70 lat temu powstała "Żegota" jedyna w Europie instytucja państwowa ratująca ludność żydowską od zagłady.
Maryla, wt., 04/12/2012 - 15:39
Sejm uczcił uchwałą 70. rocznicę powstania Rady Pomocy Żydom „Żegota”. Odwaga i heroizm członków Rady i jej współpracowników ukazały światu, że my, Polacy, nawet w obliczu własnych krzywd nigdy nie pozostajemy obojętni wobec cierpienia innych – głosi uchwała.
W uchwale przypomniano, że „działająca w latach 1942-1945 przy Delegaturze Rządu RP na Kraj Rada Pomocy Żydom „Żegota” była niespotykaną w innych krajach okupowanej Europy instytucją państwową, która za cel stawiała sobie udzielanie pomocy Żydom wobec eksterminacyjnych działań niemieckich nazistów”. „Członkowie Rady, wznosząc się ponad polityczne i społeczne podziały, nieśli ratunek i wsparcie Żydom, angażowali do pomocy wspólnoty zakonne, jak również zwykłych Polaków” – podkreślono.
„W samej Warszawie dzięki wysiłkom Ireny Sendlerowej i kierowanemu przez nią referatowi dziecięcemu »Żegoty« z warszawskiego getta uratowano i objęto opieką 2500 dzieci żydowskich. Odwaga i heroizm członków Rady oraz współpracujących z nią osób ukazały światu, iż my, Polacy, nawet w obliczu własnych krzywd nigdy nie pozostajemy obojętni wobec cierpienia innych” – zaznaczono w uchwale.
„W 70. rocznicę powstania Rady Pomocy Żydom »Żegota«,w uznaniu zasług w ratowaniu najcenniejszej wartości, jaką jest ludzkie życie, Sejm postanawia uczcić bohaterskie czyny żyjących członków i współpracowników »Żegoty« i oddać hołd tym już nieżyjącym” – napisano w uchwale.
Pod koniec września 1942 r. z inicjatywy pisarki Zofi Kossak-Szczuckiej utworzono Tymczasowy Komitet Pomocy Żydom, który 4 grudnia przekształcono w Radę Pomocy Żydom „Żegota” przy Delegaturze Rządu RP na Kraj. Działająca do początku 1945 r. Rada Pomocy Żydom była jedyną w okupowanej przez nazistów Europie instytucją państwową ratującą Żydów od zagłady.
Członkami „Żegoty” byli ludzie reprezentujący różne poglądy społeczne i polityczne. Wśród nich znaleźli się przedstawiciele Polskiej Partii Socjalistycznej – Wolność Równość Niepodległość, Robotniczej Partii Polskich Socjalistów, Stronnictwa Ludowego, Stronnictwa Demokratycznego, Bundu, Żydowskiego Komitetu Narodowego, Frontu Odrodzenia Polski, Związku Syndykalistów Polskich i Polskiej Organizacji Demokratycznej.
Przewodniczącym Rady został Julian Grobelny (PPS-WRN), wiceprzewodniczącymi Tadeusz Rek (SL) i Leon Feiner (Bund), sekretarzem Adolf Berman (ŻKN), skarbnikiem Ferdynand Arczyński (Stronnictwo Demokratyczne). Kontakty z „Żegotą” z ramienia Delegatury utrzymywali Witold Bieńkowski oraz jego zastępca w referacie żydowskim Delegatury Władysław Bartoszewski.
RPŻ działała w oparciu o stałą dotację ówczesnego rządu w Londynie oraz pomoc pieniężną organizacji żydowskich za granicą. W zasięgu działania „Żegoty” znajdowało się stale kilka tysięcy ludzi. Co miesiąc rozprowadzano zasiłki pieniężne dla Żydów ukrywających się, a biuro legalizacyjne Rady produkowało tysiące fałszywych kart pracy, metryk, świadectw ślubu i różnych zaświadczeń, w które zaopatrywano ukrywających się Żydów. Osierocone dzieci żydowskie lokowano przy rodzinach polskich lub też w przytułkach, sierocińcach, klasztorach katolickich. Z centrali w Warszawie oraz ośrodków w Krakowie i we Lwowie akcja „Żegota” rozciągnęła z czasem swoje działania na kilkanaście miast w Generalnym Gubernatorstwie i Rzeszy.
RPŻ działała w Warszawie do chwili wybuchu powstania, a potem kontynuowała swą działalność w uszczuplonym zespole i zakresie w Milanówku pod Warszawą aż do 16 stycznia 1945 roku, podobnie jak i Rada filialna w Krakowie.
http://www.tvpparlament.pl/aktualnosci/poslowie-upamietnili-zegote/9195722
4 grudnia 1942 r. w Warszawie przy Delegaturze Rządu na Kraj, z przekształcenia Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom powstała Rada Pomocy Żydom "Żegota" - jedyna w okupowanej przez Niemców Europie instytucja państwowa ratująca ludność żydowską od zagłady.
"W krytycznej sytuacji, po raz pierwszy w historii nowożytnej Polski, przedstawiciele kompetentnych, miarodajnych żydowskich organizacji politycznych różnego odcienia, niejednokrotnie z sobą nawet skłóconych, wspólnie z przedstawicielami demokratycznych ośrodków polskiego podziemia podjęli działanie na rzecz ratowania ludzi, i ostrzegania, i zbierania materiałów dotyczących zbrodni hitlerowskich, i kontaktów z wolnym światem. Jest to zjawisko, którego nie znam w żadnym innym kraju okupowanej Europy" - mówił po latach o działalności "Żegoty" jeden z jej działaczy Władysław Bartoszewski.
Rada Pomocy Żydom "Żegota" powstała z przekształcenia utworzonego 27 września 1942 r. w okupowanej przez Niemców stolicy Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom. Założono go z inicjatywy Zofii Kossak-Szczuckiej, działaczki konspiracyjnego Frontu Odrodzenia Polski oraz Wandy Krahelskiej - Filipowiczowej, członkini PPS.
Powstanie komitetu było bezpośrednią reakcją na opublikowanie w sierpniu 1942 r., tuż po rozpoczęciu wielkiej akcji likwidacyjnej w warszawskim getcie, słynnego "Protestu" Kossak-Szczuckiej, w którym pisała: "W ghetcie warszawskim, za murem odcinającym od świata, kilkaset tysięcy skazańców czeka na śmierć. (...) Kto milczy w obliczu mordu - staje się wspólnikiem mordercy. Kto nie potępia - ten przyzwala. Zabieramy przeto głos my, katolicy-Polacy".
