prosimy o uwagi i ewentualne korekty.

Wczesniejsze listy i materiały do listu :


Opowiedź z Kancelarii Prezydenta na nasz list w sprawie ustanowienia 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian

©

Redakcja BM24

Twój e-mail został wysłany.

Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ul. Wiejska 10
00-902 Warszawa

O ile jeszcze żyją, mogą spać spokojnie

Instytut Pamięci Narodowej umorzył śledztwo w sprawie
ludobójstwa nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej dawnego
powiatu stanisławowskiego w latach 1941-1944 roku. Powód? Trudności z
identyfikacją sprawców zbrodni i brak międzynarodowej umowy z Ukrainą,
która umożliwiłaby ich ściganie.



"Ofiarami zbrodni padali Polacy bez względu na wiek i płeć.
Niejednokrotnie przed śmiercią znęcano się nad nimi w różny sposób, w
tym przez okaleczanie ciała ostrymi narzędziami. Szereg osób zginęło w
płomieniach swoich domów lub kryjówek, gdzie zamierzali znaleźć
schronienie. Wielu pokrzywdzonych odniosło ciężkie, często skutkujące
kalectwem obrażenia ciała" - taki dramatyczny opis mordów dokonywanych
na Polakach przez ukraińskich nacjonalistów na Kresach
Południowo-Wschodnich zawiera umorzenie śledztwa wydane przez Liliannę
Ciepłoch, prokurator oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu we Wrocławiu. Sprawa dotyczyła zbrodni ludobójstwa
dokonanej na terenie byłego powiatu Stanisławów, położonego w dawnym
województwie stanisławowskim, a obecnie w obwodzie iwano-frankowskim.

Według ustaleń KŚZpNP w okresie od sierpnia 1941 r. do grudnia 1944 r.
na tym terenie nacjonaliści ukraińscy wymordowali nie mniej niż 209
ludzi, "a nieustalona liczba osób odniosła ciężkie obrażenia ciała".
Niestety prowadzone przez prokurator śledztwo zostało umorzone. W
wydanym postanowieniu Ciepłoch zaznacza, że żaden z przesłuchiwanych
świadków nie był w stanie wskazać sprawców w sposób kategoryczny, z
imienia i nazwiska, co nie może stanowić niebudzących wątpliwości
dowodów popełnienia przez nich zbrodni. Do umorzenia przyczyniły się
także "okoliczności obiektywne, w tym wiek wskazanych osób w chwili
popełnienia przestępstwa i prawdopodobieństwo graniczące z pewnością, że
osoby te już zmarły i sprawdzenie ich linii obrony nie jest możliwe"
oraz "fakt wywiezienia wielu osób podejrzewanych o sprzyjanie
nacjonalistom ukraińskim na Syberię, czy też wreszcie brak stosownych
umów w obrocie prawnym z Ukrainą, pozwalających na ściganie i ukaranie
sprawców tych zbrodni w przypadku ich ustalenia". - Chodzi o umowy
międzynarodowe o obrocie prawnym, które np. dotyczą krajów Unii
Europejskiej. Obecny stan prawny jest taki, że gdyby ktoś kiedyś
popełnił przestępstwo wobec obywateli polskich na terenie Ukrainy, byłby
karany na Ukrainie, według tamtejszego kodeksu karnego. A to oznacza,
że nie są to zbrodnie, które się nie przedawniają, tylko zbrodnie, które
dawno uległy przedawnieniu. Gdyby nawet znana była tożsamość sprawcy
zbrodni, nie poniósłby on odpowiedzialności - wyjaśnia w rozmowie z
"Naszym Dziennikiem" prokurator Ciepłoch. Wskazuje, że według strony
polskiej było to ludobójstwo, ale nie ma narzędzi prawnych, by oczekiwać
takiego samego podejścia do tej sprawy przez stronę ukraińską.
Potwierdza to Ewa Siemaszko, znany badacz zbrodni nacjonalistów
ukraińskich. - Myślę, że ten ostatni powód umorzenia śledztwa jest
najważniejszy, ponieważ nigdy nie pojawiła się ze strony Ukrainy żadna
pomoc polskim organom ścigania i wola wykrycia tych sprawców. Nawet
wtedy, kiedy wskazywano konkretne osoby i ustalono adresy zamieszkania.
Ze strony ukraińskiej nie uczyniono żadnego kroku, żeby postawić te
osoby przed wymiarem sprawiedliwości. Nie ma w tym względzie żadnej
współpracy między Polską a Ukrainą - zauważa Siemaszko.



Jacek Dytkowski

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20120518&typ=po&id=po15.txt

http://www.rp.pl/artykul/774489,877244.html

Tysiące polskich dzieci padły ofiarą ukraińskich nacjonalistów. Zamordowane, ranne i sieroty. A także wszystkie, które ocalały.

popiera naszą inicjatywę

Dzień Męczeństwa Kresowian - list otwarty do Prezydenta RP 2012-05-22

Inicjatywa, która narodziła się w Olsztynie, godna jest wsparcia ze strony różnych środowisk. Warto o tym pisać i mówić szczególnie w obliczu EURO 2012.

Czy jest choć cień nadziei, że Bronisław Komorowski okaże się "prezydentem wszystkich Polaków", a nie tylko tych, którzy zafascynowani są ideologią Unii Demokratycznej, Adama Michnika i Jerzego Giedroycia?

Trzeci List otwarty w sprawie uchwały o ustanowienie 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=6182

DZIĘKUJĘ...

Polskość na 26 metrach

Posłowie interpelują do ministra spraw zagranicznych Radosława
Sikorskiego w sprawie rażących dysproporcji we wsparciu dla mniejszości
polskiej na Ukrainie i ukraińskiej w Polsce. Wskutek braku funduszy
Związek Polaków na Ukrainie w Kijowie stracił siedzibę i boryka się z
długami.

> Więcej <

Będzie wojna o Kresy w Sejmie? "Sznujemy Ukrainę, ale UPA to zbrodniarze"

PSL i SP chcą upamiętnić ofiary ukraińskich zbrodni na Wołyniu i Polesiu. Niezależnie od siebie proponują, by Sejm uchwalił 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian - donosi "Rzeczpospolita".
Tego dnia 1943 r. UPA rozpoczęła pacyfikację polskich wsi.

SP swój projekt ustawy złoży w przyszłym tygodniu, PSL swoją uchwałę skierował już w zeszłym miesiącu do marszałek Sejmu Ewy Kopacz.

"Szanujemy i wspieramy demokratyczną Ukrainę, ale trzeba jasno powiedzieć, że UPA to byli zbrodniarze odpowiedzialni za bestialskie mordy na Polakach" - uzasadnia poseł PSL Franciszek Stefaniuk.

Z kolei poseł SP Patryk Jaki podkreśla, że chodzi o godne upamiętnienie Polaków, którzy stali się ofiarami bestialskich zbrodni na Wołyniu i Polesiu.

Na to może jednak - kolejny raz - zabraknąć woli politycznej - podkreśla "Rz" i przypomina, że w 2008 r.
taki projekt złożył poseł ludowców Jarosław Kalinowski. Ale ówczesny marszałek Sejmu Bronisław Komorowski (PO) nawet nie poddał go pod głosowanie, podobnie jak w ubiegłym roku również Grzegorz Schetyna (PO).

