Jak "mierzyć" człowieka.. .

Człowiek i człowieczeństwo nawzajem chyba określające się nie tylko pojęcia ale pewien zbiór postaw i stylów życia, zachowania, odniesienia wobec drugich... . To co mnie nurtuje to sposób zdefiniowania człowieczeństwa i człowieka. Człowiekiem się jest od narodzin z "człowieczeństwo" się potwierdza albo nie... . Potwierdza sie, gdyż istnieją określenia używane w stosunku do ludzi które brzmią: "zezwierzęcenie, wynaturzenie,.." wskazujące na to, że w pewnych wypadkach styl postępowania, zachowania, życia bardziej podobny jest do stylu życia nieczłowieka niż człowieka. Więc tak naprawdę chodzi tutaj o zdefiniowanie człowieka - znalezienia krtyterium które decyduje o tym czy jestem ludzki czy nieludzki. Co decyduje o tym, ze zasługuje na miano bycia człowiekiem a nie wynaturzeniem lub jego karykaturą. Na pewno pojęcie "bycia człowiekiem" cały czas podlega definicji i dookreślenia w każdej z dziedzin jakimi się on zajmuje. Np. bycie człowiekiem jako kierowca, jako nauczyciel, jako policjant, jako lekarz, jako dziennikarz, jako artysta, jako bloger.. , itp. Więc trzeba zadać sobie pytanie Co określa człowieczeństwo człowieka, co jest pierwowzorem człowieczeństwa wg którego mierzy się człowieka... ? Kim jest człowiek? Powie ktoś, ze jest istotą wolną. Owszem, ale także każda istota żyjąca jest w jakiś sposób wolna: kot, pies zyjący wg natury w "jaką został wyposażony" - korzysta ze swojej wolności w takim zakresie jakim został mu dana. Człowiek ma zdolność refleksji. A więc może tworzyć.. . Może, ale nie każda twórczość człowieka jest ludzka. Więc kim jest człowiek skoro nie wszystko co narodzi sie w jego głowie może i powinien urzeczywistnić gdyż nei wszystko jest ludzkie ? Jeśli nie może wszystkiego urzeczywistnić - tego co jest nieludzkie, to świadczyłoby o tym, że jego wolność jest inna od wolności każdej istoty żyjącej na ziemi. I nie jest wolnością absolutną. Gdyż bycie nieludzkim nie jest godne człowieka. W tym momencie dotykamy pewnej unikatowej zdolności jaka odróznia człowieka od zwierząt. Człowiek ma zdolnośc poznania tego co jest ludzkie i nieludzkie. I od jakosci tego poznania człowiek będzie ludzki lub nieludzki. Jest on w stanie poznać i urzeczywistnić dobro jak i zło. Człowiek jako istota szczególna - wolna a przy tym niebezpieczna, gdyż może urzeczywistnić nawet to co nieludzkie .... . Skoro człowiek poznaje swoje człowieczenstwo i go urzeczywistnia (lub nie), potrzebuje na tej drodze drogowskazu by poznać zarówno drogę jak i kryterium które pokaże mu kiedy staje się bardziej człowiekiem w sensie dynamicznym. Innymi słowy człowiek posiadając wolność zawsze - w każdej chwili - jest zwrócony "twarzą" albo w kierunku człowieczeństwa albo nieczłowieczeństwa. Jaka jest w tym rola religii. Wg mnie religia uswięca człowieczeństwo człowieka - nadaje mu treści. Albo inaczej: o tyle religia jest religią o ile uświęca człowieka -> pozwala mu być człowiekiem pełniej. A epokowy przewrót w dziajach swiata spowodowany jedną postacią od którego dzieli się ery dokonał się na skutek obrazu człowieczeństwa jaka w nim zajaśniała. I parafrazując zdanie z Biblii "Nie dano ludziom innego imienia w którym będą zbawieni.." mogę w przekonaniu powiedzieć: nie ma w świecie doskonalnszego obrazu człowieka i człowieczeństwa jaki objawił się człowiekowi w Jezusie Chrystusie. Wg mnie właśnie ta postać nadaja treści człowieczeństwu jak i definiuje w szczególny sposób człowieka wobec Stwórcy, innych ludzi, siebie samego i otaczającego świata. Bycie człowiekiem to zadanie, nieproste i niełatwe a zarazem proste i łatwe. Gdyż bycie człowiekiem to na wskroś sposób stawania się sobą pełniej i głębiej aż "do ostatniej pestki". Ale uzależnione od tego czy znajdą sie odważni, którzy zdobędą się na spojrzenie w głębię swojego człowieczeństwa jakim zostaliśmy obdażeni w akcie stwórczym. Człowieczeństwa jako zadanie życiowe i zarazem powołanie. Ja w ten sposób definiuję swoje człowieczeństwo a Ty? Pozdrawiam.