Pisarka przedstawiając dramatyczny los Żydów wezwała Polaków do zajęcia jednoznacznego stanowiska. "Protestujemy, kto z nami tego protestu nie popiera, nie jest katolikiem" - stwierdzała.
W tym samym tekście znalazły się jednak następujące zdania: "Uczucia nasze względem Żydów nie uległy zmianie. Nie przestajemy uważać ich za politycznych, gospodarczych i ideowych wrogów Polski. Co więcej, zdajemy sobie sprawę z tego, iż nienawidzą nas oni więcej niż Niemców, że czynią nas odpowiedzialnymi za swoje nieszczęście. (...) Świadomość tych uczuć jednak nie zwalnia nas z obowiązku potępienia zbrodni".
4 grudnia 1942 r. z Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom wyłoniła się Rada Pomocy Żydom o kryptonimie "Żegota". Władysław Bartoszewski, pytany w jednym z wywiadów o osobę patrona tej konspiracyjnej organizacji, powiedział: "Nie istniała taka osoba, dopóki Zofia Kossak nie wymyśliła kryptonimu Żegota. Potem dodano imię Konrad, by utrudnić kojarzenie nazwy Żegota z Żydami". ("Polityka" 47/2002)
Członkami "Żegoty" byli ludzie reprezentujący różne poglądy społeczne i polityczne. Wśród nich znaleźli się przedstawiciele Polskiej Partii Socjalistycznej - Wolność Równość Niepodległość, Robotniczej Partii Polskich Socjalistów, Stronnictwa Ludowego, Stronnictwa Demokratycznego, Bundu, Żydowskiego Komitetu Narodowego, Frontu Odrodzenia Polski, Związku Syndykalistów Polskich i Polskiej Organizacji Demokratycznej.
Przewodniczącym Rady został Julian Grobelny (PPS-WRN), wiceprzewodniczącymi Tadeusz Rek (SL) i Leon Feiner (Bund), sekretarzem Adolf Berman (ŻKN), skarbnikiem Ferdynand Arczyński (Stronnictwo Demokratyczne).
Rada skupiała kilkunastoosobowy zespół kierujący akcją pomocy dla Żydów, udzielanej poprzez organizacje polityczne, społeczne i osoby indywidualne. Dla usprawnienia działalności "Żegoty" utworzono jej Biuro Wykonawcze, a następnie referaty: mieszkaniowy, dziecięcy - kierowany przez Irenę Sendlerową, terenowy i lekarski.
Kontakty z "Żegotą" z ramienia Delegatury Rządu utrzymywali Witold Bieńkowski oraz jego zastępca w referacie żydowskim Bartoszewski.
W piśmie do delegata rządu na kraj z 29 grudnia 1942 r. tak określono cele powołanej organizacji: "Zadaniem Rady jest niesienie pomocy Żydom jako ofiarom eksterminacyjnej akcji okupanta, a to pomocy w kierunku ratowania ich od śmierci, ich legalizacji, przydzielania im pomieszczeń, udzielania zasiłków materialnych względnie, gdzie to wskazane, wyszukiwanie zajęć zarobkowych jako podstawę egzystencji, zawiadywanie funduszami i ich rozprowadzanie - słowem działalność, która pośrednio lub bezpośrednio wchodzić może w zakres pomocy".
Swoją działalność "Żegota" prowadziła dzięki pieniądzom otrzymywanym od Rządu RP na Uchodźstwie oraz funduszom zebranym wśród społeczeństwa polskiego i żydowskiego w kraju i za granicą. W celu rozszerzenia udzielanej pomocy planowano utworzenie na prowincji rad lokalnych. Ostatecznie samodzielne rady powstały jedynie w Krakowie i we Lwowie. Kierowali nimi Stanisław Dobrowolski (PPS WRN) i Władysława Chomsowa (SD).
Działając w skrajnie trudnych warunkach, od jesieni 1941 r. obowiązywało niemieckie rozporządzenie o stosowaniu kary śmierci wobec osób, które pomagały Żydom, "Żegota" udzieliła wsparcia materialnego około 4 tys. osób, ponadto zdobywała dokumenty (ok. 50 tys.), szukała mieszkań i kryjówek dla uciekinierów z gett, w miarę możliwości starała się również zapewnić im opiekę medyczną. Dzięki wysiłkom Ireny Sendlerowej i jej referatu opieką udało się objąć 2,5 tys. żydowskich dzieci wyprowadzonych z warszawskiego getta.
"Żegota" dostarczała konspiracyjnej prasie informacje dotyczące zagłady Żydów, wydawała także własne ulotki i kolportowała plakaty.
Działająca do początku 1945 r. Rada Pomocy Żydom była jedyną w okupowanej przez nazistów Europie instytucją państwową ratującą Żydów od zagłady. "Wobec tego jednak, że na naszym terytorium rozegrała się główna część tragedii ludności żydowskiej, działania te (pomoc Żydom - PAP) mogły dotyczyć tysięcy ludzi, ale nie milionów. I odchodzą w cień wobec tragedii milionów. Ale ja stale przypominam, że według Starego Testamentu brakowało dziesięciu ludzi do uratowania Sodomy. W Polsce tych Sprawiedliwych znalazły się tysiące... Myślę, że nie tylko Żydzi uratowani w infernalnych warunkach mają im coś do zawdzięczenia, ale i my wszyscy, ówcześni i potomni" - oceniał znaczenie "Żegoty" Bartoszewski.
Rada Pomocy Żydom została uhonorowana medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata przyznawanym przez Instytut Pamięci Yad Vashem w Jerozolimie.
http://gosc.pl/doc/1380609.70-lat-temu-powstala-Zegota
- Zaloguj się, by odpowiadać
Etykietowanie:
18 komentarzy
1. 4 grudnia 1942 r. z
4 grudnia 1942 r. z Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom wyłoniła się Rada Pomocy Żydom o kryptonimie "Żegota". Władysław Bartoszewski, pytany w jednym z wywiadów o osobę patrona tej konspiracyjnej organizacji, powiedział: "Nie istniała taka osoba, dopóki Zofia Kossak nie wymyśliła kryptonimu Żegota. Potem dodano imię Konrad, by utrudnić kojarzenie nazwy Żegota z Żydami". ("Polityka" 47/2002)
Członkami "Żegoty" byli ludzie reprezentujący różne poglądy społeczne i polityczne. Wśród nich znaleźli się przedstawiciele Polskiej Partii Socjalistycznej - Wolność Równość Niepodległość, Robotniczej Partii Polskich Socjalistów, Stronnictwa Ludowego, Stronnictwa Demokratycznego, Bundu, Żydowskiego Komitetu Narodowego, Frontu Odrodzenia Polski, Związku Syndykalistów Polskich i Polskiej Organizacji Demokratycznej.
