Uroczystość wręczenia not identyfikacyjnych członkom rodzin ofiar totalitaryzmów

Mamy wielkie zobowiązanie wobec walczących o wolną Polskę -
każdego dnia budować taką Polskę, o jakiej oni marzyli - powiedział
Prezydent Andrzej Duda podczas uroczystości wręczenia not
identyfikacyjnych członkom rodzin ofiar totalitaryzmów. 

W czwartek w Pałacu Prezydenckim IPN ogłosił 22 nazwiska osób, których
szczątki odnalezione zostały zarówno w Polsce, jak i za granicą. Chodzi o
ofiary zbrodni niemieckich, komunistycznych i sowieckich.

To dla mnie już trzecia taka uroczystość w Pałacu Prezydenckim, kiedy
wręczymy najbliższym żołnierzy Rzeczypospolitej - poległych,
pomordowanych za to, że do samego końca wierni byli złożonej przysiędze i
walczyli o wolną suwerenną Polskę - noty identyfikacyjne poświadczające
to, że po tych dziesiątkach lat udało się odnaleźć miejsca ukrycia
zwłok ich najbliższych, co w efekcie umożliwi także pogrzebanie
szczątków, tych którzy za Polskę walczyli - powiedział Prezydent Andrzej
Duda.

 

 

Jak dodał, dzieje się to w roku szczególnym dla Polski. - Rok 2018
rok to rok odzyskania niepodległości, jakże symboliczny także i dla
nich, którzy o tę właśnie suwerenną, niepodległą, prawdziwie wolną
Polskę walczyli. Czy marzyli o tym, że będzie taka Polska, w jakiej
dzisiaj jesteśmy? Nie wiem, pewnie marzyli o znacznie lepszej. - Jeżeli
ktoś by mnie zapytał, jakie my mamy wobec nich zadanie, zobowiązanie, to
powiedziałbym: każdego dnia starać się budować taką Polskę, o jakiej
oni marzyli - silną, zamożną, decydującą samą o sobie, czyli suwerenną,
niezależną od żadnych zakazów z zewnątrz, a jednocześnie dumną, która
dba o swoich obywateli, która jest w stanie się sama obronić - mówił
Prezydent.



Zobacz także:

Wręczenie not identyfikacyjnych członkom rodzin ofiar totalitaryzmów

Bliscy ofiar terroru sowieckiego i niemieckiego odebrali noty identyfikacyjne

 

Andrzej Duda podkreślał, że przez akt odnalezienia ofiar
totalitaryzmów, przez akt pochówku, godnego, z honorami, my nie
przywracamy im godności, ponieważ oni tę godność zawsze mieli. - My
przywracamy godność Polsce, że wreszcie odnajdujemy ich, choć przecież
30 lat prawie minęło, odkąd zrzuciliśmy okowy tamtego ustroju, który ich
zamordował - zaznaczył Prezydent.

 

 

- Cieszę się bardzo z tego, że możemy się dziś tu spotkać w Pałacu
Prezydenckim, i że mam ten zaszczyt, że mogę państwu najbliższym te noty
identyfikacyjne wręczyć, bo to pokazuje, że Polska jednak  cały czas
zmienia się na lepsze właśnie tak, jak oni by tego chcieli, bo to
właśnie taka Polska, jakiej oni pragnęli, to jest ta Polska, która ich
odnajduje - dodał.

 

Prezydent podziękował tym wszystkim, którzy są w ten proces
poszukiwania, odnajdywania, wydobywania szczątków cały czas
zaangażowani. Chciałem bardzo serdecznie podziękować przedstawicielom
IPN, na czele z prezesem Jarosławem Szarkiem, wszystkim tym, którzy
bezpośrednio są zaangażowani w ten proces, prof. Szwagrzykowi, ale
przede wszystkim młodzieży, wolontariuszom, którzy współpracują z panem
profesorem - podkreślił Prezydent.

