstawie wskazań Instytutu Pamięci Narodowej.

To są główni wychowawcy tego pokolenia, które dla uczczenia Święta Niepodległości dewastuje Warszawę.

- A premier Tusk uznał, że za zamieszki odpowiada opozycja. Jak rozumiem nie miał na myśli SLD, tylko PiS...

- Tego właśnie nie sprecyzował.

Więc skorzystam z okazji, żeby się zdecydowanie odciąć od tych sugestii.

To
my w zeszłym roku, po 11 listopada, skierowaliśmy do pana premiera
pismo, domagające się delegalizacji ONR i Wszechpolaków. W imieniu pana
premiera odpowiedział pan minister Cichocki – że to jest niemożliwe. I
że policja będzie zawsze tam, gdzie trzeba, gdyby doszło do jakichś
rozrób.

To my w zeszłym roku spotkaliśmy się pod
Zachętą, żeby uczcić pamięć Gabriela Narutowicza, zamordowanego przez
faszyzującą endecję – i my od długiego czasu przestrzegamy przed tym
radykalizm, który się lęgnie na prawicy.

Więc niech pan premier nas do tego nie miesza.

-
Tak naprawdę za te zadymy odpowiadają, w mojej opinii, wszyscy ci,
którzy z impetem wymachują patriotycznymi sztandarami. Prezydent mówi,
że Polska odzyskała niepodległość w 1918 i 89, prezes Kaczyński – że
niepodległości nie ma i trzeba o nią walczyć, a młodzi patrioci, w
ramach patriotycznej licytacji, zaczynają własną walkę o
niepodległość...

- Tak to wygląda. I jeśli
zatrzymalibyśmy się na chwilę przed ambasadą rosyjską – to przecież ta
antyrosyjskość nie jest monopolem PiS.

Wróćmy do
wychowawców z IPN, którzy opowiadają, jak to wpadliśmy w powtórną
okupację. Zresztą sam pan prezydent Komorowski to samo opowiada. Jak to
Rosjanie – czy tam radzieccy – nas wykorzystywali...

- Sowieci.

- Właśnie, sowieci nas wykorzystywali, ile przynieśli Polsce strat itd. To przecież jest podobna narracja.

Różnica polega na tym, ze swoje fobie antyrosyjskie Kaczyński ubogaca o Smoleńsk, a obóz pana prezydenta – nie.

Agnieszka Wołk-Łaniewska, redaktor naczelny „Dziennika Trybuna” dla „Głosu Rosji”

Prawosławni i katolicy pomodlą się o pojednanie narodów rosyjskiego i polskiego

Prawosławni
i katolicy w sobotę i niedzielę w Warszawie pomodlą się w swoich
katedrach o pojednanie narodów rosyjskiego i polskiego – podaje agencja
KAI. Msze odprawią prawosławny Metropolita Warszawski i całej Polski
Sawwa i katolicki Kardynał Kazimierz Nycz Metropolita Warszawski. →

Polska-Rosja: Dwa rozczarowania  Andrzej Rozenek

Stosunki Polski z Rosją
są bardzo złe, a wina leży po obu stronach. Tracą na tym
przedsiębiorcy, tracą obywatele, tracą oba państwa. Oczywiście
proporcjonalnie, czyli my bardziej. Rosja z kolei staje się krajem coraz
bardziej Europie obcym, niezrozumiałym a przez to groźnym.

Rosja.

Zaczęło się od Pussy Riot. Performance potraktowany przez władzę Rosji surowo niczym zamach stanu.

Następnie homofobiczne prawo i zamieszanie wokół tego w związku z zimowymi igrzyskami w Soczi.

No i haniebna akcja przeciwko aktywistom Greenpeace. Błąd za błędem, błąd pogania.

Latami ciężko wypracowane lekkie ocieplenie wizerunku Rosji na świecie szlag trafił.

Polska.

Smoleńsk – powtarzane przez, za przeproszeniem, polskie elity polityczne kłamstwo o rzekomym zamachu.

Brak
stanowczej reakcji władz polskich i środowisk opiniotwórczych na
jednoznaczne oskarżanie Rosji o zamordowanie prezydenta Polski.

Brak reakcji w Warszawie na wezwania do wojny z Rosją i uprawianą przez główną partię opozycyjną (PiS) rusofobię.

Brak jakichkolwiek gestów dobrej woli, symbolicznych spotkań dwustronnych, chęci współpracy.

Wreszcie
kompromitujący eksces pod rosyjską ambasadą 11 listopada. Spalenie
budki wartowniczej, próba wtargnięcia na teren ambasady i nienawistny,
agresywny tłum "patriotów".

Po nieznacznym ociepleniu relacji polsko-rosyjskich jakie nastąpiły po przyjściu ekipy Donalda Tuska nie pozostał nawet cień.

Przyszłość.

To wszystko nie napawa optymizmem.

Nasze stosunki z Rosją są bardzo złe, a wina leży po obu stronach.

Tracą na tym przedsiębiorcy, tracą obywatele, tracą oba państwa. Oczywiście proporcjonalnie, czyli my bardziej.

Rosja
z kolei staje się krajem coraz bardziej Europie obcym, niezrozumiałym a
przez to groźnym. Ciągnie jeszcze za sobą Ukrainę, wbrew woli
większości tamtejszego społeczeństwa.

Wschodnią politykę widzę w najbliższych latach czarno. Nadziei brak.

Andrzej Rozenek, Poseł na Sejm RP, Warszawa

Milion głosów na znak poparcia dla języka rosyjskiego w Europie

Zdaniem aktywistów Europejskiego Sojuszu Rosyjskiego, język rosyjski
ma pełne prawo do wykorzystywania go w Unii Europejskiej na szczeblu
oficjalnym. Jednoczy on bowiem rosyjskojęzycznych obywateli Unii
Europejskiej. Na ich wniosek w krajach unijnych przeprowadzona zostanie
zbiórka podpisów na znak poparcia dla języka rosyjskiego. →

wnika Waldemar Ałdaś.

Jak rabowali bolszewicy. Książka Amerykanina ujawnia szokującą skalę sowieckiej grabieży

Za złupione w Rosji i sprzedawane na Zachodzie złoto bolszewicy kupowali
sprzęt wojenny, dzięki czemu mogli stłumić bunty ludności chłopskiej i
utrzymać się u władzy – pisze amerykański historyk Sean McMeekin w
książce „Największa grabież w historii”.

Grabież ta - jak pisze autor - nie budziła zbyt wielkiego
zainteresowanie historyków, choć bolszewicy wydarli "wrogom klasowym"
znacznie więcej złota, srebra, klejnotów niż naziści ofiarom Holokaustu.

Bolszewicy dysponowali złotem i innymi kosztownościami na sumę
dzisiejszych 160 mld dol. „Byłoby to aż nadto na zapoczątkowanie
światowej rewolucji, o jakiej marzyli Lenin i Trocki, gdyby ów łup
wykorzystano na ten cel. Bolszewicy budzili jednak tak wielką niechęć w
narodzie, (…) że większość skarbów Rosji musieli pospiesznie wydać za
granicą na broń niezbędną im do utrzymania się przy władzy” - pisze
autor.

--------------------------------------------------------------------

Rotfeld: Za dużo polityków jedzie na Majdan. To może budzić podejrzenia
2013-12-07 10:59

Na Majdan Niepodległości jadą przedstawiciele wszystkich polskich partii. Ta lista jest zbyt długa - ocenia na antenie RMF FM prof. Adam Daniel Rotfeld, współprzewodniczący polsko-rosyjskiej grupy do spraw trudnych.
Na Ukrainie protesty zwolenników integracji z Unią Europejską trwają od nocy z 21 na 22 listopada, po tym jak rząd Ukrainy zdecydował o wstrzymaniu prac przygotowujących podpisanie umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z unią Europejską. Pierwsze demonstracje miały miejsce na Majdanie Niepodległości w Kijowie. Wyjaśniając swoją decyzję, prezydent Janukowycz podkreślił, że nigdy nie zrobi niczego przeciwko własnemu narodowi.

Ukraińców wsparli w Kijowie m.in. prezes PiS Jarosław Kaczyński, szef dolnośląskiej PO europoseł Jacek Protasiewicz i przewodniczący Twojego Ruchu Janusz Palikot. Zdaniem prof. Rotfelda, jeżeli na Majdan przyjeżdża trzech polityków, to ma to znaczenie. - Jeżeli jadą wszyscy, to wtedy gospodarz zaczyna podejrzewać wręcz, że Polska ma tam jakiś ukryty interes - mówi prof. Rotfeld w wywiadzie dla RMF FM.

Jak podkreśla, Polacy nie mają na Ukrainie ukrytej agendy. My jednoznacznie mówimy prawdę, która jest bardzo prostą prawdą. Chcemy mieć na swojej ścianie wschodniej przyjazny naród, społeczeństwo, które ma takie same cele, respektuje ogólne, uniwersalne wartości, które mają formułę europejską - mówi Rotfeld.

http://www.wprost.pl/ar/428270/Rotfeld-Za-duzo-politykow-jedzie-na-Majda...

Rząd Rosji przeznaczy milion dolarów na konserwację muzeum w Oświęcimiu

Dzisiaj rosyjski rząd rozpatrzy projekt przekazania z budżetu państwa miliona dolarów na fundusz „Auschwitz-Birkenau”.

Jak
poinformowało biuro prasowe rządu, został przygotowany projekt
rozporządzenia w sprawie przekazania jednorazowej dobrowolnej składki w
wysokości miliona dolarów na ten fundusz „w celu godnego upamiętnienia
więźniów, którzy podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej przebywali w obozie
koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu”.

Kresy Wschodnie

Pierwsza fala przesiedleń w latach 1944-46

Będzie "mapa drogowa" stosunków Polski i Rosji do 2020 r.

Poinformowało dziś o tym MSZ Federacji Rosyjskiej, anonsując czwartkową roboczą wizytę Ławrowa w Warszawie. MSZ FR przekazało, że ministrowie będą przewodniczyć posiedzeniu Komitetu Strategii Współpracy Polsko-Rosyjskiej.