Przewodniczącym Rady został Julian Grobelny (PPS-WRN), wiceprzewodniczącymi Tadeusz Rek (SL) i Leon Feiner (Bund), sekretarzem Adolf Berman (ŻKN), skarbnikiem Ferdynand Arczyński (Stronnictwo Demokratyczne).
Rada skupiała kilkunastoosobowy zespół kierujący akcją pomocy dla Żydów, udzielanej poprzez organizacje polityczne, społeczne i osoby indywidualne. Dla usprawnienia działalności "Żegoty" utworzono jej Biuro Wykonawcze, a następnie referaty: mieszkaniowy, dziecięcy - kierowany przez Irenę Sendlerową, terenowy i lekarski.
Kontakty z "Żegotą" z ramienia Delegatury Rządu utrzymywali Witold Bieńkowski oraz jego zastępca w referacie żydowskim Bartoszewski.
"Niesienie pomocy Żydom jako ofiarom eksterminacyjnej akcji okupanta"
W piśmie do delegata rządu na kraj z 29 grudnia 1942 r. tak określono cele powołanej organizacji: "Zadaniem Rady jest niesienie pomocy Żydom jako ofiarom eksterminacyjnej akcji okupanta, a to pomocy w kierunku ratowania ich od śmierci, ich legalizacji, przydzielania im pomieszczeń, udzielania zasiłków materialnych względnie, gdzie to wskazane, wyszukiwanie zajęć zarobkowych jako podstawę egzystencji, zawiadywanie funduszami i ich rozprowadzanie - słowem działalność, która pośrednio lub bezpośrednio wchodzić może w zakres pomocy".
pap
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
2. Żegota. Rada Pomocy Żydom -
Żegota. Rada Pomocy Żydom - polska organizacja podziemna działająca w latach 1942-1945
Żegota, Rada pomocy Żydom
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
3. książka Opis:
Opis:
Książkę otwiera obszerna rozmowa z
Władysławem Bartoszewskim, w czasie II wojny światowej członkiem
Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom i Rady Pomocy Żydom "Żegota". Tematem
rozmowy jest sytuacja ludności żydowskiej w Polsce w czasie okupacji, a
także formy działania tych struktur organizacyjnych Polskiego Państwa
Podziemnego, które niosły pomoc Żydom, dokumentowały zbrodnie okupanta i
informowały o nich światową opinię publiczną. Rozmówcy
szczególnie wiele miejsca poświęcili działalności Rady Pomocy Żydom
"Żegota". Książka zawiera także dwa tematyczne bloki dokumentów
źródłowych: 1. Okupant - Getto - Powstanie w Getcie
Warszawskim, 2. Informowanie świata, apele do świata o pomoc i pomoc
Żydom w okupowanej Polsce. Rząd RP na Uchodźstwie - Polskie Państwo
Podziemne - Rada Pomocy Żydom "Żegota". W końcowej części
książki znalazły się biogramy ludzi "Żegoty", przede wszystkim tych,
którzy zajmowali kierownicze stanowiska w strukturach niosących pomoc
Żydom.
Instytut i Muzeum Pamięci Żegoty
Pół roku temu Marek Żebrowski w "Rzeczpospolitej"
przedstawił pomysł utworzenia Instytutu i Muzeum Pamięci "Żegoty".
Miałyby one służyć pogłębianiu wiedzy na temat działalności Rady Pomocy
Żydom i przede wszystkim zmienić wizerunek Polski w świecie, zwłaszcza w
świecie żydowskim.
Rzecz w tym, że Żydzi odwiedzają nasz kraj niemal
wyłącznie po to, by zobaczyć miejsca zagłady swego narodu, a Polacy nie
robią wiele, aby pokazać im cokolwiek innego. Młodzi Żydzi
przyjeżdżający do Polski na Marsz Żywych wyjeżdżają najczęściej z
przekonaniem, że Polska to kraj krematoryjnych kominów, komór gazowych,
śmierci i zagłady. Dziwią się, że dalej mieszkają tu
ludzie, że są w stanie prowadzić zwyczajne życie w kraju, w którym
masowo mordowano Żydów. Młodzi ludzie nie są zainteresowani tym, co nie
dotyczy historii i zagłady Żydów. Świadczą o tym robione przez nich
zdjęcia, na których dominują druty kolczaste i krematoria. W edukacji
uczestników Marszu Żywych bardzo dużo zależy nastawienia izraelskich
przewodników do Polski i chęci pokazania naszego kraju nie tylko jako
żydowskiego cmentarza. Jednak nastawienie to nie zawsze
jest przychylne, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że w Izraelu nadal
częste jest przekonanie, że Polska to kraj zamieszkany przez
antysemitów. Na nieszczęście uprzedzenia Żydów trafiają na podatny grunt
–młodzi Żydzi często mają w Polsce do czynienia z rzeczywistą
niechęcią i z okazywaniem dezaprobaty wobec ich obecności tutaj.
Utworzyć Instytut i Muzeum „Żegoty”!
W zabiegach o dobry wizerunek Polski w świecie przez
piętnaście lat niepodległości nie rozwiązano zagadnienia, które zawiera
się w słowach „Polacy - Żydzi – holokaust”.
Tysiące młodych Żydów odwiedzają co roku Polskę, by zobaczyć kraj, w
którym żyli ich przodkowie, i odwiedzić miejsca najstraszniejsze w ich
rodzinnej historii: Auschwitz, Umschlagplatz, Bełżec. Polska często
nie kojarzy się im z niczym więcej. Ale poszerzenie ich pobytu jedynie o
wymiar krajoznawczy (morze, Tatry, Kraków...) niewiele zmieni.
Festiwal Kultury Żydowskiej w Krakowie jest jednym z niewielu elementów
zmieniających ten obraz Polski. Nowym rozdziałem w relacjach
polsko-żydowskich stanie się z pewnością Muzeum Historii Żydów Polskich
w Warszawie. Autorzy pomysłu jego powołania chcą pokazać nie
żydowską śmierć w Polsce, lecz żydowskie życie w Polsce. Będziemy więc
mieli muzeum zagłady w Oświęcimiu i muzeum życia w Warszawie. Ale i to
nie wystarcza. Należy utworzyć instytucję, która dokumentować będzie wysiłki osób próbujących pokrzyżować plany zagłady -
Instytutu i Muzeum Pamięci „Żegoty”. Trzeba pokazywać Jana Karskiego i
Zofię Kossak-Szczuckiej, współtwórczynię „Żegoty”. Dziś Polacy
pomagający w okresie hitlerowskiego bestialstwa Żydom stanowią ok. 1/3
grona Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Ale dla świata symbolem
bohaterstwa pozostaje Niemiec Oskar Schindler, a nie Irena Sendlerowa -
szefowa referatu dziecięcego „Żegoty”. Wizytę w muzeum wpisać
należy w program zwiedzania muzeum oświęcimskiego, tak aby odwiedzający
Polskę Żydzi wyjeżdżali z obrazem kraju, w którym Żydów spotykała nie
tylko śmierć, ale i ratunek.