 

Zobacz także:

Prezydent: Prace IPN na Łączce to służba dla Polski

Pogrzeb „Trzech Komandorów”- ofiar zbrodni komunistycznej

Ocenił, że to "wielkie zaangażowanie, niezwykłe serce, poświęcenie,
czułość, z jaką oni wykonują to zadanie, to jest coś niebywałego".
Prezydent dziękował za"wielkie dzieło, które jest wykonywane nie tylko
na polskiej ziemi, bo Instytut cały czas poszerza zakres swojej
działalności, te poszukiwania trwają także na dawnych ziemiach polskich
na Białorusi, mam nadzieję, że także będą mogły być kontynuowane na
Ukrainie". (MK, PAP)

 

 

* * *

Biogramy odnalezionych i zidentyfikowanych ofiar totalitaryzmów

 

• Edward Bukowski pseud. „Mruk”, „Gruby”, „Cichy”

Urodził się 4 maja 1923 r. w miejscowości Biadaczka w powiecie
lubartowskim. W okresie okupacji  służył w Oddziale Specjalnym
Batalionów Chłopskich Jana Flisiaka „Chłopickiego” podporządkowanym od
sierpnia 1944 r. AK. Po wojnie kontynuował działalność konspiracyjną w
strukturach Zrzeszenia WiN walcząc m.in. oddziale kpt. Stanisława
Łukasika „Rysia”, wchodzącym w skład zgrupowania dowodzonego przez mjr.
Hieronima Dekutowskiego „Zaporę”. 10 czerwca 1951 r. został otoczony we
wsi Lipniak w powiecie lubelskim. Ciężko rannego w czasie walki poddano
brutalnemu śledztwu. Został skazany na karę śmierci, którą wykonano 12
stycznia 1954 r.  na Zamku w Lublinie. Szczątki Edwarda Bukowskiego
odnaleziono w październiku 2017 r. podczas prac ekshumacyjnych
prowadzonych przez IPN na Cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie.

• Ignacy Długołęcki  pseud. „Jerzy”

Urodził się 30 lipca 1928 r. w miejscowości Stara Wieś w powiecie
ostrołęckim. W sierpniu 1947 r. wstąpił do oddziału Narodowego
Zjednoczenia Wojskowego. Brał udział w akcjach zbrojnych na posterunki
MO oraz wymierzonych przeciwko funkcjonariuszom UB. W lipcu 1948 r. w
trakcie starcia z oddziałem wojska w okolicy wsi Jaciążek został
postrzelony i aresztowany. Skazano go na karę śmierci, którą wykonano 5
marca 1949 r. w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Szczątki Ignacego Długołęckiego zostały odnalezione w sierpniu 2012 r. w
wyniku prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN w kwaterze „Ł”
Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

• Zofia Ginter pseud. „Baśka”

Urodziła się 14 grudnia 1907 r. w Białymstoku. W okresie okupacji
niemieckiej zaangażowała się w działalność konspiracyjną jako
telegrafistka oraz łączniczka Obszaru AK Białystok. Została zatrzymana
przez żandarmerię niemiecką w lipcu 1942 r. we własnym mieszkaniu, które
było jednym z lokali konspiracyjnych. Trafiła do więzienia w
Białymstoku. Rozstrzelano ją 5 listopada 1942 r., wraz z 24 Polakami, w
odwecie za działania polskiego podziemia. Szczątki Zofii Ginter zostały
odnalezione w maju 2014 r. w trakcie prac ekshumacyjnych prowadzonych
przez IPN na terenie Aresztu w Białymstoku.

• Zygmunt Góralski pseud. „Chmura”

Urodził się 10 kwietnia 1930 r. w Żninie.  Od kwietnia 1949 r. był
strażnikiem w więzieniu w Wągrowcu. Jednocześnie w maju 1950 r.
przystąpił do organizacji antykomunistycznej - Pierwszy Pluton Szturmowy
AK Ziemi Wielkopolskiej, działającej na terenie Wągrowca i Chodzieży. W
czerwcu 1950 roku umożliwił ucieczkę z więzienia dwóm osadzonym m.in.
za nielegalne posiadanie broni. Wspólnie zbiegli do lasu w okolicy
Żnina, jednakże nie udało im się przyłączyć do oddziału partyzanckiego.
Zygmunt Góralski został aresztowany 19 maja 1952 r. i skazany na karę
śmierci. Wyrok wykonano 30 marca 1953 r. w więzieniu w Poznaniu.
Szczątki Zygmunta Góralskiego zostały odnalezione w lipcu 2017 r. w
trakcie prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu
Miłostowo w Poznaniu.

