Zandberg - sssyn wyrodny - III

Jeśli chodzi o rozproszony obóz antyPiSu to oczywiście faktyczna faworytka
Grzegorza Schetyny ma największe szanse na starcie z Andrzejem Dudą
w II turze - bo Platforma nadal ma największy elektorat spośród
opozycyjnej zbieraniny. Ale establishment III RP, zmęczony
niesterowalnym i - czy tego chcemy czy nie, trzeba mu to oddać - twardym
Grzegorzem Schetyną, szuka już swojego lidera w dłuższej perspektywie.
Tak jak ośrodki dyspozycyjne z centrami w Gazecie Wyborczej, a później
także TVN miały swoich najemnych polityków w Unii Wolności a później
w Platformie Obywatelskiej, tymczasowo nawet w Ruchu Palikota, tak teraz
Kulczyki (Sam „Newsweek” przyznaje, że ród oligarchy może wspierać
Hołownię) i reszta uwłaszczonej nomenklatury, tak teraz rozważają oni
przeniesienie swojego poparcia na jakąś nową formułę. Unia Wolności
zestarzała się około 2000 roku, a Platforma wyczerpuje się dwadzieścia
lat później.

Prawdziwe prawybory są więc pomiędzy
Hołownią a Zandbergiem, ale też chodzi o szerszą alternatywę - czy
Polacy gotowi są już na różową rewolucję (Zandberg) czy trzeba jeszcze
udawać przywiązanie do tradycyjnych wartości (Hołownia)?

Zandberg: Nieczajew XXI wieku

„Globalny
ład kapitalistyczny chwieje się w posadach, nierówności przekroczyły
wszelkie dopuszczalne granice” - mógłby to być cytat z trzeciego tomu
„Kapitału” Marksa albo „Imperializmu jako najwyższego stadium
kapitalizmu” Lenina, ale to cytat z tygodnika „Polityka” 2019. Dlatego
nie ma wątpliwości - Zandberg to neomarksistowski Nieczajew, rosyjskiego
rewolucjonisty z XIX wieku, tylko bez rewolweru i z dłuższą brodą.
To ideał establishmentu III RP, któremu polskość nie jest potrzebna,
a Kościół wrogi. Według wizji świata lewicy, zmiany społeczne
są nieuchronne - kwestią czasu są dzieci w domach par gejowskich,
eutanazja po jednym podpisie członka rodziny i coś na kształt
aborcjomatów - wrzucasz monetę - i po dziecku. Dlatego tygodnik pisze,
że „nie ma innej drogi niż lewicowa” i wybacza ugodę z komuchami
z krypty SLD.

Hołownia: fajnopolak i fajnokatolik

„Newsweek”
reprezentuje mniej cierpliwych liberałów i lewicowców, to raczej
salonowcy bardziej rozpaczający nad nami, nad katolickim ciemnogrodem.
Potrzebny im „fajny facet” (jak pisze o nim Tygodnik), ale też
fajnopolak i fajnokatolik. Oprócz tego przełknie go warszawka, nad
bezalkoholowymi drinkami przy hummusie będzie można go cytować bez końca
- bo zachęca do wegetarianizmu, martwi się ociepleniem klimatu, łzami
rzekomo szykanowanych gejów i nie lubi polskich biskupów. W orbicie
Tomasza Lisa ludzie wierzą, że Hołownię z łatwością łykną wielkie
miasta, ale da się go przełknąć również na wsi. A jeśli projekt nie
wypali kompletnie, to może ten „nowoczesny katolik” odgryzie Andrzejowi
Dudzie kawałek bardziej liberalnego elektoratu.

Kto z Andrzejem Dudą wejdzie do drugiej tury - nie ma dla antyPiSu znaczenia. Choćby był to Incitatus, koń cesarza Kaliguli, którego imperator wsadził do senatu,
to i tak późną wiosną będzie idolem lewicy i liberałów. Ale
ma znaczenie który z liderów zda egzamin z politycznej waleczności
i odporności na konfrontację z konserwatywnym społeczeństwem. Patrzmy
na te wybory nie jako na potyczkę partii i polityków, nie jako
na przeciąganie liny między jednymi ośrodkami a drugimi, ale jako
na decyzję którą drogą ma pójść Polska - społecznego rozkładu czy dalece
niedoskonałego, ale jednak - konserwatyzmu. Bo druga strona wie czego
chce, a determinacja to poważny składnik zwycięstwa.

 Jakub Maciejewski

Kandydat Tuska i TVN rozpoczął kampanię. Hołownia zadba o planetę i przeprowadzi rozdział Kościoła od państwa [WIDEO]

Droga, którą wybrały SLD i Wiosna przybliża nas do przejęcia władzy

—
mówi PAP lider Lewicy Razem, poseł Lewicy Adrian Zandberg. Zaznacza,
że nie obawia się, że po połączeniu dwóch koalicjantów głos Lewicy Razem
nie będzie słyszalny.

