Polski nie stać na suwerennośc

Histeria niemieckich mediów po głosowaniu ws. FO! „Sueddeutsche Zeitung”: UE powinna naprawdę zablokować każde euro dla Warszawy

Można uprawiać defetyzm na tysiąc sposobów, można też rozumnie rozpoznawać sytuację i starać się wyciągać wnioski, by znaleźć rozwiązanie skutecznie prowadzące do celu, chociażby posługując się metodą SWOT. Oczywiście są bardziej efektywne metody analiz strategicznych, są także przeróżne narzędzia umożliwiające trzymanie się wyznaczonej ścieżki dojścia do wyznaczonego celu.

Już mało skomplikowana rozmaitość czynników i ograniczeń wymaga posłużenia się zaawansowanymi systemami programowania parametrów, by znaleźć zarówno ścieżkę krytyczną jak i optymalną drogę do celu. Historycznie biorąc, prekursorem takiego podejścia do rzeczy byli  amerykańscy dowódcy programujący budowę pierwszych rakiet balistycznych "Polaris", wdrażając metodę znaną dzisiaj pod nazwą PERT. Jestem pewien, że strategiczne zadanie programowania przyszłości dla Polski jest znacznie bardziej skomplikowane od budowy jakiś tam rakiet, nawet balistycznych. 

A tymczasem, tak zwana polska opozycja polityczna porusza się w polskiej przestrzeni poniżej poziomu skrajnej niekompetencji, blisko debilizmu oraz niestety złej, antypolskiej woli. Z takimi durniami nie ma sensu rozmawiać, przede wszystkim dlatego że oni wcale tego nie chcą. Najlepszym dowodem ich durnoty jest to, że przystępując do  parlamentarnej debaty nie rozumieją o czym, jaki jest jej temat i o co chodzi w tej dyskusji.

Przedmiotem głosowania jest ratyfikacja ustawy o zasobach własnych Unii Europejskiej, a ta opozycja deliberuje nad poprawkami do Krajowego Planu Odbudowy. Jeśli ta grupa polityczna nawet tematu lekcji nie pojmuje, to nie ma sensu zawracać im głowy jakimś "pertem".

To jest typowa właściwość dyskusji z durniami, których głupota wbija ich w stan pychy i absolutnego przekonania o swojej własnej potędze.  Pech chce, że ta sfora durniów jest agenturą wpływu, wrogich Polsce sił nowoeuropejskiego kolonializmu, prowadzących wojnę informacyjna przeciwko Polsce. 

