Unia Horodelska, jednoczenie Korony i Litwy,
Michał St. de Z..., pon., 15/10/2012 - 10:12
Klęska jaką poniósł Witołd stryjeczny brat Jagiełły , pod Worsklą, zmusił dumnego, okrutnego, dzikiego poganina, do szukania pojednania z Polską, na której tronie zasiadł prawnuk pierwszego i jedynego Króla Litwy Mendoga.
Bitwa pod Worsklą odbyła się 12 sierpnia 1399 roku. Koalicja wojsk litewskich i ruskich wspomaganych przez pancernych, przysłanych przez Jadwigę, Królową Polski, oraz luźne oddziały krzyżackie, poniosły sromotna klęskę nad brzegami rzeki Worskli, dopływu Dniepru z wojskami tatarskimi dowodzonymi przez Edygeja, Hana Złotej Ordy.
Tym samum załamały się plany Witolda podboju Rusi Moskiewskiej, rządzonej przez dynastię Rurykowiczów Wielkiego Księstwa Moskiewskiego a bezpośrednio od Aleksandra Newskiego, świętego prawosławnego.
Mimo mądrości Jadwigi i opiekującej sie Nią panami Małopolskimi, Jagiełło i Witold popełniają wiele błędów natury poltycznej. Pchani do podboju Rusi przez swoich książąt, zawierali niekorzystne układy z Krzyżakami.
W 1392 roku Jagiełło zawarł ugodę z Witoldem. Przekazał mu rządy nad Litwą . Witold gnany podbojami księstw ruskich, zmuszony był zawrzeć pokój z Zakonem Krzyżackim. Aby miec spokój oddał Zakonowi Żmudź. Akt ten pozwolił Krzyżakom połączyć się z zakonem Kawalerów Mieczowych Inflantach. W obliczu wspólnego zagrożenia, Jagiełło i Witold zawierają pokój, pierwszy akt przyszłej Unii Polsko Litewskiej w dniu 11 marca 1401 roku w Wilnie, Radomiu.
Układ w którym Jagiełło i Korona są zwierzchnikami Litwy i Witolda. W zamian Litwa zostaje dożywotnio przekazana Wielkiemu Księciu Witoldowi. Oba państwa wiążę sojusz wojskowy.
W dniu 15 lipca 1410 roku Wojska Rzeczpospolitej i Litwy odnoszą druzgocące zwycięstwo nad Zakonem Krzyżackim. Mimo, iż, zwycięstwo to nie przyniosło Polsce oczekiwanych korzyści, to politycznie pokazało Światu potęgę militarną i gospodarczą Rzeczpospolitej, która po potrzebie grunwaldzkiej urosła do pierwszego mocarstwa Europy,ówczesnego Świata.
Można się zastanawiać razem z Litwinem Pawłem Jasienicą, czy Rzeczpospolita i Witold chcieli a mogli wymazać Zakon Krzyżacki z mapy Europy. Mimo "wspólnego" zwycięstwa nad Zakonem, chrystianizacja Litwy w 1387 roku była w powijakach. Większa część Litwy nadal wierzyła w swe litewskie bogi. Ponoć tak było az do XVII wieku. Jagiełło i Witold po potrzebie grunwaldzkiej chcąc zespolić Litwę w jeden organizm.
W czasie Unii Horodelskiej, zawartej 2 października 1413 roku zrównano wszystkie polskie rody szlacheckie z bojarami litewskimi.Unia horodelska potwierdziła wolę obydwu narodów dalszego zacieśniania wzajemnych stosunków przy zachowaniu odrębności państwa litewskiego. Bojarzy zobowiązali się powołać po śmierci Witolda nowego wielkiego księcia w porozumieniu z Polską, panowie polscy godzili się na wybór króla polskiego w porozumieniu z Litwą. Postanowiono także zwoływać wspólne sejmy polsko-litewskie w Lublinie lub Parczewie. Przyjęto do rodów herbowych 47 rodów bojarskich wyznania rzymskokatolickiego. Utrzymanie unii miało na celu przede wszystkim wspólne wystąpienia przeciw Krzyżakom i innym wrogom obydwu krajów Szlachta Polska wywodząca się z najwybitniejszych rodów,47, przypisała do swych herbów bojarów Litewskich, którzy wspierali Witolda i widzieli w Polsce sojusznika, który swym orężem może pomóc Litwie w podbojach Rusi.Uchwalono wspólne zjazdy dostojników obu panstw.