Według informacji gazety także i tym razem Sejm nie ustanowi Dnia Pamięci Męczeństwa Kresowian.

PAP

Klub PiS złożył w czwartek u marszałek Sejmu projekt uchwały w
sprawie ustanowienia 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian. Z
podobną inicjatywą wystąpiło wcześniej PSL, na przyszły tydzień własny
projekt zapowiada Solidarna Polska.

 

Leon Popek / CC 3.0

Ekshumacja zbiorowej mogiły Polaków w Woli Ostrowieckiej.

W projekcie PiS napisano, że przez ustanowienie 11 lipca Dnia Pamięci
Męczeństwa Kresowian Sejm oddaje hołd ofiarom zbrodni ludobójstwa
popełnionych przez Ukraińską Powstańczą Armię na ludności polskiej
Kresów Wschodnich.

W komunikacie przekazanym w czwartek PAP PiS wezwało Sejm do jak najszybszego przyjęcia uchwały.

Poseł PiS Ryszard Terlecki powiedział PAP, że 11 lipca 1943 r.
przypadło "apogeum zbrodni UPA na ludności polskiej". "Mordy zaczęły się
już zimą 1943 roku, a 11 lipca w niedzielę UPA dokonała ataku na ok.
100 miejscowości" - dodał.

Jak mówił, szczególnie za okupacji niemieckiej na Kresach Wschodnich
podsycano polsko-ukraiński konflikt narodowościowy. "Skutkiem tego były
akcje eksterminacyjne ze strony Ukraińskiej Powstańczej Armii na
polskich cywilach" - podkreślił Terlecki. Poprzez takie działania -
mówił - próbowano zmusić polską ludność do opuszczenia swoich domów.

"Dowództwo uznało, że najlepszym sposobem zmuszenia Polaków do
opuszczenia miejsc zamieszkania będą masowe mordy, które wywołają strach
i paniczną ucieczkę" - podkreślił.

Ustanowienia 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian chcą także PSL oraz SP.

PSL swoją uchwałę skierowało do marszałek Sejmu Ewy Kopacz miesiąc
temu. W projekcie ludowców czytamy m.in., że Sejm ustanawia 11 lipca
Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian i oddaje hołd ofiarom zbrodni o
znamionach ludobójstwa, popełnionej przez Ukraińską Powstańczą Armię na
ludności polskiej Kresów Wschodnich.

Solidarna Polska swój projekt - ustawy, a nie uchwały, jak PiS i PSL -
złoży w przyszłym tygodniu - poinformował w czwartek PAP rzecznik klubu
SP Patryk Jaki.

UPA walczyła podczas II wojny światowej zarówno przeciwko Niemcom, jak i
ZSRR. Od wiosny 1943 r. prowadziła także działania zbrojne przeciwko
ludności polskiej Wołynia, Polesia i Galicji Wschodniej.

Jej celem była eksterminacja bądź wypędzenie ludności polskiej z tych
terenów. Akcje pacyfikacyjne dotyczyły przede wszystkim kolonii i wsi
polskich, większe miasta były względnie bezpieczne. Mordów dokonywano w
sposób okrutny, często z towarzyszeniem tortur bez względu na wiek czy
płeć. Zbrojne bojówki atakowały zwykle nocą, zamaskowane, czasem w
mundurach niemieckich lub sowieckich. Oblicza się, że ofiarą działań UPA
padło ok. 100 tys. Polaków.

Na Ukrainie UPA traktowana jest dwojako. Na zachodzie kraju jest
uważana za formację walczącą o niepodległość państwową. Na wschodzie
panuje opinia, że UPA była organizacją zbrodniczą, która kolaborowała z
hitlerowskimi Niemcami.

http://gosc.pl/doc/1169414.Bedzie-Dzien-Pamieci-Meczenstwa-Kresowian

• 
  
• 
  

  Restauracja na cześć partyzantów mordujących Polaków. Skandal?

  Polscy
  kibice chyba nie zostaną wiernymi klientami tego lokalu. Oto
  restauracja "Kryjówka" we Lwowie poświęcona partyzantom UPA. Tym samym,
  którzy urządzali masakry polskiej ludności.

Wokół 70. rocznicy mordów dokonywanych na Kresach przez OUN-UPA

Polityka
wschodnia Polski ponosi klęskę za klęską. Na Ukrainie rosną wpływy
takich organizacji, jak Kongres Ukraińskich Nacjonalistów, Ukraińskie
Zgromadzenie Narodowe-Samoobrona Narodowa, paramilitarna organizacja
Tryzub im. Stepana Bandery, Ukraińska Młodzieżowa Organizacja Społeczna
Sojuz nazwana też Aliansem Narodowym, organizująca protesty w Hucie
Pieniackiej i nazywająca Lwów “Bander statem” (jej hasłem jest “Ukraina
ponad wszystko”), Patriota Ukrainy, Bractwo Kijowskie, Kamieńska
Organizacja OUN, Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów na Ukrainie oraz
partia Svoboda. Tymczasem w Polsce nadal hołduje się polityce
Giedroyciowskiej, nakazującej przejście do porządku dziennego nad
dokonanymi na Polakach brutalnymi mordami - 17-18 maja odbywała się w
Warszawie wielka konferencja IPN poświęcona idei Giedroyciowskiej i
stanowiąca jej apologię. Czy rzeczywiście tędy droga?

- Mamy
kilkanaście organizacji odwołujących się bezpośrednio do ideologii
OUN-UPA na Ukrainie zachodniej. Zaczęły one zyskiwać coraz większe
wpływy na Ukrainie wschodniej. Tym samym spełniło się największe
niespełnione marzenie banderowców i Bandery, aby opanować Ukrainę
wschodnią. Stamtąd wywodził się słynny ruch hajdamacki i tam może dojść
do czegoś, co dla Polski będzie bardzo niebezpieczne, a mianowicie
zlania się tych dwóch ruchów, z których żaden dla nas ani dobry, ani
bezpieczny nie będzie – przewiduje dr Lucyna Kulińska, wykładowca
Akademii Górniczo-Hutniczej i badaczka problematyki Kresów. Liczba
członków partii Svoboda już dochodzi do dziesiątek tysięcy (startowała
pod nazwą Socjal-Nacjonalistyczna Partia Ukrainy – nawiązanie do
tradycji NSDAP nie jest tu przypadkowe) i stale rośnie. - Ta organizacja
nawiązała kontakty ze wszystkimi skrajnymi nacjonalistycznymi
organizacjami w Europie, a także poza oceanem. Te idee nie zostały
zmienione, ale zepchnięte do podziemia. Dzisiejsza Svoboda ma już
program o wiele bardziej poprawny politycznie, ale jeżeli poczytać
wypowiedzi przedstawicieli tego ugrupowania, widać wyraźnie, że nie
wycofali się oni z tych ideałów faszystowskich. Wręcz przeciwnie. Ich
program to “program ukraińskiego eurocentryzmu” - podkreślała dr
Kulińska podczas niedzielnej konferencji pod hasłem “Nie o zemstę, lecz o
pamięć wołają ofiary”, poświęconej ludobójstwu dokonywanemu na Kresach
przez OUN-UPA na Polakach i Żydach. Bez względu na to, co kryje się pod
sformułowaniem “ukraińskiego eurocentryzmu”, można mieć obawy, że
stanowi ono zagrożenie dla Polski. Zgodnie z tymi założeniami Ukraina ma
stać się geopolitycznym centrum Europy, wzmocnić się militarnie przez
wejście do NATO, a przede wszystkim uzyskać dostęp do taktycznej broni
jądrowej. Jedynym językiem

ŹRÓDŁO I CAŁOŚC

http://external.ak.fbcdn.net/safe_image.php?d=AQBZUAkAiZSwxUj6&w=90&h=90...)">

“Myśmy za mało was, Polaków, wywieszali”

www.naszapolska.pl

http://www.naszapolska.pl/index.php/component/content/article/52-na-gorc...