• Stanisława Gwoździej pseud. „Sława”

Urodziła się 24 czerwca 1916 r. w Białymstoku. Po ukończeniu
Państwowego Żeńskiego Gimnazjum im. Anny Jabłonowskiej pracowała jako
urzędniczka. Jej narzeczony por. Franciszek Majewski zginął w Katyniu.
„Sława” zaangażowała się w działalność konspiracyjną pełniąc funkcję
łączniczki. Została zatrzymana przez żandarmerię niemiecką w lipcu 1942
r. i osadzona w więzieniu w Białymstoku, gdzie 5 listopada 1942 r., wraz
z 24 Polakami, została rozstrzelana w odwecie za działania polskiego
podziemia. Szczątki Stanisławy Gwoździej zostały odnalezione w maju 2014
r. w trakcie prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na terenie
Aresztu w Białymstoku.

• Bronisław Klimczak pseud. „Sokół”

Urodził się 28 sierpnia 1913 r. w Rędzinach w powiecie
częstochowskim. Do wybuchu wojny służył w wojsku. Uczestniczył w
kampanii wrześniowej 1939 r., a od listopada 1939 r. prowadził
działalność konspiracyjną w Polskim Związku Wojskowym. Aresztowany przez
Gestapo, był więźniem obozów koncentracyjnych w Majdanku, Gross-Rosen
oraz w Litomierzycach w Czechach. W maju 1945 r. powrócił do Polski i
zamieszkał w Słupsku. Od września do grudnia 1945 pełnił funkcję
komendanta I posterunku MO. Został aresztowany w listopadzie 1949 r. pod
zarzutem współpracy z wywiadem francuskim i skazany na karę śmierci.
Wyrok wykonano 12 grudnia 1950 r. w więzieniu w Kielcach. Szczątki
Bronisława Klimczaka zostały odnalezione w listopadzie 2016 r. podczas
prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu „Piaski” w
Kielcach.

• Jan Kmiołek pseud. „Wir”, „Fala”, „Mazurek”

Urodził się 23 lutego 1919 r. w m. Rząśnik w pow. wyszkowskim.
Jesienią 1941 r. wstąpił do ZWZ-AK w obwodzie Pułtusk. Po zakończeniu
okupacji niemieckiej kontynuował działalność konspiracyjną w Obwodzie
Ostrów Mazowiecka Zrzeszenia WiN, a od 1948 r. w XV Okręgu NZW. Brał
udział m.in. w akcji na więzienie w Pułtusku w listopadzie 1946 r. w
wyniku której uwolniono ponad 70 więźniów. W lipcu 1949 r. rozpoczął
samodzielne dowodzenie oddziałem operującym na terenie północnego
Mazowsza. W latach 1947 – 1951 oddział Jana Kmiołka przeprowadził ok.
100 akcji zbrojnych. Został aresztowany 27 sierpnia 1951 r. w Katowicach
i skazany na 28-krotną karę śmierci, którą wykonano 7 sierpnia 1952 r. w
więzieniu mokotowskim w Warszawie. Szczątki Jana Kmiołka zostały
odnalezione w maju 2017 r. podczas prac prowadzonych przez IPN w
kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

• Stefan Komar

Urodził się w 15 lipca 1904 r. w Radomiu. Podoficer Korpusu Ochrony
Pogranicza. Pełnił służbę w jednostkach wchodzących w skład Brygady KOP
„Wołyń”. W 1939 r. dowodził strażnicą „Pohost” kompanii granicznej KOP
„Dołhinów”. Po agresji sowieckiej we wrześniu 1939 r. strażnica została
zaatakowana przez 14. Oddział Ochrony Pogranicza NKWD. Żołnierze
strażnicy podjęli walkę, w wyniku której poległ m.in. jej dowódca.
Szczątki Stefana Komara zostały odnalezione w trakcie prac
ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN wspólnie z żołnierzami
samodzielnego specjalistycznego batalionu Sił Zbrojnych Białorusi w
miejscowości Pohost na terenie Białorusi we wrześniu 2017 r.