Dokument Unii Horodelskiej z(2 października 1413, Horodło.
W imię Pańskie. Amen. Na wieczną rzecz pamiątkę. Obowiązkiem naszym jest użyczać zbawiennego krzyża z duchowym pokarmem tym, którym panując w doczesnych pożytkach pomagamy; czyniąc zadość ich potrzebom cielesnym również powinniśmy podawać, ile naszej możności starczy, pomoc do zbawienia; niech się nie zdaje, że starając się tylko o pożytki doczesne zaniedbujemy największego szczęścia; niech nie doznamy zatracenia tam, gdzie darów błogosławieństwa i nagrody wiecznej czekamy; niech nie będziemy pozbawieni pożądanego uznania i wszelkich pożytków z pracy naszej. Należy pilnie uważać, abyśmy dając ludziom cielesne dobrodziejstwa rozmyślali i nad tym, jakbyśmy mogli dać i niebieskie pokarmy i wskazać drogę wiecznej szczęśliwości temu, komu udzielamy na tym świecie obfitości w rzeczach przemijających, by mogli i tutaj doznać pomocy naszej szczodrobliwości i jednocześnie dostąpić w wykonaniu naszych wskazówek przyszłej chwały w zbawieniu świata.
Przeto my, Władysław, z bożej łaski król polski, pan i dziedzic ziem: krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej, najwyższy książ litewski, Pomorza i Rusi itd., oznajmiamy brzemieniem niniejszego wszystkim komu należy, obecnym i przyszłym, którzy wiadomość o niniejszym mieć będą. Szczodrobliwą dłonią zlewając łaski na podległe naszemu panowaniu ziemie litewskie i ich mieszkańców, usiłowaliśmy zawsze stan i warunki ich bytu poprawić; gorąco pragnęliśmy utwierdzić i ugruntować ich na zawsze w wierze przyjętej, aby Najwyższy, za którego zrządzeniem, a przez nasze staranie otrzymali światło wiary, wzmocnł ich łaską swoją ku chwale i czci imienia swego i pomnożeniu swej wiary katolickiej. Jak dawniej zasilaliśmy ich często darami szczodroty naszej, tak obecnie chcemy duchownymi łaskami ich ożywić, a prawem i pracą tym pewniej ich ująć. Przeto, aby się w stałości swej wiary lepiej ćwiczyli i z cnoty w cnotę wzrastali, zdejmujemy z nich jarzmo niewoli, którym dotąd byli skrępowani i związani, i z wrodzonej nam szczodrobliwości brzmieniem niniejszego (pisma) nadajemy i darowujemy im łaski, wolności, swobody i przywileje, które zwykle katolikom się daje, podług treści niżej pisanych artykułów:
1. A naprzód, aczkolwiek w owy czasie, gdy po przyjęciu z natchnienia Ducha św. światła wiry katolickiej dostąpiliśmy korony Królestwa Polskiego, już wtedy dla pomnożenia chrześcijańskiej wiary oraz dla dobra i pożytku ziem naszych litewskich, takowe z ziemiami i państwami im podległymi i z niemi połączonymi, rzeczonemu Królestwu Polskiemu przywłaszczyliśmy, wcielili, połączyli, zjednoczyli, przydali, sprzymierzyli z jednomyślną wolą naszą i zgodą naszych braci oraz ze zgodą i przyzwoleniem wszystkich panów, szlachty, wielmożów i bojarów ziemi litewskiej; wszakże chcąc ziemie owe litewskie przed wrogimi najazdami i zdradami Krzyżaków i ich sprzymierzeńców oraz innych nieprzyjaciół, którzy ziemie litewskie i Królestwo Polskie starają się zburzyć i knują ich zniszczenie, w większym bezpieczeństwie i obronie postawić oraz zapewnić im wieczny pożytek, ziemie te, które zawsze pełnią władzą i wszelkim prawem dotąd posiadaliśmy i posiadamy od przodków naszych i z porządkiem urodzenia naszego, jako prawy pan - z wolą i zgodą panów, szlachty i bojarów rzeczonemu Króestwu Polskiemu powtórnie znowu wcielamy, do wnętrzności kładziemy, przywłaszczamy, złączamy, przyłączamy, sprzymierzamy i na wieki przywiązujemy. Stanowimy jednocześnie, aby takowe ze wszystkimi swoimi księstwami, ziemiami, własnościami, ze wszystkim prawem na wieczne czasy nieodwołalnie i nierozerwalnie z koroną Królestwa Polskiego były złączone.
2. Wszystkie kościoły ziem litewskich, katedralne, kolegiaty, parafialne i zakonne, wileńskie i inne, tak założone i zbudowane, jak założyć i zbudować się mające, mocą niniejszego pisma zgodnie z obyczajem Królestwa Polskiego zachowamy we wszystkich ich wolnościach, przywilejach, egzempcjach i zwyczajach powszechnych.
3. Panowie, szlachta i bojarowie ziem naszych litewskich mają na równi z panami i szlachtą Królestwa Polskiego używać i korzystać ze wszystkich udzielonych im przez nas nadań i przywilejów, o ile są katolikami i poddanymi Kościoła Rzymskiego oraz mają nadane klejnoty herbowe.
(...)
7. Panowie i szlachta ziem litewskich będą mogli łączyć córki, siostry, krewne i powinowate swe i dawać je w małżeństwie podług swego upodobania i stosowanie do dawnego zwyczaju Królestwa Polskiego, lecz tylko mężom wyznania katolickiego.
(...)
11. Ustanowione będą na wieczne czasy dygnitarstwa, krzesła i urzędy podług tych, które są w Królestwie Polskim, mianowicie wojewoda i kasztelan w Wilnie, w Trokach i innych miejscowościach podług uznania i woli naszej.
12. Dygnitarzami zaś tymi mają być tacy tylko, którzy wyznają katolicką wiarę i podlegli są święętemu Rzymskiemu Kościołowi; również i wszelkie urzędy ziemskie dożywotnie, jak kasztelanie i inne, mają być nadane tylko mężom chrześcijańskiej (katolickiej) wiary i tacy tylko mają być do rady naszej dopuszczeni i w niej zasiadać, gdy będzie się toczyła narada o dobro publiczne; albowiem częstokroć różność wyznania wywołuje niezgodność umysłów, a stąd i rozgłaszanie tajemnych narad.
(...)
15. Z powyższych wolności, przywilejów i łask ci tylko z panów i szlachty ziem litewskich korzystać mają , którym są nadane herby i klejnoty szlachty Królestwa Polskiego i którzy są chrześcijańskiej wiary, podlegli Rzymskiemu Kościołowi, nie zaś schizmatycy lub inni niewierni.
(...)
Przeto my, Władysław, z bożej łaski król polski, pan i dziedzic ziem: krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej, najwyższy książ litewski, Pomorza i Rusi itd., oznajmiamy brzemieniem niniejszego wszystkim komu należy, obecnym i przyszłym, którzy wiadomość o niniejszym mieć będą. Szczodrobliwą dłonią zlewając łaski na podległe naszemu panowaniu ziemie litewskie i ich mieszkańców, usiłowaliśmy zawsze stan i warunki ich bytu poprawić; gorąco pragnęliśmy utwierdzić i ugruntować ich na zawsze w wierze przyjętej, aby Najwyższy, za którego zrządzeniem, a przez nasze staranie otrzymali światło wiary, wzmocnł ich łaską swoją ku chwale i czci imienia swego i pomnożeniu swej wiary katolickiej. Jak dawniej zasilaliśmy ich często darami szczodroty naszej, tak obecnie chcemy duchownymi łaskami ich ożywić, a prawem i pracą tym pewniej ich ująć. Przeto, aby się w stałości swej wiary lepiej ćwiczyli i z cnoty w cnotę wzrastali, zdejmujemy z nich jarzmo niewoli, którym dotąd byli skrępowani i związani, i z wrodzonej nam szczodrobliwości brzmieniem niniejszego (pisma) nadajemy i darowujemy im łaski, wolności, swobody i przywileje, które zwykle katolikom się daje, podług treści niżej pisanych artykułów:
1. A naprzód, aczkolwiek w owy czasie, gdy po przyjęciu z natchnienia Ducha św. światła wiry katolickiej dostąpiliśmy korony Królestwa Polskiego, już wtedy dla pomnożenia chrześcijańskiej wiary oraz dla dobra i pożytku ziem naszych litewskich, takowe z ziemiami i państwami im podległymi i z niemi połączonymi, rzeczonemu Królestwu Polskiemu przywłaszczyliśmy, wcielili, połączyli, zjednoczyli, przydali, sprzymierzyli z jednomyślną wolą naszą i zgodą naszych braci oraz ze zgodą i przyzwoleniem wszystkich panów, szlachty, wielmożów i bojarów ziemi litewskiej; wszakże chcąc ziemie owe litewskie przed wrogimi najazdami i zdradami Krzyżaków i ich sprzymierzeńców oraz innych nieprzyjaciół, którzy ziemie litewskie i Królestwo Polskie starają się zburzyć i knują ich zniszczenie, w większym bezpieczeństwie i obronie postawić oraz zapewnić im wieczny pożytek, ziemie te, które zawsze pełnią władzą i wszelkim prawem dotąd posiadaliśmy i posiadamy od przodków naszych i z porządkiem urodzenia naszego, jako prawy pan - z wolą i zgodą panów, szlachty i bojarów rzeczonemu Króestwu Polskiemu powtórnie znowu wcielamy, do wnętrzności kładziemy, przywłaszczamy, złączamy, przyłączamy, sprzymierzamy i na wieki przywiązujemy. Stanowimy jednocześnie, aby takowe ze wszystkimi swoimi księstwami, ziemiami, własnościami, ze wszystkim prawem na wieczne czasy nieodwołalnie i nierozerwalnie z koroną Królestwa Polskiego były złączone.
2. Wszystkie kościoły ziem litewskich, katedralne, kolegiaty, parafialne i zakonne, wileńskie i inne, tak założone i zbudowane, jak założyć i zbudować się mające, mocą niniejszego pisma zgodnie z obyczajem Królestwa Polskiego zachowamy we wszystkich ich wolnościach, przywilejach, egzempcjach i zwyczajach powszechnych.
3. Panowie, szlachta i bojarowie ziem naszych litewskich mają na równi z panami i szlachtą Królestwa Polskiego używać i korzystać ze wszystkich udzielonych im przez nas nadań i przywilejów, o ile są katolikami i poddanymi Kościoła Rzymskiego oraz mają nadane klejnoty herbowe.
(...)
7. Panowie i szlachta ziem litewskich będą mogli łączyć córki, siostry, krewne i powinowate swe i dawać je w małżeństwie podług swego upodobania i stosowanie do dawnego zwyczaju Królestwa Polskiego, lecz tylko mężom wyznania katolickiego.
(...)
11. Ustanowione będą na wieczne czasy dygnitarstwa, krzesła i urzędy podług tych, które są w Królestwie Polskim, mianowicie wojewoda i kasztelan w Wilnie, w Trokach i innych miejscowościach podług uznania i woli naszej.
12. Dygnitarzami zaś tymi mają być tacy tylko, którzy wyznają katolicką wiarę i podlegli są święętemu Rzymskiemu Kościołowi; również i wszelkie urzędy ziemskie dożywotnie, jak kasztelanie i inne, mają być nadane tylko mężom chrześcijańskiej (katolickiej) wiary i tacy tylko mają być do rady naszej dopuszczeni i w niej zasiadać, gdy będzie się toczyła narada o dobro publiczne; albowiem częstokroć różność wyznania wywołuje niezgodność umysłów, a stąd i rozgłaszanie tajemnych narad.
(...)
15. Z powyższych wolności, przywilejów i łask ci tylko z panów i szlachty ziem litewskich korzystać mają , którym są nadane herby i klejnoty szlachty Królestwa Polskiego i którzy są chrześcijańskiej wiary, podlegli Rzymskiemu Kościołowi, nie zaś schizmatycy lub inni niewierni.
(...)
Na Litwę, zostały przeniesione nizej wymienione Herby szlachty polskiej:
| Herb | Ród herbowy | Adoptujący ze strony polskich rodów herbowych | Adoptowani litewscy bojarzy | Kto przytłoczył pieczęć dołączoną do aktu |
|---|---|---|---|---|
 | Abdank | Piotr z Widawy, Jakub z Rogoźna | Jan Gasztołd | |
 | Bogoria | Marek z Nakola? (wątpliwy) | Stanisław Wyssygyn (Wissigin) | Niewyraźny napis na pieczęci odczytany jako należący do Marka z Nakola |
| Nieznany | Bychawa | Nieznany | Monstold | Brak pieczęci |
 | Ciołek | Stanisław z Brezecza | ||
 | Dębno | Dobiesław z Oleśnicy | Wojciech Korejwa (Albertus Corewa, Korewa) z Sowgotska | Dobiesław z Oleśnicy |
 | Doliwa | kasztelan nakielski Maciej Kot, kasztelan międzyrzecki Janusz Furman, podsędek sandomierski Piotr z Falkowa | Naczko (Nacz, Onacz) | |
 | Dołęga | Nieznany | Monstwild (Monstwyld, Monstiwyld, Monstwid) | |
 | Drya | |||
 | Działosza | Nieznany | Wołczko Rokutowicz | Brak pieczęci |
 | Gierałt | biskup wileńskiMikołaj Gorzkowski | Surgut z Reszynek | |
 | Godziemba | |||
 | Gryf | Nieznany | Butowt Montygajłowicz | |
 | Grzymała | kasztelan biecki Domarat z Kobylan | Jan Rymwidowicz | |
 | Janina | biskup przemyski Maciej, sędzia łęczycki Piotra Tur, sędzia lubelski Mikołaja z Suchodołu | Woysym (Woysim, Woyschin) Daneykowicz | sędzia lubelski Mikołaj z Suchodołu |
 | Jastrzębiec | biskup krakowski Wojciech Jastrzębiec, Marcin z Lubienicy | Jan Niemir (Niemira) | |
 | Jelita | kasztelan radomski Klemens z Mokrska i kasztelan wiślicki Florian z Korytnicy | Gerdut | |
 | Korczak | |||
 | Kot Morski | Nieznany | Wojsznar Wilkolewicz | |
 | Leliwa | wojewoda krakowski Jan Tarnowski, Jadwiga z Leżenic | starosta wileński Moniwid | Jadwiga z Leżenic |
 | Lis | Nieznany | kasztelan trocki Sunigajło | |
 | Łabędź | Dziersław ze Skrzynna | Andrzej Goligunt | |
 | Łodzia | |||
 | Nałęcz | wojewoda poznański Sędziwój Ostroróg, sędzia poznański Mikołaj z Czarnkowa (piszący się później też ze Człopy) | Koczan (Koczanus, Coczanus, Koczan) | |
 | Nowina | Mikołaj z Sępna | Mikołaj Bejnar | |
 | Odrowąż | kasztelan lubelski Jan ze Szczekocin | Wyszegerd | |
 | Ogończyk | kasztelan brzeski Wojciech z Kościoła, Mikołaj z Taczowa | Jerzy Sangaw | |
 | Oksza | sędzia sandomierski Mikołaj ze Strzelc, Klemens Wątróbka ze Strzelc | Minimund Seśnikowicz (Sessnicouicz, Sessnykouicz) | Klemens Wątróbka ze Strzelc |
 | Ossoria | Mikołaj z Korabiewic | Twerbud (Twerbuth, Twiributh) | Mikołaj z Korabiewic |
 | Pierzchała | kasztelan dobrzyński Piotr z Włoszczowa, Henryk z Radomina | Dauksza | Henryk z Radomina |
 | Pobóg | wojewoda sieradzki Jakub Koniecpolski, Piotr z Popowa | Rało | Piotr z Popowa |
 | Pomian | biskup włocławski Jan Pella | Stanisław Sak | |
 | Poraj | Michał z Michałowa | Mikołaj Bylina | |
 | Półkozic | biskup lwowsi Jan z Rzeszowa, wojewoda łęczycki Jan Ligęza z Bobrku, kasztelan sandomierski Micha z Bogumiłowic, kasztelan czchowski Jan z Bogumiłowic, sędzia krakowski Paweł z Bogumiłowic, chorąży krakowski Marcin z Wrocimowic | Wołczko Kulwa | |
 | Rawicz | |||
 | Rola | |||
 | Sulima | Stanisław Gamrat z Klimontowa | Rodywił | Stanisław Gamrat z Klimontowa |
 | Syrokomla | |||
 | Szreniawa | |||
 | Świnka | Nieznany | Andrzej Dewknotowicz (Dewknethowycz) | Napis na pieczęci niemożliwy do odczytania |
 | Topacz | |||
 | Topór | wojewoda kaliski Maciej z Wąsosza | Jan Butrym | |
 | Trąby | arcybiskup gnieźnieński Mikołaj Trąba | Krystyn Ościk z Kiernowa | |
 | Trzaska | |||
 | Wadwicz | Jan Mężyk z Dąbrowy | Piotr Montygerd (Mondygerd, Mondiger) | |
 | Wąż | Nieznany | Koczan Sukowicz | |
 | Zadora | Marszałek Wielki Koronny Zbigniew z Brzezia | kasztelan kowieński Szedybor Wolimuntowicz | |
 | Zaremba |
- Michał St. de Zieleśkiewicz - blog
- Zaloguj się, by odpowiadać
Etykietowanie:
16 komentarzy
1. Panie Michale :)
to jeden z bardzo ciekawych fragmentów Naszej Historii niestetety mało ostatnio przypominany....a szkoda....
serdeczne podziekowania :)
z pozdrowieniami
gość z drogi
2. Tamta Unia,miała chronić przed Krzyżakami
jakże by się dzisiaj przydała podobna,by chronić NAS i Litwę przed Rosją i Niemcami
serdeczności poniedziałkowe
gość z drogi
3. Pani Gość z Drogi,
Szanowna Pani Zofio,
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku nie umieliśmy nawiązać dobrych stosunków z sąsiadami typu Litwa, Łotwa, Estonia, Czechy, Węgry, choć Węgrzy byli nam zawsze przyjaźni.
Bezinteresowna pomoc w uzbrojeniu w czasie wojny z bolszewikami i 1939 roku kiedy Węgrzy nie wyrazili zgody by Niemcy uderzyli na Polskę od południa.
Dziś jest podobnie,
Za przyjaciół mamy współczesnych krzyżaków, których jedynym celem jest zniknięcie Polski z mapy Europy.
Ukłony
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
4. Do Pani Kajki,
Szanowna Pani Kajko,
Tu moja korespondencja
http://blogmedia24.pl/node/60334
Dziękuję serdecznie,
naniosłem to.
Z szacunkiem,
--
dr Marek Jerzy Minakowski
Dr Minakowski Publ. Elektron. (właściciel): http://www.przodkowie.com
"Genealogia potomków Sejmu Wielkiego" (autor): http://www.sejm-wielki.pl
"Wielka genealogia Minakowskiego" (autor): http://www.wielcy.pl
"Elita Rzeczypospolitej" (autor): http://ElitaRP.pl
----- Original Message -----
From: Michał Stanisław
To: mj@minakowski.pl
Sent: Thursday, October 11, 2012 11:09 PM
Subject: J.L Gawrońscy
Pan doktor Marek Jerzy Minakowski,
Szanowny Panie Marku,
W genealogii potomków Sejmu Wielkiego:
http://www.sejm-wielki.pl/b/cz.I008063
Jan Gawroński z Gawron herbu Rola.
podaje Pan datę ślubu Jana Gawrońsiego z Luciany Frassati na około 1920 rok.
Według moich danych, przekazu, ślub odbył się 24 stycznia 1925 roku
Być może "Tygodnik Powszechny" mam tylko wydanie elektroniczne, podaje również datę ślubu 24 stycznia 1925 roku
http://www.gawronski.net.pl/pdf/z_ziemi_wloskiej_i_polskiej.pdf
Ukłony
michał zieleśkiewicz
Ukłony
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
5. Panie Michale :)mam wrazenie,jakby jakaś klątwa wisiała
nad nami
od cudu ,do cudu,ostatni był pod Warszawą
Kolejny RAZ musimy wziąć korepetycje z historii
dzięki Bogu,nasi Bratankowie jak zawsze z nami
serdecznie pozdrawiam :)
gość z drogi
6. Pani Gość z drogi,
Szanowna Pani Zofio,
Klątwa Pani mówi.Ja myślę, że my po prostu nie umiemy się rządzić. Więc rządzą wrogowie Świata, plemię ponoć wybrane, tyle, że oni sami siebie wybrali.
Ukłony
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
7. Panie Michale,Z trudem muszę przyznać rację,
odbijamy się od ściany do ściany,płacąc straszliwą cenę z najlepszych i najszlachetniejszych
serdecznie pozdrawiam :)
gość z drogi
8. Wielce Szanowny Panie Michale,
Chan Złotej Ordy, zwycięzca spod Worskli Edygej, za swoją przejściową stolicę uważal Urgencz w Chorezmie, ten sam Urgencz, w którym urodziła się tak często przez Pana wspominana Anna German.
Daleko nam do Azji, ale różne sentymentalne nitki, niekoniecznie z jedwabnej przędzy, nas z Azją Środkową łączą.
Serdeczności,
Anna, Sówka
9. Do Pani Anny Sówki
Wielce Szanowna Pani Anno,
Cieszę, się, że jest Pani ekspertem od spraw wschodu, Azji. Zawsze z nimi utrzymywaliśmy dobre stosunki. Wojny jak wojny, nigdy nie kończyły się ludobójstwem a wymianą jeńców.
Do dziś ubolewam, że nie mogę sobie poradzić z Pani fotografiami, dokumentami,cmentarzami Armii Generała Andersa, który wyprowadził Polaków z domu niewoli, przez Azję, Persję na którą dziś planujemy napaść.
Dziś mało kto wie, o Pani wkładzie w upamiętnienie tej współczesnej wędrówki Ludu Polskiego.
Musimy to przywrócić pamięci Polaków.
Ukłony moje najniższe
michał zieleśkiewicz
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
10. Do Pani Anny Sówki,
Wielce Szanowna Pani Anno,
Ja nie jestem znawcą muzyki. Mimo to towarzyszy mi wszędzie. Od Bacha, Chopina po Anne German.
Nie cierpię śpiewających sobie a muzom współczesnych krzykaczek
Dla Pani Anna German. Zapomniałem jak wstawiać muzykę z własnych media player
http://youtu.be/6j_QurwsUoc
Serdeczności z jesiennymi astrami
michał zieleśkiewicz
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
11. Wielce Szanowny Panie Michale,
zajrzałam - jak zwykle w pośpiechu. Co za cudne chryzantemowe astry u Pana!
Trudno się nie uśmiechnąć (i pobiec dalej).
Serdeczności,
Sówka
P.S. Jaki tam ze mnie ekspert, Panie Michale, od Azji! Zwyczajny "przemierzacz" ciekawego świata, czuły na polskie ślady!
12. Do Pani Anny Sówki,
Wielce Szanowna Pani Anno,
To moje zdanie !
Od zniesienia cenzury piszę swoje prawdy o historii. Jak do tej pory nikt mnie nie złapał na kłamstwie.Nikt nie odważył się stanąć a ubitym polu.
Bezimiennych kopaczy jest wiele.
Ubolewam, że do tej pory nie uporałem się z Pani działalnością związaną z ratowaniem pamięci zmarłych, poległych żołnierzy generała Andersa po wyjściu z Moskwy i w drodze do Europy.
Wrócę do tego tematu
Ukłony
michał zieleśkiewicz
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
13. Witold stryjeczny brat Jagielly
To jest wlasnie caly nieoceniony Pan Michal. Ja juz dalej boje sie czytac, bo kto lubi byc przygwozdzony pancerna gasienica erudycji?
Ja tam mialem swoja mala przeprawe z jedna pyra poznanska, ale dobrze sie skonczylo, wiec nie podejmuje tematu. Poznanskosc w wydaniu pana Michala jest olsniewajaca.
pOZDRAWIAM.
14. Pan Tymczasowy,
Szanowny Panie Ed,
Cóż ja poradzę. Taka jest prawda. Nie wiem, czy Pan wie, że Witołd też zabiegał o względy Jadwisi, polskiej królowej.
Witołda posłańców do Jadwisi, przejęli Książęta Mazowieccy i uwięzili.
Ukłony
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
15. Szanowny Panie Michale
pozostaje Pan dla mnie francuskim Ludwikiem, polskim Jagiellonczykiem oraz Hochenzollernem i Luksemburczykiem zarazem. Pan daje patyne naszemu gwardyjskiemu portalowi.
A niby co? Nie zaslugujemy wszyscy razem wzieci?
Serdecznosci.
16. Pan Tymczasowy,
Szanowny Panie Edwardzie,
Nasz Portalowi Dobre Imie, daje Pani Maryla.
Ukłony dla Pani Prezes i Pana
michał zieleśkiewicz
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz