Prawicowa poprawność polityczna

Od też mniej więcej 4 lat obserwuje, może niezbyt starannie ale jednak to robię tzw. prawicowa blogsfere. Moim zdaniem w naszym środowisku istnienie czegoś takiego jak prawicowa poprawność polityczna w zasadzie nie ma.
Trochę inaczej ma sie sprawa ze środowiskiem RM, ale też nie jest to zjawisko jakoś istotne.
Problem w tym, ze my jesteśmy w wielkiej opresji. U nas jeszcze nie pali się kościołów, ale kapłanów zabija się. U nas mogą działać partie opozycyjne ale ich działaczy też się zabija, choć jeszcze nie na masową skalę, natomiast represje codzienne w postaci wyrzucania ludzi z pracy, utrudniania im załatwiania spraw urzędowych, niesprawiedliwe i niezgodne z prawem wyroki sądowe są na porządku dziennym. Środowiska post - PRLowskie mogą to robić, bo nie spotykają się z krytyką społeczną, gdyż większość społeczeństwa nie zdaje sobie sprawy z warunków w jakich żyje. Nie zdaje sobie z tego sprawy dlatego, że od ludzi powszechnie uznawanych za autorytety słyszy opinie zupełnie różne od tego co sami doświadczaj w popularnych serialach widzą ludzi żyjących inaczej niż oni. Mają więc wrażenie, że ich los jest sprawą marginalną. Oni może imało zarabiają ale przecież średnia krajowa wynosi ponad 3 800 zł, więc to tylko oni są biedni a "ludzie to mają pieniądze". Oczywiście dotyczy to wszystkich aspektów życia społecznego.
Ten stan zakłamania jest możliwy tylko dzięki temu, iż bardzo wielu ludzi widzi wierzy rozmaitym "presstytutkom" a ludzi postrzega przez ich status oficjalny. Jeśli więc tygodnik DoRzeczy został zakwalifikowany jako prawicowo-patriotyczny i sam sie w tym nurcie lokuje, to jeśli ukarze się w nim artykuł prezentujący poglądy fałszywe i szkodliwe dla świadomości społecznej ludzi, to może on być użyty jako uwiarygodnienie ludzi z przeciwnego obozu. Mechanizm propagandowy działa tak, że najpierw podaje się jaką wiadomość niesporną i mówi się, że co do tego jest powszechna zgoda, a dalej snuje się dywagacje zupełnie nawet absurdalne, ale logicznie trudne do zakwestionowania przez osoby słabo wykształcone, nie mające czasu i możliwości wgłębić się w poruszany temat.
W ten sposób uwiarygadnia się ludzi tą metodę stosującą, uwiarygadnia się cały ich przekaz.
Tak więc podawanie do publicznej wiadomości przez osoby niewątpliwie "nasze" swoich poglądów w ten sposób, że mogą być one użyte przeciwko nam jest działaniem szkodliwym praktycznie i krytyka takich zachowań nie jest związana z poprawnością polityczną. To nie jest powielanie jakiego schematu, to jest obawa o skutki tych wypowiedzi.
Ponieważ odnosi się Pani do swoich osobistych doświadczeń, to również pozwolę sobie i ja je skomentować. Otóż pamiętam taką sytuację, kiedy to Pani powtórzyła bodajże za Gazetą Polską a może za innym tytułem bardzo nieostrożną argumentacje dotyczącą jednej ze spółek remontujących tory kolejowe w miejscu, gdzie potem doszło do wielkiej katastrofy. Spółka ta uzyskała w sądzie zarządzenie tymczasowe zakazującej GP lub innemu tytułowi wszelkich publikacji na ten temat.
Po dłuższym czasie okazało się, że Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko GP i pojawiły się wtedy komentarze, że istnieje jakaś istotna różnica w orzecznictwie miedzy instancjami sądowymi. Że Sady Rejonowe ferują wyroki propagandowe, a prawdziwy sąd odbywa się w drugiej instancji.
Tyle że to nie prawda. Sądy Apelacyjne w zasadzie potwierdzają zawsze wyroki sądów pierwszej instancji. Zmiany wyroków w drugiej instancji są zjawiskiem rzadkim, nawet jeśli wyrok pierwszej instancji był mocno wątpliwy prawnie. Najczęściej do zmiany wyroku dochodzi wtedy, gdy w tzw "międzyczasie" zmieniła się sytuacja społeczno-polityczna, doszło zmiany doktryny gospodarczej. Wtedy rzeczywiście sądy dbając o swoją poprawność polityczną korygują postanowienia niższej instancji. To samo moim zdanie dotyczyło i sprawy katastrofy kolejowej, o której Pani pisała. To nie argumentacja okazał się słuszna a sondaże zaczęły się chwiać!. Te zaś zaczęły się chwiać bardziej przez konsekwencje ludzi uczestniczących w miesięcznicach, w różnych innych uroczystościach patriotyczno-religijnych, w konsekwentnym trwaniu przy naszej formacji licznej rzeszy ludzi a nie przez podanie do publicznej wiadomości emocjonalnej wiadomości, bo kto zawinił katastrofie i tak wszyscy wiedzieliśmy. Gdyby jednak sondaże spóźniły się i do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd Apelacyjny sytuacja społeczno-polityczne nie uległa by zmianie to strona przeciwna ogłosiła by z zadowoleniem swój sukces a później zaczęła próbować zemsty na swoich krytykach. Ta obawa o zemstę to był powód do krytyki Pani wpisu dotyczącego tej katastrofy a nie żadna poprawność polityczna.
Podobnie ma się rzecz w zdecydowanej większości spraw i analogiczne rozważania są powodem krytyki "okraków" a nie żadna poprawnośc polityczna

przestrzennej.

Inaczej mówiąc sprawa ma nie jedno ma dno, albo jest bezdennie wielowymiarowa. Jest to prawdziwy splot wielu przenikających się zjawisk oraz ważnych społecznie nurtów.
Bez końca można by się zastanawiać nad każdym z tych aspektów. Problem wart ogromnej monografii.
Zainspiruję tylko wyobraźnię:
Zjawisko postbolszewickiej kalki. Mało sobie zdajemy sprawę jak głęboko za skórą utkwiła nam wszystkim postbolszewicka zadra, dziedzictwo wielu dziesiatek lat toksycznej indoktrynacji. Najłatwiejszym do uświadomienia sobie skutkiem tej trucizny jest niby nieznaczne przesunięcie albo pomieszanie znaczeń bardzo ważnych pojęć w sferze aksjologicznej, prowadzące do zwichnięcia naszego świata wartości. Mówię o naszym świecie wartości, ponieważ ta trucizna siedzi w nas samych. Najtrudniej dostrzec i wytępić bolszewicką zarazę, gdy siedzi ona w naszej duszy, jest jak podły i podstępny oddech szatana, wydobywający się z naszego wnętrza. Poprawność polityczna jest taką zatrutą ampułką, mieszającą w szatańskim tyglu, relatywizującym pojęcia lojalności, wierności, przyzwoitości, wolności i wreszcie szacunku do wszelkich wartości.
Niby wszystko razem i od początku przegniłe, skażone zarazą relatywizmu.
I ten relatywizm właśnie uniemożliwia jasne zrozumienie granic między wolnością, prawem do krytyki, wiernością, a na przykład lojalnością. To bolszewickie przetrącenie równowagi aksjologicznej dopuszcza takie dziwolągi jak prawo do krytyki, ale tylko słusznej. Słuszna krytyka - tak, a niesłusznej krytyce - nie.
Kto potrafi dostrzec absurdalność tej rzekomej alternatywy?

To jest zupełnie to samo jak ostatnie tuskowe gadanie o przemocy.
Przemocy nie, a policyjnej przemocy tak.
I wniosek:
"Państwo ma monopol na przemoc i prawo do brutalności bez granic."
Jak to możliwe?

Propaganda, propagandą, sondaże, sondażami, ale należy jednak dążyć do prawdy. To zaś jest niemożliwe bez swobody dyskusji.

ale to, że mamy być przebiegli jak węże jest nakazem ewangelicznym znajdującym sie w jeden dyspozycji wraz z nakazem czystości serca.