"My, Polacy i Ukraińcy, zebrani we Lwowie dla uczczenia pamięci Jacka Kuronia deklarujemy, że dołożymy wszelkich starań, by w rocznicę wielkiej tragedii Polaków powiedziana została prawda, a pomordowanym oddano hołd. Podobnie jak powinna być mówiona prawda o ukraińskich ofiarach i oddawany hołd ukraińskim ofiarom" - czytamy seminarium "Ukraina i Polska we współczesnym świecie", które poświęcone było pamięci Jacka Kuronia.

"W Kijowie trudno znaleźć osoby, które porusza sprawa Wołynia, ale nie zmienia to faktu, że po polskiej stronie ta sprawa jest bardzo gorąca i na zachodniej Ukrainie także. Taka pokusa, żebyśmy sobie dali spokój z takimi sprawami, ponieważ w Kijowie to nikogo nie obchodzi, nie jest dobrym pomysłem. Widać wyraźnie, że ta rocznica będzie jednym z trudniejszych elementów w dwustronnych stosunkach. Już dziś trzeba pomyśleć, co zrobić, by ta rocznica nas nie zaskoczyła" - powiedział uczestniczący w seminarium europoseł Paweł Kowal.

Prócz kwestii historycznych w sobotę we Lwowie dyskutowano też o współczesnym wymiarze wzajemnych relacji.

"Ukrainie Polska jest potrzebna, bo do Europy trzeba iść przez Polskę. Dla Polski, dla każdego kto myśli politycznie jest zrozumiałe, że tylko niepodległa, demokratyczna Ukraina jest gwarancją suwerenności Polski. Należy utrzymywać te więzy wzajemne nie zważając na to, że one czasami słabną" - powiedział doradca prezydenta Bronisława Komorowskiego Henryk Wujec.

Zdaniem ukraińskiego publicysty Witalija Portnikowa dialog polsko-ukraiński jest dziś utrudniony przez "specyfikę" obecnych władz Ukrainy.

http://www.polskatimes.pl/artykul/613387,po-obu-stronach-granicy-podwaza...

zakopała ustawę - na rok!!!!!

Rzeź wołyńska - zginęły dziesiątki tysięcy Polaków

Wspólną cechą akcji przeciw Polakom było ogromne okrucieństwo,
połączone z rabunkiem mienia i paleniem gospodarstw, a także niszczeniem
materialnych śladów polskiej obecności na Wołyniu, takich jak dwory,
kościoły i kaplice, a nawet ogrody czy parki.

Próby rozmów czy negocjacji ze stroną ukraińską kończyły się niepowodzeniem.

Bilans ofiar

Masowe
akcje nacjonalistów ukraińskich w 1943 roku niemal całkowicie ogołociły
z Polaków wiejskie obszary Wołynia. Na początku 1944 roku Polacy
znajdowali się już jedynie w miastach, wokół ośrodków samoobrony
(różnych grup, oddziałów, placówek, ośrodków i baz samoobrony), które
wytrzymały ukraiński napór oraz w oddziałach partyzanckich, które we
współpracy z oddziałami Armii Krajowej, m.in. 27. Wołyńską Dywizją AK,
próbowały organizować akcje obronne i odwetowe przeciw UPA.

W
1944 roku antypolskie akcje oddziałów UPA przeniosły się na ziemię
lwowską i Podole, liczniej niż Wołyń zamieszkane przez Polaków. W
związku z wkraczaniem na tereny dawnych Kresów Rzeczpospolitej oddziałów
Armii Czerwonej wystąpienia antypolskie słabły, do czego przyczyniało
się wcielanie Ukraińców do wojska sowieckiego. Pojedyncze napady na
Polaków zdarzały się jednak jeszcze w 1945 roku. W tym samym roku Polacy
ocaleni z rzezi na Wołyniu, który po II wojnie znalazł się w granicach
ZSRR, zostali repatriowani do Polski.

• Konflikt skąpany we krwi
• Ziemkiewicz: Niechciana historia
• Krajobraz po zabijaniu
• 
  

69 rocznica rzezi wołyńskiej

11 lipca 1943 roku rozpoczęła się masowa akcja przeciwko ludności polskiej przeprowadzona przez Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) na Wołyniu, określana mianem rzezi wołyńskiej. Ocenia się, że w jej wyniku zginęło od 30 do 60 tys. Polaków i 10-12 tys. Ukraińców.

Istnienie na Wołyniu antypolskich grup, w skład których wchodzili Ukraińcy, odnotowywano już na początku działań wojennych we wrześniu 1939 roku. Ich akcje przeciwko Polakom stopniowo zaczęły się nasilać od ataku ZSRR na Polskę, pod wpływem propagandy sowieckiej, jednak ich największe natężenie miało miejsce po wybuchu wojny między Niemcami a ZSRR i zajęciu dawnych Kresów Rzeczpospolitej przez III Rzeszę w 1941 roku.

Na jesieni 1942 r. odłam Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (zrzeszającej ukraińskie radykalne grupy nacjonalistyczne), tzw. banderowcy (OUN-B) - których cechował większy radykalizm w dążeniach ku niepodległej Ukrainie - powołał do życia Ukraińską Powstańczą Armię (UPA), formację zbrojną walczącą o niepodległe państwo ukraińskie.

Już w pierwszych miesiącach istnienia UPA zamieszkujący na Wołyniu Polacy mieli do czynienia z coraz częstszymi atakami ze strony ukraińskiej. Koncentracja działań antypolskich miała miejsce latem 1943 roku. W masowych akcjach, które szybko przekształcały się w rzezie ludności polskiej, brali udział nie tylko nacjonaliści z UPA, ale także miejscowi chłopi zwani czernią, poddani wcześniej przez członków OUN-B silnej propagandzie antypolskiej.

11 lipca 1943 roku nastąpił zmasowany atak na blisko 100 polskich miejscowości, w całym zaś lipcu na ok. 530. Akcje antypolskie i rzezie ludności przebiegały według trzech głównych scenariuszy - były to napady na miejscowości zamieszkane głównie przez Polaków, akcje przeciwko Polakom mieszkającym we wsiach ukraińskich lub mieszanych oraz ataki na kilkuosobowe grupki Polaków lub pojedyncze osoby.

