Christian Ingrao „Czarni myśliwi. Brygada Dirlewangera”

Christian Ingrao – francuski historyk, wykładowca, tłumacz, autor i współautor licznych artykułów oraz prac naukowych, jest autorem książki "Czarni myśliwi. Brygada Dirlewangera". Napisana na podstawie materiałów z archiwów niemieckich, rosyjskich i polskich praca Christiana Ingrao stanowi pierwsze całościowe opracowanie na temat kłusowników Hitlera. Ludzie z jednostki specjalnej dokonują rzezi, gwałtów, grabieży na taką skalę, że same zwierzchnictwo SS wszczyna w tej sprawie dochodzenie.

Oskar Dirlewanger (1895–1945) – doktor nauk politycznych, weteran I wojny światowej, ochotnik w hiszpańskiej wojnie domowej, od 1932 roku członek NSDAP. W lipcu 1934 roku skazany na 2 lata pozbawienia wolności w obozie koncentracyjnym za gwałt na trzynastoletniej członkini Związku Niemieckich Dziewcząt, żeńskiej sekcji Hitlerjugend.

W czasie II wojny światowej SS-Oberführer i dowódca specjalnej jednostki karnej SS do zwalczania partyzantów, znany ze swego sadyzmu i odpowiedzialny za rozliczne zbrodnie wojenne popełnione na terenie Białorusi, Polski i Słowacji. Za zasługi w tłumieniu powstania warszawskiego Dirlewanger otrzymał awans oraz Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. 16 października 1944 roku gubernator Hans Frank wydał na cześć Dirlewangera obiad na Wawelu, gdzie wyraził mu „wdzięczność i uznanie za wzorowe operacje przeprowadzone przez jego grupę w toku walk w Warszawie”.

W 1945 roku Dirlewanger opuścił jednostkę po tym, jak po raz dwunasty został ranny. 1 czerwca 1945 został aresztowany we francuskiej strefie okupacyjnej. Zmarł w czerwcu 1945 roku w niewyjaśnionych okolicznościach w Altshausen w Badenii-Wirtembergii.

Pod koniec maja 1940 roku Oskar Dirlewanger został posłany do Oranienburga. Miał się tam zająć szkoleniem wojskowym osiemdziesięciu więźniów skazanych za kłusownictwo. Więźniów zebrano z całych Niemiec, zgromadzono ich w stojącym na uboczu baraku i oddano do dyspozycji jednego z pułków SS-Verfügungstruppe, przyszłej Waffen SS. Jeśli uwzględni się średni wiek rekrutów, a mieli oni mniej więcej po trzydzieści lat, to zaaplikowane im szkolenie musiało ograniczać się do wpojenia podstawowych reguł dyscypliny wojskowej oraz do przyspieszonej zaprawy fizycznej.

Szkolili się w obozie Oranienburgu. Wsławili się okrutnymi pacyfikacjami na Lubelszczyźnie i Białorusi. Straty jednostki uzupełniano nowymi kryminalistami, często z wyrokami śmierci, i esesmanami z karnych jednostek. Latem 1944 roku awansowali do brygady. 5 sierpnia Himmler rzucił ich do tłumienia powstania w Warszawie. SS-Sturmbrigade »Dirlewanger« atakowała od strony Wolskiej i Towarowej, pacyfikowała Starówkę, Powiśle, Górny Czerniaków i Śródmieście. Za tłumienie powstania już w połowie sierpnia Dirlewanger dostał awans na SS-Oberführera, a pod koniec września odznaczono go Krzyżem Rycerskim Orderu Żelaznego Krzyża.

– Wtedy w piwnicach Warszawy mówiliśmy o nim »rzeźnik «. Ale po cichu, bo u Dirlewangera droga na sznur była krótka. Miał zwyczaj wieszania co czwartek Polaków albo swoich, za byle co. Często sam odkopywał wieszanym stołki. Dirlewanger szedł z tyłu, czasem jechał w czołgu, zawsze dobrze osłaniany. Pędził swoich. Tym, którzy się ociągali, strzelał w plecy.” – Włodzimierz Nowak, Angelika Kuźniak, „Mój warszawski szał” [w]: Włodzimierz Nowak, „Obwód głowy”, Wołowiec 2007, s.152-153.

"Powstanie warszawskie pozostaje zbrodnią nieukaraną. Prawie żaden z odpowiedzialnych za ludobójstwo w Warszawie w sierpniu i wrześniu 1944 roku nie został za to skazany. Teraz niemal we wszystkich przypadkach jest już za późno. Ale nie jest za późno na pamięć, dokumentację, analizę… Monografia jednego z najbardziej przerażających i odrażających oddziałów II wojny światowej, brygady Dirlewangera , uzupełnia istotną lukę w naszej wiedzy i pamięci. W sposób systematyczny i szczegółowy, a przez to – niezwykle wstrząsający i autentyczny – autor ukazuje w niej mechanizmy totalitarnej machiny zagłady".
Jan Ołdakowski

Christian Ingrao (ur. 1971) - francuski historyk, wykładowca, tłumacz, autor i współautor licznych artykułów oraz prac naukowych. Od 2008 roku dyrektor paryskiego Institut d'Histoire du Temps Présent. Badacz historii nazizmu i postaw żołnierzy niemieckich w czasie drugiej wojny światowej, zwłaszcza na froncie wschodnim. Obecnie bada nazistowską politykę walki z partyzantami w Polsce, ZSRR i Jugosławii. W 2001 roku obronił pracę doktorską pt. Les intellectuels dans les services de renseignement de la SS 1900-1945 (Intelektualiści w służbach wywiadowczych SS 1900-1945), która stała się punktem wyjścia dla wydanej w 2010 roku książki Croire et detruire. Les intellectuels dans la machine de guerre SS (Wierzyć i niszczyć. Intelektualiści w machinie wojennej SS), która ukaże się nakładem Wydawnictwa Czarne w 2013 roku.

Przekład z języka francuskiego: Wojciech Gilewski

http://www.tvp.pl/historia/aktualnosci/czarni-mysliwi-rzecz-o-brygadzie-dirlewangera/4871583

http://www.gandalf.com.pl/b/czarni-mysliwi-brygada-dirlewangera/

http://www.konflikty.pl/a,3290,Literatura_faktu,Czarni_mysliwi._Brygada_Dirlewangera_-_Christian_Ingrao._Fragment.html