Najlepsza powieść Marcina Wolskiego

Marcin Wolski jest bardzo nierównym pisarzem. Oprócz książek ciekawych, zdarzają mu się pospolite gnioty. Jest także płodny i wpadki przykrywa lepszymi pozycjami. Zresztą, nawet słabsze książki trzymają poziom przyzwoitego czytadła. Ktoś marudny mógłby napisać, że Wolski dobrze buduje intrygi i dialogi ale kiepsko mu idzie zagłębianie się w detale, elementy epoki. Trudno powiedzieć, czy wynika to z chęci dotarcia do masowego czytelnika, mniej wymagającego i obeznanego z klasycznym elementarzem i tradycją historyczną, czy po prostu z lenistwa. Jako kontrę podam Pilipiuka, który bardzo dba o odwzorowanie realiów i szczegółów z epoki, do tej pory złapałem go może ze dwa razy (raz bestia się bronił potężną bibliografią ale musiał się poddać). Temat powstał aby Was zachęcić do podania najlepszych Waszym zdaniem książek Wolskiego. Książki Wolskiego cechuje zdrowe połączenie elementów starych z nowymi, polityki i historii z odwołaniami i kluczami. Wolski lubi również historie alternatywne. Moim zdaniem o wiele lepiej operuje piórem czy klawiaturą niż Wildstein albo i Ziemkiewicz. Po dłuższej gonitwie myślowej (przeczytałem prawie wszystko autora) za najlepsze uważam osobiście:

- Doktor Styks, obojętnie co napiszę i tak nie oddam klimatu książki, 

- Prezydent von Dyzma, pojeżdżanko na Zychowicza ;)

- Wallenrod, byłoby wyżej ale szczegóły, szczególiki,

- Noblista, za odwagę,

- Alterland, zmarnowany nieco pomysł.

Kolejność nieprzypadkowa.

Wahałem się nad "Jedną przegraną bitwą" i "Mocarstwem" ale jednak nie dam ;) Zwycięzcą dla mnie zostaje "Doktor Styks." Niech żyją przedwojenne kryminały -> pozwolę polecić film "Wśród nocnej ciszy."

Odrębnie daję Wolskiemu uścisk dłoni za nostalgię do II RP, w której nie czuć fałszywych, merkantylnych tonów.

Czytacie Wolskiego? Podzielcie się wrażeniami.