Według rosyjskiego MSZ podpisane zostanie też wspólne
oświadczenie dotyczące Roku Rosji w Polsce i Polski w Rosji planowanego
na 2015 r.
MSZ FR przekazało, że uczestnicy posiedzenia Komitetu Strategii
Współpracy Polsko-Rosyjskiej szczegółowo przeanalizują stan relacji
dwustronnych, a także nakreślą konkretne kroki zmierzające do ich
dalszego rozwoju w kluczowych dziedzinach.

"Strona
rosyjska nie zamierza uchylać się od poruszania trudnych tematów, w tym
kwestii tworzenia reżimu największego uprzywilejowania dla wzajemnych
inwestycji i zapewnienia rosyjskim operatorom gospodarczym
niedyskryminacyjnych warunków pracy na polskim rynku" - podało MSZ FR.

MSZ Rosji ujawnia: Ławrow i Sikorski podpiszą w Warszawie "mapę drogową"

Szef dyplomacji Putina przyleci do Polski w czwartek.
czytaj dalej »

więcej »

Ławrow i Sikorski podpiszą swoistą "mapę drogową"

Oświadczenie dot. relacji rosyjsko-polskich.

Według rosyjskiego MSZ podpisane zostanie też wspólne oświadczenie
dotyczące Roku Rosji w Polsce i Polski w Rosji planowanego na 2015 rok.

MSZ Rosji zaznaczyło, że "Program 2020 w stosunkach rosyjsko-polskich"
to pierwszy taki dokument między Rosją i Polską. "Uważamy go za 'mapę
drogową' wspólnej pracy ukierunkowanej na podniesienie w perspektywie
średnioterminowej dwustronnych kontaktów na nowy, jakościowo wyższy
poziom" - oświadczył rosyjski resort spraw zagranicznych.

MSZ FR przekazało, że uczestnicy posiedzenia Komitetu Strategii
Współpracy Polsko-Rosyjskiej szczegółowo przeanalizują stan relacji
dwustronnych, a także nakreślą konkretne kroki zmierzające do ich
dalszego rozwoju w kluczowych dziedzinach; przedyskutowane zostaną
również aktualne problemy międzynarodowe oraz kwestie umocnienia
bezpieczeństwa i współpracy na kontynencie europejskim.

Rosyjskie MSZ podało, że wśród omawianych tematów będą m.in. "kroki
zmierzające do rozszerzenia innowacyjnych i infrastrukturalnych
projektów, kontaktów między firmami małego i średniego biznesu oraz
współpracy między organizacjami przedsiębiorców z obu krajów".

"Strona rosyjska nie zamierza uchylać się od poruszania trudnych
tematów, w tym kwestii tworzenia reżimu największego uprzywilejowania
dla wzajemnych inwestycji i zapewnienia rosyjskim operatorom
gospodarczym niedyskryminacyjnych warunków pracy na polskim rynku" -
poinformowało MSZ Rosji.

Resort spraw zagranicznych FR podkreślił, że Polska jest jednym z
najważniejszych partnerów handlowych Rosji w Europie Środkowej i
Wschodniej; w pierwszych trzech kwartałach 2013 roku dwustronne obroty
handlowe osiągnęły wartość 20 mld dolarów.

W ubiegłą środę, 11 grudnia, wizytę Ławrowa w Polsce zapowiedział już
rzecznik polskiego MSZ Marcin Wojciechowski. Od źródła zbliżonego do
polskiej dyplomacji PAP dowiedziała się wówczas, że rozmowy ministrów -
poza problemami stosunków polsko-rosyjskich - dotyczyć będą też sytuacji
na Ukrainie.

Pos. Fotyga: „Mapa drogowa”, ale pod warunkami

Polska nie powinna bezwarunkowo podpisywać z Rosją mapy
drogowej relacji dwustronnych – powiedziała poseł Anna Fotyga, b.
minister spraw zagranicznych. Poseł skierowała w tej sprawie
interpelację do szefa polskiej dyplomacji, Radosława Sikorskiego.

Poseł Fotyga w interpelacji wskazuje na potrzebę wycofania przez
Rosję broni ofensywnej z terenu graniczącego z Polską oraz na
konieczność zwrotu wraku Tu-154M i czarnych skrzynek.

Obie sprawy Polska powinna postawić jako warunek podpisania „mapy drogowej” – stwierdziła poseł Fotyga.

- Pierwsza sprawa dotyczy ostatnich informacji na temat
rozmieszczenia, rosyjskiej broni ofensywnej krótkiego zasięgu, czyli
takiej, która jest nacelowana na Polskę. Ta broń, czyli rakiet
Iskandery-M rozmieszczone w Obwodzie Królewieckim. (…) W mojej opinii
warunkiem przystąpienia do rozmów na temat poprawy relacji
polsko-rosyjskich, powinno być wycofaniem takiej broni ofensywnej, bo
ona jest ewidentnie wrogim działaniem. Druga kwestia, która nie
odmiennie przez nas jest stawiana; czyli zwrot wraku TU-154M i czarnych
skrzynek; nie możemy mówić o zawieraniu długoplanowych planów poprawy
stosunków bez wyjaśnienia tych dwóch kwestii – zaznacza poseł Anna Fotyga.

Wizyta Siergieja Ławrowa w Polsce: komentarz MSZ Rosji

19 grudnia minister spaw zagranicznych Federacji Rosyjskiej Siergiej
Ławrow złoży w Warszawie roboczą wizytę na zaproszenie swojego kolegi
Radosława Sikorskiego. Pod przewodnictwem obu ministrów odbędzie się
kolejne, ósme posiedzenie Komitetu Strategii Współpracy
Polsko-Rosyjskiej. →

Minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow jutro przyjedzie
do Warszawy z roboczą wizytą. Razem z polskim ministrem spraw
zagranicznych Radosławem Sikorskim mają podpisać oświadczenie “Program
2020 w stosunkach rosyjsko-polskich”, swoistą “mapę drogową” prowadzącą
do podniesienia jakości stosunków dwustronnych.

W trakcie negocjacji zostanie dokładnie przeanalizowany
stan stosunków dwustronnych. Zaplanowane mają być konkretne posunięcia w
celu ich dalszego rozwijania w kluczowych dziedzinach. Ministrowie
omówią również aktualne problemy międzynarodowe interesujące obie
strony, kwestie umacniania bezpieczeństwa i zacieśniania współpracy na
kontynencie europejskim, – czytamy w komentarzu.

Na
podstawie wyników posiedzenia szefowie resortów polityki zagranicznej
obu krajów podpiszą Wspólne oświadczenie zatytułowane „Program 2020 w
stosunkach rosyjsko-polskich”. Jest to pierwszy dokument tego rodzaju
między Rosją a Polską, który traktujemy jako „mapę drogową” dla wspólnej
działalności w interesie nadania kontaktom dwustronnym na perspektywę
średnią nowej, wyższej jakości, – podkreślono w dokumencie.

Komiteu
Strategii Współpracy Polsko-Rosyjskiejzajmuje ważne miejsce wśród
innych, pomyślnie działających w naszych stosunkach z Polską mechanizmów
i szczebli dla dialogu.

Między innymi w trakcie
zaplanowanego posiedzenia rozpatrzony zostanie pakiet posunięć, mających
sprzyjać rozszerzaniu skali projektów innowacyjnych oraz dotyczących
infrastruktury, kontaktów między przedsiębiorstwami małego i średniego
biznesu, a także dalsze rozwijanie współpracy zjednoczeń biznesmenów
dwóch krajów.

Strona rosyjska nie zamierza uchylać
się także od formułowania zagadnień problemowych, włącznie z
wprowadzeniem reżimu największych preferencji dla wzajemnych inwestycji,
zapewnieniem dla rosyjskich operatorów gospodarczych wolnych od
wszelkiej dyskryminacji warunków pracy na polskim rynku.

W
komentarzu na temat wizyty Siergieja Ławrowa w Polsce podkreślono
również, że Polska pozostaje nadal jednym z ważnych partnerów handlowych
Rosji w Europie Wschodniej i środkowej.

Tradycyjnie
aktywnie rozwija się rosyjsko-polska współpraca kulturalna i
humanitarna. Podczas wizyty w trakcie rozpatrywania problematyki natury
humanitarnej główne naciski położone będą na zagadnienia związane z
organizacją w 2015 roku wzajemnej wymiany kulturalnej między Rosją a
Polską. Odbędzie się podpisanie odpowiedniego wspólnego oświadczenia.

Pomyślnie
funkcjonują takie mechanizmy dwustronnej współpracy, takie, jak Grupa
do Spraw Trudnych, wynikających z historii stosunków rosyjsko-polskich,
Forum Regionów i Forum Społeczne, działające równolegle w Rosji i Polsce
społeczne fundusze – Centra Dialogu i Porozumienia.

Na
zakończenie komentarza podkreślono duże znaczenie Międzyrządowego
porozumienia w sprawie trybu małego ruchu granicznego, które nabrało
mocy prawnej w lipcu 2012 roku. Z uproszczonego mechanizmu przekraczania
granicy skorzystały już dziesiątki tysięcy mieszkańców obwodu
kaliningradzkiego i przygranicznych województw Polski. Nagromadzone w
tej dziedzinie pozytywne doświadczenie sprzyjać będzie przestawianiu się
w perspektywie na bezwizowy w ogólnym zarysie reżim wzajemnych podróży
obywateli Rosji i krajów unijnych.

Siergiej Ławrow w Polsce. Jest szansa na poprawę stosunków z Rosją?

Ostatni sukces Polski w relacjach z Rosją to wprowadzenie małego ruchu granicznego z obwodem kaliningradzkim.
Moim zdaniem głównym tematem będzie rok
Rosji w Polsce i rok Polski w Rosji. To rzecz bardzo ważna. Pozwoli
Polsce, po długim okresie nieobecności w obszarze rosyjskiej kultury, na zaistnienie. Uważam to za bardzo pozytywną rzecz - powiedział Jan Malicki.

Według niego, szefowie MSZ Polski i Rosji
będą też rozmawiać o spornych tematach, m.in. o sytuacji na Ukrainie,
rozmieszczeniu rakiet Iskander przez Rosję i, być może, o sprawie
zwrotu wraku Tu-154M oraz dostępie do rosyjskich archiwów. Malicki
ocenia jednak, że są to sprawy, które będą najwyżej poruszone, ale nie
załatwione.

