Pancerny triumf powstańczej Pantery

8 sierpnia 1944 na ulicy Karolkowej polski czołg typu Panther (jeden z dwóch zdobytych przez baon "Zośka" 2 sierpnia Okopowej) dostał się pod ciężki ogień nacierających oddziałów niemieckich. Trzykrotnie został czołowo trafiony z działa szturmowego, prawdopodobnie StuG III lub StuG 40 :

Polska Pantera po trzecim uderzeniu zaczęła się palić.*

Tak to wspomina jej ładowniczy "Wiktor" (Witold Bartnicki): "Na zewnątrz rozpętało się piekło. Jazgot karabinów maszynowych, huk rozrywających się pocisków. Kanonada osiągnęła chyba najwyższy stopień nasilenia [...] W ogniu zajmujemy pozycje. Błyskawicznie jesteśmy gotowi do strzału. Nagle silny huk, trzask, przed oczami błyska czerwono, ból świdruje w uszach.   Trafili nas - przemyka mi przez myśl. Lecz trwa to tylko ułamek sekundy i wszystko wraca do normy. Warkot silnika rozbrzmiewa radośnie. Drugi raz! Ten dźwięk i czerwony kolor wykwitający przed oczami są potworne. Patrzę z wytężeniem na "Rawicza". Kolej na nas. Otwiera usta żeby powiedzieć szybkie "ognia". Czołg drga nagle i obraca się o pół stopnia, wystarczająco dużo żeby lufa zeszła z celu. Za dużo! - wrzeszczy z rozpaczą "Rawicz". W tej sekundzie nowy trzask i błysk! Nie gaśnie! Czerwono przed oczami. Parzy!!! Odruchowo zakrywam twarz rękami. Ogarnia mnie jedno nieprzeparte uczucie: uciekać!
Rzucam się na oślep do włazu. W przebłysku przytomności przychodzi mi myśl, że na wyskakujących z czołgu czekają karabiny maszynowe przeciwnika. Widzę ogień i czuję straszny ból oraz uderzenia "Walka", który nie może się wydostać, dopóki ja nie wyskoczę. Jednocześnie krzyczy przeraźliwie.
W szaleńczym porywie otwieram rygle i klapę. Spadam na ziemię i zaraz potem czuję rozkoszną wilgoć i chłód kamieni oraz trawy między nimi rosnącej. Czołg stoi mocno skrzywiony, opierając się jedną gąsienicą o mur. Otoczony płomieniami, krzycząc nieludzko, zwala się na ziemię nasz amunicyjny"

Wtedy to na miejsce boju przybywa druga (a właściwie pierwsza polska Pantera o wdzięcznym imieniu Magda) i pierwszym strzałem unieszkodliwia wóz bojowy wroga. Istne filmowe wejście smoka, pardon, pantery. Pantery Magdy.

* - niemieckie działa szturmowe StuG III zniszczyły tylko w okresie 1941-43 20 tys. czołgów przeciwnika!!!

Potem, do 11 sierpnia, powstańczy czołg zniszczy jeszcze kilka niemieckich opancerzonych wozów bojowych, uszkodzi co najmniej 2 czołgi (bądź podobne działa szturmowe): 10.VIII o 5-tej rano niszczy 1 półgąsienicowy transporter opancerzony Sd.Kfz. 250, a o 8:30 na Powązkowskiej samochód pancerny Sd.Kfz.263 (8x8) i uszkadza 1 z 3 samobieżnych dział szturmowych -

Nazajutrz, 11.VIII w ogniu ciężkich walk ostatniego dnia powstańczej Woli zniszczył, bądź uszkodził 2 wozy bojowe przewciwnika. Niestety unieruchomioną w walce Magdę trzeba było podpalić (bardzo nie chciała się palić, na co ze łzami w oczach patrzyli członkowie załogi, którym tyle dni dawała bezpiecznie schronienie), aby nie dostała się w ręcę Niemców.

Bo proces przywracania do użytku nawet bardzo zniszczonych czołgów doprowadzili oni do perfekcji.