W przypadku napadów na większe kolonie polskie UPA często wykorzystywała element zaskoczenia - atakując w nocy, o świcie lub podczas prac gospodarskich czy niedzielnej mszy św., kiedy mieszkańcy byli skoncentrowani w jednym miejscu. Miejscowość była otaczana kordonem uzbrojonych w broń palną członków UPA, których zadaniem było strzelanie do uciekających. Pozostali napastnicy, członkowie oddziałów samoobrony ukraińskiej współpracujących z UPA, uzbrojeni w siekiery, noże, widły, kosy ustawione na sztorc i inne narzędzia gospodarskie, rozchodzili się po osadzie i mordowali mieszkańców, często ich przy tym torturując. Ofiarami padali Polacy różnej płci i wieku, a także Ukraińcy, którzy pomagali Polakom bądź przeszli z prawosławia na katolicyzm. Teren wsi był starannie przeszukiwany, a na uciekinierów urządzano obławy w okolicznych lasach i na polach.

W drugim typie napadów skierowanych przeciwko polskim mieszkańcom osad ukraińskich lub mieszanych, brały udział mniejsze grupy napastników, także działających z zaskoczenia. Mordy dokonywane na pojedynczych Polakach dotyczyły często uciekinierów z osad lub podróżnych.

Wspólną cechą akcji przeciw Polakom było ogromne okrucieństwo, połączone z rabunkiem mienia i paleniem gospodarstw, a także niszczeniem materialnych śladów polskiej obecności na Wołyniu, takich jak dwory, kościoły i kaplice, a nawet ogrody czy parki.

Próby rozmów czy negocjacji ze stroną ukraińską kończyły się niepowodzeniem.

Masowe akcje nacjonalistów ukraińskich w 1943 roku niemal całkowicie ogołociły z Polaków wiejskie obszary Wołynia. Na początku 1944 roku Polacy znajdowali się już jedynie w miastach, wokół ośrodków samoobrony (różnych grup, oddziałów, placówek, ośrodków i baz samoobrony), które wytrzymały ukraiński napór oraz w oddziałach partyzanckich, które we współpracy z oddziałami Armii Krajowej, m.in. 27. Wołyńską Dywizją AK, próbowały organizować akcje obronne i odwetowe przeciw UPA.

W 1944 roku antypolskie akcje oddziałów UPA przeniosły się na ziemię lwowską i Podole, liczniej niż Wołyń zamieszkane przez Polaków. W związku z wkraczaniem na tereny dawnych Kresów Rzeczpospolitej oddziałów Armii Czerwonej wystąpienia antypolskie słabły, do czego przyczyniało się wcielanie Ukraińców do wojska sowieckiego. Pojedyncze napady na Polaków zdarzały się jednak jeszcze w 1945 roku. W tym samym roku Polacy ocaleni z rzezi na Wołyniu, który po II wojnie znalazł się w granicach ZSRR, zostali repatriowani do Polski.

Podczas rzezi wołyńskiej zginęło od 30 do 60 tys. Polaków. Strona ukraińska ocenia swoje straty na 10-12, a nawet 20 tys. ofiar, przy czym część ofiar zginęła z rąk UPA za pomoc udzielaną Polakom lub odmowę przyłączenia się do sprawców rzezi.

(JS)

Marylu,
załączam link do sprawozdania pisanego przez Stryja mojego Ojca, który był dowódcą
lokalnej komórki samoobrony AK i nauczycielem w Żdżarach - Jana Cichockiego (brat mojego Dziadka - Józefa):

http://www.irekw.internetdsl.pl/ludobojstwo_wolyn.html

ponadto ten opis jest tutaj:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Zbrodnia_w_Gurowie

Inna sprawa, że Jan był nauczycielem w Żdżarach a nie Gurowie. Sprawozdanie to pisał
ukrywając ten fakt i podpisywał Wołyniak, ale to wynikało z tego, że sporządzone ono zostało 21.09.1943 roku, czyli jeszcze w ukryciu.

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl Olsztyn, 11 lipca 2012 r.

11-041 Olsztyn

ul. Rzędziana 32

Prezydium Sejmu RP
Kluby Parlamentarne

Działając w imieniu Stowarzyszenia Blogmedia24.pl z siedzibą w Olsztynie, wyrażam stanowczy sprzeciw i oburzenie z powodu wyłączenia z porządku dziennego
18.posiedzenia Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej w dniu 11 lipca 2012 r. prac nad projektem uchwały (druk sejmowy nr 327)ustanawiającej 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian.

W podjętej uchwale z dnia 15 lipca 2009 r., Sejm przyjął dyspozycję:

"Tragedia Polaków na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej winna być przywrócona pamięci historycznej współczesnych pokoleń. Jest to zadanie dla wszystkich władz publicznych w imię lepszej przyszłości i porozumienia narodów naszej części Europy, w tym szczególnie Polaków i Ukraińców".

Decyzja o odrzuceniu projektu pod pretekstem braku jednej, uzgodnionej z trzech złożonych przez PSL, PiS i SP wersji jest tym bardziej skandaliczna, że w 2008 r. projekt w tej sprawie złożył poseł ludowców Jarosław Kalinowski. Ale ówczesny marszałek Sejmu Bronisław Komorowski (PO) nawet nie poddał go pod głosowanie, podobnie jak w ubiegłym roku również Grzegorz Schetyna (PO).W roku 2012 sytuacja się powtórzyła decyzją marszałek sejmu Ewy Kopacz (PO) powołującej się na decyzję prezydium sejmu o przełożeniu prac nad uchwałą w kwietniu br skierowaną przez PSL do marszałek Sejmu Ewy Kopacz .

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl wystosowało do Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego w dniu 11.07.2010 r. List otwarty w związku z 67. rocznicą Krwawej Niedzieli.
Nasz apel ponowiliśmy w 2011 roku, pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. z wnioskiem o wsparcie ustawy wniesionej przez PSL o ustanowienie 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian (w symboliczną rocznicę rozpoczęcia tzw. rzezi wołyńskiej) i listem z dnia 18 maja 2012 r. prosząc o wniesienie do sejmu własnego, prezydenckiego projektu uchwały o ustanowieniu 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian.

Otrzymaliśmy odpowiedź Kancelarii Prezydenta w dniu 30 maja 2012 r., że Prezydent nie widzi konieczności podejmowania takiej inicjatywy, ponieważ w sejmie jest procedowany
poselski projekt uchwały w sprawie (druk sejmowy nr 327).

Porozumienie Pokoleń Kresowych w Liście Otwartym z dnia 16 maja 2012 r. zwracały się z apelem :

Uchwała ta jest potrzebna nie tylko nam Polakom ale i Ukrainie, bo jak mawia przysłowie: "Kto panuje nad przeszłością, rządzi przyszłością...".

Pod tym listem podpisują się nie tylko Kresowianie. Podpisują się też Polacy nie związani z Kresami ale szanujący naszą polską historię i jej rozdział o martyrologii narodu."

Środowiska wołyńskie, kresowe uważają, że państwo polskie ma moralne zobowiązanie wobec tych, co zginęli, i potomków tych, co przeżyli. I tej powinności nie wykonuje.