Kwestie suwerenności raczej rozpatrywał bym pod innym katem. Bo pod tak na prawdę swoboda decyzyjna rządu niezbyt dużego państwa o słabej ekonomii jest ze swej natury dość ograniczona, nie tylko kwestiami finansowymi. Suwerenność to moim zdaniem zdolność do podejmowania możliwie najkorzystniejszych dla nas decyzji. Warunkiem niezbędnym suwerenności jest więc suwerenny ośrodek decyzyjny, co wcale się nie przekłada na swobodę podejmowania decyzji korzystnych tylko dla nas, w tym sensie, że nie uwzględnianie interesów sąsiadów może doprowadzić do konfliktu, którego nie jesteśmy w stanie wygrać. Tak więc suwerenność to w obecnych warunkach możliwość maksymalizacji korzyści własnych a nie działanie wyłącznie we własnym interesie.
To czego nam najbardziej teraz brakuje to silnego ośrodka decyzyjnego zintegrowanego z instytucjami państwa. Przecież naciski zewnętrzne na nas byśmy nie reformowali sądownictwa służą temu, by sądownictwo nie było zintegrowane z ośrodkiem decyzyjnym realizującym polską racje stanu. Po co ? No to proste, byśmy nie mogli wykorzystać wszystkich możliwości jakie mamy. U nas sędziowie są nietykalni a w Niemczech czy USA już nie. Sędzia w Niemczech może być nawet oskarżony, w sensie karnym, o wydanie błędnego wyroku! Ale co jest wyrokiem prawidłowym a co błędnym decyduje podległa administracji państwowej prokuratura! To powoduje silną więź sądownictwa z interesem państwa o ile administracja ten interes reprezentuje.
U nas natomiast największym problemem jest pewna norma kulturowa charakterystyczna dla dużej części społeczeństwa. W krótkich słowach najlepiej pokazać ją na przykładzie. Otóz w ZSRR, zwłaszcza w czasach stalinowskich bywało tak, że jakiś czy to działacz partyjny, menadżer lub oficer trafiał do łagru. Wydawało by się, ze to koniec kariery takiego człowieka, ale nie, dość duża ich grupa wychodziąła z łagru i od razu zajmowała odpowiedzialne stanowiska. Tak się działo ze wszystkimi, którzy dali się zresocjalizować. U nas najbardziej znanym przykładem takich losów był Gomułka ale byli też i inni mniej znani.
Na czym jednak polegała resocjalizacja. Otóż na tym, że taki człowiek skupiał się na przetrwaniu, przestawały go interesować sprawy ogólne, nie rozpatrywał niczego w kontekście swoich norm tylko troszczył się o swój doraźny interes. Jak nie okazywał troski o bliźniego i nie myślał perspektywicznie, to najczęściej wychodził z więzienia jako zresocjalizowany! Po to by wyłapać zmiany w postawie więźniów byli potrzebni byli potrzebni kapusie i dla tego powołano nawet specjalną kategorię tajnych współpracowników. Dzięki temu władza centralna miała pełną swobodę decyzyjną a jak ja wykorzystywała, to już jej sprawa. W rezultacie tak działając władza zmarnoała wielkie imperium w ciągu 70 lat, ale jaką radość mieli ludzie przy władzy z piastowanej funkcji. Mogli nawet codziennie pić na umór, czyli nie sprawować swojej funkcji!
Natomiast po to by mógł powstać suwerenny ośrodek decyzyjny, to ludzie go stanowiący muszą myśleć akurat odwrotnie. Oczywiście nie wszyscy przechodzili "resocjalizację", bo podobna norma obowiązywała w ocenie pracowników i funkcjonariuszy. Stąd mamy tak działająca administracje jak to widać i tak działające sądy. Sędziowie są nauczeni, ze nie mogą brać pod uwagę perspektywicznego interesu społecznego, że nie mogą troszczyć się o ludzi, bo to grozi w najlepszym razie ostracyzmem a w najgorszym zmuszeniem do zmiany zawodu. Wbrew pozorom to nie są takie rzadkie przypadki. O ile sędziów usuniętych z zawodu prawie nie ma to jest całkiem duże grono sędziów, którzy zmienili zawód czy to na adwokata, czy to na notariusza tracąc przy okazji zabezpieczenia socjalne najlepsze w Polsce a wcale nie osiągając lepszych zarobków bieżących.
Natomiast ocena, czy nasz rząd realizuje polską racje stanu, to zupełnie inna sprawa i na pierwszy rzut oka wygląda, że raczej tak, choć niektórzy mają wątpliwości czy aby na pewno, ale konkretnych zarzutów jest mało.
Tak więc dyskusja o suwerenności powinna nie zaczynać się rozważania kwestii czy dane rozwiązanie jest korzystne tylko dla nas a koncentrować się na tym, czy jest wystarczająco korzystne.

Przez pół wieku nieomal reklamowano darmowe obiady., Państwo dawało darmo szkołę, służbę zdrowia, lekarstwa, mieszkania. I coś w tym nawet było, kto biegł na przodzie ze sztandarem darmo sporo zyskiwał, on i jego dzieci. To się nazywało sprawiedliwość społeczna. Wytworzyła się świadomość jak w propagandowym wierszu "nie jest macochą państwo zdradziecką, weźmie w opiekę matkę i dziecko" (chodziło o robotnicze, nieślubne). Do UE wstępowaliśmy, bo dają: Unia nam uświetniła miasteczka, odnowiła Wrocław etc. Dadzą to brać, a potem się zobaczy....Kolejny Amber Gold znalazłby następnych naiwnych...

w dyskusji nie ma konkretów -- jest ideologia