- Rosja zapewne posądzi Polskę o
angażowanie się w wewnętrzne sprawy ich sojusznika. Polska, mam
nadzieję, zrobi to samo wobec Rosji. Stwierdzimy, że nie wtrącamy się w
wewnętrzne sprawy Ukrainy, że Majdan jest pokojowym zgromadzeniem i może
się na nim pojawić, kto chce, również goście z Rosji - dodał ekspert.Malicki podkreślił, że sprawa rakiet Iskander, czy umieszczenia rosyjskich myśliwców w bazie lotniczej na Białorusi to nic nowego. - Było to wielokrotnie zapowiadane. Nie zaskakują nas te informacje - zaznaczył.Rosyjska dyplomacja jest polityką
"długiego kroku i trwania", obejmującą długą perspektywę. Rozumowanie
rosyjskie jest takie, że była dyskusja na temat tarczy antyrakietowej w
Polsce i ona wraca. Jest też pewne przetasowanie w myśleniu Stanów
Zjednoczonych o Rosji i regionie. Prawdopodobnie dojdzie do ponownego
zainteresowania USA Europą Środkową i Wschodnią. Rosja to obserwuje i
wie - dodał.

Według Malickiego polskie MSZ regularnie nęka ambasadę Rosji i rosyjską dyplomację wnioskami o załatwienie wielu spraw. -
Musimy pamiętać, że Rosja jest bardzo trudnym partnerem i stosunkowo
silnym. Pokazała w Wilnie i Kijowie, że jest poważnym graczem na
obszarze Europy Środkowo-Wschodniej. Nie tak łatwo z nią wygrać - ocenił ekspert.

Za ważną i pozytywną rzecz w kontaktach Polski i Rosji uznał wprowadzenie małego ruchu granicznego z obwodem kaliningradzkim. - Ruch bezwizowy z Królewcem to rzecz bardzo ważna i się bardzo dobrze rozwija z ogromną korzyścią dla Polski - mówił.

Politolog, publicysta tygodnia wSieci Grzegorz Kostrzewa-Zorbas uważa, że błędem polskiego MSZ jest, że nie przedstawiło wcześniej Programu na lata 2014-2020 w relacjach polsko-rosyjskich, który to dokument ma zostać podpisany przez Sikorskiego i Ławrowa w czwartek.

Niestety nasze MSZ nie ogłosiło polskiego
stanowiska i polskiego programu relacji z Rosją. W szczególności nie
został ogłoszony dokument, który rosyjskie ministerstwo przedstawia jako
mapę drogową stosunków polsko-rosyjskich do roku 2020 i zapowiada jako
bardzo ważny - powiedział PAP ekspert ds. stosunków międzynarodowych.

Jak zaznaczył, Rosjanie również nie
ujawnili treści tego dokumentu, natomiast ogłosili kilka ze swoich
priorytetów, głównie gospodarczych, na przykład swoboda dla inwestorów
rosyjskich w Polsce oraz inne przywileje ekonomiczne. - Polska nie sformułowała swojego stanowiska, co w zamian i w ogóle nie ogłosiła swojej listy priorytetów - zauważył.

Według Kostrzewy-Zorbasa treść tego dokumentu powinna zostać ogłoszona przed jego podpisaniem. -
Nie w trakcie negocjacji, bo one mają prawo być tajne i często tajność
służy ich skuteczności. Jednak, gdy już negocjowanie się zakończyło, to
opinia publiczna powinna poznać treść tego dokumentu i móc wobec niego
zająć stanowisko - uważa politolog.

Jego zdaniem jednym z polskich priorytetów w
relacjach z Rosją powinna być sprawa Ukrainy oraz innych państw
Partnerstwa Wschodniego UE, na które Rosja jawnie, niczego nie ukrywając, wywiera różnorodne naciski, aby nie zbliżały się do UE.

Kostrzewa-Zorbas podkreślił, że nie chodzi
tylko o Ukrainę, ale też na przykład o Armenię, na którą Rosja wywarła
skuteczną presję i doprowadziła do tego, że Erywań zrezygnował z
parafowania umowy stowarzyszeniowej z UE. - Armenia wycofała się w
rezultacie nacisków rosyjskich i ma to znaczenie podobne do decyzji o
zawieszeniu przygotowań podpisania umowy z Unią przez Ukrainę, tyle że
nie wywołało aż takich protestów w kraju - dodał.

Podkreślił, że Polska musi mówić głośno o podobnych próbach nacisku stosowanych przez Moskwę na inne kraje. -
Nie może być tak, że Rosji wolno stosować naciski i mówić głośno, że
jest przeciwna zbliżeniu państw wschodnioeuropejskich do UE, a państwom
członkowskim Unii, w tym Polsce, nie wolno na ten temat zabierać głosu i
wyrażać swojego i ogólnounijnego stanowiska - uważa ekspert.

Pytany o najnowsze doniesienia o
rozmieszeniu rakiet Iskander w pobliżu granicy z Polską Kostrzewa-Zorbas
zaznaczył, że jest to stara sprawa, która tylko wygląda na nową. -
Groźby rozmieszenia takich lub podobnych rakiet z głowicami jądrowymi,
albo broni jądrowej w innej formie, na przykład bomb lotniczych, są
przez Rosję powtarzane oficjalnie lub półoficjalnie co kilka lat od lat
90. - dodał politolog.

Jak mówił, był to straszak, który na szczęście nie powstrzymał Polski od wstąpienia do NATO i do UE. -
Czasem te groźby miały formę zapowiedzi rozmieszenia broni jądrowej, a
czasem informacji, że już została rozmieszczona, co nigdy nie zostało
wiarygodnie sprawdzone - podkreślił.

Zdaniem politologa najpilniejsza reakcja
Polski i Sojuszu Północnoatlantyckiego na tę informację to powinno być
właśnie jej zweryfikowanie i podanie wyników tej weryfikacji do
publicznej wiadomości. - Inaczej powinniśmy zareagować, gdyby się
okazało, że to jest kolejny blef i puste straszenie, a inaczej, gdyby
tym razem informacja okazała się prawdziwa - uważa Kostrzewa-Zorbas.

Pytany o swoje oczekiwania wobec spotkania Ławrowa i Sikorskiego zaznaczył, że nie widać postępów w naszych relacjach i jeśli to się nie zmieni, to należy oczekiwać, że to spotkanie nic nie wniesie. - Na
razie polska strona merytorycznie milczy, rosyjska ogłasza to, co dla
niej jest wygodne, ale też tylko częściowo, więc nie widać nowego,
energicznego podejścia z żadnej ze stron. To niestety nie wróży nic
dobrego - powiedział.

Kostrzewa-Zorbas zaznaczył, że ostatni
sukces Polski w relacjach z Rosją to wprowadzenie małego ruchu
granicznego z obwodem kaliningradzkim. Ale to jest niewiele, jak na liczbę spraw niezałatwionych i ogólnie na złożoność stosunków polsko-rosyjskich - ocenił.

Sikorski i Ławrow podpisali deklarację o kierunkach współpracy

Mi­ni­stro­wie spraw za­gra­nicz­nych Pol­ski i Rosji - Ra­do­sław Si­kor­ski i Sier­giej Ław­row - pod­pi­sa­li wspól­ną de­kla­ra­cję "Pro­gram 2020 w re­la­cjach pol­sko-ro­syj­skich". Jak po­in­for­mo­wał szef pol­skie­go MSZ, pod­czas roz­mów z ro­syj­skim po­li­ty­kiem po­ru­szył m.​in. temat zwro­tu wraku Tu-154M Pol­sce.
Sirkorski powiedział, że podczas rozmów z Ławrowem zwrócił się po raz kolejny o zwrot wraku Tu-154M, który rozbił się pod Smoleńskiem. Przypomniał, że obiecał to prezydent Miedwiediew jeszcze w grudniu 2010 roku.

Poinformował też, że zwrócił się o realizację polskich wniosków o pomoc prawną w śledztwie, mającym wyjaśnić okoliczności katastrofy 10 kwietnia 2010 roku.

- Stosunki polsko-rosyjskie są lepsze, niż by to wynikało z publikacji w mediach - mówił Sikorski. Podkreślał także, że Rosja to ważny partner gospodarczy naszego kraju. - Jest naszym piątym co do wielkości rynkiem zbytu i drugim krajem dostawcą. Obecność kapitału rosyjskiego w Polsce jest większa, niż sądziliśmy - dodał szef polskiego MSZ.

Ważna deklaracja

Wcześniej ministrowie podpisali wspólną deklarację "Program 2020 w relacjach polsko-rosyjskich". Jest ona spisem priorytetów i kierunków współpracy między obydwoma krajami.

Wiceminister Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz i specjalny przedstawiciel prezydenta Rosji ds. współpracy kulturalnej z zagranicą Michaił Szwydkoj podpisali wspólne oświadczenie o przebiegu przygotowań do roku Polski w Rosji i roku Rosji w Polsce, który będzie obchodzony w 2015 roku.

Pod przewodnictwem Sikorskiego i Ławrowa odbyło się w czwartek w Warszawie ósme posiedzenie Komitetu Strategii Współpracy Polsko-Rosyjskiej.
Deklaracja o kierunkach współpracy

Ministrowie spraw zagranicznych Polski i Rosji - Radosław Sikorski i Siergiej Ławrow - podpisali wspólną deklarację "Program 2020 w relacjach polsko-rosyjskich". Jest ona spisem priorytetów i kierunków współpracy między obydwoma krajami.

Wiceminister Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz i specjalny przedstawiciel prezydenta Rosji ds. współpracy kulturalnej z zagranicą Michaił Szwydkoj podpisali wspólne oświadczenie o przebiegu przygotowań do roku Polski w Rosji i roku Rosji w Polsce, który będzie obchodzony w 2015 r.

"Rosja to dla Polski ważny sąsiad i partner gospodarczy"

- Z satysfakcją stwierdzam, że stosunki pomiędzy naszymi społeczeństwami, regionami, firmami, a także rządami są lepsze niżby to wynikało czasami z publikacji (medialnych) w obu krajach. Rosja to dla Polski ważny sąsiad i partner gospodarczy - powiedział Sikorski na wspólnej z szefem rosyjskiego MSZ Siergiejem Ławrowem konferencji, po posiedzeniu Komitetu Strategii Współpracy Polsko-Rosyjskiej.

