Amerykanski zolnierz (I) - (W barze)

Dzis armia amerykanska, to pierwsza potega swiata. Dobrze wyszkolona i najlepiej uzbrojona ze wszystkich. Kiedys jednak, tak w I wojnie swiatowej, jaki pozniej, w II wojnie swiatowej, przyszlo sie wojaczki uczyc jakby od poczatku. Przeciez na poczatku bylo tak, ze ludzie emigrowali do Ameryki nie po to by sie bic, tylko po to, by dostatnio i bezpiecznie zyc.

W  Europie trwala II wojna swiatowa, w ktorej Stany Zjednoczone nie braly udzialu. Jednak takie duze, meskie wydarzenie nie moglo nie budzic zainteresowania zawadiackiej czesci mlodziezy amerykanskiej. Zglaszali sie wiec ochotniczo do wojska w pobliskiej Kanadzie. Ich tatusiowie doswiadczeni w I wojnie swiatowej zniechecali latorosl do sluzby w "zajacach" (okopy, bloto, beznadzieja). Zglaszali sie wiec w 90% do lotnictwa. W wiekszosci byli to mlodzi chlopcy, absolwenci wyzszych uczelni czy jeszcze studenci. W  wojsku zostawali oficerami. Interesujace, ze najczesciej pojawiali sie w punktach werbunkowych pijani lub na ciezkim kacu. sytuacje ilustruje Przypadek I.

Przypadek I.      Do komisji werbunkowej w Toronto stawia sie kilku napitych mlodziencow z Ameryki. Maja jeszcze flache z resztkami bourbonu. Na pytanie, jak tu trtafili mowia, ze byli na party. Gdzis tam w stanie Mississippi. Pogadywali sobie o wojnie, az w koncu w padli na pomysl, by sie na nia udac. Szczesliwym trafem, ojciec jednego z nich mial samolot. Wsiedli wiec i pojawili sie we wlasciwym miejscu.

Gdy juz Ameryka zdecydowala sie przystapic do wojny i Anglikom spadl kamien z serca, bo walczyli niemal samotnie z marnymi szansami na sukces, zolnierze zaczeli masowo przybywac na Wyspy Brytyjskie. Patrzono na nich z wielka zyczliwoscia.Jednakze, jezyk przybyszy byl prawie taki sam jak tubylcow, ale ujawnily sie roznice kultury osobistej. Jasbe, z mlodzi chlopcy z Ameryki  nie cenili sobie monarchii. Nie docieralo do nich ubostwo niemal glodujacej ludnosci miejscowej zyjacej w systemie kartkowym.  Mlodziez amerykanska robila fochy na suszone jajka czy marmolade. Miala zold o wiele wiekszy niz inni. O ile Anglicy i Kanadyjczycy wysylali czesc swojego zoldu do zon i matek, to GI's wcale nie musieli. Szastali na lewo i prawo banknotami 5-funtowymi. Korzystaly damy uprawiajace nierzad i bary. Pokrzywdzeni zolnierze innych nacji chetnie wdawali sie z Amerykanami w bojki, co miescilo sie w zakresie upodoban obu stron. czasem sytuacja sie komplikowala, bo na przyklad Australijczycy z mety startowali do Anglikow w barach, takze marynarka byla zaczepiana przez piechonczycow i pochodzenie narodowe nie mialo wtedy znaczenia, tylko solidarnosc ze swoja formacja. Przebieg wydarzen w pubie w pewnej wiosce w Surrey pokazuje Przypadek II.

Przypadek II.     Maly wiejski pub w angielskiej wiosce. Jakosc piwa gwarantowana - super, prima sort. Nie mowiac juz o tym, ze z beczki, a nie z butelek, w ktorych dzisiatki chemikaliow trzymaja piwo przy zyciu. Miejsca malo,co jest typowe dla angielskich i szkockich pubow i jadlodajni. Kilkunastu nowoprzybylych zolnierzy amerykanskich robi "bitching", czyli "suczenie" - narzekaja i narzekaja. Im sie zdawalo,ze jako wyzwoliciele beda spac w hotelach i dla nich zmienia ruch lewostronny na prawostronny.  Przygarniaja kanadyjskiego zonierza, ktory sie tam trafil. Miejscowi farmerzy wyciszeni, zmartwieni. Po pewnym czasie, wspomniany Kanadyjczyk nie wytrzymal i chcial cih troche zacmic. Nic dziwnego, jego ojcem byl Polak, a matka Niemka. Zarzadza glosno: "Canada buys a round for the house", co sie przeklada na: Kanada stawia kazdemu w barze". By bylo jasniej, dobra dusza, barmanka  Millie powtarza: "Canada orders drinks for the house, gentlemen".Nastepnie hojnie serwuje. A na boczku szepcze do ucha hojnego Kanadyjczyka: "Nic nie musisz placic. Oni nie za bardzo sie orientuja w tych funtach, szylingach i pennies". Orzne ich z nawiazka".

Yankees stopniowo sie uczyli, ale do samego konca i tak pozostali soba. Obrazuje to Przypadek III.

Przypadek III.   Male miasteczko holenderskie tuz po zakonczeniu wojny. Dowodztwo podjelo decyzje wykonania parady zwyciestwa - "V-Day!'. Hura!. W okolicy stacjonuje pare tysiecy ludzi. wybieraja dwa pulki kanadyjskie, lotnikow angielskich z pobliskiego lotniska, no i maja tez paradowac, no ci, jak im tam,onacy. Kandayjczycy maszeruja 12 mil i zatrzymuja sie na glownym placu. Buciczki i guziczki wyczyszczone staraniie po raz pierwszy od wielu miesiecy. Krotko mowiac - blysk! Wojsko czeka, dowodztwo miedzynarodowe czeka (dwoch generalow w tym jeden amerykanski) . Miejscowi oficjele i ludnosc (takze czlonkowie Ruchu Oporu) czekaja.Czekaja dwie orkiestry, jedna specjalnie przyleciala z Anglii, druga amerykanska. Cale dwie godziny. cos musialo sie stac skoro GI's nie mogli przymaszerowac z odleglosci 6 mil.

Wreszcie cos slychac. Jakby trzy orkiestry. W istocie przybywaja. Towarzysza gromadzie rozchelstanych GI's. Kolumna wehikulow spod ciemnej gwiazdy. Cokolwiek co nadaje sie do jezdenia.Czesc z nich ma na glowkach zdobyczne kapelusiki i czapeczki. W rekach flkachy. Wrzeszcza, gadaja pomiedzy soba i spiewaja. Na otoczenie nie zwracaja w ogole uwagi.

Ludnosc patrzy, patrzy i wylewa sprawiedliwie swoje uczucia Kanadyjczykom i Anglikom. Dziewczeta, zarcie, picie."We are on the same page!".

Roznica kultur poza frontem nie jest grozna. Na froncie moze oznaczac roznice jaka jest pomiedzy zyciem a smiercia. I o tym bedzie w nastepnych odcinkach.