W sobotę SLD i Wiosna ogłosiły,
że rozpoczynają konsolidację w projekt polityczny, który będzie się
nazywał Nowa Lewica. W rozmowie z PAP lider Lewicy Razem, która
zdecydowała, że nie weźmie udział w zjednoczeniu partii, przyznaje,
że nie obawia się „większego brata” i życzy im powodzenia, a droga,
którą obrały SLD i Wiosna przybliża lewicową koalicję
do przejęcia władzy.

PAP: Jak Razem podchodzi do zjednoczenia SLD i Wiosny?

Adrian Zandberg:
Patrzymy z sympatią i z dobrymi życzeniami na decyzję naszych
koalicjantów. To jest droga, którą wybrali. Myślę, że na dłuższą metę
ona przybliża przejęcie władzy przez naszą lewicową koalicję. To jest
nasz wspólny cel.

PAP: Nie boicie się, że wasze postulaty
np. kwestia opodatkowania zagranicznych koncernów czy prawa pracownicze
będą miały małą siłę przebicia w klubie?

A.Z.:
Podchodzę do tego bez obaw. Mamy wypracowane koalicyjne propozycje,
które przedstawialiśmy podczas kampanii wyborczej. One są wspólne.
To nie znaczy, że nie ma takich przestrzeni, w których się różnimy -
oczywiście są. Mądrość polega na tym, żeby umieć współpracować w tych
przestrzeniach, które są wspólne.

Zmiany w prawie pracy czy
opodatkowanie cyfrowych gigantów trafiły do wspólnego programu koalicji.
Są częścią planu legislacyjnego koalicji w tym parlamencie.

PAP: Jako członek Unii Pracy kontestował pan współpracę tej partii z SLD. Cieszy się pan, że SLD przestanie istnieć?

A.Z.:
Nie ma co patrzeć na scenę polityczną w 2019 roku tak, jakby ciągle był
rok 2005. Zmieniły się partie, zmieniła się sytuacja zewnętrzna.
Osłabła hegemonia neoliberalizmu, którym kilkanaście lat temu zaraziły
się partie centrolewicy. Nie tylko zresztą w Polsce, także w wielu
krajach europejskich. Trzeba by mieć dużo złej woli, żeby nie dostrzec
różnicy pomiędzy Leszkiem Millerem a Anną Marią Żukowską. Dziś klimat
się zmienił. Widać to świetnie choćby w Stanach Zjednoczonych. W Partii
Demokratycznej ton nadają dziś - dużo bardziej niż ktokolwiek mógł
to sobie wyobrazić jeszcze kilka lat temu - Bernie Sanders i Elizabeth
Warren, a nie neoliberałowie.

To, co nas interesuje, to jest
przyszłość. To, żeby była ona bardziej prospołeczna, bardziej
wolnościowa. Chcę, żeby nowy polski rząd, który obejmie władzę po Prawie
i Sprawiedliwości, był rządem lewicowym. Rządem, który wprowadzi
nowoczesne państwo dobrobytu, zadba o mieszkalnictwo, o prawo pracy.
Rządem, który odważnie stawi czoła kryzysowi klimatycznemu
i przeprowadzi transformację energetyczną. Rządem, który przetnie
wreszcie raz na zawsze kwestię reprywatyzacji, na co PiS-owi odwagi nie
starczyło. Na taki, koalicyjny rząd lewicy jesteśmy umówieni.

PAP:
Sobotnie decyzje SLD i Wiosny nie wpływają zatem na koalicję z Lewicą
Razem i wystawienie wspólnego kandydata Lewicy w wyborach prezydenckich?

A.Z.:
Jesteśmy od dawna umówieni na wieloetapowy marsz, w związku z tym
tu nie ma żadnych zaskoczeń, nic się nie zmienia. Będzie jedna wspólna
kandydatura lewicowej koalicji w wyborach prezydenckich. Będzie też
nadal koalicyjny klub parlamentarny, w którym zasiadają zarówno posłowie
Razem, jak i przedstawiciele nowej centrolewicowej partii, którą
stopniowo stworzą Wiosna i SLD.

To jest format, który się
sprawdza. Wyborcy nagrodzili nas wszystkich za to, że mimo oczywistych
różnic - bo jesteśmy różnorodni, nie da się udawać, że jest inaczej -
potrafimy się dogadać. Zgadzamy się w 9 sprawach na 10, a w tej
10 pozwalamy sobie na to, żeby mieć różne opinie.

Myślę, że było
widać w pierwszych tygodniach parlamentu, że lewicowa koalicja działa
sprawnie. Udało się nam wnieść coś nowego, trochę zmienić to, jak
wygląda parlament. Nasza głowa w tym, żebyśmy pracując w parlamencie
w najbliższych latach przekonali szersze grono wyborców, że warto oddać
głos na zmianę. Wierzę, że możemy zmienić ten rząd na lepszy. Na taki,
który będzie zarazem prospołeczny i demokratyczny, który będzie szanować
prawa człowieka i dbać o to, żeby w Polsce nie eksplodowały
nierówności. To jest możliwe, my wiemy jak to zrobić. Jesteśmy
w parlamencie po to, żeby to pokazać.