• Franciszek Konior pseud. „Rekin”

Urodził się 30 marca 1926 r. w miejscowości Cięcina w powiecie
żywieckim. W latach 1945 – 1946 był żołnierzem zgrupowania Narodowych
Sił Zbrojnych pod dowództwem Henryka Flame pseud. „Bartek” działającego
na terenie pow. bielskiego, cieszyńskiego, żywieckiego i pszczyńskiego.
Został zamordowany w wyniku operacji „Lawina” przeprowadzonej przez
organy bezpieczeństwa we wrześniu 1946 r. Szczątki Franciszka Koniora
ostały odnalezione w marcu 2016 r. podczas prac prowadzonych przez IPN
na terenie Starego Grodkowa w woj. opolskim.

• Tadeusz Kowalczuk pseud. „Marek”

Urodził się 20 grudnia 1929 r. w Białymstoku. W 1951 r. wstąpił do
podziemnej organizacji antykomunistycznej Krajowy Ośrodek - „Kraj”
założonej w 1949 r. przez żołnierza AK Andrzeja Sobotę pseud. „Zenon
Tomaszewski”. Należał do komórki katowickiej o krypt. „Kalina”.  W
czerwcu 1952 r. został aresztowany w Zabrzu i skazany na karę śmierci,
którą wykonano 13 maja 1953 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Szczątki Tadeusza Kowalczuka zostały odnalezione w maju 2017 r. podczas
prac prowadzonych przez IPN w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na
Powązkach w Warszawie.

• Wanda Krawczyńska pseud. „Kajtek”

Urodziła się 29 sierpnia 1909 r. w Nowym Sączu. Pracowała jako
urzędniczka poczty w Krakowie. W okresie okupacji była zaangażowana w
działalność konspiracyjną w Białymstoku, wypełniając zadania łączniczki.
Zatrzymana przez żandarmerię niemiecką w lipcu 1942 r. w mieszkaniu
Zofii Ginter przy ul. Augustowskiej, trafiła do więzienia w Białymstoku,
gdzie 5 listopada 1942 r. została rozstrzelana w zbiorowej egzekucji

w odwecie za działania polskiego podziemia. Szczątki Wandy
Krawczyńskiej zostały odnalezione w maju 2014 r. w trakcie prac
ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na terenie Aresztu w Białymstoku.

• Józef Maślanka pseud. „Borsuk” ur. 6 października 1921 r. w Ciścu w powiecie żywieckim
• Karol Maślanka pseud. „Tygrys” ur. 22 października 1923 r. w Ciścu w powiecie żywieckim 

Obaj bracia byli w latach 1945 – 1946 żołnierzami zgrupowania
Narodowych Sił Zbrojnych pod dowództwem Henryka Flame pseud. „Bartek”
działającego na terenie pow. bielskiego, cieszyńskiego, żywieckiego i
pszczyńskiego. Zostali zamordowani w wyniku operacji „Lawina”
przeprowadzonej przez organy bezpieczeństwa we wrześniu 1946 r.
Zniszczone w wyniku eksplozji szczątki jednego z braci zostały
odnalezione w marcu 2016 r. w wyniku prac prowadzonych przez IPN na
terenie Starego Grodkowa w woj. opolskim. Na podstawie badań
genetycznych nie można jednakże określić, do którego z braci Maślanków
należą zidentyfikowane szczątki.

• Stanisław Michowski

Urodził się 5 listopada 1900 r. niedaleko Irkucka. W 1924 r. wstąpił
do lotnictwa WP. Po wojnie obronnej przedostał się do Francji, gdzie w
marcu 1940 r. objął funkcję dowódcy eskadry w I dywizjonie bombowym w
Clermond-Ferrand. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii,
gdzie służył w 305 Dywizjonie Bombowym Ziemi Wielkopolskiej. Wykonał 26
lotów bojowych nad Niemcy, Francję i Włochy. W dowód uznania został
odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy. W maju 1947 r. powrócił do
kraju i rozpoczął służbę w Oddziale II Sztabu Generalnego WP. W 1948 r.
awansowany do stopnia podpułkownika, w listopadzie 1951 r. aresztowany i
fałszywie oskarżony o spisek w wojsku. Skazany na karę śmierci, którą
wykonano 7 sierpnia 1952 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Szczątki Stanisława Michowskiego zostały odnalezione w maju 2017 r.
podczas prac prowadzonych przez IPN w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego
na Powązkach w Warszawie.