Sikorski zauważył, że Rosja jest piątym rynkiem zbytu dla polskiego eksportu i drugim krajem-dostawcą. - W 2012 roku obroty handlowe między naszymi krajami - według naszych statystyk - wyniosły 37,9 miliarda dolarów, w ciągu trzech kwartałów bieżącego roku wzrosły o prawie 13 procent - zaznaczył.

Szef polskiego MSZ podkreślił, że te liczby pokazują "bardzo znaczące relacje gospodarcze na skalę europejską". - Oceniamy ponadto, że obecność kapitału rosyjskiego w Polsce jest bardziej znacząca, niż uprzednio sądziliśmy, a po drugie (bardziej znacząca) niż wychodzi to w niektórych statystykach" - podkreślił. Jak dodał, zgodnie z danymi NBP rosyjskie inwestycje w Polsce są oceniane na 675 milionów dolarów.

"Polska popiera w UE liberalizację przepisów wizowych"

Sikorski zapewnił, że Polska niezmiennie na forum UE popiera liberalizację przepisów wizowych dla wszystkich naszych wschodnich sąsiadów, w tym także dla Rosji. Ocenił, że umowa o małym ruchu granicznym jest sukcesem w stosunkach polsko-rosyjskich.

- Do tej pory wpłynęło do nas 200 tys. wniosków o wydanie zezwoleń małego ruchu granicznego i dziś przekazałem panu ministrowi rosyjską wersję polskiego raportu o wpływie tej umowy na wymianę międzygraniczną. I oferuję panu ministrowi wspólną prezentację tego raportu w Brukseli, gdyż Polska niezmiennie na forum Unii Europejskiej popiera liberalizację wizową ze wszystkimi naszymi wschodnimi sąsiadami, w tym także z Rosją, a ten raport może być ważkim argumentem - podkreślił szef polskiej dyplomacji.

Miłe
spotkanie ministrów niewiele zmieniło. Stara śpiewka Ławrowa ws. wraku:
"Oddamy po ukończeniu śledztwa". Sikorski - jak zwykle - zareagował
milczeniem

"Rosyjski kapitał działa w Polsce nie tylko w sektorze
paliwowo-energetycznym, ale też medycznym, IT, handlu i dystrybucji" -
cieszył się minister Sikorski.

Na specjalnej konferencji prasowej Ławrow pojawił się w towarzystwie
ministra Sikorskiego. Obaj politycy wydali swoje oświadczenia, w których
mówili o treści wcześniejszych rozmów w Łazienkach Królewskich w
Warszawie. Rozpoczął minister Sikorski, podkreślając doskonałe - jego
zdaniem - efekty współpracy gospodarczej między obydwoma krajami:

Cieszę się, że mogłem współprzewodniczyć kolejnemu komunikatowi
współpracy polsko-rosyjskiej. Z satysfakcją stwierdzam, że stosunki
między naszymi społeczeństwami, regionami, firmami, a także rządami są
lepsze niż wynikałoby to z publikacji w obu krajach. Rosja to
dla Polski ważny sąsiad i partner gospodarczy. Jest dla nas piątym
rynkiem zbytu. W 2012 roku obroty handlowe między naszymi krajami
wyniosły 37,9 mld dolarów. W ciągu trzech kwartałów bieżącego
roku wzrosły o prawie 13 procent. (...) Oceniamy ponadto, że obecność
kapitału rosyjskiego w Polsce jest bardziej znacząca niż sądziliśmy i
niż czasami to wychodzi w niektórych statystykach. Zgodnie z danymi NBP
rosyjskie inwestycje w Polsce są ocenione na 675 mln dolarów. Rosyjski kapitał działa w Polsce nie tylko w sektorze paliwowo-energetycznym, ale też medycznym, IT, handlu i dystrybucji

- cieszył się minister Sikorski.

Szef polskiego MSZ dodawał, że jednym z większych sukcesów jest umowa o małym ruchu granicznym w okręgu królewieckim:

To silny impuls nie tylko dla rozwoju gospodarczego, ale też
kontaktów międzyludzkich i turystyki. Do tej pory wpłynęło do nas 200
tys. zezwoleń o wydanie małego ruchu granicznego. Przekazałem
dziś panu ministrowi rosyjską wersję raportu o pływie tej umowy na
wymianę międzygraniczną i oferuję panu ministrowi wspólną prezentację
tego raportu w Brukseli

- podkreślał.

Sikorski zaznaczył też, że zwrócił się po raz kolejny do Ławrowa w sprawie wraku tupolewa:

Potwierdziłem poparcie Polski dla dążeń Federacji Rosyjskiej
członkostwa w OECD. Przedyskutowaliśmy możliwość wymiany poparć w
systemie ONZ czy G20. Podczas rozmów poruszyliśmy naturalnie sprawy
trudne. I to zarówno rozmowy i oświadczenia naszych Kościołów,
jak i sprawy niezałatwione: zwróciłem się kolejny raz o wypełnienie
danej przez prezydenta Miedwiediewa w grudniu 2010 roku obietnicy zwrotu
naszej własności wraku prezydenckiego (minister konsekwentnie brnie w
kłamstwo. Samolot był rządowy - przyp. red.) samolotu oraz realizację
naszych wniosków o pomoc prawną związanych ze śledztwem dotyczącym
katastrofy smoleńskiej

- mówił szef MSZ.

Z kolei Siergiej Ławrow zaczął od tego, jak ważny jest
podpisany przez obu ministrów "Program 2020" regulujący działania
polsko-rosyjskie.

Odbyliśmy kolejne posiedzenie komitetu strategicznego, na którym
rozpatrzyliśmy główne kierunki naszych działań. W naszym posiedzeniu
brali udział przedstawiciele resortów i ministerstw obu krajów. Uważamy,
że to bardzo efektywny format i z satysfakcją zawiadamiamy, że
podpisaliśmy "Program 2020" w stosunkach polsko-rosyjskich

- mówił.

I dodawał:

Jest to wzrost współdziałania, który jest zgodny z interesami
naszych krajów i narodów. Będzie miał bezpośrednie odbicie na
uczestnikach tych przedsięwzięć. Chcemy stworzyć sprzyjający klimat dla
działalności rosyjskich firm w Polsce i polskich w Rosji. (...) Będziemy duże znaczenie nadawać rozwojowi małej i średniej przedsiębiorczości

- stwierdził Ławrow, podkreślając wagę ułatwień wizowych, ruchu bezwizowego, forum obywatelskich i innych organizacji.

Minister spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej dodał też,
że ustalił z Sikorskim szereg wielu istotnych spraw związanych z
polsko-rosyjską historią:

W najbliższych latach będziemy obchodzić bardzo poważne
rocznice - stulecie rozpoczęcia I wojny światowej, 70-lecie zwycięstwa
II wojny światowej i wyzwolenia przez Związek Radziecki wyzwolenia obozu
Auschwitz - umówiliśmy się, że będziemy obchodzić te daty wspólne, po
to, by wyciągać lekcje z naszej czasem tragicznej historii, w interesie
umacniania zaufania na kontynencie europejskim. (...) Chcemy zwrócić
uwagę na rzecz upamiętnienia naszych ziomków, którzy spoczywają
na polskiej ziemi - mamy na myśli cmentarze wojskowe z I wojny
światowej oraz miejsca pochówku jeńców czerwonogwardzistów wojny 1920
roku, które musimy też uporządkować. Chcemy oddać hołd wszystkim, którzy
polegli za swój kraj na polu bitwy i jeszcze raz chcę powtórzyć, że
będzie się to odbywać w duchu tolerancji i przyjaźni, tak jak to powinni
czynić sąsiedzi

- oznajmił.

Sporo emocji i wymianę zdań między obydwoma politykami
wywołała sprawa Ukrainy. Ławrow nie ukrywał oburzenia na zaangażowanie
polskich polityków na rzecz ukraińskich manifestujących, Sikorski
sugerował nieczystą grę Rosjan w tej kwestii.

Stosunki gospodarcze i polityczne są pragmatyczne mimo różnicy w
podejściu do Ukrainy. Polska jako część UE i szerzej Zachodu gotowa była
wspierać reformy gospodarki ukraińskiej, chociażby takie jakie sugeruje
MFW czy też takie, które by wynikały z wdrożenia umowy
stowarzyszeniowej pomiędzy UE a Ukrainą. Natomiast Rosja wsparła
ukraińską gospodarkę taką, jaka ona jest. TO odważne decyzje
inwestycyjne, ale to są kwestie między Ukrainą i Rosją. Tak samo sami
uzyskaliśmy obniżkę na cenę rosyjskiego gazu, więc oczywiście cieszymy
się, że inni będą mieli tańszy gaz. Mnie nie znane są formalne fakty,
które by uniemożliwiły zawarcia umowy z Unią Europejską, ale bronimy
zasady, że to Ukraina ma suwerenne sprawo do podejmowania tej decyzji.

- mówił Sikorski.

Ławrow odpowiadał:

Kwestia tego, co będzie podpisywała Ukraina trzeba adresować do
Ukrainy - mogę odpowiadać jedynie za to, co my podpisujemy z Ukrainą.
Dotyczy to spotkania na szczycie, które odbyło się dwa dni temu w
Moskwie. Powtórzę - to wzajemnie korzystne porozumienie z punktu
widzenia tych ścisłych kontaktów, które istnieją między setkami
przedsiębiorstw. (...) Istnieje jeszcze prawda chrześcijańska,
by pomagać bliźniemu. Jest to najbliższy sąsiad, bratni naród i szczerze
życzymy, by sytuacja w tym kraju była stabilna, a kraj pozostawał w
konstytucyjnym nurcie, by wszystkie partie mogły usiąść i rozmawiać, jak
należy przezwyciężać pewne sytuacje kryzysowe, by czynili to sami, bez
wizytantów, którzy przyjeżdżają bez zaproszenia

- irytował się rosyjski polityk.

Sikorski poprosił o dodatkowy głos i ripostował:

Ukraińcy mają prawo do pokojowego manifestowania. To, że na
Ukrainie są wielosettysięczne manifestacje za UE bardzo nas cieszy.
Uważamy, że parlamentarzystom wolno więcej - że mają prawo uczestniczyć w
pokojowych demonstracjach. Uważamy, że większym naciskiem niż
wystąpienie na wiecu jest twarde egzekwowanie przepisów celnych, co
prowadzi do wymiernych strat gospodarczych. Różnica filozofii

- uśmiechał się.

