Kustosze historii odchodzą ... Irena Błasińska pseudonim „RENA”, harcerka Szarych Szeregów, Powstaniec Warszawski.
Maryla, pt., 19/10/2012 - 22:45
Irena Błasińska pseudonim „RENA”, członkini Szarych Szeregów, uczestniczka powstania warszawskiego odeszła do Pana 16 października 2012r.
Irena Błasińska, Grupa Bojowa "Krybar" - III zgrupowanie "Konrad" - punkt sanitarny przy ul. Dobrej 53 róg Lipowej, pielęgniarka - szef punktu sanitarnego. Była żoną kawalerzysty, pułkownika 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich Jana Błasińskego. Działała w Szarych Szeregach, gdzie była instruktorką “przysposobienia Wojskowego Kobiet do Obrony Kraju i Ratownictwa Sanitarnego”. W czasie powstania warszawskiego pełniła funkcje sanitariuszki w grupie “Krybar” Armii Krajowej.
(fot. http://www.1944.pl)
Mama czynnie uczestniczyła w obronie Warszawy. Rozwoziła leki pod ostrzałem kul. Była łączniczką Batalionu „Zośka”. 1 sierpnia została oddelegowana na Powiśle, gdzie założyła szpital. Ratowała w nim rannych, aż do upadku Powiśla- wspomina Barbara Butler- Błasińska, córka Ireny Błasińskiej.
Irena Błasińska pseudonim „Rena”, weteranka wojenna, to jedna z ostatnich absolwentek przedwojennego Centralnego Instytutu Wychowania w Warszawie. Pełniła między innymi funkcję łączniczki batalionu Zośka. Jej mąż, Jan Błasiński był żołnierzem Wojska Polskiego. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. Został odznaczony krzyżem Virtuti Militari.
Była absolwentką Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie. W czasie okupacji była łączniczką Polskiej Organizacji Narodowo Syndykalistycznej, która została zdekonspirowana. Była łączniczką i sanitariuszką bez szkolenia sanitarnego Szarych Szeregów Harcerskich, łączniczką batalionu „Zośka” w Powstaniu Warszawskim. Odkomenderowana na Powiśle, gdzie założyła szpital Dobra 53. Jej mąż płk. Jan Błasiński walczył w 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich, był Oficerem Służby Stałej. Przeszedł cały szlak bojowy aż do słynnej bitwy pod Krasnobrodem
„RENA” codziennie dokonywała obchodu piwnic. Roznosiła leki i udzielała pomocy. Wielka odwaga; niebywałe zaangażowanie w pracę; niespożyta energia i wyjątkowa charyzma ułatwiająca kontakty międzyludzkie wysunęły Renę na jedno z czołowych miejsc w Powstańczej Służbie Zdrowia.
Wieczne odpoczywanie racz Jej dać Panie, a światłość wiekuista niechaj Jej
świeci na wieki wieków,
Amen.
Odeszła na wieczną wartę do Domu Pana.
Absolwenci Szkoły Podchorążych Kawalerii. Od lewej: ppłk Jan Błasiński (25. Pułk Ułanów Wielkopolskich), ppłk Jan K. Estkowski (25. Pułk Ułanów) i rtm. Tadeusz Wierzbicki (5. Pułk Ułanów Zasławskich). IX Zjazd Kawalerzystów II RP. Grudziądz, 15 sierpnia 1997 r.
fot.Piotr Bilski
Pogrzeb płk. Jana Błasińskiego odbył się 7 grudnia 2011 roku.
ostatni oficer służby stałej 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich płk Jan Błasiński. Mimo podeszłego wieku (98 lat) do końca pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Kombatantów - Duszpasterstwa Weteranów Kawalerii i Artylerii Konnej w Warszawie.