Powołanie Muzeum „Żegoty” jest obowiązkiem wobec ludzi,
którzy za swą działalność oddali życie, i obowiązkiem wobec
przyszłości, gdyż młodym Polakom przyda się nauka, że „warto być
przyzwoitym”.
Młodzi Żydzi, którzy biorą dziś udział w Marszach Żywych, za kilka lat będą politykami, dziennikarzami i artystami.
Będą współkształtować świat i wpływać na pozycję w nim Polski. Jeśli
Polska chce, żeby mieli prawdziwy obraz jej historii, musi już dziś o to
zadbać.
Marek Żebrowski, Przyjaciele Konrada Żegoty
Minęły kolejne lata od 2004 roku, a krzyk Marka Zebrowskiego Utworzyć Instytut i Muzeum „Żegoty”! pozostał głosem wołającego na puszczy.
Działacze RPŻ podczas obchodów trzeciej rocznicy powstania w getcie warszawskim , kwiecień 1946. Obecni: (od prawej) Piotr Gajewski, Ferdynand Marek Arczyński, Władysław Bartoszewski, Adolf Berman, Tadeusz Rek.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rada_Pomocy_%C5%BBydom
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
4. Medale dla Polaków ratujących
Medale dla Polaków ratujących Żydów w rocznicę założenia "Żegoty ...
http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,tit…a-Zegoty,wid,15146765,wiadomosc.html
Podobnie podczas działalności podziemnej w PRL-u bardziej bano się
konfidenta niż milicjanta na ulicy - przekonywał Bartoszewski. Jak zaznaczył, "
Żegota" ...
Sejm uczcił 70. rocznicę powstania Rady Pomocy Żydom "Żegota ...
http://www.polskatimes.pl/artykul/70…a-rady-pomocy-zydom-zegota,id,t.html
23 Lis 2012 ... Sejm uczcił w piątkowej uchwale 70. rocznicę powstania Rady Pomocy Żydom "
Żegota". Odwaga i heroizm członków Rady i jej ...
2012-11-16 - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/biu…tId=17D0DF3788B6DD5CC1257ABF004F8BD5 -
15 Lis 2012 ... Mowa jest o uchwale okazjonalnej, jednorazowej, odnoszącej się do ... żyjący
członek „Żegoty”, czyli pan profesor Władysław Bartoszewski i tu ...
Senat uhonorował działalność Ireny Sendlerowej
http://www.jewish.org.pl/index.php/p…owas-dziasalnopreny-sendlerowej.html
Senat w przyjętej w środę 14 marca uchwale uhonorował działalność Ireny ...
Rady Pomocy Żydom Żegoty Władysław Bartoszewski podkreślił, że oddając
hołd ...
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
5. Do Pani Maryli,
Szanowna Pani Marylo,
Wieczna cześć wszystkim Polakom, Organizacja , które broniły Polaków w czasie II Wojny Światowej przed zagładą.
Wyrazy szacunku
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
6. Do Pani Maryli,
Szanowna Pani Marylo,
Bardzo przepraszam. Nie wiedziałem, ze Pani będzie pisać o Żegocie.
Wyrazy szacunku
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
7. Szanowny Panie Michale
trzeba pisać i pisac,. My dwoje, to bardzo mało. A kto pamieta o tej 70. rocznicy?
Bardzo dziękuję za Pana notkę.
Pozdrawiam serdecznie
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
8. Medale dla Polaków ratujących Żydów
- Kto ratuje jedno życie ratuje cały świat. Waga życia każdego człowieka
jest wagą ładu i porządku moralnego w świecie – powiedział Władysław
Bartoszewski. Ośmioro Polaków zostało pośmiertnie odznaczonych medalami
Sprawiedliwi wśród Narodów Świata za pomoc udzieloną Żydom podczas II
wojny światowej.
Uroczystość w KPRM uczciła 70. rocznicę założenia Rady Pomocy
Żydom "Żegota". - Żegota to symbol, bo uratowała kilka tysięcy ludzi. To
też symbol możliwości współdziałania chrześcijańsko-żydowskiego -
powiedział pełnomocnik premiera ds. dialogu międzynarodowego. Profesor
Bartoszewski to ostatni żyjący członek Rady Pomocy Żydom.
- Przypominają mi się te lata, kiedy nie patrzyliśmy jaki kto wyznaje
program polityczny, jakie ma wyznanie, ale czy jest godnym zaufania
partnerem – powiedział profesor Bartoszewski mówiąc o ponadpartyjnym
charakterze Żegoty.
Działająca do początku 1945 r. Rada Pomocy Żydom była jedyną w
okupowanej przez nazistów Europie instytucją państwową ratującą Żydów od
zagłady.
Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata to najwyższe izraelskie
odznaczenie cywilne nadawane nie-Żydom, przyznawane przez Instytut Jad
Waszem w Jerozolimie.
http://www.kprm.gov.pl/wydarzenia/aktualnosci/medale-dla-polakow-ratujac...
NIE PODANO NAZWISK ODZNACZONYCH !!!!!
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
9. NA STRONIE AMBASADY Izraela ANI SŁOWA
http://embassies.gov.il/warsaw/newsAndEvents/Pages/News.aspx
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
10. JEST TYLKO Z KRAKOWA 2012.11.20
listopada 2012 w Fabryce Oskara Schindlera – oddziale Muzeum
Historycznego Miasta Krakowa miało miejsce pośmiertne nadanie medali i
dyplomów pięciorgu Sprawiedliwym wśród Narodów Świata.
