Na przyszłość musimy się tak umocnić,

*

by nie było łatwo nas zniszczyć. A może nawet zrobić wszystko, by nie było można nas zniszczyć.

Chodzi o to, by to zrobić! Ale zabierając się do roboty trzeba stawiać sobie ambitne cele - młodości, ty nad poziomy wylatuj. To z jednej strony - aby przetrwać trzeba działać, potrzebna jest praca i myśl. A z drugiej strony jakość myśli musi być zgodna z realizowanym zadaniem. Jakość myśli zaczyna się od zrozumienia, jeszcze raz powtórzę - jakość zrozumienia rzeczywistości. Nie jest to reguła ani Feliksa Konecznego ani Rafała A. Ziemkiewicza, ale najprawdopodobniej Tadeusza Kotarbińskiego. To jest rada wynikająca z najszerzej rozumianego traktatu o dobrej robocie.

Konkretny przykład: Jesteśmy mocnym konarem cywilizacji łacińskiej.

Istota problemu jest gdzie indziej. W moim sformułowaniu [link] nie zaprzeczyłem Feliksowi Konecznemu, a przez grzeczność również nie zaprzeczyłem i Rafałowi A. Ziemkiewiczowi. Napisałem:
Mam nieco inny pogląd - nauka może dostrzegać nowe zjawiska.... Tak właśnie jest.

A gdy zauważamy nowe zjawisko, trzeba je jakoś zdefiniować i nazwać. Niektórzy mówią, że najrozmaitsze pojęcia zaczynają istnieć, dopiero wtedym gdy stają się desygnatem konkretnej nazwy. Tak było ze zjawiskiem ludobójstwa, które stało się przedmiotem prawa międzynarodowego dopiero wtedy, gdy Rafał Lemkin nadał mu nazwę "genocide". A zapotrzebowanie na nazwę pojawia się, gdy nazwa staje się potrzebna do skutecznego rozumienia rzeczywistości. Dlatego Eskimosi używają dziesiątków nazw do określania gatunków i kolorów śniegu.

Nie zaprzeczam, ale mam nieco inny pogląd, ponieważ znajduję zjawiska, które istnieją od dawna, a ich wpływ na rzeczywistość bardzo mocno narasta.

Pierwsze zjawisko

to narastanie szybkości zmian, które zaczęły mieć istotny wpływ na społeczne cechy pokrojowe i rozwojowe już na przełomie XIX i XX stulecia i znalazły swój bardzo dobitny wyraz w znanej powieści "Saga rodu Forsyte’ów" Johna Galsworthy’ego. Wtedy dystans zrozumienia zmian dotyczył trzech pokoleń. Lata dwudzieste, lata trzydzieste skróciły ten dystans do jednego pokolenia. Widać to w innym cyklu powieściowym. "Rodzina Thibault" Rogera Martin du Garda.

Bardzo ważna w tym jest cywilizacyjna szerokość frontu zdarzeń, które wymykają się z pola społecznej obserwacji. Zmiany te, niestety widziane są jako doraźnie nagłośnione, publicznie dyskutowane sensacje kolejnych rewolucji technicznych klasy bomby atomowej albo innego rewolucyjnego wynalazku. Nawet zjawisko globalnej wioski Herberta M. McLuhana, jest tylko taką sensacją.

A tymczasem następują totalne zmiany o bardzo poważnym znaczeniu cywilizacyjnym, które biegną równocześnie i w wielu zdawałoby się rozłącznych dziedzinach, takich jak polityka, gospodarka, sposób produkcji, komunikacja publiczna, technologia, ustrój i organizacja stosunków własnościowych itd, itp.
Kto dzisiaj wie i pamięta, a przede wszystkim docenia rewolucję, "Colta, Remingtona i Forda" polegającą na rozpoczęciu masowej produkcji seryjnej. To jest prawdziwa rewolucja, która zmieniła wszystko w systemach gospodarczych, otwierając nowy rynek odbiorców masowych. Henry Ford tak produkował samochody, by każdego pracownika było stać na kupienie jego produktu. ("Gra o sumie zerowej" 5.05.2007 [link])

Tylko ta jedna zmiana oznacza ostateczny koniec marksizmu, który jest nieustannie ćwiczony przez całą, niby nowoczesną marksistowską demokrację liberalną. Dziewiętnastowieczna archaiczna myśl polityczna współczesnych postępaków. Intelektualiści, którzy przegapili 21 rewolucji społecznych i technicznych. 21 rewolucji, czyli oko na plecach.

Drugie zjawisko. 