Z poważaniem

Prezes Zarządu

Elżbieta Szmidt

Ludobójstwo ukraińskie na Wołyniu cz. 1

Artykuł
Ewy Siemaszko pt.:\"Ludobójstwo ukraińskie na Wołyniu\" - cz. 1
udostępniamy za zgodą Autorki oraz dzięki uprzejmości Pana Krzysztofa
Bąkały, redaktora naczelnego PRO MEMORIA, w którym to piśmie został
opublikowany w 2003 r. [15 wrzesień 2003/ nr. 6 (7)]

Ludobójstwo ukraińskie na Wołyniu cz. 2
Artykuł Ewy Siemaszko pt.:\"Ludobójstwo ukraińskie na Wołyniu\"
- cz. 2 udostępniamy za zgodą Autorki oraz dzięki uprzejmości Pana
Krzysztofa Bąkały, redaktora naczelnego PRO MEMORIA, w którym to piśmie
został opublikowany w 2003 r. [15 listopad 2003/ nr 7 (8)]

Niewygodna prawda, niechciana pamięć

Ewa Siemaszko

http://www.naszdziennik.pl/mysl/3621,niewygodna-prawda-niechciana-pamiec...

Minuta ciszy po interwencji posła PiS

Na początku posiedzenia Ryszard Terlecki (PiS) wnioskował o przerwę
w obradach, zwracając uwagę, że Sejm nie podjął uchwały w rocznicę
rzezi wołyńskiej, która miała ustanowić 11 lipca Dniem Pamięci
Męczeństwa Kresowian. Jak ocenił, jest to "oburzające zaniedbanie".
Dodał, że projekt uchwały został zablokowany w sejmowej komisji kultury i
środków przekazu.

Marszałek Kopacz skierowała uchwałę PSL do rozpoznania Sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu. Ta sprawą się nie zajęła, a projekt odesłała do marszałek. – To jest sprawa takiej rangi, że powinno o nim decydować prezydium Sejmu, a nie jedna komisja – mówi „Rz" poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska (PO).

– Czekam na ostateczną decyzję Ewy Kopacz – dodaje.

A jeden z prominentnych posłów PO mówi, że coroczne „wracanie do tematu" nie ma sensu. – Przyjęliśmy uchwałę, prezydenci Polski i Ukrainy złożyli kwiaty na grobach ofiar. Nie rozgrzebujmy politycznie przeszłości, to zaszkodzi przyszłości – mówi.

http://www.rp.pl/artykul/16,884546-Bedzie-kolejna-wojna-o-Kresy.html

69 ROCZNICA MILCZENIA O RZEZI WOŁYŃSKIEJ
NIE MILCZ - UDOSTĘPNIJ!!!

http://www.prawy.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1541%3A...

W środę ulicami Warszawy, w celu utrwalenia pamięci pomordowanych
przez UPA w rocznicę rzezi wołyńskiej oraz przeciwko ukrywaniu przez
władze PRAWDY O KRESACH, przeszedł "Marsz Pamięci".

Marsz ruszył sprzed budynku PAST (ul. Zielna 39) o godzinie 16:45.
Przeszedł w okolicach pomnika Piłsudskiego na ul. Królewskiej, a
następnie Krakowskim Przedmieściem pod Dom Polonii.



fot. Agata Bruchwald

Marszem pamięci spod gmachu PAST-y pod tablicę upamiętniającą zamordowanych przez Ukraińską Armię Powstańczą, zapaleniem zniczy i złożeniem kwiatów uczczono w środę w stolicy 69. rocznicę tzw. Krwawej Niedzieli, która rozpoczęła rzeź wołyńską.

- Ideą marszu jest upamiętnienie 130 tys. ofiar ludobójstwa OUN-UPA na terenie Wołynia i południowo-wschodnich województw przedwojennej Polski. Uważamy, że są to ofiary niechciane i jest to nie tylko zbrodnia, która nie została ukarana, ale wręcz się ją z pamięci wymazuje. Nie ma jej także w podręcznikach historii - powiedział Aleksander Szycht ze stowarzyszenia Memoriae Fidelis, organizującego marsz.

Jego zdaniem, 11 lipca jest, obok 1 i 17 września czy 11 listopada jedną z ważniejszych dat w naszej historii. - Niestety do tej pory parlamentarzyści nie uchwalili żadnego przepisu, który by czcił tę rocznicę. Mamy nadzieję, że to się zmieni. W marszu uczestniczą weterani pamiętający tamte wydarzenia, członkowie rodzin ofiar, a także młodzież - mówił Szycht.

Wśród przybyłych na marsz był m.in. kompozytor Krzesimir Dębski, którego dziadkowie zginęli z rąk UPA. - Pochodzę z rodziny dotkniętej tymi straszliwymi zbrodniami, przez które nie miałem możliwości poznać moich dziadków. Babcia była Ukrainką i mimo to została zamordowana przez nacjonalistów, a jej jedyną winą było zapewne to, że wyszła za Polaka. Przyszedłem tu by uczcić pamięć ofiar i przypomnieć o tamtych wydarzeniach. Mam nadzieję, że takie marsze przyczynią się do zwiększenia wiedzy i świadomości tamtych wydarzeń - podkreślił Dębski.

Uczestnicy marszu, których jak oceniła policja było ok. 150, przeszli spod gmachu PAST-y na Krakowskie Przedmieście pod tablicę upamiętniającą zamordowanych przez Ukraińską Armię Powstańczą. Nieśli transparent z napisem "Ludobójstwo wołyńsko-małopolskie. Pamięć niewygodna", plakaty z apelem "Wołyń '43. Pamiętaj pamiętać" oraz flagi narodowe. W marszu wzięli udział m.in. posłowie PiS Dorota Arciszewska-Mielewczyk i Artur Górski. Pod tablicą złożono kwiaty i zapalono znicze, a pamięć ofiar uczczono minutą ciszy.

11 lipca 1943 r. rozpoczęła się masowa akcja przeciwko ludności polskiej przeprowadzona przez Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) na Wołyniu, określana mianem rzezi wołyńskiej. Tego dnia, nazwanego później Krwawą Niedzielą, zaatakowano ludność z blisko 100 polskich miejscowości. Historycy oceniają, że podczas rzezi wołyńskiej zginęło od 30 do 60 tys. Polaków. Strona ukraińska ocenia swoje straty na 10-12, a nawet 20 tys. ofiar, przy czym część ofiar zginęła z rąk UPA za pomoc udzielaną Polakom lub odmowę przyłączenia się do sprawców rzezi.

(jmr)

http://wiadomosci.onet.pl/regionalne/warszawa/marsz-pamieci-w-rocznice-k...