Anna Kaczmarczyk i Piotr Heleniak ze wsi Ujście Jezuickie ukrywało
dziewięcioro uciekinierów z getta w Żabnie. Podczas ceremonii
zaprezentowany został fragment filmu pt. „Ostatnia generacja”, w którym
dwie uratowane siostry opowiadały historię swojego ocalenia. W imieniu
Bohaterów odznaczenie odebrały wnuczki Anny Kaczmarczyk – Stanisława
Niedźwiadek i Elżbieta Maciuszek.
i Franciszek Tomkowie, mieszkańcy Radziszowa, uhonorowani zostali za
uratowanie żydowskiej rodziny Wassermannów z Tarnowa. Na ręce
siostrzeńca Adrianny Tomek, Mirko Čoliča, odznaczenie wręczyło dwoje
Ocalonych, którzy w czasie wojny byli małymi dziećmi – Lidia Vos i Henry
Wassermann oraz ich siostra Hela Yaniv.
uhonorowana została również Ludmiła Romanowicz z Krakowa, której dom
stał się w czasie okupacji schronieniem dla wielu żydowskich rodzin.
Jedni z uratowanych, Józef i Zofia Dermanowie ze Stanisławowa, pisali o
niej we wspomnieniach:
„Była osobą szczerego, dobrego serca, którą powinniśmy postawić jako
wzór człowieka, Polaka, chrześcijanina”. Nieodebrane przez rodzinę
odznaczenie powróci do Instytutu Yad Vashem w Jerozolimie.
Zdjęcia
Relacje z uroczystości
http://embassies.gov.il/warsaw/newsAndEvents/Pages/2012-11/Sprawiedliwi-...
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
11. Nasz Dziennik podał nazwiska
Uroczysta ceremonia wręczenia medali i dyplomów honorowych przyznanych polskim Sprawiedliwym Wśród Narodów Świata odbyła się w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata to najwyższe izraelskie odznaczenie cywilne nadawane obcokrajowcom, przyznawane przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie. Ośmioro Polaków: Helena Godlewska, Maria i Michał Golba, Leokadia i Antoni Jastrząb, Stanisława Olewnik, Aniela Woroniecka z Czartoryskich i Róża Chmielewska, otrzymało je dziś pośmiertnie w KPRM. To wyraz wdzięczności państwa Izrael za pomoc udzieloną Żydom podczas II wojny światowej.
W KPRM uczczono jednocześnie 70. rocznicę założenia Rady Pomocy Żydom „Żegota”.
Działająca do początku 1945 r. Rada Pomocy Żydom była jedyną w okupowanej przez nazistów Europie instytucją państwową ratującą Żydów od zagłady.
http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/17001,ratowali-narazajac-wlasne-z...
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
12. W 1963 roku, podczas pobytu w Izraelu czyli kłamstwa tchórza
W styczniu 2013 r. PWN wyda w formie książki relację Władysława Bartoszewskiego o „Żegocie”, nagraną 50 lat temu w Instytucie Yad Vashem. 4 grudnia 1942 r. w Warszawie powstała Rada Pomocy Żydom "Żegota" - jedyna w okupowanej przez Niemców Europie instytucja państwowa ratująca ludność żydowską od zagłady.
„Teraz publikuję tamtą opowieść sprzed niemal pięćdziesięciu lat. Dlaczego? Żeby nie zginęła pamięć o szlachetnych ludziach. I żeby nigdy nie zapomniano, dlaczego czasem warto narażać własne życie” - pisze Władysław Bartoszewski we wstępie do książki „O Żegocie. Relacja poufna sprzed pół wieku”.
Władysław Bartoszewski był członkiem kierownictwa Rady Pomocy Żydom przy Delegaturze Rządu RP na Kraj, noszącej konspiracyjną nazwę „Żegota”. W 1963 roku, podczas pobytu w Izraelu, na prośbę Instytutu Yad Vashem, złożył dwie, trwające po kilka godzin, relacje o działalności „Żegoty” i o ludziach ją tworzących.
„Przedstawiana przeze mnie historia i tak z punktu widzenia władz PRL była niecenzuralna, bo pokazywałem znikomość wysiłków i działań komunistów w porównaniu do środowisk autoryzowanych i finansowanych przez rząd RP w Londynie. Miałem poczucie odpowiedzialności, więc świadomie upraszczałem lub pomijałem pewne kwestie. Nie wiedziałem, czy osoby zaangażowane w działania, o których mówiłem, chciały, by je wymieniać, a były to czasy, kiedy nie tak łatwo było się z każdym skomunikować. Dlatego też moje ówczesne wystąpienie należy traktować jak dokument epoki, nie jako materiał dowodowy, lecz pomocniczy” - pisze Władysław Bartoszewski.
Książka ze spisaną relacją Władysława Bartoszewskiego, opatrzona jego wstępem, przypisami oraz biogramami, ukaże się w styczniu 2013 r. nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN.
Patronat honorowy nad publikacją sprawują: Muzeum Historii Polski, Muzeum Historii Żydów Polskich i Żydowski Instytut Historyczny. Patronem medialnym publikację objął współtworzony przez PAP i MHP portal historyczny www.dzieje. pl.
http://kultura.onet.pl/literatura/relacja-wladyslawa-bartoszewskiego-o-z...
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
13. Do Pani Maryli,
Szanowna Pani Marylo,
Władzio Bartoszewski dla pieniędzy własna żonę gotów sprzedać do zamtuzu / Schandhaus /
Wyrazy szacunku
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
14. Szanowny Panie Michale
po 50 latach zaczynamy się dowiadywać fenomenu kariery Bartoszewskiego. Akurat tę pozycję warto przeczytać, aby zrozumiec ten fenomen, którego nie mozna w żaden sposób wytłumaczyć.
Straszny Dziadunio jest łasy na wszystkie tantiemy, dzieki temu dowiemy się, co nakłamał w Izraelu. Wtedy znajdziemy klucz do tej kariery.
Pozdrawiam serdecznie
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
15. Wystąpienie Prezydenta RP z
Wystąpienie Prezydenta RP z okazji 75. rocznicy powstania Rady Pomocy Żydom „Żegota”
Chciałbym, żebyśmy o tych ludziach, o tym dniu i o tamtych
wydarzeniach zawsze pamiętali jako Polacy, pokazując także światu kto
był zbrodniarzem, a kto bohaterem - mówił prezydent Andrzej Duda w środę
w Pałacu Prezydenckim.
Prezydent: 17 marca narodowym dniem pamięci Polaków ratujących Żydów
pamięci Polaków ratujących Żydów - powiedział prezydent Andrzej Duda
podczas uroczystości z okazji 75. rocznicy powstania Rady Pomocy Żydom
„Żegota”. Wręczył także Ordery Odrodzenia Polski.
W uroczystościach rocznicowych w Pałacu Prezydenckim uczestniczyli
także Pierwsza Dama Agata Kornhauser-Duda, Zastępca Szefa KPRP Paweł
Mucha, minister Wojciech Kolarski i Szef BBN Paweł Soloch.
