Oś Bieruta i marsz dla Chrystusa Króla Polski

  Dziś cały dzień łaziłam po Warszawie i było to fascynujące.  Wczoraj rozpoczął się w Warszawie kolejny Festiwal Nauki.  W jego ramach była dziś wycieczka po mieście pod hasłem "Dzielnica ministerstw".  Prowadziła ją bardzo miła magistrantka Instytutu Sztuki UW, pisząca zresztą pracę o architekcie Zygmuncie Stępińskim, autorze odbudowy Starego Miasta i Mariensztatu.  W samo południe zebraliśmy sie na placu Trzech Krzyży i ruszyliśmy na zwiedzanie.  Zaczęliśmy od omówienia losów budynku Ministerstwa Gospodarki  /dawne PKPG/ oraz komunistycznych planów urbanistycznych dotyczących tej części Warszawy.  Po raz pierwszy usłyszałam termin "Oś Bieruta".

  Miała ona przebiegać od pl. Trzech Krzyży do ul. Chałubińskiego, a wzdłuż niej miała powstać ogromna dzielnica złożona z budynków ministerstw oraz innych centralnych urzędów.  Pod koniec lat czterdziestych i na początku pięćdziesiatych udało się te plany częściowo zrealizować zabudowując obszar miedzy ulicami Kruczą, Hożą, Żurawią i pl. Trzech Krzyży, oraz między Kruczą , Wspólną , Żurawią i Parkingową.  Te właśnie gmachy rządowe oglądaliśmy, zapoznając się z ich stylem, który nie byl wcale socrealistyczny, tylko nawiązywał do modernizmu lat trzydziestych i czterdziestych.  Bardzo ładny był dziedziniec Ministerstwa Rolnictwa z nieco surrealistyczną kolumnadą /ona była już socrealistyczna/.  Sam pomysł takiej dzielnicy odzwierciedlał jednak ducha komunistycznego centralizmu.  Obejrzeliśmy też kilka obiektów będących dziełem wybitnego architekta Leykama, oraz gmach Ministerstwa Komunikacji  zaprojektowany przez Pniewskiego /przy Chałubińskiego/.

  Należy tu przypomnieć, że komuniści mogli robić, co chcieli, bo przy pomocy "dekretu Bieruta" ukradli grunty warszawskie dawnym właścicielom.  Co ciekawe, dekret ten obowiązuje do dziś.  Najdziwniejszym pomysłem był projekt ogromnego ogrodu doświadczalnego miedzy Kruczą, Hożą, Wspólną, a Marszałkowską, przed Ministerstwem Rolnictwa.  Mieli tam przyjeżdżać dyrektorzy PGR, aby zobaczyć, jak się hoduje rośliny.

  Po zakończeniu wycieczki pojechałam tramwajem do Nowego Światu.  Tam stało pełno bud i odbywał sie kiermasz win hiszpańskich, biżuterii oraz różnego badziewia, a także wiejskiego jedzenia, nalewek i piwa miodowego.  Nigdy nie zrozumiem, dlaczego tych rzeczy nie można normalnie kupić w zwykłym sklepie.  Koło wpól do czwartej nadciągnął marsz dla Chrystusa Króla Polski.  Poszłam z nim i z przemówienia wygłoszonego przed kościołem Świetego Krzyża dowiedziałam się o co chodzi.

  Oto Służebnica Boża Rozalia Celakówna, pielęgniarka i mistyczka, której proces kanonizacyjny jest w toku miała w latach 30-tych szereg widzeń.  Ukazywał się jej Bóg, który polecił, by władze i naród polski dokonały intronizacji Chrystusa jako Króla Polski.  Ma to uchronić nasz kraj od zagłady.  W Krakowie działa Biuro Postulacyjne Rozalii Celakówny które o to zabiega.  W tej intencji właśnie zorganizowano ten przemarsz.  Bralo w nim udział ok. 2000 osob z rożnych parafii: z Wrocławia, Warszawy, Kielc, Piotrkowa,Łodygowic, Lublina, Mińska Mazowieckiego i innych.  Pochód zatrzymywał się przed kościołem Wizytek, koło pomnika kardynala Wyszyńskiego i przed Pałacem Prezydenckim, gdzie złożono kwiaty.  Było tam kilkudziesięciu obrońców krzyża z drewnianymi krzyżami.  W przemówieniu omawiano złą politykę rządu i ujemne strony przynależności do Unii Europejskiej.  Po dotarciu na plac Zamkowy, prowadzący pochód wdał się w długie i nużące rozważania na temat różnych rodzajów intronizacji i czemu jedne z nich są dobre, a drugie złe.  Na przykład intronizacja Chrystusa Króla jest wlaściwa, a intronizacja Serca Jezusowego - nie (?).  Byłam już zbyt zmęczona, by w to wnikać i pojechałam do domu.

  Na zakończenie chciałabym powiedziec kilka słów o dość niesamowitym wyglądzie placu Zamkowego.  Firma ING-Życie postanowiła zareklamować swoje ubezpieczenia i zastawiła całą wschodnią stronę placu szarymi i pomarańczowymi manekinami.  Każdy z nich ma imię.  Mają one zostać pomalowane przez plastyków i sprzedane 25 listopada na aukcji charytatywnej.  Pieniądze maja pójść do fundacji onkologicznych.  Może po pomalowaniu będzie to wyglądać lepiej, ale na razie te manekiny moga się przyśnić w koszmarnym śnie.