Ławrow jednak nie odpuszczał:

Filozofie są różne. Szczegółowo rozmawialiśmy z Radosławem,
ale chcę zwrócić uwagę na dwie rzeczy: przywództwo rosyjskie uważa, że
przyjmiemy wszelki wybór Ukrainy, tylko niech ona go dokona. Jeśli wybór
będzie taki, że zakłóci zobowiązania Ukrainy w sferze wolnego handlu,
to zostanie wprowadzony reżim uprzywilejowany dla towarów rosyjskich.
Ale niech Ukraina sama dokona wyboru. My ten wybór przyjmiemy i
uszanujemy. A z Brukseli przez cały ten czas brzmiały inne słowa: do
Ukrainy apelowali, by dokonać wolnego wyboru na rzecz podpisania
porozumienia. To nie wolny wybór, a nie dyktat. (...) Co by się działo,
gdyby w którymś z krajów UE prawie przez miesiąc były okupowane budynki
rządowe. Mówienie na tym tle o pokojowych demonstrantach.... Nie
wszystkie są pokojowe. (...) Wymyśla się jakieś nowe strachy, że to
jakieś tajne zamachy, spiski i zmowa. Każdy kraj powinien podejmować
suwerenną decyzję i politycy z innych krajów powinni z szacunkiem
odnosić się do tego, co dzieje się w innych krajach. Gdy politycy
uczestniczą w demonstracjach przeciwko legalnej władzy, to chyba nie
jest to stosowne

- mówił.

Ławrow odniósł się też do sprawy wraku rządowego samolotu, który uległ katastrofie w Smoleńsku:

Wrak zostanie zwrócony w chwili, jak zakończy się śledztwo - a
to stanie się, mam nadzieję, niebawem - jego zakończenie zostało
przeniesione na kwiecień przyszłego roku. To nie próba przeciągnięcia
sprawy czy ukrycia jakichś faktów, wręcz przeciwnie. Śledztwo ma być
staranne i nie pozostawiać żadnych niejasności, zwłaszcza że naciski
wokół tej sprawy powodują, że - nie można pozostawiać kwestii, które nie
są zbadane do końca

- oznajmił rosyjski polityk dodając, że były już prowadzone pierwsze rozmowy związane z logistyką.

Ławrow nie krył również, że Rosjanom nie podoba się polska aktywność w sprawie budowy tarczy antyrakietowej:

Dodam, że jeśli chodzi o zmianę stanowiska USA na temat tarczy - ona
nie została odwołana, ale odroczona. Odroczenie czwartej fazy Amerykanie
rekompensują zwiększeniem środków w Azji i na Alasce. Nasza analiza
jest aktualna - ten system stwarza poważne ryzyko dot. stabilności w
świecie, w tym również dla rosyjskich sił powstrzymywania jądrowego.
Jeśli chodzi o irański program jądrowy, to uważamy, że pełna realizacja
porozumień zawartych w Genewie

- mówił.

Sikorski odpowiadał:

Trzymamy stronę rosyjską za słowo. Pan prezydent Miedwiediew
mówił, że jesli amerykańskiej tarczy w Polsce miałoby nie być, to nie
będzie rosyjskich Iskanderów w okręgu królewieckim.

Ławrow:

Na dużej konferencji prasowej prezydent Putin scharakteryzował tę
sytuację, mówiąc, że nikt nie chce tworzenia konfrontacji wokół tego
problemu.

- uciął temat.

Obaj politycy podpisali wcześniej porozumienie "Program 2020"
regulujące relacje między Polską a Rosją oraz przyznali specjalne
dyplomy za wybitne zasługi na rzecz porozumienia między obydwoma
krajami.

W tym roku przyznano te dyplomy polskiej aktorce Joannie Moro oraz reżyserowi Iwanowi Wyrypajewowi.

To człowiek, którego w osobistym sensie ucieleśnia nie tylko
przyjaź polsko-rosyjską, ale i miłość polsko-rosyjską. To dla nas bardzo
miłe, gratulujemy

- mówił Ławrow.

A Radosław Sikorski dodawał:

Te dyplomy to już tradycja naszych spotkań - ja też wyrażam
satysfakcję, którzy tworzą markę "Rosja" w Polsce i markę "Polska" w
Rosji. Iwan Wyrypajew jest artystą wyjątkowo często nagradzanym i
wystawianym w Polsce. (...) Pomaga nam lepiej zrozumieć tajniki
rosyjskiej duszy. Jestem przekonany, że Rok Rosji w Polsce i Rok Polski w
Rosji będzie świetną okazją do wielu spotkań między polskimi i
rosyjskimi artystami

- przekonywał szef MSZ.

Z kolei Ławrow zadeklarował, że Moskwa chce tworzyć sprzyjający klimat
dla działalności firm rosyjskich w Polsce i polskich w Rosyji. "Będziemy
sprzyjać rozszerzeniu struktury wymiany towarowej,
przede wszystkim produkcji na bazie najnowszych technologii. Będziemy
duże znaczenie nadawać rozwojowi małej i średniej przedsiębiorczości" -
zapowiedział szef MSZ Rosji.


Dodał, że cele te są zapisane w podpisanej w czwartek przez niego i
Sikorskiego wspólnej deklaracji "Program 2020 w relacjach
polsko-rosyjskich", która zawiera spis priorytetów i kierunków
współpracy
między oboma krajami. Ławrow ocenił, że program ten pozwoli osiągnąć
jeszcze lepsze wyniki we wspólnej działalności tak, by nadać nową jakość
wzajemnym stosunkom.


Sikorski zapewnił, że Polska niezmiennie na forum UE popiera
liberalizację przepisów wizowych dla wszystkich naszych wschodnich
sąsiadów, w tym także dla Rosji. Ocenił, że umowa o małym ruchu
granicznym jest sukcesem w stosunkach polsko-rosyjskich.


"Do tej pory wpłynęło do nas 200 tys. wniosków o wydanie zezwoleń małego
ruchu granicznego i dziś przekazałem panu ministrowi rosyjską wersję
polskiego raportu o wpływie tej umowy na wymianę
międzygraniczną. I oferuję panu ministrowi wspólną prezentację tego
raportu w Brukseli, gdyż Polska niezmiennie na forum Unii Europejskiej
popiera liberalizację wizową ze wszystkimi naszymi
wschodnimi sąsiadami, w tym także z Rosją, a ten raport może być ważkim
argumentem" - podkreślił Sikorski.

Rosja i Polska zamierzają uprościć ruch wizowy

19.12.2013, 17:41

Rosja zaopiekuje się grobami żołnierzy w Polsce

PiS o programie relacji Polski i Rosji: to skandal, że tak ważny dokument nie był konsultowany

Prawo i Sprawiedliwość złoży wniosek, by szef MSZ Radosław
Sikorski przedstawił na posiedzeniu Sejmu informację ws. deklaracji...
czytaj dalej »
Chcemy debaty sejmowej nad tym dokumentem. To skandal, że został
podpisany bez konsultacji ze wszystkimi klubami. Jego zakres przekracza
kadencję obecnego Sejmu. Będą go musiały realizować kolejne rządy -
powiedział Szczerski.

Rzecznik MSZ Marcin Wojciechowski
podkreślił, że dokument jest jawny i zaraz po podpisaniu został
umieszczony na stronie internetowej ministerstwa. - Nie mamy w tej
sprawie nic do ukrycia - zaznaczył.

http://www.msz.gov.pl/resource/170dc6c7-2895-4c3e-b22b-21191d64c869:JCR

Sikorski
sygnuje dokument ws. relacji z Rosją na wiele lat lekceważąc parlament .
"To skandal, że został podpisany bez konsultacji"

MSZ beztrosko tłumaczy, że dokument jest jawny. Trudno, żeby nie był...

Mec. Wassermann: „Ławrow zakpił z Polski. Czekam, aż MSZ będzie miało szefa, który zadba o nasze interesy”. 

„Rosja na oczach całego świata żartowała z nas niszcząc wrak,
niezabezpieczając go, myjąc. Z drugiej strony Ławrow przyjeżdża do
Polski i w obecności polskich urzędników mówi, że poważne śledztwa
prowadzi się na podstawie oryginalnego materiału dowodowego”.

"Można pójść drogą walki o status i zmianę traktatu z niewiadomym
wynikiem, ale można zrobić to, co do czego się zgadzamy: że mimo
odmiennego statusu (...) w praktyce traktowanie obydwu mniejszości
powinno być identycznie życzliwe. To jest to, co daje szanse na większy
sukces".

Spotkanie Sikorski-Steinmeier: Nie chcemy eskalacji kryzysu na Ukrainie. Umowa z UE leży na stole

"Póki co Ukraina jest
ważnym partnerem i sąsiadem UE. Tym będzie zawsze, ale póki co, nadal
jest formalna możliwość podpisania przez Ukrainę umowy
stowarzyszeniowej" - powiedział Sikorski na wspólnej konferencji
prasowej ze Steinmeierem.



Szef polskiego MSZ ocenił, że "oferta podpisania wynegocjowanej
umowy nadal powinna leżeć na stole". "To od samej Ukrainy zależy, czy
chce z niej skorzystać" - dodał.Sikorski podziękował też
Steinmeierowi, którego nazwał "starym przyjacielem", że wybrał Warszawę
jako jedną z trzech stolic - obok Paryża i Brukseli - które odwiedza
podczas swojej pierwszej wizyty po objęciu funkcji ministra spraw
zagranicznych Niemiec.

Steinmeier, który pierwszą wizytę w tej roli złożył we wtorek we
Francji, powiedział, że czasem perspektywy w różnych stolicach są jednak
rozbieżne, i rozmowy w Paryżu skupiały się przede wszystkim na sytuacji
u południowych sąsiadów UE - w Afryce - m.in. na konfliktach w
Republice Środkowoafrykańskiej i Mali.



"Nie chcemy eskalacji kryzysu na Ukrainie"

Z kolei w Warszawie rozmowa dotyczyła m.in. Ukrainy. Steinmeier
mówił, że obie strony, niemiecka i polska, wspólnie patrzą na Rosję i na
rozwój sytuacji wewnętrznej na Ukrainie. "Ubolewamy nad tym, że Ukraina
zdecydowała się zawiesić podpisanie umowy stowarzyszeniowej z UE.
Jesteśmy bardzo zainteresowani tym, aby sytuacja na Ukrainie nie
eskalowała" - powiedział szef niemieckiej dyplomacji.


