Rząd kroczy drogą Grecji , kreatywny Vincent, zadłużenie Polski przekroczyło już w tej chwili 909 miliardów złotych

NSA umorzył w czwartek postępowanie ze skargi kasacyjnej Polkomtela, oddalił skargę kasacyjną PTC oraz uchylił zaskarżony wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji. Wyrok jest prawomocny.

Zaskarżone decyzje dotyczyły dwóch rezerwacji częstotliwości, z
których każda obejmuje 49 dupleksowych kanałów radiowych z odstępem
dupleksowym 95 MHz, z zakresu 1710-1730 MHz i 1805-1825 MHz, na obszarze
całego kraju, do wykorzystywania w publicznej sieci telekomunikacyjnej,
na okres do 31 grudnia 2022 roku, na rzecz spółek Centernet i Mobyland.
Równocześnie na mocy tych decyzji prezes UKE odmówił rezerwacji
częstotliwości na rzecz PTC oraz Polkomtel.

W 2007 roku spółka
Centernet wygrała przetarg UKE na dwie rezerwacje częstotliwości 1800
MHz. Zrezygnowała z jednej z nich, a wniosek do UKE na tę rezerwację
złożyła spółka Mobyland, która zajęła miejsce w przetargu tuż za
Centernetem. UKE przyznał Mobylandowi częstotliwości. Obie spółki
związane są z Zygmuntem Solorzem-Żakiem, który na posiadanych przez nie
częstotliwościach buduje sieć szybkiego internetu.

Cyfrowy sfinalizował zakup Telewizji Polsat od Solorza-Żaka za 3,75
mld zł w kwietniu 2011 roku, wyprzedzając TVN jako największa polska
grupa telewizyjna pod względem przychodów. Moody’s Investors Service
podniósł 23 lipca rating obligacji Cyfrowego Polsatu do Ba2, czyli do
drugiej najwyższej kategorii pozainwestycyjnej argumentując to „mocnymi
wynikami operacyjnymi”. Miesiąc wcześniej na podobny krok zdecydowała
się agencja Standard & Poor’s.

„Telewizja Polsat uzyskała
dodatkową przestrzeń dla rozwoju” – mówi Vaclav Kminek, analityk Erste
Group w Pradze – „Mamy do czynienia z przypadkiem dobrej synergii, zaś w
segmencie płatnej telewizji nie ma problemów z gotówką”.

PBG, Hydrobudowa i Aprivia pozywają Skarb Państwa ws. A4

Ludzie odpowiedzialni w państwie za sprawy gospodarcze, ekonomiczne, finansowe, ale także dziennikarze zajmujący się na co dzień tymi tematami powinni przejść wcześniej jakąś praktykę w realnym biznesie.

Najlepiej w roli szefa małej spółki albo jako tzw. osoba fizyczna zarejestrowana w ewidencji działalności gospodarczej.

Byłoby zupełnie inaczej, gdyby znany komunistyczny profesor, minister, reformator socjalizmu wprowadzający nas w wolny rynek sprawdził się wcześniej chociaż jako właściciel i sprzedawca w budce z lodami.

"Biznesmenów" zarejestrowanych w Polsce na podstawie wpisu do ewidencji jest ponad 2 miliony. To oni mają największą wiedzę o tym, jak funkcjonuje administracja państwowa, samorządowa, organy podatkowe, ale nikt ich nie słucha. Nie mają własnej reprezentacji. Dla "małych" gęste sito kontroli i wszelakich procedur wręcz wyklucza możliwość nieuczciwego bogacenia się, tylko że przy okazji utrudnia i komplikuje prowadzenie biznesu.

Jeżeli zatem niektórym udaje się oszukać fiskusa, wzbogacić się na lewych interesach, to tylko dzięki przyzwoleniu władzy, czyli korupcji urzędników. Problem więc w etyce.

Działający w biznesie na własną rękę dysponuje osobistym majątkiem, który musi nie tylko chronić, ale w miarę możliwości powiększać, bo własność to wolność i odwrotnie. Niektórzy uważają, że o ile jest możliwe istnienie własności bez wolności, to już nie ma mowy o prawdziwej wolności bez własności. A taka jest w zasadzie sytuacja w Polsce.