- To ród bardzo zasłużony dla obrony Ojczyzny. Nasi przodkowie walczyli w powstaniach: Listopadowym, Styczniowym, byli represjonowani przez carat, później rodzina wykrwawiła się podczas II wojny światowej - mówi Barbara Butler-Błasińska, córka Jana Błasińskiego. Jej ojciec urodził się w 1913 r. w Oględowie. Po skończeniu w 1933 r. gimnazjum w Pińczowie dostał się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu (1933-1934), naukę kontynuował następnie w Szkole Podchorążych Kawalerii w tym mieście (1934-1936). W październiku 1936 r. został przez gen. Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego i prezydenta Ignacego Mościckiego promowany na podporucznika i skierowany do 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich do Prużan, gdzie przebywał trzy lata, odnosząc sukcesy jako doskonały jeździec. Ranny w wojnie obronnej 1939 r. podczas walki z Niemcami dostał się do obozu w Woldenbergu, gdzie razem z byłym dowódcą 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich płk. Witoldem Morawskim brał udział w konspiracji obozowej. Po wyzwoleniu obozu w 1945 r. powrócił do kraju, w 1948 r. został odznaczony przez generała Władysława Andersa Orderem Virtuti Militari. - Ojciec nie wstąpił już do wojska, ponieważ uważał, że jest to wojsko okupacyjne na usługach sowieckich. Był cały czas w opozycji, czynny w Duszpasterstwie Weteranów Kawalerii i Artylerii Konnej, które powstało w Warszawie w 1969 r. - mówi córka płk. Błasińskiego. Jak zaznacza pani Barbara, duszpasterstwo to było właściwie pierwszą niepodległościową organizacją w PRL-u, która pracowała na rzecz przekazania wojskowych tradycji. - Oni jedyni zachowali ciągłość tradycji Wojska Polskiego, bo przecież w kraju wprowadzone zostały wzorce sowieckie. W 1991 r. ministerstwo obrony zwróciło się do duszpasterstwa, by tradycja wojska II Rzeczypospolitej została przekazana obecnym Siłom Zbrojnym - mówi Barbara Butler-Błasińska. Jan Błasiński był ponadto zaangażowany w działalność "Solidarności", zakładał jej struktury w powiecie buskim, był represjonowany i internowany. Całe życie walczył o przywrócenie ciągłości konstytucyjnej z II Rzeczypospolitą, rozliczenie zbrodni komunizmu czy ujawnienie zbrodni, jakich dopuściło się ludowe wojsko polskie w kraju. Do końca swoich dni był zaangażowany w działania Stowarzyszenia Kombatantów - Duszpasterstwa Weteranów Kawalerii i Artylerii Konnej. - Jeszcze dwa dni przed śmiercią podpisywał pismo w obronie sanitariuszki eksmitowanej z lokalu. Był na szańcu, broniąc honoru, godności i tych wartości, na których niepodległość była zbudowana - podkreśla Butler-Błasińska. Pułkownik Jan Błasiński zmarł w Warszawie 28 listopada.
Pułkownik Jan Błasiński herbu Błasina, rotmistrz XXV Pułku Ułanów Wielkopolskich. żołnierz Armii Krajowej, Pułkownik.Odznaczony orderem Virtuti Militari. Prezes Stowarzyszenia Kombatantów – Duszpasterstwa Weteranów Kawalerii i Artylerii Konnej w Warszawie. Autor książek o tematyce wojskowej, m.in. Z dziejów kawalerii II Rzeczypospolitej,
płk Jan Błasiński (trzeci od lewej) na Zjeździe Kawalerzystów II RP w Grudziądzu w 1997 roku.)
7 grudnia 2011 r., po Mszy św. w Katedrze Polowej WP, uroczystości pogrzebowe odbyły się na Wojskowych Powązkach z pełnym ceremoniałem wojskowym. W pogrzebie uczestniczyła młodzież ze sztandarem z Zespołu Szkół Podstawowych im. 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich w Krasnobrodzie oraz oddział ochotniczy w barwach tego pułku. Prowadzono konia okrytego kirem, wiernego towarzysza każdego kawalerzysty.
Odszedł kawalerzysta Niepodległej Polski i Polski Patriota.
Cześć Jego Pamięci!
