Układ USA-Meksyk-Kanada

Właśnie podpisany został nowy układ wolnego handlu pomiedzy Stanami  Zjednoczonymi, Meksykiem i Kanadą. Nosi on nazwe USMCA i jest modyfikacją starego ukladu NAFTA (Północnoamerykańskiego Układu Wolnego Handlu), który wszedł w życie w 1994 r. i był największym na świecie obszarem wolnego handlu. Przywódcy układających się państw zgodnie wyrazili swoje zadowolenie z osiągniętego rezultatu trwających 18 miesięcy trudnych negocjacji. Przy tej ważnej okazji póki co nie mówi się za dużo o innym, czwartym kraju, dla którego USMCA absolutnie nie jest obojetny. Ten kraj to Chiny. No właśnie, wyprzedząjac wydarzenia, rzućmy na to okiem.

W dniu 1 X 2018 r. na łamach internetowego wydania kanadyjskiej CBC ukazał się tekst zatytułowany: "With its new trade, Canada surrenders sovereignty to a bully: Neil Macdonald" (Wraz z nowym układem Kanada rezygnuje ze swojej suwerenności na rzecz prześladowcy słabszych:Neil Macdonald). Idzie o paragraf 32 ograniczający swobodę zawierania umów gospodarczych z krajami trzecimi, tzn. nie należącymi do do USMCA. Przykładem, nie bez kozery wybranym, mogłyby to być Kanada i Chiny. Kanada zobowiazana jest do poinformowania USA o swym zamierzeniu przynajmniej trzy miesiące wcześniej. Następnie musiałaby bardzo szczegółowo informować o przebiegu rozmów i osiągniętych rezultatach. Nie tylko tekst umowy musiałby zostać Amerykanom dostarczony, ale także załączniki i wszelkie inne informacje. Władze amerykańskie dokonałyby oceny. Brak akceptacji i upór Kanady mógłby prowadzić do wyrzucenia tego kraju z USMCA. Pewien prawnik uczestniczący kiedyś w rozmowach na temat NAFTY skomentował to brutalizacją partnera, obrażaniem go i waleniem pałką, co uznał za typową metodę postępowania D.Trumpa.

Patrząc na nową NAFTE z tej strony można uznać, że Stany Zjednoczone właśnie oczyściły sobie pole do dalszej rozgrywki z Chinami. Różne mądrale, szczególnie z Brukseli, będą mniej ochoczo podskakiwały ze swoimi radami by w razie amerykańskich obostrzeń w handlu chwycić w łapki oręż dywersyfikacji.

Pod omawianym tekstem rozwinęła się ożywiona dyskusja, w której wzięło udział jak dotąd mnóstwo osób zamieszczając 1 183 uwagi. Są one interesujące ze względu na to, że CBC jest niemal tak samo postępacka jak dawno temu chodząca w aureoli obiektywności angielska BBC, a dziś zupełnie się stoczyła. Opinie są niemal zgodne poza jednym czy dwoma trollami, którzy bez przerwy powtarzają to samo. Doug Hooker napisał, że Kanada zaakceptowala wojnę z Chinami. Carol Becker stwierdziła, że Trudeau i Freeman wrzucili Kanadę pod most, zaś Joe Gall, że USA pobiła Kanadę jak wypożyczonego muła. Greg Robbinsza zadał retoryczne pytanie: "Mamy nauczyciela aktorstwa w szkole średniej i drugiej klasy dziennikarkę bez stałego etatu (freelace) negocjujących międzynarodowe umowy handlowe z profesjonalistami, to niby co z tego miałoby wyjść?" Ten wątek rozwinął Ron Battison, dziennikarz i wydawca: "Były Nauczyciel Aktorstwa bez najmniejszego doświadczenia businessowego zrobił złą umowę z multimilionerem robiącym miliardowe interesy. mamy szefową Ministerstwa Spraw Zagranicznych, która nigdy nie prowadziła żadnego businessu. Stąd Donald Trump wygrał, a Kanada przegrała. Ten błąd dodaje się do innych 30 dużych błędów, które Trudeau popełnił od czasów wyborów w 2015 r.". Prawdą jest, że premier Kanady, butny postępak, synek swojego tatusia, na pracy się nie zna. Dorywczo pracował na pół etatu w szkole średniej nauczając aktorstwa. Wybrano go między innymi głosami kobiet, bo to ładny kochaś. Jak pisze inny internauta, Peter LeTourneux:"Tak to jest gdy wybiera się "ładną fryzurkę i selfie" do rządzenia krajem". 

J.Trudeau znajduje się w coraz większych opałach i to mnie bardzo cieszy. Po trwającym ponad dwa lata miodowym miesiącu usłanym różami przez zakochane media głównego nurtu następują raz po raz wydarzenia dające nadzieję, że Piękniś poprzestanie na jednej kadencji. Najpierw największa prowincja Kanady, Ontario zmiotła  w wyborach Partię Liberalną po 15 latach jej rządów polegających na marnotrawieniu pieniędzy wyciągniętych z kieszeni podatnika. Straciła ona status partii i pieniądze z tym związane. Nowy premier D.Ford natychmiast wszedł w zwarcie z probującym go ośmieszyć Trudeau. Wśród kilku frontów być może najważniejszymi są sprawy  uchodzców i klimatyczne. Na wojnie przeciwko Trudeau póki co jest sojusz premierów Ontario i Saskatchewan. Za imi pójdą inni i nastąpi to dość szybko.

Kilka dni temu temu Pyszałek znów dostał po piórkach. Tym razem w macierzystym Quebecu, drugiej w Kanadzie prownicji pod względem wielkości populacji. Cios prosto w postępackie serce. Wybory wygrała nowopowstała partia Coalition Avenir Quebec (CAQ0. Zgodnie z współczesnymi obyczajami politycznymi ta bardzo prawicowa partia według badań opinii publicznej do końca szła łeb w łeb z Partią Liberalną, po to by roznieść na strzępy lewicującego  przeciwnika. Będzie rządzić samodzielnie, a Partia Liberalna rządząca od 15 lat straciła status partii politycznej. Piszą nawet o wyborach 50-lecia. Idzie o to, że od 1970 r. wybory wygrywały tylko dwie partie, właśnie liberałowie i separatystyczna PARTIE QUEBECOIS. Konserwatyści ledwie wygrali wybory a już zapowiedzieli ograniczenie imigracji o 20%, zakaz hijabów w urzędach i kilka innych sensownych rzeczy. Mnie bardzo cieszy pomysł, który, mam nadzieję, rozpowszechni się w calej Kanadzie. Otóż nasi zamierzają zlikwidować Rady Szkolne (school boards). Są to ciała o niewyobrażalnej głupocie w dziedzinie poprawności politycznej. O nauczycielach mam wyrobione zdanie. Rekordy świata bije rada torontońska, TDSB. Na takim trupie z przyjemnością bym usiadł i coś wypił.

A w maju przyszłego roku odbędą się wybory w Albercie. W tej prowincji od zawsze rządzili konserwatyści. Tak się przyzwyczaili, że się podzielili, w rezultacie czego wybory wygrali socjaliści (NDP). Jasne, że swoim zwyczajem spaprali co się dało i legną równo trupem. Trzy potężne prowincje wezmą w obroty fircyka, J.Trudeau. Będzie skakal jak małpa.

Dobrze idzie, a będzie coraz lepiej.