11 lipca 1943 roku, tego jednego dnia, który
stał się symbolem ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej,
Polacy zostali zaatakowani i wymordowani, w liczbie kilku tysięcy, w 100
miejscowościach. Masakra w 4 kościołach nie ominęła kapłanów. Mordowali
członkowie OUN-UPA przygotowywani do zaplanowanej dużo wcześniej
eksterminacji ludności, najpierw żydowskiej a potem polskiej, oraz
sąsiedzi.
Uroczystość poranna na Skwerze, przy pomniku 27 Wołyńskiej
Dywizji Piechoty Armii Krajowej, upamiętniająca tragiczne wydarzenia,
które miały miejsce 69 lat temu na Wołyniu, odbyła się pod patronatem
Kresowego Serwisu Informacyjnego. Wśród zaproszonych gości był delegat
Dzielnicy Żoliborz oraz przedstawiciele wielu środowisk,
reprezentujących tych, którzy zorganizowali samoobronę mordowanej
ludności cywilnej i walczyli o niepodległą Polskę z trzema okupantami w
czasie II wojny światowej.

Muzyczną oprawę zapewnił Paweł Piekarczyk wykonując swe wspaniałe ballady o bohaterach, żołnierzach Armii Krajowej.

Pani Ewa Siemaszko zainicjowała modlitwę za
wszystkie ofiary tego okrutnego ludobójstwa, bezbronną ludność cywilną,
żołnierzy, którzy jej bronili i ludność ukraińską, która udzielała
pomocy Polakom. Modlitwą zostali objęci również oprawcy, którzy
zobaczyli swój błąd i chcieliby przeprosić.
A przede wszystkim na Skwer Wołyński przybyli żyjący jeszcze świadkowie historii.

W poczcie sztandarowym, wśród młodych, stoi
na baczność, uśmiechnięta Pani Eugenia Borkowska. Na pytanie skąd tyle
sił i witalności odpowiada:, „ bo ja byłam żołnierzem, prawdziwym
żołnierzem.” Ta krucha postać wzbudza we mnie wzruszenie.  W 1943 roku
ma 21 lat, brat starszy o 3 lata jest w Kedywie, drugi, młodszy brat
również jest  żołnierzem 27 Dywizji Wołyńskiej. Dostał się do niewoli
niemieckiej i po wojnie nie wrócił do Polski. Los był dla niego łaskawy,
niemaltretowany przez UB, nieskazany na kilka lat więzienia w PRL a
potem na nędzę jak inni „wyklęci” bohaterowie walczący o niepodległość
Polski i Europy. Więzienie nie ominęło ani Pani Eugenii, która miała
odwagę powiedzieć, iż walczyła po to, byśmy nie stali się kolejną
republiką Związku Radzieckiego, ani obecnego na skwerze żołnierza 27
Dywizji Wołyńskiej, Stanisława Maślanki, który spędził w więzieniach PRL
kilka lat.

Zygmunt Maguza ze wzruszeniem opowiadał o
swojej ucieczce przed ukraińskimi oprawcami. Jego ojciec, oficer Wojska
Polskiego, brał udział w kampanii wrześniowej, a 10 lutego 1940 roku
został zesłany wraz z żoną i córką w głąb Rosji. Samotny Zygmunt ukrywał
się nocą a w dzień troszczył się o gospodarstwo rodziców, aby mogli do
niego wrócić. W 1943 roku ukrywał się w różnych miejscowościach i był
świadkiem makabrycznych morderstw dokonywanych na Polakach.
http://www.kresy.pl/kresopedia,historia,ii-wojna-swiatowa?zobacz/uciekajcie-morduja

Wspaniali  żołnierze 27 Dywizji Wołyńskiej,
jedyni obrońcy bezbronnej, osamotnionej  ludności cywilnej, jeśli
przeżyli, byli szykanowani przez kolejne władze III RP. Tak jak
żołnierze legalnych formacji wojskowych II RP, żołnierze NSZ i Armii
Krajowej.
Obecni na Skwerze świadkowie, w lipcu 1943 roku jeszcze
dzieci, wciąż pamiętają i płaczą. Czy można zapomnieć, gdy ojciec, tuląc
do piersi dziecko i uciekając z nim przez pola, usprawiedliwia się:
„chciałem cię uchronić, ale widzę, że może mi się to nie udać?” I na
pytanie dziecka: tatusiu, dlaczego ci ludzie, którzy leżą na łąkach nie
uciekają tak jak my, odpowiada:, bo oni już nie żyją…
Czy można
zapomnieć, że trzeba było przytulić się do ściany, w kącie pokoju, i
tkwić tam nieruchomo przez cały dzień? Bo to był pokój wybawicielki,
Ukrainki, która pozwoliła się ukryć?
Czy można zapomnieć ostrzeżenia ukraińskich sąsiadów: jeszcze pożyjecie, was później zamordują?

Nie dostrzegłam na Skwerze przedstawicieli
władz państwowych ani wiodących mediów. W kalendarium porannej, radiowej
prasówki usłyszałam o 71 rocznicy wydarzeń w Jedwabnem i 17 rocznicy
wydarzeń w Srebrenicy. Może skierowali swe oczy właśnie tam?. A może
wybrali się, obejrzeć „ prawdziwy dramat, który rozgrywa się jednak
vis-a-vis artystki, na krześle przeznaczonym dla publiczności” - cytat z
Przekroju nr 28/29. Cytat pochodzi z artykułu Stacha Szabłowskiego o
tytule:
„Świątynie tracą na popularności, ale ponowoczesny lud gotów
jest czcić artystów. Na polskie ekrany wchodzi właśnie film , który
przedstawia wyjątkowo histeryczny przypadek takiego kultu- kapitalny
dokument Matthews  Akersa o wystawie Mariny Abramovic.”
Czytam w
artykule o  Marinie, światowej sławy 66-letniej performerce, „której
sprawność fizyczna budzi respekt." Wystawia ona publiczności swoje
ciało, które jeszcze wcześniej „wystawiła na ciężkie próby. Cięła je
nożami, pozbawiała powietrza, zmuszała do skrajnego wysiłku, wydawała na
pastwę płomieni, lodu (...).Na wystawie w salach MoMA, ubrana w długą
suknię, codziennie siada na krześle. Naprzeciwko ustawione jest drugie
krzesło-dla zwiedzających. Ludzie przychodzą, siadają, a wtedy artystka
patrzy im w oczy. Akers pokazuje w filmie, jak cierpi fizycznie
performerka, która przez wiele godzin nie je, nie pije, nie odzywa się,
nie korzysta z toalety i trwa w kompletnym bezruchu. Każdy dzień jest
trudniejszy od poprzedniego, a wystawa długa. Zwiedzający przyjeżdżają z
całego świata, by wzruszać się cierpieniem performerki.”

Czy Marina pracując nad swoim ciałem, jako
tworzywem body art nurtu, chciała utożsamić się z mordowanymi w czasie
ludobójstwa na Wołyniu? Czy tnąc ciało nożami chciała powiedzieć:
patrzcie na mnie, bo w moich oczach zobaczycie cierpienie fizyczne tych,
z których zdzierano skórę, odcinano nożem członki, przepoławiano piłą,
przebijano na wylot sztachetą, wieszano za nogi na drzewie, pod którym
rozpalano ogień? A może chciała pokazać cierpienia kapłana, związanego
drutem kolczastym i ciągniętego drogą za koniem?
Czy patrząc w oczy
„zwiedzającemu” chciała wyrazić cierpienie siedzącego na krześle (
często na nodze krzesła), przy ostrym blasku lampy, naprzeciwko
zbrodniarza w katowniach  UB ?  A może cierpienie tych, którzy zamykani
przez UB w karcerze wielkości dużej dziury, tkwili tam nago, w bezruchu,
przez kilka dni, we własnych odchodach?