- Zaloguj się, by odpowiadać
Etykietowanie:
2 komentarze
1. Do Pani Maryli,
Szanowna Pani Marylo,
Wieczna cześć Jej pamięci.
Jej mąż, Jan Błasiński, był oficerem kawalerii w 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich
Po przeniesieniu Pułku na Litwę, tak śpiewano
Wielkopolskim się mianuje,
A w Prużanie pokutuje.
Wielkopolskich miano dano,
Na Polesie ich wysłano.
W Wilnie pańskim się mianuje,
A w Prużanie pokutuje.
Z wyrazami szacunku
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
2. Pogrzeb "Reny" nie bez zgrzytu-26 października
Zmarła niedawno kpt. Irena Błasińska „Rena” była wielką polską patriotką, żołnierzem Armii Krajowej i powstańcem warszawskim. Niestety, w przygotowaniach do jej pogrzebu, który ma się odbyć 26 października, nie obeszło się bez zgrzytu, jakim były nieustanne zabiegi o wsparcie na sfinansowanie jej ostatniej drogi.
Kapitan Irena Błasińska urodziła się 26 lipca 1912 r. w Krasnosielcu jako córka Henryki z Butlerów i Mieczysława Korab Kowalskiego. Ukończyła Centralny Instytut Wychowania Fizycznego (AWF). Była instruktorką: Przysposobienia Wojskowego Kobiet do Obrony Kraju, Ratownictwa Sanitarnego i Przysposobienia Wojskowego Kobiet w Szarych Szeregach. Żona kawalerzysty, pułkownika 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich Jana Błasińskiego.
W czasie wojny m.in. łączniczka Polskiej Organizacji Narodowo-Syndykalistycznej oraz batalionu Zośka – komórka ul. Radna 4 „Tadeusz”. Była ponadto założycielką i komendantką szpitala Dobra 53, III Zgrupowania Konrad Grupy Bojowej Krybar Powiśle i 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Działała w Radzie Głównej Opiekuńczej. Po wojnie zaangażowana m.in. w działalność opozycyjną i antykomunistyczną.
Odeszła na wieczną wartę 16 października.
Barbara Butler-Błasińska, jej córka, nie może zapomnieć goryczy, jaka ją spotkała przy próbach organizacji tych uroczystości. Dopiero po wielokrotnych interwencjach w Ministerstwie Obrony Narodowej i Urzędzie do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych udało się zorganizować fundusze na pogrzeb kpt. Błasińskiej, żołnierza Armii Krajowej i powstańca warszawskiego.
Córka wskazuje, że z zasiłku pogrzebowego, jaki otrzymała, nie sposób było sfinansować pochówku. Jeszcze w dniu śmierci mamy, 16 października, zwróciła się w tej sprawie do MON.
– Resort skontaktował się z kolei z UKiOR. Następnie z Urzędu zadzwoniono do mnie z pytaniem, ile potrzeba pieniędzy? Kiedy usłyszeli odpowiedź, oddzwonili do mnie w piątek, że nie ma na to środków i nie pomogą. Wtedy napisałam pismo do Tomasza Siemoniaka, ministra obrony narodowej. Poruszyłam wtedy również tę sprawę na antenie Radia Maryja – zaznacza Butler-Błasińska.
Po tych interwencjach otrzymała w poniedziałek potwierdzenie z MON, że będzie dofinasowanie na organizację pogrzebu.
– Było więc tutaj pewne „szarpanie” o możliwość godnego pochówku dla oficera AK – podkreśla córka zmarłej. Nie ukrywa, że odniosła przykre wrażenie i jest zawiedziona postępowaniem urzędników.
Pogrzeb zaplanowany jest na 26 października i rozpocznie się uroczystą Mszą Świętą w katedrze polowej w Warszawie o godz. 12.30. Następnie trumna z ciałem zostanie przetransportowana na cmentarz Wojskowy na Powązki.
Jacek Dytkowski
http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/13220,pogrzeb-reny-nie-bez-zgrzyt...
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl