Początek schizmy w kościele? – Franciszek ostatnim papieżem?

Sformułowania potajemnie wprowadzone  przez redaktorów do dokumentacji Synodu zmieniające de facto stosunek Kościoła do wagi sakramentu małżeństwa oraz wobec osób homoseksualnych są nie do zaakceptowania dla większości biskupów oraz ludzi uważających się za katolików – być może pewne elementy w kurii watykańskiej właśnie posunęły się „o jeden dokument za daleko”.

Polecam dyskusję:  http://kisiel.salon24.pl/610270,dokad-zmierza-kosciol-rzymski 

A więc zbyt gwałtowna próba "dopasowania" Kościoła i jego doktryny do „nowoczesności” i „wymogów dzisiejszego świata” może się skończyć schizmą, czyli rozłamem.

http://dzieckonmp.wordpress.com/2014/10/14/13-pazdziernika-2014-dzien-ktory-zostanie-zapamietany-jako-poczatek-schizmy-w-kosciele-katolickim/

Moim zdaniem siły „modernistyczne” nie są dziś w stanie skierować całej nawy kościelnej na kurs wytyczony przez masonerię, gdzie w jej Nowym Porządku Świata miejsce Boga i jego niezmiennych Praw ma zająć Człowiek ze swoim hedonizmem i relatywizmem moralnym.

Nie czuję się wystarczająco kompetentny, by dyskutować o zawiłościach i prawdach Wiary – pragnę jedynie zwrócić uwagę na fakt, że być może jesteśmy świadkami początku wielkiego podziału Kościoła katolickiego, przypominającego pęknięcie z roku 1054, kiedy to definitywnie rozeszły się drogi prawosławia i rzymskiego katolicyzmu.

Pamiętajmy, że finanse Watykanu od roku 1823 są pod kontrolą Rotszyldów, głównych sponsorów Nowego Porządku Świata, których potęga bierze się z zasady:

"Daj mi kontrolę nad systemem kredytowym danego państwa, a nie będzie mnie obchodzić kto tworzy jego prawa".

Być może tym razem agenci masonerii przeholowali i jesteśmy świadkami początku wyzwolenia  się Kościoła spod ich wpływu, ale za cenę ograniczenia jego powszechności – konsekwencją może być bowiem wyłonienie się samodzielnych kościołów regionalnych, bądź kontynentalnych – odrzucających przy tym zbyt daleko idące watykańskie zmiany Magisterium.

Kościół bowiem to ogół wiernych, a nie tylko łatwiejsza do opanowania centrala w postaci hierarchów bądź watykańskich kurialistów.

Od lat znana jest przepowiednia o przyszłych papieżach, pierwszy raz upubliczniona w roku  1590.

Te starodawne charakterystyki są zadziwiająco trafne swobec papieży sprawujących swój urząd w w ostatnich 50 latach.

Ciekawym polecam wędrówkę z „wujkem google” – choć podejrzewam, że większość czytelników i tak zadowala się Wikipedią. http://pl.wikipedia.org/wiki/Przepowiednia_Malachiasza

„Interpretacje haseł przepowiedni wiążą się z reguły ze znalezieniem połączenia pomiędzy danym hasłem a miejscem urodzenia papieża, jego herbem lub zdarzeniami związanymi z jego wyborem. Na przykład pierwsze hasło Ex castro Tiberis (z zamku na Tybrze) pasuje do papieża Celestyna II, który urodził się w Citta di Castello przy rzece Tyber. Papież Klemens XIII, który używał róży jako swojego symbolu, został opisany jako Rosa Umbriae – róża Umbrii.

W ostatnich latach współcześni badacze przepowiedni powrócili do analizy przepowiedni Malachiasza, znajdując w niej nowe, według ich interpretacji trafne wizje – choć te interpretacje są podważane przez sceptyków. Poniższa lista opisuje interpretacje kilku ostatnich haseł na liście Malachiasza, oprócz ostatniego:

Pastor et Nauta (pasterz i żeglarz) – to określenie przypisuje się papieżowi Janowi XXIII. Przed wyborem na papieża był patriarchą Wenecji i zapewne pływał gondolami (łodziami).

Florus Florum (kwiat kwiatów) – określenie to pasuje jakoby do Pawła VI, na herbie którego znajdowały się trzy heraldyczne kwiaty lilii. (...)

De medietate Lunae (z połowy księżyca) – niektórzy uważają, iż pasuje do papieża Jana Pawła I, który został wybrany 26 sierpnia 1978, dzień po tym, kiedy księżyc wszedł w ostatnią kwadrę, i panował zaledwie niewiele ponad miesiąc (33 dni – miesiąc księżycowy wynosi 28 dni), a więc umarł on na jeden dzień przed połową księżyca.

De labore Solis (z pracy Słońca) – zwolennicy tej przepowiedni zauważają, iż Jan Paweł II urodził się 18 maja 1920 w dniu zaćmienia słońca, a jego pogrzeb odbył się w czasie innego zaćmienia słońca 8 kwietnia 2005. Przed jego śmiercią mówiło się też, że pasuje do tego określenia, bo wędruje po Ziemi (pielgrzymki) niczym Słońce.

W powieści Marcina Wolskiego Według św. Malachiasza słońce zostało skojarzone z symbolem Solidarności, a praca z robotniczą przeszłością Karola Wojtyły. Ponadto kolejna interpretacja związana ze Słońcem wskazuje na kierunek wschodni (wschód Słońca), tym samym wskazując na jeden ze wschodnich krajów – Polskę, skąd Wojtyła pochodził.

Gloria Olivae (chwała oliwki) przypisuje się Benedyktowi XVI, ponieważ jednym z symboli zakonu św. Benedykta jest gałązka oliwna (zwolennicy przepowiedni uważają, iż przyjęcie takiego imienia przez Papieża doskonale łączy go z zakonem benedyktynów).

Jeszcze inna interpretacja wiąże się z faktem, że Ratzinger urodził się 16 kwietnia, w dniu śmierci św. Benedykta Józefa Labrè (26 marca 1748 – 16 kwietnia 1783). Można spotkać się także z interpretacją, która sugeruje, że gloria olivae ma coś wspólnego z faktem, że Joseph Ratzinger był prefektem Kongregacji do spraw Nauki Wiary (zatem miał bronić doktryny Kościoła):

Jeszcze inna interpretacja jest następująca: Słowa chwała oliwki od dawna wiązano z ciemnym kolorem oliwki, co miałoby znaczyć, że papież będzie czarnoskóry.

Benedykt XVI czarnoskóry nie jest, ale ma w herbie wizerunek głowy czarnoskórego mężczyzny. Kolejna łączy się z interpretacją drzewa oliwnego jako symbolu przywiązania do tradycji i konserwatyzmu.

Sam Benedykt XVI wspomniał, że do wyboru imienia skłoniła go pacyfistyczna postawa jego poprzednika o tym imieniu (Benedykta XV) w czasie I wojny światowej; gałąź oliwna w tym wypadku symbolizuje zaprowadzanie pokoju na świecie.

Ostatnie, najdłuższe hasło brzmi:

W czasie najgorszego prześladowania Świętego Kościoła Rzymskiego, [na tronie] zasiądzie Piotr Rzymianin, który będzie paść owce podczas wielu cierpień, po czym miasto siedmiu wzgórz [Rzym] zostanie zniszczone i straszny Sędzia osądzi swój lud. Koniec.

W związku z wyborem następcy Benedykta XVI (opisywanego jako Gloria olivae), oraz w związku z faktem, że Petrus Romanus jest następnym po Gloria olivae i jednocześnie ostatnim hasłem na liście Malachiasza (co sugeruje, że ów papież ma być ostatnim papieżem zanim nastąpi koniec świata), pojawiły się liczne spekulacje na temat tego imienia i papieża, którego ma dotyczyć.

Generalnie wielu zwolenników przepowiedni próbuje przypisać to imię obecnemu papieżowi Franciszkowi, wskazując m.in. na fakt, że papież wybrał imię Franciszek na cześć Franciszka z Asyżu, którego ojcem był Pietro Bernardone.

Inni wskazują na świeckie nazwisko papieża, Bergoglio, które próbują przedzielić na dwa człony: w utworzonym kalamburze człon: berg, miałby oznaczać górę, która tematycznie kojarzy się ze skałą (Petrus czyli Piotr), a Oglio jest włoską nazwę rzeki w północnych Włoszech (odległy związek z Romanus, czyli Rzymianin).

Jeszcze inni wskazują na fakt, że pochodzący  z Argentyny Jorge Mario Bergoglio jest synem włoskich imigrantów (kolejny związek z Romanus). Wśród kolejnych interpretacji są również następujące: papież w dniu elekcji poprosił zgromadzonych ludzi o modlitwę za siebie i za Rzym, a także wybrał zupełnie nowe imię, więc jest bez numeracji, tak jak Piotr.

Brak numeru przy ostatnim zapisie na liście może jednak sugerować, że przed nim nastąpi jeszcze dowolna liczba innych papieży (z których pierwszym lub jedynym miałby być papież Franciszek).

Byłoby to zgodne z innymi przepowiedniami (np.Sybilla: Jeśli dobrze czynić będą i Bogu posłuszeństwo oddadzą, On doda im lat; jeśli zaś Boga obrażać będą i w grzechach brnąć, Bóg odpłaci im się i skróci liczbę lat istnienia świata.).

Można zatem przepowiednię Malachiasza potraktować jako listę papieży od Celestyna II do Benedykta XVI, z dodatkową notką na temat tego, który będzie ostatni.”

Mowa jest co prawda o końcu świata, ale może to po prostu oznaczać koniec dotychczasowego świata Kościoła - czyli Watykanu i powszechnie uznawanego papiestwa.

A papież Franciszek faktycznie może być ostatnim papieżem z listy św. Malachiasza – „Piotrem Rzymianinem”, który wg. mnie widzi odnowę Kościoła w nawiązaniu do prostoty posługi kapłańskiej pierwszych papieży, przy jednoczesnym podkreślaniu fundamentów wiary i doktryny chrześcijańskiej, tylko troszeczkę, nieznacznie modyfikowanej na potrzeby „współczesności”.

Ale nawet na taki ostrożny manewr nie pozwalają mu, jak widać, siły mocno zakorzenione w Watykanie, kierujące się całkiem innym kompasem, a niezamierzonym efektem tego sporu może być wywrócenie całej szkuty i upadek instytucji papiestwa.

Bo ci co zwykle grają o całość stawki, to często muszą się obejść smakiem. A my możemy być świadkami historycznych przemian...