Gdy w 2018 r. reprezentantka Polski Roksana Węgiel zwyciężała w Mińsku konkurs Eurowizji Junior, Telewizja Polska nie transmitowała koncertu na żywo, a dopiero gdy w wyniku kolejnych głosowań szanse polskiej reprezentantki zaczęły rosnąć, zaczęto emitować przekaz z Białorusi najpierw na antenie ośrodków regionalnych, a w końcu na TVP INFO. News o sukcesie Roksany zaczęto też pokazywać na pasku w programach TVP1 i TVP2. Sukces odtrąbiono w głównym wydaniu Wiadomości. „Gratuluję sukcesu Roksanie Węgiel – mówił w swoim stylu prezes TVP Jacek Kurski - Jestem dumny jako prezes TVP, że osobiście zdecydowałem, aby to ona reprezentowała Polskę na Eurowizji...”

Kompromitacja była jednak łatwo dostrzegalna. TVP nie przeprowadziła transmisji na żywo z Mińska i nie zdyskontowała zwycięstwa swojej reprezentantki w taki sposób, jaki byłby możliwy przy relacji online. Stratę dało się z pewnością obliczyć w twardej walucie, nie wspominając o uszczerbu wizerunkowym.

Jacek Kurski nie mógł sobie pozwolić na kolejny kosztowny błąd. Mimo zastrzegania się, że Polska zorganizuje kolejną edycję konkursu jedynie jeśli pojawi się odpowiednia piosenka, od początku było wiadomo, że TVP podejmie wyzwanie. Jako miejsce imprezy ogłoszono halę Arena w Gliwicach.

Wokół wyboru polskiego reprezentanta od początku działy się dziwne rzeczy. Naturalną kandydatką wydawała się 13-letnia Ania Dąbrowska – zwyciężczyni Voice Kids. Ale zdecydowano inaczej. Kandydatkę wyłonił finał konkursu „Szansa na sukces” dla dzieci. Faworytką od początku była pochodząca z romskiej rodziny Wiktoria Gabor. Znająca dobrze język angielski i znana też z Voice Kids – zajęła tam II miejsce. Ale, o dziwo, gdy przypomniała o II miejscu w Voice Kids w finale „Szansy...” prowadzący Artur Orzech był wyraźnie skonfundowany.

W finale konkursu 3 uczestniczki wylosowały debiutanckie piosenki. Wiktoria Gabor trafiła na „Superhero”, piosenkę jakby dla niej stworzoną – ze wschodnim rytmem i zaśpiewem. Przypadek? Dziwnym trafem song „Superhero” stworzyli Lanberry i Patryk Kumór. Ten duet napisał też piosenkę "Anyone I Want To Be", która rok wczesniej doprowadziła do zwycięstwa w konkursie Eurowizji Roksanę Węgiel. Nikola Fiedor, która w „Szansie..” zajęła II miejsce (za Wiktorią Gabor) wylosowała utwór „Bubbles in My Head”. Moim zdaniem łatwo wpadający w ucho przebój, optymistyczny i lepszy od „Superhero”. Po sympatycznym „Anyone I Want To Be" Roksany Wegiel – hymnie przekonującym młodych odbiorców, że mogą być „kim chcą”, a świat jest dla nich otwarty i pełen mozliwości, tym razem zwycięska piosenka "Superhero" poszła dalej w swym ideologicznym przekazie. Brzmi jak protest-song i takie też ma przesłanie. Chodzi i ratowanie ginącej planety; poczucie, że jest potrzebne wspólne dizałanie na rzecz zagrożonej ziemi.

„Superhero” jest zatem propozycją ulokowaną w samym centrum ekoterrorystycznej rewolucji, która od kilku lat opanowuje swoimi mackami popkulturę i zdobywa kolejne przyczółki. Jesteśmy wciąż dopiero na początku tej rewolty, ale zwłaszcza wśród młodych ludzi już widać efekty indoktrynacji. Celem tej pseudoideologii i nowej świeckiej religii nie jest ochrona klimatu, ratunek dla zagrożonych gatunków, poprawa jakości powietrza itp. Chodzi o kolejną odsłonę znanej z komunizmu pieriekowki dusz: o całkowitą przemianę ludzkich serc i świata wartości.

W efekcie przemian mają m.in. zniknąć państwa narodowe, a mieszkańcy globu mają się poczuć obywatelami planety, wierzącymi w przenikającą przestrzeń energię kosmiczną, wież z naturą, istnienie bóstwa Gai i tym podobne fantazmaty. Osobnego tekstu wymagałoby przypomnienie jak podobne pomysły funkcjonowały w Związku Sowieckim po zwycięstwie bolszewików, i potem, w latach 60-tych, gdy wróciły do doktrynalnego obiegu.

Teledysk do „Superhero” odpowiednio oddaje słowa utworu. Viki Gabor wygląda na Pocahontas przeniesioną do dzisiejszych czasów. Spójny przekaz wizualno-słowny podkreślony jest orientalną urodą, fryzurą i strojem młodej wykonawczyni. Viki porusza się i tańczy atawistycznie – w towarzystwie podobnych do siebie młodych ludzi, wśród których dostrzeżemy przedstawicieli rożnych kultur. Śpiewa z delikatnym, acz wyraźnym odcieniem gniewu i przekonaniem o wadze problemu. Już rok temu Roksanie do białego stroju dołożono odblaskowe, żółte dodatki. Wszak kolor żołty (barwa słońca) od 2018 święci trumfy w modzie. Ale w przypadku żóltego stroju Viki Gabor to nie tylko kwestia mody. Naukowcy przekonują, że żółty, zwłaszcza popularny odcień Gen Z Yellow, dodaje stylizacjom prawdziwie młodzieńczego szyku, oddaje uczucie ciepła, ale też wzbudza zapał, optymizm, uczucie ulgi i świeżości, a w zestawieniu z innymi barwami wnosi sobą odrobinę szaleństwa, ekspresji a nawet buntu (paryskie „żółte kamizelki”).

Oddajmy jeszcze raz głos Jackowi Kurskiemu: „Eurowizja Junior to nie tylko konkurs piosenki dla tych młodych ludzi, ale przede wszystkim świetna przygoda. Jesteście tutaj, bo muzyka to wasza pasja i to jest piękne”. W innym miejscu prezes TVP ocenił, że wybór Gliwic na miejsce organizacji imprezy było dobrą decyzją. "To ludny region, to była dobra decyzja, by zorganizować konkurs w tak dużej hali i dużym regionie, co potwierdza sprzedaż biletów". Szkoda, że nie zauważył, iż na wszystkich plakatach, bilboardach i reklamach miejscem koncertu jest „Gliwice. Silesia”. Ani słowa, że „Silesia” to Polska. Nazwa naszego kraju na plakatach nie istnieje. Jedynym śladem narodowego myślenia będzie zatem nasze głosowanie na reprezentantkę Polski, bo o tym, że Viki reprezentuje Polskę, jeszcze powinni nas poinformować. W „dorosłej” Eurowizji już dawno zrezygnowano z „szowinistycznego myślenia” i odebrano mieszkańcom danego państwa możliwość głosowania na swojego przedstawiciela. W dziecięcej Eurowizji póki co Polak może glosować na Polaka... 

Miłego oglądania!

Test napisany na kilka godzin przed rozpoczęciem finału Eurowizja Junior

Polecam mój poprzedni artykuł:

Crème de la crème manipulacji. O ostatnich przed wyborami programach informacyjnych TVP i TVN

http://blogmedia24.pl/node/82835