Apeluję do władz, mediów i pozostałych
rodaków, aby nie wydawali niepotrzebnie na podróż do sal MoMA, wystarczy
rozejrzeć się, popatrzyć w oczy, wśród nich są oczy ofiar i
zbrodniarzy. Oczy i okaleczone ciała.
Artystów czczono odkąd
pamiętam. Tłumy wielbicielek jeżdżące za chłopcami z Liverpool, spazmy i
darcie odzieży na koncertach. Wędrówki „ludu” z całego świata na
cmentarz  Père-Lachaise w Paryżu gdzie został pochowany  Jim Morrison.

Nawet na Ursynowie w latach 80-dziesiątych
grupa młodych dziewcząt koczowała przed klatką bloku, w którym
wynajmowali mieszkanie chłopcy z zespołu. I nie był to czas, gdy
świątynie traciły na popularności, to był czas, gdy Michnik czy Kuroń
chętnie spotykali się w kościele.

To może i Jana Kiepurę zaliczyć do ludu
ponowoczesnego, jeśli za „Body art Nurt” uznać ciało Miss Polonia. Dla
uczczenia Zofii Batyckiej, Miss Polonia 1930, wykupił wszystkie kwiaty w
kwiaciarniach Lwowa i rzucił jej do stóp! Ale ostrzegam redakcję
Przekroju, wierzył i był patriotą. I proponuję motto dla artykułów
gazety, słowa piosenki Młynarskiego: "Ludzie to lubią, ludzie to kupią,
byle na chama, byle głośno, byle głupio".
Na szczęście są inne media, są ludzie myślący, wśród nich wspaniali młodzi!

Bożena Ratter

 http://solidarni2010.pl/n,3681,8,w-warszawie-na-skwerze-i-marszu.html

Po Marszu Pani Ewa Siemaszko udzieliła redakcji krótkiej wypowiedzi:
http://solidarni2010bc.wrzuta.pl/audio/5hv3WC9b0mR/ewa_siemaszko_11.07.2012

Więcej zdjęć z uroczystości w naszej galerii: http://solidarni2010.pl/photogallery.php?album_id=364

Kędzierzyn-Koźle

Mszą
Świętą   11.lipca 20012 r.  rozpoczęli  o godz. 12  Kresowianie  w
Kędzierzynie-Koźlu  obchody Dnia Pamięci Męczeństwa . Była to ,jak
podkreślił prezes Witold Listkowski  - po raz pierwszy obchodzona 
oficjalnie  uroczystość , ponieważ  specjalną  uchwałą  Sejmiku
Województwa Opolskiego - samorząd  Opolszczyzny ustanowił  ,jako
pierwszy w Polsce  obchodzenie tego święta w całym województwie, w
rocznicę "Krwawej Niedzieli na Wołyniu". Przemarszowi przez miasto około
200 osób  towarzyszyła orkiestra i kompania honorowa wystawiona przez X
Brygadę Logistyczną z Opola. Kulminacyjnym momentem  uroczystości  był
apel poległych w/g regulaminu wojskowego,  w którym oddano cześć tym
,którzy na Kresach, zostali niekiedy w okrutny sposób ,przez ukraińskich
nacjonalistów zamordowani. Pod tablicą upamiętniającą ofiary
ludobójstwa , wmurowaną w elewację budynku gimnazjum "im. Orląt
Lwowskich"  złożono kwiaty i zapalono znicze . Następnie w  Miejskim
Ośrodku Kultury odbył się koncert pieśni kresowych . 

Z wyrazami głębokiego szacunku i życzeniami zdrowia

Stanisław Wodyński

.

.

.

.

.

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=6433

linkuje nasz list do Prezydium sejmu

komentarz 20. list do Prezydium
Maryla, śr., 11/07/2012 - 14:29

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl Olsztyn, 11 lipca 2012 r.

11-041 Olsztyn

ul. Rzędziana 32

Prezydium Sejmu RP
Kluby Parlamentarne

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=6457

z konwentem seniorów w sprawie mordu na tysiącach Polaków i

BEZ WZYWANIA, BEZ UCHWAŁY, BEZ PETYCJI - BĘC!

pani marszałkini ma specyficzna miarę

Sejm uczcił we wtorek minutą ciszy pamięć zmarłych w ostatnich dniach Jerzego Kuleja i Andrzeja Łapickiego.

"W dniu 13 lipca 2012 roku zmarł Jerzy Kulej. Dwukrotny mistrz olimpijski, poseł na Sejm RP IV kadencji. W dniu 21 lipca zmarł Andrzej Łapicki, aktor i reżyser, poseł na Sejm X kadencji. Uczcijmy ich pamięć chwilą ciszy" - powiedziała marszałek Sejmu Ewa Kopacz, otwierając we wtorek posiedzenie.

Brzeżany. Ignacy Zamojski z córką zamordowani 22.01.1944 r. przez ludobójców z OUN-UPA.

Brzeżany. Ignacy Zamojski z córką zamordowani 22.01.1944 r. przez ludobójców z OUN-UPA.

W mieście Zdołbunow w
okolicach Równa na Ukrainie odsłonięto pomnik lidera Organiziacji
Nacjonalistów Ukraińskich Stiepana Bandery. Ceremonia zbiegła się w
czasie z Dniem Niepodlełgości republiki. Inicjatorem było
ogólnoukraińskie zjednoczenie „Swoboda”.

Według najbardziej skromnych obliczeń, na Ukrainie
Zachodniej już odsłonięto co najmniej 30 pomników tej sławetnej postaci
historycznej. Takie niepohamowane budownictwo pomników przypomina okres
władzy radzieckiej, kiedy wodzów utrwalano w kamieniu i brązie we
wszysktich miastach i wsiach. A przecież zdaniem nacjonalistów
ukraińskcih doby obecnej, właśnie z tą władzą walczył o niepodległość
Ukrainy ich ubóstwiany wódz, podkreśla wicedyrektor Instytutu krajów
członkowskich wspólnoty niepodległych państw Władimir Żarychin:

„Byłem
wprost wstrząśnięty z powodu pomnika Bandery we Lwowie. Można zakładać,
że autor, po otrzymaniu zamówienia, nie fatygował się specjalnie i po
prostu wziął już gotowego Lenina, zmienił nieco głowę, pozostawiając
nietkniętą całą figurę, a co najważniejsze, nie zmienił klasycznej pozy,
tak łatwo rozpoznawalnej. Mnożą się więc Bandery - dobre i różne, lecz
przypominające do złudzenia Włodzimierza Iljicza Lenina. W końcu, można
potraktować to z humorem – gdyby Bandera był po prostu człowiekiem,
który walczył przeciwko władzy radzieckiej. Jednakże ten bohater walczył
przeciwko władzy radzieckiej po stronie faszystów. W tej sytuacji humor
wycofuje się. Należy w sposób jak najbardziej dokładny powiedzieć, że w
pewnej mierze oddawanie czci Banderze jest odrodzeniem ideologii
nazistowksiej”.