• Stanisław Mierzwiński  pseud. „Michał”

Urodził się 5 stycznia 1922 r. w Warszawie. Po wojnie obronnej 1939
r. zaangażował się w działalność konspiracyjną w Narodowej Organizacji
Wojskowej, a następnie AK. W czerwcu 1946 r. przedostał się do Berlina i
wstąpił do dywizji gen. Maczka. Od września 1946 r. pełnił także
funkcje w strukturach „rządu londyńskiego”. W listopadzie 1947 r. wraz z
Janem Kaimem wrócił do kraju, by odbudować struktury Stronnictwa
Narodowego. Aresztowany 10 grudnia w Poznaniu i skazany na karę śmierci.
Wyrok wykonano 18 lutego 1949 r. w więzieniu mokotowskim przy ul.
Rakowieckiej w Warszawie. Szczątki Stanisława Mierzwińskiego zostały
odnalezione w sierpniu 2012 r. podczas prac prowadzonych przez IPN w
kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

• Lech Karol Neyman pseud. „Butrym” „Domarat”, „Wacław Górnicki”

Urodził się 7 lutego 1908 r. w Poznaniu. W 1932 r. ukończył studia na
Wydziale Prawno-Handlowym Uniwersytetu Poznańskiego. Brał udział w
wojnie obronnej 1939 r. będąc kilkakrotnie ranny. W okresie okupacji
zaangażował się działalność konspiracyjną obozu narodowego wstępując do
Grupy „Szańca”. Po utworzeniu NSZ zajmował się m.in. tworzeniem struktur
terenowych w Małopolsce, na Śląsku i Pomorzu. Był autorem wielu
publikacji konspiracyjnych oraz redaktorem pisma wydawanego przez NSZ
„Naród i Wojsko”. Został aresztowany wraz ze Stanisławem Kasznicą,
ostatnim komendantem NSZ, 15 lutego 1947 r. i skazany na karę śmierci,
którą wykonano 12 maja 1948 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Szczątki Lecha Neymana zostały odnalezione w lipcu 2012 r. przez IPN w
kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie. W 2009 r.
został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Wielkim Orderu
Odrodzenia Polski. 

• Bolesław Ogrodnik

Urodził się 10 lutego 1906 r. w Białymstoku. Do wybuchu wojny pełnił
służbę jako podoficer w 14. Dywizjonie Artylerii Konnej. Brał udział w
Wojnie Obronnej we wrześniu 1939 r. Od sierpnia 1941 r. włączył się w
działalność konspiracyjną. 4 listopada 1942 r. został zatrzymany przez
Niemców i osadzony w więzieniu w Białymstoku, gdzie następnego dnia
rozstrzelano go w zbiorowej egzekucji w odwecie za działania polskiego
podziemia. Szczątki Bolesława Ogrodnika zostały odnalezione w maju 2014
r. w trakcie prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na terenie
Aresztu w Białymstoku. 

• Michał Pajestka pseud. „Leszczyna”

Urodził się 11 sierpnia 1925 r. w miejscowości Cisiec w powiecie
żywieckim. W latach 1945 – 1946 był żołnierzem zgrupowania Narodowych
Sił Zbrojnych pod dowództwem Henryka Flame pseud. „Bartek” działającego
na terenie pow. bielskiego, cieszyńskiego, żywieckiego i pszczyńskiego.
Został zamordowany w wyniku operacji „Lawina” przeprowadzonej przez
organy bezpieczeństwa we wrześniu 1946 r. Zniszczone na skutek eksplozji
szczątki Michała Pajestki zostały odnalezione w marcu 2016 r. podczas
prac prowadzonych przez IPN na terenie Starego Grodkowa w woj. opolskim.

