Konsekracja Bazyliki Matki Bożej Licheńskiej

Fronton Bazyliki

Mieczysław hrabia Kwilecki czasu wojny bolszewickiej        jego syn inynier Stefan hrabia Kwilecki

W dniu 25 lutego 2005, Stolica Apostolska  przyznała świątyni pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej tytuł bazyliki mniejszej. Była to jedna z ostatnich decyzji Jana Pawła II. Na pamiątkę tego wydarzenia na zewnątrz kościoła umieszczono tablicę o ciemnym kolorze, na której wyryto w złotawym odcieniu napis mówiący o tym uhonorowaniu.

Monumentalna Bazylika została pobudowana jako pięcionawowa zaprojektowana na planie krzyża

Konsekracja była wotum Kościoła Katolickiego na Wielki Jubileusz Narodzenia Chrystusa

Pomysłodawcą budowy, w jakimś sensie współtwórcą projektu był jej pierwszy Kustosz i proboszcz parafii ksiądz Eugeniusz Makulski. Olbrzymia świątynią była dziełem projektantki Barbary Bieleckiej, wzniesiona przez polskich inżynierów, Mieczysława Nowakowskiego i Mirosława Mordalskiego.

Obecnym szefem rozbudowy Bazyliki jest magister inżynier Jacek Łukasik

Bazylika Licheńska została pobudowana wyłącznie ze składek wiernych

  Po przejściu na emeryturę księdza Eugeniusza Makulskiego, kustoszem został ksiądz Wiktor Gumienny MIC, proboszczem jest Stanisław Kosiorowski MIC

Obecnie funkcję kustosza pełni ks. Wiktor Gumienny MIC ,Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny  Congregatio Clericorum Marianorum ab Immaculata Conceptionis Beatissimae Virginis Mariae

 zaś proboszczem jest ks. Stanisław Kosiorowski MIC również ze zgromadzenia Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Bazylika jest wyposażona w największy zespół dzwonów w Polsce i jeden z największych na Świecie.

Największym dzwonem , jest dzwon Maryja Bogurodzica, największy dzwon w Polsce i trzeci pod względem wielkości na Świecie. Wazy 15 tysiecy kilogramów Dzwon Zygmunta waży tylko 12 600 kilogramów.

 

W dniu  7 czerwca 1999 r Licheń Stary i budowaną Bazylikę Matki Bożej Licheńskiej, nawiedził Papież Polak Jan Paweł II.

Papież Jan Paweł II przybył do Lichenia Starego w późnych godzinach wieczornych helikopterem. Wylądował w okolicy budyjuącej się Bazyliki.

W poniedziałek, 7 czerwca we wczesnych godzinach rannych / 5 /, przeniesiono Cudowny Obraz Matki Bożej Licheńskiej do ołtarza przed powstającą świątynią

 

Homilia Jana Pawła II

 Homilia Ojca Świętego podczas wizyty w Licheniu 7 czerwca 1999 r.
Poświęcenie Sanktuarium Matki Bożej w Licheniu

Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana"( Łk 1,45 ).
Jako pielgrzym staję dzisiaj w Licheńskim Sanktuarium i pozdrawiam Maryję słowami świętej Elżbiety: "Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła". Z zapisu Łukasza ewangelisty dowiadujemy się, że dom Elżbiety napełnił się radością. Dzięki światłu udzielonemu z wysoka pojmuje ona wielkość Maryi, która jest "pełna łaski", a przez to "błogosławiona między niewiastami" ( Łk 1,28 ), gdyż nosi w swoim łonie Jezusa - Zbawiciela świata. Ta scena nawiedzenia staje się nam w szczególny sposób bliska tu, w tym miejscu, które Maryja bardzo umiłowała. Każde sanktuarium jest bowiem w jakimś sensie domem Elżbiety, który nawiedza Matka Syna Bożego, by być blisko swego umiłowanego ludu.

Bracia i Siostry , dziękuję Opatrzności Bożej, że na szlaku mojej pielgrzymki do Ojczyzny jest to właśnie Sanktuarium, że mogę spotkać się z wami w otoczeniu wiosennej przyrody na tym pięknym malowniczym wzgórzu, wśród pól i lasów, aby dokonać poświęcenia nowej świątyni ku czci Bożej Rodzicielki. Patrzę z podziwem na tę ogromną budowlę, która w swoim rozmachu architektonicznym jest wyrazem wiary i miłości do Maryi i Jej Syna. Bogu niech będą dzięki za tę świątynię! Wdzięczność należy się także kustoszom tego Sanktuarium - księżom Marianom, którzy od lat opiekują się tym miejscem i wiernie służą pielgrzymom. To właśnie z ich inicjatywy powstała ta świątynia. Dziękuję także budowniczym i tym wszystkim, którzy swymi ofiarami wspierali i nadal wspierają to wielkie dzieło. Pozdrawiam serdecznie księdza biskupa Bronisława Dembowskiego, pasterza diecezji włocławskiej, która ma szczęście gościć u siebie licheńskie Sanktuarium. Pozdrawiam księdza biskupa pomocniczego, księdza biskupa seniora, pozdrawiam i dziękuję za gościnę ojcu generałowi i księżom Marianom, pozdrawiam całe duchowieństwo oraz wszystkich pielgrzymów przybyłych z różnych stron naszej Ojczyzny.

Wzrok nasz kierujemy ku Tej, "która uwierzyła". Maryja uwierzyła, że stanie się to, co Jej było powiedziane od Pana. Jako dziewica zawierzyła Bogu, że pocznie i porodzi Syna Bożego. Akt wiary Maryi przypomina wiarę Abrahama, który u zarania Starego Przymierza uwierzył w Boga. Oto wielkość i doskonałość wiary Maryi, przed którą Elżbieta wypowiada słowa podziwu. Nazywając Maryję "błogosławioną między niewiastami" wskazuje, że zyskała Ona błogosławieństwo dzięki wierze. Błogosławiona, która uwierzyła. Pełen zachwytu okrzyk Elżbiety jest dla nas wezwaniem, byśmy umieli docenić to wszystko, co obecność Maryi wnosi w życie każdego wierzącego.

Zgromadzeni dzisiaj na tej porannej modlitwie w licheńskim Sanktuarium, u stóp Bolesnej naszej Matki, błagajmy Ją wszyscy - biskupi, kapłani, osoby konsekrowane i ludzie świeccy - aby wstawiała się za nami u swego Syna, wypraszając nam: Wiarę żywą, która z ziarna gorczycy staje się drzewem życia Bożego. Wiarę, która każdego dnia karmi się modlitwą, umacnia sakramentami świętymi i czerpie z bogactwa Ewangelii Chrystusowej. Wiarę mocną, która nie lęka się żadnych trudności, ani cierpień czy niepowodzeń, bo oparta jest na przekonaniu, że "dla Boga nie ma nic niemożliwego" (por. Łk 1,37) Wiarę dojrzałą, bez zastrzeżeń, która współdziała z Kościołem świętym w autentycznym budowaniu mistycznego Ciała Chrystusa.
 
Dziękujemy Ci, Maryjo, że nieustannie i niezawodnie kierujesz nas ku Chrystusowi. Czuwaj, Matko Syna Bożego, nad nami, czuwaj nad naszą niewzruszoną wiernością Bogu, Krzyżowi, Ewangelii i Kościołowi świętemu, tak jak to czyniłaś od zarania naszych dziejów. Broń tego narodu, który od tysiąca lat idzie drogami Ewangelii. Spraw, abyśmy żyli, wzrastali i wytrwali w wierze do końca.
Bądź pozdrowiona, Córko Boga Ojca,
Bądź pozdrowiona, Matko Syna Bożego,
Bądź pozdrowiona, Oblubienico Ducha Świętego,
Bądź pozdrowiona, Przybytku Trójcy Przenajświętszej. Amen.

Po zakończeniu Ojciec Święty zaintonował ostatnie cztery wersy przemówienia i powiedział: "To pielgrzym z Krakowa tak śpiewa. Od Dominikanów".

                                                             Sursum corda