Strach

Tajemniczy strach przed PIS krąży po kraju. Nawet w miarę rozgarnięci obywatele wiedzą, że PIS jest straszny, należy (wypada) się bać.

Czego trzeba się bać wybierając PIS?

Przeszukałem za pomocą googla wiele stron ze strachem. Przed PIS oczywiście. W zasadzie ów strach nie jest skonkretyzowany. To jest strach, który został ludziom wdrukowany.

W czasach kiedy PIS rządził (wraz z Samoobroną i LPR) każda, nawet nieuzasadniona plotka o inwigilacji obywateli, o projektach ustaw godzących w naszą wolność piętnowana była przez media i dyżurnych ekspertów.

To wtedy właśnie Rokita (ROAD, UD, UW, SKL, PO) wymyślił greps z szóstą rano. To wtedy tuzy polskiego dziennikarstwa (żart) oburzały się nad inwigilacją (bilingi, podsłuchy), a były premier Marcinkiewicz czuł się później podsłuchiwany...

Były też wypowiedzi w stylu Kolendy-Zaleskiej o zaciętej twarzy Kaczyńskiego i strachu przed ciągiem awantur z Kaczyńskim i Samoobroną w roli głównej. Tego typu wypowiedzi było dużo. Charakterystycznym był brak konkretów. Straszny PIS stał się aksjomatem.

Dobrym przykładem podtrzymywania aktualności aksjomatu jest wypowiedź Tuska z konwencji PO:

Dla mnie PiS dzisiaj to pesymizm i strach [PAP, tvp.info, 25 IX 2010 r.]

Do swoich mówił - jak to mówią liderzy sprzedaży w firmach-sektach- bez żadnego uzasadnienia. Mógł tak mówić, gdyż aksjomatów się nie uzasadnia.

Rzeczywisty strach przed PIS związany był z lustracją. Był to strach realny niezwiązany z PO, a z dziesiątkami tysięcy osób umoczonych we współpracę z tajnym służbami PRL. Analiza tamtego okresu pokazuje jasno, które środowiska zostały przestraszone. A jedno z nich - dziennikarze - niestety (ulubione moje słówko) było w stanie zaważyć o losach kraju...

Inny strach rzeczywisty i ciągle aktualny jest strach przed PIS, w sensie zawężonym do wyłącznie PO: strach przed oddaniem władzy. Nasuwa się naturalne pytanie: skąd strach, skoro we współczesnych demokracjach (moje nieulubione słówko) zmiany rządzących są naturalnym składnikiem rządzenia?

Odpowiedź jest banalna: to jest strach przed karą. Zmiana władzy tym razem nie będzie ograniczona do przejścia do opozycji. Skala oszustw kwalifikuje wielu spośród aktualnie rządzących przed sądy. I to jest dobra odpowiedź.

Dowodem (przez przykład - mój ulubiony rodzaj dowodu) są ostatnie wiadomości: UE piętnuje naszych rządzących za nadmierną inwigilację (tak, tak, po raz kolejny nie my sami, a ta cholerna Unia dopomina się o nasze prawa), PO i PSL forsują karygodną ustawę o zbieraniu danych (w tym wrażliwych) przez MEN i nikt nie grzmi.

Czego to dowodzi? Że to nie o ten strach chodzi. Nie chodzi o to, że

1,3 miliona razy polskie organy ścigania sięgnęły w tym roku po nasze billingi i dane o połączeniach. Rzecznik praw obywatelskich Irena Lipowicz w styczniu przekazała premierowi analizę prawną, z której wynika, że przepisy o pobieraniu danych telekomunikacyjnych są sprzeczne z konstytucją. Postulowała wprowadzenie wielu ograniczeń. W marcu Jacek Cichocki, sekretarz Kolegium ds. Służb Specjalnych przy premierze, odrzucił większość postulatów. [Maryla, blogmedia24, 18 IV 2011 r.]

To o co chodzi?

Sądzę, że nie wyłącznie utratę władzy, stanowisk, kontraktów i apanaży. Dla niektórych rzecz rozgrywa się o wiele wyższą stawkę. O stanięcie przed sądem...