Przypomnimy, że w 1943 roku na
Wołyniu i w okolicach Równa, gdzie odsłonięto ten najnowszy pomnik,
bojówkarze nacjonalistów ukraińskich dokonali, według ich własnego
określenia, „depolonizacji rdzennych terenów ukraińskich”. Tu humor
staje się jeszcze bardziej nie na miejscu. Wiadomo przecież, że operacji
tej towarzyszył niespotykany wręcz sadyzm. Bojówkarze wdzierali się do
domów Polaków, mordując starców, kobiety i dzieci. Wszystkie osady
polskie na Wołyniu i w okolicach Równa dosłownie wytarto z powierzchni
ziemi. Wówczas, według różnych źródeł, zginęło od 35 do 125 tysięcy
polskiej ludności wiejskiej. W Polsce corocznie odbywa się 11 lipca
Dzień Pamięci Ofiar tamtej masakry. Jak mawiał sam Stiepan Bandera,
„nasza władza musi być przerażająca”.

Czasy zmieniają
się. Ukraińscy nacjonaliści doby obecnej już nie wyróżniają się
specjalną krwiożerczością. Jednak ruch „Swoboda”, który tak przepada za
instalowaniem pomników Bandery, w zasadzie występuje jako partia
neofaszystowska. Przy tym nazi ukraińscy usiłują gromadzić wokół siebie
szersze warstwy ludzi, w tym także nie akceptujących wyznawanej przez
nich ideologii, - powiedział następnie wicedyrektor instytutu ktajów
członkowskich wspólnoty niepodległych państw Władimir Żarychin.

„Trzeba
powiedzieć wprost: na zachodzie Ukrainy Bandera cieszy się obecnie
popularnością nie tylko w środowisku ludzi o wyraźnie nacjonalistycznych
poglądach. Wielu traktuje go tam jako bojownika o niepodległość
Ukrainy”.

Eksperci są zdania, że aktywizacja na Ukrainie sił
prawicowo-radykalnych wiąże się z przygotowaniami do wyznaczonych na
jesień wyborów do parlamentu. Zresztą, wśród większości Ukraińców ich
idee, tak samo, jak składanie czci Stiepanowi Banderze nie cieszy się
popularnością.
http://polish.ruvr.ru/2012_08_24/86135000/

DOWODY ZBRODNI  Czas wypędzeń

Anna Cichobłazińska

Przejmująca
historia Mazurki z filmu Wojciecha Smarzowskiego „Róża” na nowo
podejmuje zepchnięty w podświadomość temat tragicznych losów narodów
wprzęgniętych w machinę okrutnego czasu wojny. Z rodzinnymi traumami
żyją kolejne pokolenia ludzi wypędzonych z ojcowizn, gdzie zostawili
wszystko, co najdroższe – domy, groby, wspomnienia.

Akcja "Wisła" - przesiedlenie w 1947 r. ponad 140 tys. Ukraińców z południowo-wschodniej Polski - była naruszeniem podstawowych praw człowieka - oceniła sejmowa Komisja Mniejszości Narodowych i Etnicznych, inicjując pracę nad projektem uchwały w tej sprawie.
"W czasie trwania tej akcji zastosowano właściwą dla systemów totalitarnych zasadę odpowiedzialności zbiorowej, która nigdy nie może być podstawą polityki demokratycznego państwa" - brzmi fragment projektu uchwały, którą w czwartek zajęli się posłowie. Przypomniano też, że 65 lat temu polscy komuniści wysiedlili nie tylko dziesiątki tysięcy niewinnych osób narodowości ukraińskiej, ale również nie czujących się Ukraińcami Łemków.
"Na szczególne potępienie zasługuje osadzanie blisko 4 tys wysiedlonych w Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie - często bez żadnych dowodów winy, w oparciu jedynie o kryterium narodowe. W obozie panowały niezwykle ciężkie warunki, osadzonych poddawano torturom" - podkreślono w projektowanym tekście uchwały.

Posłowie w projekcie wyrazili nadzieję, że proces pojednania między Polakami a Ukraińcami będzie postępował, a "bolesna historia będzie przestrogą przed łamaniem praw człowieka na świecie".

Przewodniczący sejmowej komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych Miron Sycz (PO) powiedział, że choć akcja "Wisła" wzbudza kontrowersje, to jednak "Sejm nie powinien uciekać od trudnych problemów". Podjęcie tematu przesiedleń ludności ukraińskiej w komunistycznej Polsce - jak podkreślił poseł - ma znaczenie dla "współczesnych relacji polsko-ukraińskich". "Rzeczpospolita Polska wspiera dziś zachowanie i rozwój tożsamości narodowej mniejszości narodowych i grup etnicznych" - mówił Sycz cytując uzasadnienie projektu uchwały. Przypomniał, że w 1990 r. akcję "Wisła" oficjalnie potępił Senat, dlatego - jego zdaniem - tak samo jest to ważne dla Sejmu. Podziękował też posłom za jednomyślne podjęcie inicjatywy w tej sprawie.

Na posiedzeniu komisji głos zabrali historycy, według których akcja "Wisła", podjęta przez komunistyczne władze Polski, nie miała jedynie na celu likwidacji podziemia ukraińskiego, m.in. liczących ok. 2 tys. partyzantów Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA), ale przede wszystkim asymilację cywilnej ludności ukraińskiej i uczynienie z Polski narodowościowego monolitu. Świadczy o tym m.in. próba jak największego rozpraszania Ukraińców wśród mieszkających na "ziemiach odzyskanych" Polaków.
Akcją "Wisła" - jak przypomniał prof. Roman Drozd - objęto nie tylko ludność zachodniej Łemkowszczyzny, gdzie nie było ukraińskiego podziemia, ale także lojalnych wobec nowej władzy funkcjonariuszy UB i ich rodziny, członków PPR czy kombatantów Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego. Zdarzały się również wysiedlenia Polaków, bo np. w ich gospodarstwie pracowali Ukraińcy. Historyk przypomniał, że ostatni transport z przesiedlanymi Ukraińcami miał miejsce w 1952 r. - długo po zakończeniu Akcji "Wisła"
Historycy zgodzili się również, że komuniści przesiedlając Ukraińców nie mieli na celu odwetu za mordowanie Polaków na Wołyniu w 1943 r. przez UPA. "Dla nich liczyło się tylko tu i teraz" - tłumaczył prof. Grzegorz Motyka. Podkreślił też, że potępienie akcji "Wisła" przez Polaków nie oznacza postawienia znaku równości między nią a zbrodniami na Wołyniu.

Akcja "Wisła" była przeprowadzona od kwietnia do końca lipca 1947 r. przez władze komunistyczne. Polegała na przymusowym przesiedleniu ludności ukraińskiej z Polski południowo-wschodniej na zachód i północ Polski. Wiązała się z utratą dobytku przesiedleńców, którzy otrzymywali mienie po wysiedlonych Niemcach. W 1990 r. Akcję "Wisła" potępił polski Senat, a w 2002 r. ubolewanie z powodu jej przeprowadzenia wyraził ówczesny prezydent Aleksander Kwaśniewski.