Szef MSZ Niemiec ocenił, że odmowa podpisania umowy z UE i
podpisanie porozumienia z Rosją przez Ukrainę "to dowód, że Ukraina
zamyka się przed koniecznością podjęcia niezbędnych reform".

Ministrowie byli pytani, czy propozycja Unii dla Kijowa może ulec
zmianie. Sikorski podkreślił, że oferta UE wobec Ukrainy "to oferta
modernizacji państwa ukraińskiego". "Jesteśmy gotowi wesprzeć reformy na
Ukrainie, Rosja natomiast zainwestowała odważnie w obligacje Ukrainy
takiej, jaka jest" - zaznaczył szef polskiego MSZ.

Zgodził się z nim Steinmeier. "W przeciwieństwie do oferty, którą
złożyła Rosja, oferta złożona przez Unię była przejrzysta,
transparentna. Jeżeli chodzi o długofalową perspektywę, oferta Rosji nie
wyprowadzi Ukrainy z zależności. Jeżeli Ukraina nie podejmie reform,
nie uda się uniknąć zależności, nie będzie w stanie wyjść z grożącej
niewypłacalności" - ocenił.

Ministrowie SZ Polski i Niemiec zgodzili się, że oba kraje chcą
wesprzeć proces mediacji na Ukrainie. "Jesteśmy gotowi udzielić pomocy,
jeśli jest takie życzenie. W tej chwili nie brak gremiów, które starają
się pośredniczyć" - podkreślił Steinmeier. Wśród nich wymienił unijną
dyplomację czy misję b. prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Politycy zwrócili uwagę, że
dotychczasowe mediacje nie przyniosły skutku. "Mediacja to zawsze piękna
rzecz, ale nie powinna być używana do tworzenia pozorów, że coś się
robi, gdy nie ma się zamiaru coś zrobić" - podkreślił Sikorski.
"Oczywiście, gdyby obie strony zwróciły się o mediację, wybralibyśmy
najwłaściwszą formę. Najpierw władza ukraińska musiałaby odbudować
wiarygodność w relacjach z potencjalnymi pośrednikami" - powiedział
Sikorski.

Na pytanie o reakcję na ewentualne rozmieszczenie rakiet Iskander w
obwodzie kaliningradzkim, szef MSZ Niemiec podkreślił, że gdyby okazało
się, że rakiety zostały rozmieszczone "byłby to powód do troski". "Nie
widziałbym powodów do jakichkolwiek planów umieszczania tam ofensywnych
rodzajów uzbrojenia" - dodał Sikorski.
Sikorski i Steinmeier byli też pytani o deklarację prezydenta Rosji
Władimira Putina, który powiedział w czwartek, że wkrótce ułaskawi
Michaiła Chodorkowskiego. Steinmeier powiedział, że to "bardzo dobra
informacja" i "pomyślny sygnał". "Za każdym razem gdy u naszych
wschodnich sąsiadów, nie tylko w Rosji, odpolitycznia się procesy
sądownicze, to jest ruch ku wartościom europejskim" - zaznaczył
Sikorski.

Szefowie MSZ Polski i Niemiec zapowiedzieli dalszą współpracę w
ramach Trójkąta Weimarskiego i Trójkąta Królewieckiego (z udziałem
Polski, Niemiec i Rosji)

Fotyga: deklaracja służy przede wszystkim Rosji

Ministrowie spraw zagranicznych Polski i Rosji – Radosław
Sikorski i Siergiej Ławrow – podpisali w wspólną deklarację “Program
2020 w relacjach polsko-rosyjskich”.

Pod przewodnictwem Sikorskiego i Ławrowa odbyło się w Warszawie ósme
posiedzenie Komitetu Strategii Współpracy Polsko-Rosyjskiej. Po
spotkaniu szef polskiej dyplomacji powiedział, że stosunki polsko –
rosyjskie są lepsze, niż by to wynikało z publikacji w mediach.
Podkreślał, że Rosja jest dla nas ważnym partnerem gospodarczym. Sporym
sukcesem nazwał umowę o małym ruchu granicznym. Do tej pory wpłynęło 200
tys. wniosków o wydanie zezwoleń na przekraczanie granicy.

Minister spraw zagranicznych Polski powiedział, że podczas rozmów z
Siergiejem Ławrowem zwrócił się po raz kolejny o zwrot wraku TU154 M,
który rozbił się pod Smoleńskiem. Sergiej Ławrow odpowiadając
stwierdził, że wrak zostanie zwrócony w chwili gdy zakończy się
rosyjskie śledztwo w tej sprawie. Ma nadzieje, że zakończy się niebawem.
Planowany termin to kwiecień przyszłego roku.

Szef Rosyjskiego MSZ odniósł się także do sprawy Katynia. Jak mówił
wszystkie dokumenty ws. zbrodni Katyńskiej, które miały ujawnić prawdę
zostały udostępnione. Zostały jeszcze te – jak stwierdził – których
upublicznienie jest niezgodne z ustawą o ochronie danych osobowych.

Poseł Anna Fotyga, była minister spraw zagranicznych, podkreśla że
sprawy te powinny być wyjaśnione wcześniej, jeszcze przed podpisaniem
jakichkolwiek porozumień.

-  Zostawia się niewyjaśnione sprawy rzeczywiście trudne. Ja od
Ministra Spraw Zagranicznych nie oczekiwałam poruszenia, bo to jest
klasyka polskiej dyplomacji po 1989 roku. Porusza się sprawy, w których
oby dwie strony się zgadzają, że mogą zostać poruszone. A załatwia się
tak naprawdę sprawy, które postuluje strona silniejsza. W tym przypadku
silniejsza okazała się strona Federacji Rosyjskiej – powiedziała Anna Fotyga.

Była minister spraw zagranicznych odniosła się także do kwestii
rozmieszczenia rakiet Iskander w obwodzie królewieckim. Prezydent Rosji
Wałdimir Putin stwierdził, dziś że „taka decyzja jeszcze nie została
podjęta” “Nie ma powodów do niepokoju” – dodał.

- Obwód Królewiecki jest jednym z najbardziej zmilitaryzowanych
rejonów świata. Pytałam nie tylko o broń w Obwodzie Królewieckim, ale
również na Białorusi. To przecież było oficjalnie stwierdzane. Więc
pozostaję przy swoim zdaniu. Myślę, że ta deklaracja służyła przede
wszystkim Rosji. To właśnie Rosja z niej korzysta międzynarodowo jak
jest w trudnej sytuacji. Polska niestety spełnia rolę ułatwiającego
podwyższenie międzynarodowej pozycji Rosji – powiedziała Anna Fotyga.
Stosunki polsko-rosyjskie. "Ważny będzie rok Polski w Rosji"

W ocenie Jana Malickiego najważniejszą rzeczą jest organizacja roku polskiego w Rosji i rosyjskiego w Polsce w 2015 r. - To dla nas jest ważne, bo daje nam szansę zaistnienia w świecie kultury.W ocenie Malickiego z całej wizyty
najważniejszą rzeczą jest organizacja roku polskiego w Rosji i
rosyjskiego w Polsce w 2015 r. To dla nas jest ważne, bo daje nam szansę (...) powtórnego zaistnienia w świecie kultury - powiedział.Jak podkreślił polska kultura jest właściwie nieobecna w Rosji. Po
śmierci Stanisława Lema i zmniejszeniu aktywności zawodowej Andrzeja
Wajdy i Krzysztofa Zanussiego, właściwe jesteśmy nieobecni w kulturze
rosyjskiej - mówił Malicki. Jak dodał, organizacja roku polskiego daje szansę powtórnego zaistnienia w kręgach intelektualnych i kulturalnych.Zakładam, że sprawa Ukrainy poruszona była tylko przy okazji,
bo nie ma powodu, dla którego Polska miałaby rozmawiać z Rosją o
Ukrainie, czyli państwie niepodległym. Odwrotnie, rozmawianie z Rosją na
temat Ukrainy, musiałoby wzbudzić ogromny niepokój w Kijowie w kręgach
opozycyjnych - uważa Malicki.Jak dodał wszystkie inne rzeczy są dość ogólne; rutynowe wspomnienie o zwrocie samolotu rządowego, czy poprawianiu stosunków dwustronnych.Rutynowo - mówił ekspert - porusza się też sprawę dokumentów w sprawie zbrodni katyńskiej. W
obydwu wypadkach (wraku TU-154M i dokumentów katyńskich) Rosja będzie
bezwzględna. Nie chce ustąpić ani zdradzać swoich planów i tajemnic - dodał.Ławrow powiedział dziś w Warszawie, że wrak
samolotu TU-154M, który rozbił się pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010
roku, zostanie zwrócony Polsce w chwili, gdy zakończy się śledztwo. Jak
dodał, zakończenie śledztwa przeniesiono na kwiecień przyszłego roku.Szef rosyjskiej dyplomacji oświadczył także,
że wszystkie dokumenty, które miały ujawnić prawdę o zbrodni
katyńskiej, zostały odtajnione, a pozostała dokumentacja w tej sprawie
podlega ustawie o ochronie danych osobowych.Odnosząc się do podpisanej przez Sikorskiego i Ławrowa deklaracji Program 2020 w relacjach polsko-rosyjskich Malicki powiedział, że ma ona znaczenie o tyle, że nie ze wszystkimi krajami, nawet sąsiednimi, Rosja ma taki dokument.To musi być wypełnione treścią. Jeśli nie
będzie polepszenia stosunków, to będzie jednym z dziesiątków
dokumentów, które się podpisuje - zaznaczył.Według eksperta sukcesem jest polsko-rosyjska umowa o małym ruchu granicznym z Obwodem Kaliningradzkim. Setki tysięcy mieszkańców obwodu jeżdżą do Polski i pograniczne regiony z tego korzystają - zauważył Malicki. Jak ocenił w sensie strategicznym to może wpływać na demokratyzację poglądów mieszkańców tego regionu.

Siergiej Ławrow informował również, że Polska i Rosja będą
wspólnie obchodzić rocznicę zakończenia II wojny światowej. Żądania
strony rosyjskiej rozbiły się o bohaterską postawę milczącego ministra
Radosława Sikorskiego, który nie zdobył się nawet na słowo krytyki pod
adresem postulatów rosyjskich.