• Lech Rajchel  pseud. „Wariat”

Urodził się 9 marca 1929 r. we Włocławku. Żołnierz Konspiracyjnego
Wojska Polskiego. Po ujawnieniu się służył w marynarce wojennej,
następnie zatrudnił się na statku rybackim. We wrześniu 1951 r. podczas
postoju w Kilonii nie powrócił na pokład i zgłosił się do ośrodka
wywiadowczego polskich władz emigracyjnych w Barkhausen. W maju 1952 r.
został przerzucony do Polski z misją wywiadowczą. Został aresztowany w
czerwcu 1953 r. podczas ponownej próby przedostania się do Polski i
skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 4 marca 1954 r. w więzieniu
mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Szczątki Lecha Rajchela
zostały odnalezione w październiku 2016 r. w trakcie prac prowadzonych
przez IPN w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

• Franciszek Rotmański

Urodził się w 1898 r. w Krasnymstawie. Przed wojną był właścicielem
zakładów produkujących artykuły chemiczne gospodarstwa domowego. Był
także autorem „Księgi Adresowo-Handlowej miasta Białegostoku na lata
1932-33”. Na przełomie 1942 i 1943 roku został aresztowany przez Niemców
i osadzony w więzieniu w Białymstoku, gdzie zmarł wiosną 1943 r. na
tyfus. Jego szczątki zostały ekshumowane we wrześniu 2015 r. w trakcie
prac realizowanych przez IPN na terenie Aresztu w Białymstoku. 

• Stanisław Samiec pseud. „Pasek”

Urodził się 14 marca 1925 r. w Łykoszynie w pow. tomaszowskim. W
okresie okupacji należał do AK. Był współpracownikiem oddziału AK-WiN
Jana Leonowicza „Burty”, do którego dołączył jesienią 1946 r., zagrożony
aresztowaniem. W czasie amnestii 1947 r. nie ujawnił się. Po śmierci
„Burty” służył w oddziale Jana Turzynieckiego „Mogiłki”, dowodząc jednym
z patroli. 30 września 1952 r. został otoczony ze swoim pododdziałem
przez grupę operacyjną UB-KBW. Sparaliżowany w wyniku postrzału został
przewieziony do siedziby PUBP w Tomaszowie Lubelskim, a następnie na
oddział szpitalny więzienia na Zamku w Lublinie, gdzie leczony wyłącznie
ambulatoryjnie zmarł w wyniku odniesionych ran 18 października 1952 r.
Szczątki Stanisława Samca zostały odnalezione w listopadzie 2017 r. w
trakcie prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu przy ul.
Unickiej w Lublinie.

• Franciszek Sinica

Urodził się 17 września 1902 r. na Łotwie. Przed wojną był
urzędnikiem kolejowym oraz zaangażował się w działalność harcerską. W
okresie okupacji należał do Harcerskiej Organizacji
Niepodległościowo-Wojskowej, Szarych Szeregów oraz ZWZ-AK. 22
października 1942 r. został aresztowany przez gestapo i osadzony w
więzieniu w Białymstoku, gdzie  5 listopada 1942 r. rozstrzelano go w
zbiorowej egzekucji w odwecie za działania polskiego podziemia. Szczątki
Franciszka Sinicy zostały odnalezione w maju 2014 r. w trakcie prac
ekshumacyjnych realizowanych przez IPN na terenie Aresztu w
Białymstoku. 

• Stefania Zarzycka

Urodziła się 3 lutego 1919 r. w Janówku Czernikowskim w powiecie
opatowskim. Wraz z mężem należała do najbardziej zaufanych
współpracowników Zdzisława Brońskiego „Uskoka”. W ich zabudowaniach
wielokrotnie kwaterowali partyzanci, w tym m.in. mjr Hieronim Dekutowski
pseud. „Zapora”. W nocy z 2 na 3 kwietnia 1949 r. gospodarstwo otoczyła
grupa operacyjna UB-MO-KBW. Przebywający tam Zdzisław Broński „Uskok”,
Stanisław Kuchciewicz „Wiktor” i Edward Taraszkiewicz „Żelazny” zdołali
uciec, jednak gospodarzy aresztowano. Stefania była w ósmym miesiącu
ciąży. Osadzona w więzieniu na Zamku w Lublinie przeszła ciężkie
śledztwo. 29 maja 1949 r. na oddziale szpitalnym więzienia urodziła
córkę Magdalenę i półtorej godziny po porodzie zmarła. Szczątki Stefanii
Zarzyckiej zostały odnalezione w trakcie prac ekshumacyjnych
prowadzonych przez IPN w październiku 2017 r. na Cmentarzu przy ul.
Unickiej w Lublinie.