- Chciałbym, abyśmy co roku, 17 marca, obchodzili narodowy dzień
pamięci Polaków ratujących Żydów w czasie II wojny światowej. To wymaga
decyzji polskiego parlamentu - Sejmu i Senatu - dlatego zdecydowałem się
przygotować projekt ustawy w tej sprawie, który w najbliższym czasie, w
najbliższych godzinach trafi do Sejmu i mam nadzieję, że zostanie tam
bez zbędnej zwłoki przyjęty – mówił prezydent Andrzej Duda.
Jego zdaniem o wydarzeniach, które miały miejsce podczas II wojny
światowej należy mówić „wyraźnie - kto był zbrodniarzem, a kto był
bohaterem; kto wykazał się miłosierdziem, a kto był draniem zasługującym
na potępienie” – podkreślał prezydent.
„Każdy, kto sieje i podsyca antysemityzm, depcze po grobie rodziny Ulmów”
Andrzej Duda przypomniał, że blisko 10 lat temu ówczesny prezydent Lech
Kaczyński odznaczył 53 Sprawiedliwych wśród Narodów Świata,
„podkreślając tak mocno rolę, jaką tysiące Polaków odegrały w tamtym
dziele braterstwa, ratowania czegoś, co ja nazywam Rzeczpospolitą
przyjaciół; Polski, która istniała przed II wojną światową, w której
obok siebie mieszkały różne narodowości, ale przede wszystkim mieszkali
między sobą Polacy i Żydzi (...) Cieszę się, że mogę kontynuować dzieło
rozpoczęte przez Lecha Kaczyńskiego” – podkreślił prezydent Duda.
Odznaczeni zostali:
za bohaterską postawę i niezwykłą odwagę
wykazaną w ratowaniu życia Żydom podczas II wojny światowej, za wybitne
zasługi w obronie godności, człowieczeństwa i praw ludzkich
KRZYŻEM KOMANDORSKIM ORDERU ODRODZENIA POLSKI
Zofia BARUTOWICZ-WORWA
wraz z rodziną ukrywała Edwarda Lichtmana
Zofia BUBLIK
od grudnia 1941 r. do stycznia 1945 r. ukrywała Ruth Skowrońską
Alicja DRZAŁ
pomagała rodzicom w ukrywaniu Izaaka Elsnera, oraz zaopatrywaniu jego rodziców, przebywających w Gettcie Warszawskim
Janina KISIEL-DMETRECKA
w majątku Wierzbowiec na Podolu ukrywała, wraz z ojcem, Erwina Sindhausa i Ritę Lubliner
Zofia KRZYŻANOWSKA
od października 1940 r. do stycznia 1945 r. ukrywała wraz z rodziną rodziny Bermanów i Jabłkowskich
Lucjanna KUŹNICKA
wraz z rodziną ukrywała, w skrytce pod podłogą swego domu, Mojżesza i Chaima Frymelów
Marianna KWIATKOWSKA
od sierpnia 1942 do stycznia 1945 r. ukrywała, wraz z rodziną Jakuba Rotfelda
Stanisław LESZCZYŃSKI
od listopada 1942 r. do lipca 1944 r. rodzina leszczyńskich ukrywała rodziny Feldmanów i Grodzickich
Wiktor ROGOZIŃSKI
od grudnia 1943 r. do stycznia 1945 r. ukrywał w swoim domu Salomona Szpringera
Zofia SIENIEŃSKA
jej rodzina ukrywała rodzinę Konów i Koberów
Helena SZAREK
udzielała pomocy uciekinierom z brańskiego getta - rodzinie Fimkelsztejnów, czasowo ukrywała Wewko Alperina
Kazimiera TRĘBACZ
od sierpnia 1942 r. ukrywała Pinkusa Jakubowicza
pośmiertnie:
Tadeusz KARCZMARCZYK
wraz z rodziną, w latach 1941-1942 ukrywał w okolicach Treblinki dwie żydowskie rodziny - w sumie czternaście osób
Wincentyna i Stanisław WOLSCY
rodzina Wolskich od 1942 r. ukrywała siostry Bruchę i Rachelę Rubinowicz
Ponadto Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał Krzyże Orderu Odrodzenia Polski:
Zofii BEREJ
w domu rodzinnym ukrywała podczas okupacji dwie kobiety i dwie dziewczynki narodowości żydowskiej
Stanisławie BOROŃCZYK
w rodzinnym gospodarstwie rolnym ukrywała rodziny Pańskich i Heymarów
Józefowi JAROSZOWI
od stycznia 1943 r. do stycznia 1945 r. ukrywał czternastoosobową rodzinę zbiegłą z getta w Zakliczynie
Wiktorii JURASZEK
wraz z bratem ukrywała zbiega z obozu Auschwitz, obywatela Czechosłowacji, Roberta Wolfa
Stanisławie KAC
wraz z rodzicami opiekowała się żydowską dziewczynką
Annie KOPEĆ
od 1942 r. ukrywała, wraz z mężem w swoim domu dziewięcioosobową rodzinę Krugerów
Jarosławie KOPICZAK
jako pracująca w krakowskim oddziale "Żegoty"
wyprowadzała dzieci i rodziny z getta. Ponadto od marca 1943 r. do
stycznia 1945 r. ukrywała w swoim mieszkaniu rodzinę Khanów i Felicję
Vogler
Dorocie KUC
od stycznia do marca 1945 r. ukrywała w swoim
gospodarstwie Josefa i Shloma Lindenbaumów, którzy zbiegli z "marszu
śmierci" podczas likwidacji obozu Aushwitz
Tadeuszowi KURCE
od jesieni 1943 r. ukrywał 6 uciekinierów z lwowskiego getta
Zofii LESZCZYŃSKIEJ
od października 1941 r. do stycznia 1943 r. w rodzinnym gospodarstwie rolnym ukrywała rodziny Pańskich i Heymarów
Annie LEWANDOWSKIEJ
od września 1942 r. do lipca 1944 r. ukrywała w swoim
domu Abrama Klajmana i Zejlika Ledermana. Bezinteresownie udzielała
pomocy Żydom ukrywającym się w kompleksie Stary Las koło Lublina
Bożenie LUTCZYN
w swoim krakowskim mieszkaniu ukrywała rodzinę Wolfów, była łączniczką w Tymczasowym Komitecie Pomocy Żydom "Żegota"
Henrykowi MAŁKIEWICZOWI
od stycznia 1943 r. do stycznia 1945 r. ukrywał, w
młynie dzierżawionym przez ojca, pięć osób narodowości żydowskiej,
zaopatrywał mieszkańców getta w Ostrowcu Świętokrzyskim
Bolesławie OSTROWSKIEJ
wraz z mężem ukrywała w swoim gospodarstwie Różę Grynbaum
Stefanii PISAREK
od stycznia 1942 r. do maja 1945 r. ukrywała w Łękach Dolnych k. Dębicy Berlema i Annę Sturm
Stefanii REZNER
w styczniu 1945 r. pomagała w ukrywaniu w gospodarstwie rodziców 3 zbiegów pochodzenia żydowskiego z obozu w Auschwitz
Rajmundzie ROZBICKIEJ
od czerwca 1942 r do lipca 1944 r. opiekowała się Noemi Kapel, dziewczynką, która była świadkiem rozstrzelania swoich rodziców
Stanisławie ROZTROPOWICZ-SZKUBEL
jej rodzina przez 9 miesięcy, od lipca 1943 r. ukrywała żydowską dziewczynę, Sabinę Kagan
Walerii SKWARCEWICZ
od listopada 1942 r. , po likwidacji getta w Duniłowiczach, ukrywała, wraz z rodziną, cztery osoby narodowości żydowskiej
Kazimierzowi SZCZĘSNEMU
w rodzinnym gospodarstwie koło Wołomina ukrywał, wraz z rodziną, rodzinę Sztarkierów
Bogdanowi SZYMAŃSKIEMU
wraz z rodziną, od 1940 r. ukrywał w swoim mieszkaniu w warszawie Ewę Zelkowitz
Annie SZYMCZYK
od października 1942 r. jej rodzina ukrywała Halinę Leszczyńską, ocalałą z getta w Rawie Mazowieckiej
Marii ŚNITKO
od marca 1943 r. do maja 1944 r. jej rodzina ukrywała Borisa Kotlera
Hannie TABORSKIEJ
wraz z rodzicami pomagała w czasie okupacji wielu
osobom narodowości żydowskiej. m.in. przez kilka miesięcy ukrywała w
swoim mieszkaniu Biankę Perlmutter
Irenie WALULEWICZ
od lipca do listopada 1943 r. ukrywała w swoim domu w Święcianach Goldę Fajgel
Stanisławowi WĘGŁOWSKIEMU
po likwidacji getta w Ludwipolu opiekował się Rodziną Wexslerów
PRemigiuszowi WĘGRZYNOWICZOWI
od grudnia 1942 r. do lutego 1943 r. ukrywał w swoim mieszkaniu Szarlottę Katz
Zdzisławowi ZAWADZIE
w swoim gospodarstwie w Osielcu od sierpnia 1942 do lutego 1943 ukrywał , wraz z rodziną, rodzinę Zolmanów
pośmiertnie
Stanisławowi GOLENIOWI
rodzina Goleniów ukrywała Annę Parzyczewską
Ordery zostaną wręczone w późniejszym terminie.
Rada Pomocy Żydom „Żegota” powstała przy Delegaturze Rządu RP na
Kraj. Była kontynuacją powstałego pod koniec września 1942 r.
Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom. W skład Rady weszli przedstawiciele
polskich i żydowskich organizacji politycznych. Działająca do początku
1945 r. „Żegota” była jedyną w okupowanej przez nazistów Europie
instytucją państwową ratującą Żydów od zagłady. (MK, BZ/PAP)
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
16. Archiwum Akt Nowych
Archiwum Akt Nowych udostępniło w internecie dokumenty Rady Pomocy Żydom „Żegota”
Prawie 60 skanów dokumentów Rady Pomocy Żydom "Żegota"
opublikowało na swojej stronie internetowej Archiwum Akt Nowych.
"Żegota" była jedyną w okupowanej przez Niemców Europie instytucją
państwową ratująca Żydów od zagłady - przypomnieli archiwiści.
Na wirtualnej wystawie przeczytać też
możemy szereg innych dokumentów, w tym „projekt rozwiązania aktualnych
zagadnień organizacyjnych społeczności żydowskiej” z 1943 r. Można także
zapoznać się z raportem Referatu Żegoty Departamentu Spraw Wewnętrznych
Delegatury Rządu RP na Kraj z 21 kwietnia 1943 r., który przedstawia
powstanie w getcie warszawskim; zryw Żydów, jak i działania Niemców.
Kilka pism dotyczy kwestii finansowania
pomocy Żydom, a także tzw. Afery „Hotelu Polskiego”. Wiosną i latem 1943
r. do Hotelu Polskiego w Warszawie zaczęli przybywać Żydzi z nadzieją,
że posiadając autentyczne lub kupione paszporty państw
południowoamerykańskich, opuszczą okupowaną przez Niemców Polskę. Z ok.
2,5 tys. Żydów, którzy tam trafili, wojnę przeżyło niecałe 300 osób, co
wskazuje, że zapewnienia Gestapo o opuszczeniu Polski mogły być pułapką
mającą wywabić Żydów z kryjówek po aryjskiej stronie.
W komentarzu historycznym towarzyszącym
wirtualnej wystawie archiwiści przypomnieli, że Rada Pomocy Żydom
„Żegota” „była to jedyna w okupowanej przez Niemców Europie instytucja
państwowa ratująca Żydów od zagłady”. Przypomnieli też, że zadaniem Rady
było niesienie pomocy Żydom poprzez ratowanie ich od śmierci, pomoc w
legalizacji, przydzielanie im pomieszczeń, udzielanie zasiłków
materialnych.
Rada Pomocy Żydom „Żegota” 4 grudnia
1942 r. przekształciła się z Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom, który
27 września 1942 r. powstał z inicjatywy Zofii Kossak-Szczuckiej oraz
Wandy Krahelskiej-Filipowiczowej.
W skład Rady wchodzili ludzie o różnych
poglądach społecznych i politycznych. Przewodniczącym Rady był Julian
Grobelny (PPS-WRN), wiceprzewodniczącymi Tadeusz Rek (SL) oraz Leon
Feiner (Bund), sekretarzem Adolf Berman (ŻKN), skarbnikiem Ferdynand
Arczyński (Stronnictwo Demokratyczne). Kontakty z „Żegotą” z ramienia
Delegatury Rządu utrzymywali Witold Bieńkowski oraz jego zastępca w
referacie żydowskim Władysław Bartoszewski.