Piotr Falkowski

Ławrow: wszystkie dokumenty ws. Katynia zostały odtajnione

Na najwyższych stanowiskach w Polsce brakuje prawdziwego lidera.
Rzeczywiście Jarosław Kaczyński miał odwagę pojechać na Ukrainę i tym,
co zrobił, osiągnął skutek – zwrócił uwagą Zachodu, a także polskich
władz na ukraińskie dążenia i skłonił do bardziej zdecydowanych działań.

[http://government.ru/docs/9182]

"Projekt rozporządzenia w sprawie przyznania z budżetu federalnego 1
mln USD do zapłaty ryczałtowego dobrowolnego wkładu funduszu Federacji
Rosyjskiej "Auschwitz-Birkenau" przygotowanego przez rosyjski MSZ.

Dyrektywa ma na celu zachowanie pamięci o radzieckich jeńcach
przetrzymywanych w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w obozie
koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu w Polsce, o wyzwalającej
roli ZSRR i jego siłach zbrojnych w Europie podczas II wojny
światowej."

Powoływanie się na ochronę danych osobowych ws. odtajnienia
pozostałych akt katyńskich do bzdura - mówi prof. Wojciech Materski z
Instytutu Studiów Politycznych PAN.

Janusz Wojciechowski Po Ukrainie widać, dlaczego prezydentura Lecha Kaczyńskiego była wielka. I chyba też widać, dlaczego tak nagle się skończyła...

"Obawiam się, że prawdziwą wielkość prezydentury Lecha Kaczyńskiego dopiero poznamy, gdy z Polską zacznie być naprawdę źle".

Wizyta studyjna przedstawicieli Smoleńskiego
Uniwersytetu Państwowego oraz Cmentarza i Muzeum w Katyniu – Warszawa,
19 grudnia 2013

http://www.tvp.pl/bydgoszcz/aktualnosci/spoleczne/usuneli-pomnik-bohater...

Pomnik Bohaterów ZSRR jest już tylko na zdjęciach sprzed lat - teraz po monumencie pozostało puste miejsce. - Jedyną rozsądną rzeczą było podjąć decyzję o jego rozbiórce, tym bardziej że on nie oddawał czci żadnym bohaterskim czynom tych żołnierzy, a ciała ich są pochowane w mogiłach w Strzelnie - mówi Andrzej Konieczka, sołtys Gębic.

Na gębickim rynku stanął za to inny monument. Odbudowany pomnik, ustawiony obok, upamiętnia powstańców wielkopolskich. Obelisk ustawiony przed laty przez działaczy komunistycznych niszczał i był regularnie dewastowany. Na jego remont brakowało pieniędzy - twierdzi sołtys Gębic. Decyzja o likwidacji pomnika podzieliła mieszkańców. -Czasy Związku Radzieckiego się skończyły więc ja wiem… Być był a, teraz już nie ma - mówią jedni. - Jeśli my walczymy o pomniki na wschodzie, to powinniśmy tutaj dbać o pomniki bohaterów ZSRR, powinien być albo przeniesiony gdzieś indziej - twierdza inni.

Obelisk nikogo nie upamiętniał - twierdzi przewodnicząca Rady Mogilna. Dlatego głosami większości radnych zadecydowano o jego usunięciu. - Jestem przeciwniczką upamiętniania czegoś, czego nie było, bo to nie jest żadne miejsce pamięci narodowej i nie było nigdy, bo tam nikt nie zginął - mówi Teresa Kujawa - przewodnicząca Rady Miejskiej w Mogilnie.

O usunięciu pomnika władze Mogilna zawiadomiły wojewódzki komitet ochrony pamięci walk i męczeństwa. Komitet zaakceptował decyzję radnych. - Pomnik w Gębicach nie był mogiłą żołnierzy radzieckich, zostali ekshumowani - mówi Mieszko Klawikowski z Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Tablica, która znajdowała się na obelisku ma być umieszczona w Muzeum Ziemi Mogileńskiej. W regionie jest ponad 70 cmentarzy i mogił żołnierzy radzieckich. Są utrzymywane z budżetu gmin i środków państwowych.

– To próba zamachu na politykę historyczną, którą w obliczu
bezwładu rządu musi prowadzić opozycja– argumentuje Patryk Jaki z
Solidranej Polski.

PO chce zmienić
regulamin Sejmu, by ograniczyć uchwały okolicznościowe. Parlamentarzyści
PiS i SP protestują i uznają pomysł PO za  próbę zamachu na politykę historyczną.

Propozycje PO ograniczą jawność decyzji
podejmowanych przez prezydium ws. uchwał okolicznościowych – dodaje
poseł Barbara Bubula.

Przypomnijmy – ubiegły rok upłynął w Sejmie pod znakiem sporów o historię.

Najpierw posłowie nie mogli się
porozumieć ws. upamiętnienia 150. rocznicy Powstania Styczniowego,
później były kłótnie w rocznicę śmierci Grzegorza Przemyka i rzezi
wołyńskiej.

Z kolei w br. czekają nas okrągłe
rocznice, m.in. śmierci płk. Ryszarda Kuklińskiego i wybuchu I i II
wojny światowej oraz Powstania Warszawskiego.

http://www.radiomaryja.pl/informacje/pis-i-sp-zamach-po-na-polityke-historyczna/

Polska – Rosja: stracony rok

Kiedy zostałem poproszony przez Redakcję „Głosu Rosji” o podsumowanie
minionego roku w stosunkach polsko -rosyjskich, zgodziłem się od razu. I
trochę tego żałuję. Bo 2013 rok we wzajemnych stosunkach stracony.
Wnioski nie napawają optymizmem, ale też nie wpędzają w grobowy nastrój.

Polityka historyczna.
Wrak prezydenckiego Tupolewa nadal stoi w Smoleńsku, przez co polska
prawica ma powód, by dalej mamić naród teoriami spiskowymi nt. zamachu.

35
tomów dokumentów dotyczących zbrodni na polskich oficerach w Katyniu
wiosną 1940 r. dalej pozostaje tajnych w rosyjskich archiwach. W dalszym
ciągu nie znamy nazwisk ok. 4 000 ofiar (spośród ok. 22 000).
Stanowisko Rosji w tej sprawie jest dla mnie niezrozumiałe.

Poważne pozytywy.
Powinniśmy tu wymienić obniżenie o 10 proc. cen zakupu gazu z Rosji i
uruchomienie „małego ruchu granicznego” z obwodem kaliningradzkim. Rzecz
w tym, że obie te decyzje zapadły pod koniec 2012 r. i w 2013 r. możemy
jedynie mówić o ich pozytywnych skutkach. Jeśli więc wykazać maksimum
dobrej woli, to za pozytyw należy uznać objęcie rosyjską amnestią Polaka
Tomasza D., który z grupą kolegów spod znaku Greenpeace próbował
wtargnąć na rosyjską platformę wiertniczą na Morzu Pieczerskim.

Śmieszne pozytywy.
19 grudnia ur. gościł w Polsce Minister Spraw Zagranicznych Rosji
Siergiej Ławrow. Podpisał ze swoim polskim odpowiednikiem – Radosławem
Sikorskim porozumienie o priorytetach współpracy do roku 2020. I
słusznie! Trochę śmieszne zaś było to, że przy okazji wręczono dyplomy "za wybitne zasługi w dziele wzajemnego zbliżenia i porozumienia społeczeństw Polski i Rosji".
Pierwszy dyplom otrzymała Joanna Moro – mieszkająca w Polsce wilnianka –
za zagranie roli Anny German w rosyjskim filmie. Drugi przypadł
rosyjskiemu dramatopisarzowi Iwanowi Wyrypajewowi, chyba za całokształt.
W tym pewnie za to, że jego trzecia żona jest Polką. Cóż jakie
nazwiska, takie zasługi; jakie zasługi – takie stosunki…

Śmieszne negatywy.
W październiku ur. mieliśmy w Warszawie kolejną odsłonę „polowania na
czarownice”. Jeden z akredytowanych w Polsce rosyjskich dziennikarzy
okrzyknięty został przez polskie media znanym rosyjskim szpiegiem. W
ramach szpiegowania nie tylko nie zbierał informacji, ale pomagał
Polakom w ich zdobyciu. W tym celu zorganizował grupie polskich
dziennikarzy wyjazd do Rosji. Niestety, skutkowało to pojawieniem się
kilku obiektywnych publikacji na temat rosyjskiej firmy „ACRON”, a to
nie było na rękę polskiej władzy…

Poważne negatywy.
Jako działania wrogie Rosji należy uznać zaangażowanie Polski w
realizację programu „Partnerstwo Wschodnie”. Jego faktycznym celem było
odsunięcie państw mogących w przyszłości pretendować do członkowstwa w
UE od Rosji. Ostatnim przejawem polskiej aktywności w tym projekcie było
zaangażowanie w wydarzenia na Ukrainie i próba destabilizacji sceny
politycznej tego kraju.

Bardzo poważne negatywy.
Prawie 2 miesiące wstrzymywałem się ze sformułowaniem tej tezy, ale mam
już do tego pełne prawo. 11 listopada ur. obchodziliśmy 95. rocznicę
odzyskania przez Polskę niepodległości. Tradycyjnie już przez Warszawę
przeszedł marsz narodowców. Tradycyjnie były zamieszki, wznoszono hasła
antysemickie i antyrosyjskie. Tradycyjnie zniszczono kompozycję
plastyczną „Tęcza” w centrum miasta, będącą symbolem pokoju i
równouprawnienia.

Wszyscy wiedzieli, że dojdzie do
rozruchów. Wiedziały polskie służby specjalne, które doskonale
spenetrowały środowisko narodowców. Wiedziała główna partia prawicowa –
Prawo i Sprawiedliwość (PiS), która oficjalnie nie wzięła udziału w
marszu. Wiedzieli dziennikarze bezbłędnie rozstawiający kamery. Marsz
miał przejść przez sam środek miasta i zakończyć się mityngiem. Przebieg
tego ostatniego nie interesował już mediów. Interesowały zadymy – takie
były oczekiwania widzów TV, radiosłuchaczy, internautów.

