ze starej biblioteki :

Juliusz - Kaden Bandrowski  Kraków 1915 Nakładem Centralnego Biura Wydawnictw N.K.N

Podpułkownikowi Rydzowi Śmigłemu,komendantowi I Pułku Piechoty I Brygady

fragmenty

"Potęzne uderzenie pod Tarnowem i Gorlicami zatrzęsło całą royjską linią,Niby pierścienie stalowego węża skręcaś się jęły  i kurczyć jej zwoje,leżące wzdłuż olbrzymiego frontu od Litwy aż po Karpaty.

Echo gwałtownego złamania dobiegło  Nidy koło 10 maja ,zaś 11 tegoż miesiąca w nocy opuścili Rosyanie swe pozycye,wykonując  już w pierwszym dniu odwrotu przeszło 60 km. marszu.

          Trudno opisać radość,jaka ogarnęła całą Brygadę na wieść o rozkazach pościgu.Głośno sie zrobilo wszedzie i wesoło jak we święta ...

        Stojąc długo na jednem miejscu obrosła w siaki taki dobytek, w przerozmaite "mienie"na które

jednak w czasie pokoju nikt by  nie spojrzał ,ktore jednak w czasie wojny ceni się wysoko.Zaczęto więc sciskać węzełki ,upychać plecaki ,ugniatać wozy ,równocześnie ,wczesnym rankiem drogą przez wieś do rzeki poleciał naprzód szwadron kawaleryi.Jeno się w słońcu mignęły ostre kanty szwoleżerskich kasków-a z podków iskry ,jeno-po sobie chmurę złocistą zostawili,a wśród chałup

pogłos tetętentu koni i szum...

         Tymczasem we wsi pospiech się wzmagał i radośc coraz większa

Na progu izby,tam i sam sziedział młody strzelec i czyścił karabin,-do nowej roboty,na nowe kraje,światy,podboje...

         Nie wiadomo skąd wzięły się i znalazły na piersiach czerwono-białe kokardy,jakby  je wyrwał ktoś niespodziewanie z tęczy wiosennego słońca i pierś zołnierzy niemi przewiązał .

Przemaszerowali saperzy,poważni,dumni,- mają  budować most na Nidzie...

              Przed okopami ruch panował ogromny.

              Miedzy naszym dość płaskim brzegiem i dawnym rosyjskim leżała Nida jak na aksamitach

zieleni wstęga niebieska,białym sierpem fal haftowania.Opodal widniały grupki domków Pińczowa,zaśw lewo  naprzeciw nas ,surowy skłon góry SKOWRONNEJ,przeciętnej  żółtemi listwami okopów rosyjskich.Od miasta  drogą aż do ku rzece ciągnęli  ustawicznie rozmaici  ludziska,pieszo,na furach,z dziećmi,z tobołkami na plecach,odcięci losem wojny od reszty swoich i dziś mający się z nimi połączyć...../.../

Pogoda była cudna,lekki wiatr brał radość szeregów na gładkie swe loty i kołysał/../

Chyłkiem nawiedziła mnie prosta myśl,ze wielu z nas nie wróci,że śmierć z nami idzie też,że się kołysze w kwiatach białych,wyciąga w lufach i błyska w rozradowanym spojrzeniu...Więc ktoreż to oczy już Nidy nigdy nie zobaczą,więc kto z nas wróci do dom w krwawe postrojony laury,a kto dżwiga śmierć, gdy wszyscy niosą młodośc,broń i kwiaty ?

Hen przed nami wspinając się na strome skłony Skowronnej szedł Piłsudski...

       Pute okowpy Skowronnej otaczała woń złowroga. W pustych okopach zostawiono mnóstwo naboi ,ładownicstarej odzieży,szmat i łachmanów...

        Nędza wyziera zewsząd i srogie opuszczenie.Ale widok się stąd rozściela na ziemię najdroższą...!

       W kącie kilka prawosławnych krzyży z ramieniem na jedną przekrzywionem strone...

    tak się zaczyna książeczka wydana w w Krakowie i odbita czcionkami Drukarni Narodowej w Krakowie,we wrześniu 1915 roku...

ku czci i pamięci ,tych którzy polegli w tej Bitwie znanej w Histori jako 

                                         Bitwa pod Konarami

jutro,w dzień zakończenia owej Bitwy ...rozkaz  Rozkaz Dzienny Brygadyera Piłsudskiego 

Chwała IM 

  Tak było 98 lat temu ...też było słonecznie i kwitły kwiaty...:)