„Żegota” rozwinęła również filię na
prowincji w Krakowie i we Lwowie. Kierowali nimi Stanisław Dobrowolski
(PPS WRN) i Władysława Chomsowa (SD). Żegota działała do początku 1945
r. Została uhonorowana medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
17. Skandaliczne słowa
Skandaliczne słowa niemieckiej rozgłośni o filmie IPN: Nie ma w nim nic o Polakach, którzy uczestniczyli w Holokauście
Zdaniem Deutschlandfunk „nieszczęśliwy to kraj, który
potrzebuje bohaterów”. „To przerażająco prosty obraz historii” - można
było usłyszeć.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
18. Prezes IPN: chcemy pokazać,
Prezes IPN: chcemy pokazać, jaka była cena za niesienie pomocy w
morzu zła. Uroczyste otwarcie wystawy „»Żegota« – Rada Pomocy Żydom” w
Sejmie
24 marca 1944 r. została zamordowana rodzina Ulmów za to, że
udzieliła schronienia Żydom. Chcemy pokazać, przede wszystkim młodemu
pokoleniu, jak naprawdę wyglądała okupacja niemiecka i jaka była cena za
niesienie pomocy w morzu zła – powiedział prezes Instytutu Pamięci
Narodowej dr Jarosław Szarek na otwarciu wystawy IPN „»Żegota« – Rada
Pomocy Żydom” w Sejmie
brak wiedzy o okupacji niemieckiej to problem, który – zdaniem prezesa
IPN – istnieje i za granicą, i w Polsce. Brak wiedzy stanowił realny
problem również pół wieku temu, o czym świadczą słowa kardynała Stefana
Wyszyńskiego, zacytowane przez dr Jarosława Szarka. „Profesor o
niemieckim nazwisku z Ameryki Południowej pytał mnie, dlaczego Polska,
kraj katolicki dopuściła do likwidacji Żydów. Ten człowiek w ogóle nie
orientował się, kto rządził w Polsce podczas okupacji, jakie panowały
warunki. Zastraszający brak informacji, zwłaszcza w Ameryce” – pisał 53
lata temu Prymas Tysiąclecia na Soborze Watykańskim w Rzymie. „To nie
Polacy zorganizowali getto, cała Polska była gettem” – w ten sposób
kard. Wyszyński musiał tłumaczyć obcokrajowcom realia II wojny
światowej. Prezes IPN zwrócił uwagę, że 20 lat po wojnie Zachód nie miał
elementarnej wiedzy o okupacji niemieckiej w Polsce.
– A jak jest teraz? Minęło pół wieku, a problem jest nadal aktualny.
Coraz mniej świadków gotowych, by opowiedzieć, jak wyglądała II wojna
światowa – ubolewał prezes IPN, podkreślając, że Instytut wychodzi
naprzeciw wyzwaniom edukacyjnym. – W piątek wraz z Pocztą Polskę
zaprezentujemy znaczek okolicznościowy poświęcony Irenie Sendlerowej, w
pięciu miastach pokażemy wystawę o „Żegocie”, w programie mamy również
pokazy filmów dla tysięcy uczniów o Polakach ratujących Żydów –
powiedział dr Jarosław Szarek.
Prezes IPN podziękował polskiemu parlamentowi za uchwalenie
Narodowego Dnia Pamięci Polaków Ratujących Żydów pod okupacją niemiecką.
– 24 marca 1944 r. w Markowej została zamordowana rodzina Ulmów za to,
że udzieliła schronienia członkom rodzin żydowskich. Taka była cena za
pomoc niesioną Żydom. Ulmów zadenuncjował granatowy policjant, za tę
denuncjację został skazany na karę śmierci, ponieważ Polskie Państwo
Podziemne karało konfidentów i szmalcowników. Taka była moralna ocena
ich działalności – podkreślił dr Jarosław Szarek.
„W ostatecznym rachunku prawda, odwaga, dobro zwyciężają”
– Dziś przede wszystkim chcemy pokazać młodemu pokoleniu, jak
wyglądała okupacja niemiecka i jaka była cena za niesienie pomocy w
morzu zła. Panuje dziwna mania, żeby opowiadać o czasach okupacji,
wybierając najbardziej podłe zachowania. Nie ma zgody na taką narrację o
II wojnie światowej – tłumaczył prezes IPN.
Dr Jarosław Szarek powiedział, że „jedynym kryterium dla IPN jest nie
podłość, ale prawda. – W ostatecznym rachunku prawda, odwaga, dobro
zwyciężają – takie jest główne przesłanie Narodowego Dnia Pamięci
Polaków Ratujących Żydów – podsumował prezes IPN.
Wiceprezes IPN dr Mateusz Szpytma zwrócił uwagę, że „Żegota” była
częścią Polskiego Państwa Podziemnego. – To był wielki wysiłek ludzi
dobrej woli, którzy zachowali się bohatersko. – Bo pomagać Żydom podczas
okupacji to było wielkie bohaterstwo – podkreślił.
Wiceprezes IPN dodał też, że na wystawie możemy zapoznać się z losami
członków tej niezwykłej organizacji. – Niektórzy weszli w skład nowych
komunistycznych władz, inni byli represjonowani przez komunistów.
Niestety, nie ma już ani jednego przedstawiciela „Żegoty” – powiedział
dr Szpytma.
Uroczyste otwarcie wystawy „»Żegota« – Rada Pomocy Żydom” odbyło się
20 marca 2018 r. w holu głównym na I piętrze Sejmu. Patronat nad wystawą
objął Marszałek Sejmu Marek Kuchciński. W liście Marszałka, odczytanym
przez Wicemarszałek Sejmu Beatę Mazurek, możemy przeczytać, że „»Żegota«
jednoczyła ludzi o różnych opcjach politycznych, którzy z narażeniem
własnego życia i życia swoich bliskich postanowili nieść pomoc bliźnim.
Przeciwstawili się biernej postawie całej Europy. »Kto ratuje jedno
życie, ratuje cały świat« – jak czytamy w Talmudzie. Dziś naszym
obowiązkiem jest pamięć o tych ludziach”.
Rada Pomocy Żydom kryptonim „Żegota” była unikalną, tajną organizacją
afiliowaną przy polskich władzach. Jej celem było ratowanie żydowskich
współobywateli, masowo mordowanych przez okupanta niemieckiego w latach
II wojny światowej. Ryzykując własnym życiem, cywilni konspiratorzy
ocalili z zagłady co najmniej kilka tysięcy osób.
Wystawa została przygotowana przez Instytut Pamięci Narodowej w 75. rocznicę powołania „Żegoty”. Autorami wystawy są dr Marcin Urynowicz oraz dr Paweł Rokicki.
https://ipn.gov.pl/pl/aktualnosci/48973,Prezes-IPN-chcemy-pokazac-jaka-byla-cena-za-niesienie-pomocy-w-morzu-zla-Uroczys.html
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl