Kustosze historii odchodzą .. kpt. Józef Kowalski, ostatni uczestnik Bitwy Warszawskiej 1920 roku.

Tam, gdzie nasz ostatni żyjący bohater i najstarsze polskie
miasto – Tam dotarli z wizytą i pozdrowieniami Ambasadorzy Miasta Cudu
nad Wisłą… (19.07.2011)

Świebodzin,
Tursk, Sulęcin, Rokitno, Kalisz. To była jedna z najbardziej
wzruszających i symbolicznych podróży jaką kiedykolwiek odbyli seniorzy z
Radzymina.

4-7 lipca 2011. Te cztery letnie upalne dni, spędzone na ziemiach
zachodnich, powinny na trwałe zapisać się nie tylko w pamięci samych
uczestników wyprawy, ale również w świadomości całej radzymińskiej
społeczności. Na uwagę nas wszystkich zasługują bowiem dwa szczególne
aspekty tej wycieczki, jakimi była wizyta naszych emerytów w Tursku koło
Sulęcina, oraz wizyta w Kaliszu.

Odwiedziny w tych dwóch miejscach miały charakter oficjalny i
nieprzypadkowo poprzedzone zostały stosownymi zaproszeniami. A to
dlatego, że to właśnie w Tursku, w domu pomocy społecznej przebywa
otoczony szczególną troską i opieką pan Józef Kowalski, ostatni żyjący
uczestnik Bitwy Warszawskiej 1920 roku.

Sędziwy weteran w lutym skończył 111 lat! Jest obecnie najstarszym
Polakiem, a tym samym najstarszym Honorowym Obywatelem Radzymina.
Dokument potwierdzający nadane panu Józefowi wyróżnienie, w ubiegłym
roku w jego imieniu odebrał dyrektor turskiego domu pan Dariusz Obiegło.
– Byliśmy wówczas pod ogromnym wrażeniem niezwykłej, patriotycznej
atmosfery panującej w Radzyminie dlatego cieszymy się, że dziś możemy
gościć mieszkańców tego historycznego miasta u siebie – mówił dyrektor
podczas poprowadzonego wspólnie z historykiem, panem Dariuszem Kurkiem
spotkania. Po wymianie pamiątkowych podarków, przed gośćmi z Radzymina
wystąpiła ze świetnym koncertem duma turskiego domu, czyli zespół ,,Nie
dajmy się”. Rzecz jasna, nasza młodzież nie pozostała dłużna,
prezentując przed gospodarzami koncert pieśni patriotycznych. I tu stała
się niespodzianka!

Bowiem choć nasz drogi pan Józef z powodu złego samopoczucia nie mógł
wziąć udziału w spotkaniu, to gdy tylko usłyszał ,,Marsz I Brygady” w
wykonaniu chóru ,,Radzyminianka”, wymógł na lekarzach, aby sprowadzili
go choć na chwilkę do gości. (Jak przyznali opiekunowie, staruszek od
dawna nie mógł doczekać się wizyty radzyminiaków, więc trudno było im
nie spełnić tej prośby tym bardziej, że ponoć była stanowcza).

Na widok pana Józefa jeszcze raz zaintonowano ,,Legiony”, a gdy tylko
wybrzmiały, najstarszy ułan Rzeczypospolitej usłyszał od naszej
młodzieży serdeczne i gromkie ,,Życzymy, życzymy”.

Wyraźnie wzruszony odebrał też z rąk pana Janusza Rasińskiego,
przewodniczącego Oddziału Rejonowego PZERiI w Radzyminie okolicznościowy
prezent od władz i mieszkańców Miasta Cudu nad Wisłą, w postaci
srebrnego wizerunku bł. Jana Pawła II modlącego się na radzymińskim
cmentarzu. – W imieniu mieszkańców Radzymina, całego powiatu
wołomińskiego i wszystkich okolicznych miejscowości dziękujemy panu za
obronę przed bolszewikami i życzymy zdrowia – mówił z przejęciem pan
Rasiński ściskając dłoń ostatniego żyjącego bohatera 1920 roku.
Serdeczne życzenia, podarunek i wizyta tak licznej delegacji mieszkańców
naszego miasta, sprawiła panu Józefowi ogromną przyjemność. – Bóg
zapłać, Wam – dziękował na zakończenie tego bezsprzecznie historycznego
spotkania.

Kolejnym, po wizycie u najstarszego Polaka, wymownym akcentem podróży
radzymińskich seniorów po ziemiach zachodnich Rzeczypospolitej, stała
się również wizyta w uznawanym tradycyjnie za najstarsze polskie miasto
wielkopolskim Kaliszu. A dokładnie na kaliskiej nekropolii, gdzie
otoczony mogiłami Strzelców Kaniowskich, spoczywa mjr Stefan Walter.
Bohater walk pod Radzyminem w 1920 roku, śmiertelnie raniony podczas
zmagań o wieś Mokre. Ambasadorzy Miasta Cudu nad Wisłą, wraz z delegacją
władz samorządowych Kalisza, której przewodził wiceprezydent pan Jacek
Konopka złożyli wieńce i zapalili znicze pod kaplicą – mauzoleum majora
Stefana Waltera. Był to piękny i wymowny gest tym szczególniej, iż jak
się okazało oficjalna delegacja radzymińsko-kaliska składała w tym
miejscu hołd po raz ostatni… osiemdziesiąt jeden lat temu (!).

Wobec powyższego, trudno się dziwić, iż wraz z wymianą pamiątkowych
upominków (ufundowanych po części przez burmistrza Radzymina), delegacje
obydwu miast wymieniły się również zapewnieniem, że kolejna taka
uroczystość na pewno zostanie powtórzona wcześniej, niż za 81 lat.
(Choć, nie ma co ukrywać, że w tym względzie to Radzymin musi popracować
nad częstotliwością, ponieważ przedstawiciele władz i instytucji
Kalisza odwiedzają grób majora regularnie). Na koniec, trzeba jeszcze
powiedzieć, iż wędrujący śladami bohaterów 1920 roku seniorzy z
Radzymina, Załubic i okolic w swej podróży po ziemiach: lubuskiej i
wielkopolskiej odwiedzili również słynne sanktuarium w Rokitnie,
Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Świebodzinie (wraz z wielkim pomnikiem
Chrystusa Króla), oraz kaliski kościół św. Józefa. W każdej parafii
spotkali się z życzliwym przyjęciem duszpasterzy, żywo zainteresowanych
pielgrzymami z gminy Radzymin. (Dość wspomnieć, wspólną modlitwę i śpiew
z ks. Sylwestrem Zawadzkim w Świebodzinie czy też specjalne zaproszenie
od księdza kustosza Jacka Ploty do kolejnej wizyty w parafii św.
Józefa).

Warto przy tym nadmienić, że Ambasadorowie Radzymina znaleźli nawet czas
na krótką wizytę u naszych zachodnich sąsiadów. Korzystając z
niewielkiej odległości do granicy, za prywatne pieniądze i dzięki
wspaniałej przewodniczce, pani Monice, radzymińska młodzież odwiedziła
najsłynniejsze miejsca w Berlinie.

W tym nowoczesny gmach parlamentu, do którego jednak co ciekawe,
strażnicy nie pozwolili wnieść radzymińskiej flagi. (Na nic się zdały
tłumaczenia, że to znak miasta, w którym ocalono Europę, a więc i Niemcy
przed komunizmem. Skoro jest taka cenna to tym bardziej powinna
poczekać sobie na państwa w depozycie – wyjaśniono

opr. Rafał S. Lewandowski

foto: Czesława Nieborek

http://www.kurier-w.pl/?p=7303