Transport do zakładów naprawczych

Stąd podawana przez Polaków wielka liczba 300 zniszczonych i uszkodzonych niemieckich wozów bojowych w Powstaniu jest prawdziwa, z uwzględnieniem, że bezzwrotnie zniszczono kilkadziesiąt czołgów, dział szturmowych i innych pancernych wozów bojowych, a reszta była uszkodzeniem, wykluczającym z walki, ale dającym się naprawić. Dlatego jeden czołg, zwłaszcza potężny, jak Tygrys czy Pantera, można było uszkadzać wiele razy... Prawie jak samoodradzające się monstra w grze komputerowej...

Poniżej jeszcze sprawna polska Pantera Magda

Najbardziej znane zdjęcie Magdy i jej rodzinki - na lufie mechanik Uniewski, odznaczony przez gen. Bora-Komorowskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi za doprowadzenie zdobycznego czołgu do stanu sprawności

_________________________________________________________________________

Siły pancerne Wehrmachtu i SS użyte przeciw Powstaniu Warszawskiemu:

- Sturmpanzer-Kompanie z.b.V. 218  [10 Brummbär] Hptm. Kellmann  (1+77)
10x Brummbär

"Brummbär" zniszczony w al. Jerozolimskich.

Marder na Wolskiej

- baon grenadierów "Benthin" [bez 2 komp.] - Mjr Benthin

- Sturmgeschütz-Ersatz-Abteilung 200 - Hptm. Früchtenich (3+157)
6 dział Sturmgeschütz III Ausf. E (od 14.VIII Dirlewanger)

- Panzer-Abteilung [Fkl] 302: Mjr. Reinelt  (22+610)
40 dział StuG 40 Ausf. G

 
6 miotaczy ognia na transporterach SdKfz 251/16


+22 transportery opancerzone różnych typów

- Sturm-Mörser-Kompanie 1000 - 2 x "Sturmtiger" 380mm - Ltn. Kodar  (2+54)
2x

Sd.Kfz.251 zdobyty od 5.PzD "Wiking"

25.Panzer-Division - walczyła na Czerniakowie przeciw AK Radosława i desantowi 3.DP WP, na Żoliborzu i Mokotowie. (Straty tylko 14-16.09 : 110 zabitych (w tym dowódca batalionu i 2 dowódców kompanii), 240 rannych (meldunek d-cy 25.PzD 1147/44), 24 wozy bojowe zniszczone lub uszkodzone)

"Zadanie obrony Warszawy powierzono dowództwu 46.PKorps - gen. Luettwitz. Do wykonania tego zadania podporządkowano nast. siły: 25.PzD, 2.pułk grenadierów pancernych DSpad-Panc "Hermann Goering"
Meldunek Armeegruppe "Mitte" 14 IX 44

Źródło większości danych notki = wspaniała strona Whatfora: www.info-pc.home.pl/Whatfor
szczególnie podstrona Whatfor/baza/niemcy_w_powstaniu2.htm

+ Tygrysy w Warszawie buszowały po osi ulic Rakowiecka-Pl. Unii Lubelskiej-Marszałkowska-aż po Aleje Jerozolimskie, czyli po Mokotowie i Śródmieściu. Geibel pisze, że 2-5 sierpnia dostał do dyspozycji najpewniej 2 Tygrysy (czasowo miał ich jednak co najmniej cztery).
Geibel pisze: "Za to udzielił mi [Himmler] prawa dysponowania czołgami, które tymczasem przybyły do Stauferkaserne. Chodziło tu o kompanię czołgów z dywizji pancernej SS "Wiking", która wyładowana została na dworcu zachodnim i nie mogła przedostać się do swej jednostki przez Wisłę. Były to w stale zmieniającym się składzie: 4 czołgi typu IV, 4 "Tygrysy", 1 działo szturmowe 150 mm i później jeszcze jedna "Pantera"

  1 z 5 włoskich Fiat U14/41 zniszczony na Powiślu