Niezrozumiałym
błędem było zezwolenie na przemarsz przez Warszawę. Niezrozumiałe
zezwolenie na przejście dwoma ulicami: Spacerową i Belwederską.
Popatrzcie na załączoną mapę. Ambasada Rosji w Warszawie znajduje się w
trójkącie wyznaczonym przez te dwie ulice, z trzeciej zaś strony jest
„zamknięta” budynkami polskiego Ministerstwa Obrony Narodowej.
Wielotysięczny tłum syczący nienawistne hasła odciął ambasadę ze
wszystkich stron. Czy można było to przewidzieć? Ależ wszyscy o tym
wiedzieli! Wszyscy też pamiętają „gorące” powitanie w Warszawie
rosyjskich kibiców na EURO 2012.

Ukarano kilku
chuliganów. Po 2 miesiącach czas na pytania: czy karę poniósł Minister
Spraw Wewnętrznych? – nie; Komendant Główny Policji? – nie; Komendant
Stołeczny Policji? – nie; Dyrektor Biura Bezpieczeństwa Urzędu Miasta
Warszawy? – nie. To może chociaż Szef Straży Miejskiej? – też nie.
Dlaczego? – bo wszystko wydarzyło się tak jak miało.

Nie
winię polskich decydentów za sprowokowanie antyrosyjskich wydarzeń 11
listopada. Twierdzę jedynie, że przewidując je, świadomie nie zrobili
niczego, by im zapobiec. W praktyce więc wykorzystali ambasadę FR w
sposób wybitnie przedmiotowy.

I jeśli ten sposób
myślenia nie zmieni się, pisząc za rok kolejne podsumowanie stosunków
polsko – rosyjskich, znowu przyjdzie mi napisać jak na wstępie: rok
stracony.

Cyprian Darczewski, polski publicysta, Warszawa

Rosja wpłaciła do fundacji Auschwitz-Birkenau milion dolarów

"Radziecki wariant modernizacji". Tak nazwą stalinowski terror w "historii Putina"

Władimir Putin nie rezygnuje z pomysłu napisania jednego
podręcznika historii Rosji. Prezydent przyjął na Kremlu historyków,...
czytaj dalej »

Prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin oświadczył w czwartek, że
"najbardziej dramatyczne i niejednoznaczne wydarzenia w historii są
nieodłączną częścią przeszłości, dlatego - nie bacząc na różnice w
opiniach - trzeba odnosić się do nich z szacunkiem".

- To jest
życie naszego narodu, naszych przodków. A ojczysta historia jest
podstawą naszej tożsamości narodowej, kodu kulturowo-historycznego -
podkreślił Putin, podejmując na Kremlu historyków, ekspertów i
urzędników pracujących nad nową koncepcją nauczania historii Rosji.

Przygotowanie
takiej koncepcji prezydent zlecił wiosną 2013 roku. Na jej podstawie -
zgodnie z życzeniem Putina - mają zostać opracowane nowe podręczniki
szkolne do historii FR.Gospodarz Kremla wyjaśnił, że chodzi mu o niektóre oceny tego, co
wydarzyło się w czasie II wojny światowej. - Jest to po prostu skandal.
Inaczej nazwać tego nie można - oświadczył. - Nie mówię o świadomym
pomniejszaniu roli narodu radzieckiego w walce z faszyzmem. Tam są
poważniejsze rzeczy. Są to jakieś śmiecie ideologiczne - dodał Putin,
podkreślając, że "właśnie od tego należy się uwolnić". Mówią, na przykład, że w wyniku II wojny światowej Europa Wschodnia
pogrążyła się w okupacyjnym mroku reżimu stalinowskiego. Po części
trzeba przyznać, że ideologia radziecka funkcjonowała tam, wywierając
negatywny wpływ na rozwój tych państw. Jednak mówimy o skutkach - jeśli
zwyciężyłby faszyzm, to jakie byłyby skutki? Niektóre narody przestałyby
istnieć. Zostałyby unicestwione - powiedział.

Prezydent
opowiedział się za tym, aby już w następnym roku szkolnym i akademickim,
2014/2015, materiały egzaminacyjne z historii oparte zostały na nowej
koncepcji nauczania tego przedmiotu.Wiadomo już, że przejęcie władzy przez bolszewików w 1917 roku w nowej
koncepcji określone zostanie mianem "Wielkiej Rewolucji Rosyjskiej".
Termin ten, nawiązujący do wielkiej rewolucji francuskiej, zastąpi
określenia "Rewolucja Lutowa" i "Wielka Socjalistyczna Rewolucja
Październikowa". Obejmie też wojnę domową z lat 1917-23 jako kontynuację
tamtych wydarzeń.

Dyrektor Instytutu Historii Powszechnej
Rosyjskiej Akademii Nauk Aleksandr Czubarian, który kieruje pracami nad
nową koncepcją, przyznał, że najtrudniejszy dla jej autorów był okres
radziecki. Ujawnił, że zamiast proponowanego początkowo "stalinowskiego
socjalizmu" w ostatecznej wersji dokumentu znalazł się "radziecki
wariant modernizacji", obejmujący industrializację, przymusową
kolektywizację z jej niezliczonymi ofiarami i krwawe represje lat
1920-1950.

Zachodnie i stalinowskie kłamstwa. Liczbę ofiar I wojny światowej zaniżono o milion poległych?

Niedoszacowanie liczby ofiar podczas I wojny światowej wynikało z
polityki poszczególnych rządów, które wolały zaniżać liczbę zabitych i
rannych, by nie pogarszać przez to nastrojów.
Prost znalazł bez trudu
dziesiątki pomyłek i błędnych kalkulacji na listach ofiar śmiertelnych
sporządzanych przez kraje uczestniczące w tej wojnie i podsumował
wszystkie rozbieżności. Ocenia on, że w czasie tamtej wojny ogółem
zginęło ponad 10 mln żołnierzy, czyli od 500 tys. do 1 mln więcej, niż
wcześniej szacowano.

Pięta: Sikorski powinien zadać sobie pytanie o granice śmieszności

Rosyjski MSZ krytykuje w prawie 100-stronicowym raporcie nieefektywny,
w jego ocenie, system ochrony praw człowieka w krajach Unii
Europejskiej. Rosyjska dyplomacja ostrzega m.in. przed rosnącym w Polsce
nacjonalizmem i "zakorzenionym w społeczeństwie polskim
antysemityzmem". W raporcie czytamy, że na portalu Facebook.com rządząca
Platforma Obywatelska ma jedynie dwa razy więcej fanów niż Ruch
Narodowy, a w naszym kraju ofiarami nienawiści rasowej padają często
osoby narodowości żydowskiej.  Polski MSZ powinien wyrazić zdziwienie i zasugerować władzom Rosji,
by skoncentrowały się na własnych problemach - komentuje raport
rosyjskiej dyplomacji poseł PiS Stanisław Pięta w rozmowie ze
Stanisławem Kanią z Wprost. - W Rosji morduje się dziennikarzy,
prześladuje się osoby zaangażowane w obronę praw człowieka, bez
przeszkód rozwija się tam fanatyczny szowinizm skierowany przeciwko
mieszkańcom Kaukazu, straszy się społeczeństwo terroryzmem i organizuje
się pacyfikację straganów prowadzących przez osoby wywodzące się
z Kaukazu. Jeżeli takie opinie pojawiają się w tym kraju, to ta krytyka
polskiego nacjonalizmu może się pojawić tylko w kabarecie - mówi polityk
PiS.

W ocenie posła Pięty, w Polsce istnieje problem
deprecjonowania polskości. Jak mówi polityk Prawa i Sprawiedliwości,
polskie, narodowe wartości są nad Wisłą negowane, a rząd prowadzi
politykę anty-historyczną. - Niedobrze się robi od tej prorosyjskiej
układności, która charakteryzuje postępowanie polskich władz - mówi
Stanisław Pięta w rozmowie z Wprost. - Jesteśmy zupełnie ulegli, jeśli
chodzi o troskę o nasze interesy gospodarcze. Kupujemy rosyjski węgiel,
niszcząc polskie górnictwo - dodaje poseł Pięta.

Jego zdaniem,
głos zawarty w raporcie rosyjskiego resortu spraw zagranicznych może
być politykom Platformy Obywatelskiej na rękę. - Politycy PO mogą użyć
tego argumentu, intensyfikując działania skierowane przeciwko polskim
kibicom - mówi poseł Pięta. - Można urządzić więcej pacyfikacji, nałożyć
kolejne grzywny na osoby, które trzymają nieprawomyślne transparenty
- wylicza polityk PiS i dodaje, że minister spraw zagranicznych Radosław
Sikorski powinien sobie zadać pytanie "o granice śmieszności"

Rosyjski politolog: Tusk wybrał linię pełnego uniżenia przed Moskwą

Czytaj więcej na http://www.rmf24.pl/fakty/swiat/news-rosyjski-politolog-tusk-wybral-lini...
"Leonid Breżniew z większym szacunkiem rozmawiał z Władysławem Gomułką i Wojciechem Jaruzelskim niż Władimir Putin z Donaldem Tuskiem" - mówi korespondentowi RMF FM w Moskwie rosyjski politolog Andriej Piontkowski. "W uświadomionych rosyjskich kręgach panuje przekonanie, że jeżeli Tusk zachowałby się w sposób, który nie spodoba się Moskwie, to mogą go skompromitować" - dodaje.
Przemysław Marzec: Za incydent przed rosyjską ambasadą w Warszawie Moskwa w ostrym tonie zażądała przeprosin. Przepraszali i polski premier, i polski prezydent, a chwilę później polską placówkę obrzucili racami narodowi bolszewicy Eduarda Limonowa i żadnych przeprosin ze strony Moskwy nie było.

Andriej Piontkowski: Pokazali wam kim jesteście, kim jest Tusk, a kim jest Putin. Tuskowi i Komorowskiemu jeszcze raz to pokazali. Zresztą oni sami wybrali tę rolę, kiedy po smoleńskiej katastrofie we wszystkim starali się dogodzić Moskwie. Tusk został zakładnikiem tej sytuacji i zawsze nim będzie, zawsze będzie w tej pozycji. Premier Tusk już nic nie może zrobić, wybrał tę rolę przez swoje zachowanie po katastrofie.

Ministerstwo Kultury RP pracuje nad programem wspólnego Roku Rosji i Polski