Po 1989 roku zaprzepaściliśmy szansę upowszechnienia i powiększania własności wśród obywateli, nie dopuszczając do reprywatyzacji i rozkradając majątek narodowy pomiędzy nomenklaturowe złodziejskie sitwy, które wcześniej nim partyjnie zarządzały.

Nie wytworzyła się dostatecznie silna średnia klasa społeczna dysponująca własnym kapitałem, tak jak ma to miejsce w krajach zachodnich, która mogłaby odgrywać ważną, podmiotową rolę w przemianach gospodarczych.

Mamy zaś gospodarczą oligarchię dysponującą miliardami kapitału. Podobnie jest we wszystkich postsowieckich krajach. Z badań na grupie 1000 osób przeprowadzonych przez firmę Future Laboratory wynika, że zarobkami powyżej 55 tys. zł rocznie może wykazać się 4 proc. podatników, a tylko 1 proc. zarobkami powyżej 85 tys. złotych.

Dokładne dane posiada Ministerstwo Finansów zliczające co roku podatki dochodowe od obywateli, tym nie mniej taka jest dziś tendencja, typowa zresztą dla współczesnego świata, w którym bogaci stają się jeszcze bogatsi, a biedni stale pozostają biednymi. O ile ceniony jest dorobek ludzi jako efekt ich własnej przedsiębiorczości i - dodajmy - uporu niekiedy ponad ich siły, to majątek ludzi nietworzących dochodu narodowego, żyjących z sektora publicznego, tzw. renty władzy, budzi wciąż wątpliwości.

Majątkowe oświadczenia podatkowe prezydentów miast, a więc urzędników państwowych, to ciekawy ranking. Na pierwszym miejscu z majątkiem 5,2 mln zł uplasował się związany od wielu lat z lewicą prezydent Krakowa Jacek Majchrowski, tuż za nim Hanna Gronkiewicz-Waltz z Platformy Obywatelskiej z majątkiem 5 mln zł oraz prezydent Gdańska Paweł Adamowicz (także z PO) z majątkiem 3,5 mln złotych. Najuboższym prezydentem jest Wojciech Szczurek z Gdyni z majątkiem zaledwie 200 tys. zł plus mieszkanie.

Powszechne zatem przekonanie, że najlepszą drogą do takiej wolności, która zapewnia pomnażanie własnego majątku, jest państwowa czy samorządowa posada, nie do końca jest prawdziwe, ale niekiedy uzasadnione.

Ujawnione ostatnio przypadki żerowania na spółkach Skarbu Państwa to przykład gangsterskiego łupu politycznego, który przypada zwycięskiej partii, jej członkom i całej ich progeniturze. Coś trzeba z tym zrobić, mówią liberałowie i dodają - prywatyzować, a problem zniknie. Innego pomysłu nie mają, bo nigdy nie chcieli go mieć. Przyzwyczaili się, że zagrabione najlepiej się kradnie, tym bardziej że było się już "właścicielem", np. resortu Skarbu Państwa.

Wojciech Reszczyński

http://www.naszdziennik.pl/mysl-felieton/5605,kradnij-zagrabione.html

Na biurku cała lista możliwych działań

Premier przyznał jednak, że drugie półrocze na pewno będzie pod tym względem gorsze. Wyjaśnił, że rząd ma przygotowane różne scenariusze - a wśród nich także plan działań pobudzających gospodarkę, gdyby wzrost PKB w drugim półroczu br. "wyraźnie siadał". Premier zaznaczył, że takie działania nie będą mogły naruszyć równowagi finansowej państwa.

Jak wyjaśnił Tusk, od upadku banku Lehman Brothers w 2008 r. rząd co kilka miesięcy opracowuje scenariusze na wypadek różnych - trudnych do przewidzenia - zdarzeń.

- Jest u mnie na biurku cała lista możliwych działań i rozstrzygnięć także o charakterze legislacyjnym na wypadek różnych scenariuszy w Europie i na świecie, bo musimy byś przygotowani na szybkie reakcje, gdyby ta jesień okazała się bardziej dramatyczna niż przewidywano - powiedział Tuk. Dodał, że przewidywania są wystarczająco dramatyczne, by przygotować się na jeszcze czarniejsze scenariusze.

http://www.tvn24.pl/biznes-gospodarka,6/premier-zapewnia-recesji-w-2012-...