To nie tylko "sterowalność systemów społecznych" to jest jeszcze poważniejsza cywilizacyjna przemiana intelektualna i nie o topologię tu chodzi. Topologia jest skutkiem problemu. Istotą kryzysu, który zauważam jest wyczerpywanie się absolutystycznej wizji społeczeństwa. Mało kto dostrzega, że prawie wszystkie historyczne struktury państwowe w Europie były monarchiami absolutnymi. Taka jest kontynentalna tradycja polityki, nieomal instynktownie tworzona według średniowiecznego intelektualisty Niccolò Machiavelli. Absolutne monarchie Europy przeżyły swój szczyt powodzenia wykorzystując mit rewolucji naukowo-technicznej wieku pary i elektryczności, rozbudowując polityczne status quo Kongresu Wiedeńskiego 1815 w formie wielkich imperiów i cesarstw kolonialnych. Gadanie o demokracji było reakcją na faktyczny kryzys zbyt wielkich formacji politycznych, mocniej związanych z cywilizacją turańska niż łacińską [link].

Nie przypadkiem Feliks Koneczny zaliczał do współczesnych cywilizacji turańskich państwowość cesarstwa Rosji i królestwa Prus. Można by zaryzykować twierdzenie o tym, że aktualna więź polityczna pomiędzy Moskwą a Berlinem znajduje swoje uzasadnienie w głębokiej, historycznie od stuleci zakorzenionej więzi cywilizacyjnej. Dlatego także formalny upadek cesarstw i królestw po pierwszej wojnie światowej, stał się przyczyną kontynuacji turańskiej natury Niemiec i Rosji w totalitarnych strukturach państwowych Sowietów oraz III Rzeszy.

A więc nie topologia, ale cywilizacja szukająca narzędzi optymalnych dla swojego dalszego rozwoju. Sumując, właściwością totalitarnych, turańskich czyli komunistycznych formacji społecznych jest wodzowska, cholernie scentralizowana struktura zarządzania, znamienna tym, że ignorowała zasoby intelektualne całych społeczeństw. Jeśli obywatel takiej monarchii - to im głupszy, tym lepszy.

Idealny obraz takich zachowań obywatelskich, to postać "dobrego wojaka Szwejka" Jaroslava Haška, "Proces" Franza Kafki albo "Rewizor" Nikołaja Gogola. Totalitaryzm tych europejskich systemów cywilizacyjnych nie wynika ani z topologii, ani nawet z totalitarnych monarchii absolutnych. To jest zasadnicza sprawa fundamentalnych, cywilizacyjnych więzi społecznych, o których pisał Feliks Koneczny i Agnieszka Kołakowska "Polityczna poprawność a mentalność totalitarna". Rzecz sprowadza się do tego czy jesteśmy poprawną politycznie masą czy twórczym zespołem. Czy zgodnie z poglądem Rafała A. Ziemkiewicza obowiązuje doktryna jednego przywódcy, czy interesuje nas praca zespołowa.

I na koniec. Globalny charakter współczesności jest oczywisty, przy czym ten globalizm jest skutkiem, nie przyczyną. Nie można więc gadać głupot o tym, że musimy podporządkować się temu akurat mitowi. Przyjrzyjmy się przyczynom, spójrzmy jaka jest najważniejsza cecha współczesności i czym różni się od przeszłości.

Przez ostatnie pięć tysięcy lat, a może i dłużej mieliśmy do czynienia z epoką procedur i stosowania recept przejmowanych od uznanych autorytetów. Gdy nie wiedzieliśmy jak postąpić, oczekiwaliśmy na gotową receptę zawierającą konkretną procedurę, zatwierdzoną przez odpowiedni autorytet. Od czasu Grzegorza I, wodza totalitarnej opozycji musimy zapomnieć o jedynej uniwersalnej recepcie: "gdy nie wiesz jak postąpić, zachowaj się przyzwoicie". Nazwijmy ten czas epoką Arystotelesa.

• Współczesność polega na tym, że znaczenie recept, procedur i gotowych rozwiązań znika. Przyszłość polega na konieczności stałego i konsekwentnego nieustannego rozwiązywania nowych problemów. Rzeczywistość zmienia się tak szybko, że wszystkie gotowe rozstrzygnięcia już w chwili ich poczęcia są przestarzałe. Dlatego proponuję rozległy system o rozproszonej inteligencji. Cywilizacja przyszłości należy do ludzi rozumnych, potrafiących samodzielnie rozwiązywać problemy.

Jedyna recepta ocalała z epoki Arystotelesa mówi, że "jeśli nie wiesz jak postąpić, zachowaj się przyzwoicie!" Ta maksyma jest zwornikiem między filozofią starożytną a chrześcijańskim tomizmem. Mowa oczywiście o relacji pomiędzy cywilizacją a etyką. Czuję niezręczność tego ostatniego sformułowania, ale zakładam, że ludzie identyfikujący się z chrześcijańską cywilizacją łacińską rozumieją w czym rzecz.

"STRACH PRZED SMOLEŃSKIEM" [link]
PILNUJMY POLSKI (ODC. 23)

https://www.youtube.com/watch?v=ZBXa2jYN2sQ

NIEMCY BOJĄ SIĘ POLSKIEGO SOJUSZU Z AMERYKĄ 24 lipca 2018

Przypis:
Dzisiejszt felieton jest owocem dyskusji z jazgdyni [link] o felietonie "Według Rafała Ziemkiewicza "MULTI-KULTI ZABIJA" [link]

* * *

następny - poprzedni