Sąd Administracyjny skarga na MSP - odpowiedź

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl        Olsztyn, 2009-12-09



                        Wojewódzki Sąd Administracyjny
                        W Warszawie
                        Ul.Jasna 2/4
                        00-013 Warszaw


                    Skarżący: Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
                        Ul.Rzędziana 32
                        11-041 Olsztyn

                    Organ: Minister Skarbu Państwa
Ul.Krucza 36/ Wspólna 6
00-522 Warszawa

sygn. akt: II SAB/Wa 192/09

PISMO SKARŻĄCEGO

    Imieniem własnym, w odpowiedzi na odpowiedź strony przeciwnej na skargę, skarżący przedstawia swoje stanowisko co do treści przedmiotowej odpowiedzi.
    1.Błędnie twierdzi organ, iż skarga na jego bezczynność podlega odrzuceniu, ze względu na niewykorzystanie przez skarżącego ustawowych środków, w postaci wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów administracyjnych, w przypadku przedstawienia zarzutu bezczynności organów administracyjnych w sprawach z zakresu udostępnienia informacji publicznej, nie ma konieczności poprzedzenia skargi przedmiotowym wezwaniem. Warto w tym miejscu przytoczyć treść wyroku WSA w Białymstoku z dnia 14 października 2008r. sygn. akt II SAB/Bk 29/08 ( wydawnictwo elektroniczne LEX nr 505258 ), gdzie jednoznacznie stwierdzono:” W sprawach o udostępnienie informacji publicznej skarga do sądu administracyjnego nie musi być poprzedzona zażaleniem z art. 37 k.p.a. lub wezwaniem do załatwienia sprawy.” czy też wyroku WSA w Warszawie z dnia 06 września 2007r. sygn. akt II SAB Wa 205/06 ( wydawnictwo elektroniczne LEX nr 383801 ), gdzie również stwierdzono:” Możliwe jest wniesienie skargi na bezczynność organów administracji w sprawach o udzielenie informacji publicznej, przy czym nie jest to uzależnione od uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.” Należy nadto, zdaniem skarżącego, zwrócić uwagę na treść uzasadnienia cyt. wyroku WSA w Warszawie, gdzie szerzej uzasadniony został przedmiotowy pogląd, a mianowicie: „Należy tu dodać, że w świetle ugruntowanego już orzecznictwa sądów administracyjnych wydanych w przypadku bezczynności organów administracji w sprawach o udzielenie informacji publicznej przyjmuje się, iż "od momentu wejścia w życie p.p.s.a. przyjmuje  się, że z uwagi na fakt udzielenia informacji w formie czynności materialno-technicznej, to ze względu na treść art. 52 § 4 p.p.s.a., odnoszącego się jedynie do aktów, a nie bezczynności, możliwe jest wniesienie skargi na bezczynność, przy czym nie jest to uzależnione od uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa" (Informacja o  działalności Sądów Administracyjnych w roku 2005, Warszawa 2006, s. 98). Takie stanowisko reprezentuje konsekwentnie od swego powołania Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (por. orzeczenie WSA w Warszawie z dnia 24 marca 2006 r., sygn. akt II SAB/Wa 1/06, opublikowany w: Informacja o działalności Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w roku  2006, Warszawa 2007, s. 99) Sądy uznają tu, że skoro udzielenie informacji jest czynnością materialno-techniczną, to nie można strony obciążać obowiązkiem domagania się, aby organ administracji działał tak, jakby miał wydać decyzję odmowną”.
Jak z powyższego wynika, zaprezentowane stanowisko organu jest nie tylko błędne, ale także niezgodne z powszechnie przyjętą linią orzecznictwa sądów administracyjnych.
    2.Błędne jest także stanowisko organu, iż dokumenty, o które zwracał się skarżący w pierwotnym wniosku z dnia 04 września 2009r., nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skarżący szeroko uzasadnił swoje stanowisko w piśmie z dnia 17 września 2009r., modyfikującym ten wniosek. Zawarte w nim tezy, skarżący czyni częścią niniejszego pisma i podtrzymuje je w całości. Na marginesie tylko, skarżący zwraca uwagę, iż organ jest niekonsekwentny w swoich twierdzeniach, albowiem raz twierdzi, iż nie ma obowiązku ich udostępniania, by za chwilę stwierdzić, że wykorzystał inny tryb udzielenia w tym zakresie informacji publicznej. Nadto, stwierdzić należy, że, wbrew twierdzeniom organu, opublikowanie komunikatu o sprzedaży składników majątkowych na stronie internetowej organu, nie jest wypełnieniem obowiązku określonego w art.7 ust.1 pkt 1) cyt. ustawy. Zgodnie bowiem z jego treścią, takie informacje, w tym dokumenty urzędowe, winny zostać zamieszczone w Biuletynie Informacji Publicznej, a nie na stronach internetowych organu.
    3.Błędne jest wreszcie stanowisko organu, iż dokumenty, o które skarżący zwracał się w zmodyfikowanym wniosku z dnia 17 września 2009r., również nie są dokumentami urzędowymi. Organ przy tym wskazuje, że niezbędną przesłanką do uznania, czy takie dokumenty, są dokumentami urzędowymi, jest wykazanie, że dokumenty te zostały sporządzone przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu treści przepisu art.115 § 13 kk. Tak oczywiście nie jest, czemu wyraz dał WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 11 września 2009r. sygn. akt II SA/Ol 713/09 ( Wspólnota 2009/44/30 ), gdzie stwierdzono jednoznacznie: „Informacja publiczna to nie tylko dokumenty urzędowe. Są nią np. rachunki wystawione przez zleceniobiorcę za wykonane na rzecz urzędu miasta czynności, mimo że zostały wypisane przez osobę prywatną.”. Zważyć przy tym należy, że zgodnie z treścią przepisu art.4 ust.1 pkt 5) cyt. ustawy z dnia 06 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, obowiązanymi do udostępniania informacji publicznej są m.in. podmioty dysponujące majątkiem publicznym., a więc także Ministerstwo Skarbu. Niewątpliwie, przedmiotami umów, a także raportów i sprawozdań, o których mowa w art.10 ust.6 i art.69 ust.1 ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego, których udostępnienia domaga się skarżący, jest majątek publiczny. Już tylko to, że organ dysponując takimi raportami i sprawozdaniami, zawierającymi informacje o majątku publicznym, jest wystarczającą przesłanką do uznania, że jest obowiązany do ich udostępnienia. W zbliżonym stanie faktycznym, identyczne stanowisko zajął WSA w Gliwicach w wyroku sygn. akt IV SAB/Gl 45/09 ( niepubl. ), gdzie stwierdzono m.in., że informację publiczną muszą udostępniać nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty, które władzę wykonują, gospodarują mieniem komunalnym, lub majątkiem Skarbu Państwa. Taką informacją są zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i tych, których używa się przy wykonywaniu przewidzianych przez prawo zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.
    4.Zgodnie z treścią przepisu art.6 ust.1 pkt 5) ppkt a) cyt. wyżej ustawy, udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o majątku publicznym, w tym o majątku Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych. Niewątpliwie, majątek, którego dotyczyły przedmiotowe umowy, spełnia powyższe kryteria.
    5.Stanowisko zaprezentowane przez organ jest więc błędne i służy, zdaniem skarżącego, wyłącznie niezgodnemu z prawem uchyleniu się od obowiązków nałożonych przez przepisy cyt. wyżej ustawy.

    W tym stanie faktycznym i prawnym, złożona przez skarżącego skarga na bezczynność, stała się konieczna i uzasadniona.