Joe Chal – „Szczęki – nie tylko one mogą zabić!”

Wielu ludzi zapytuje mnie często na spotkaniach po obejrzeniu filmu na kanale Discovery czy mojego filmy zarejestrowanego pod wodą z rejonu Australii:

„Dlaczego po złowieniu rekina wrzuca się jego ciało ponownie do wody?”

Ludność zamieszkująca takie kraje jak: Filipiny, Indonezja, Wietnam czy wiele innych z tego regionu globu często wybierając się na połów tych ryb po złowieniu odcina im tylko płetwy a resztę po prostu wrzuca do oceanu.

Kiedy przebywałem w Chinach widziałem nawet w sklepach takie ususzone pletwy oferowane jako „afrodyzjak”.

Sprawa wydaje się bardzo zagadkowa bo sam jadłem mięso rekina i wydawało mi się dość smaczne, różniące się od innych ryb tylko tym, ze było takie „kostkowate mięso” jak w kostce Rubika ale nie tak regularne a mięso miękkie po usmażeniu czy zrobieniu zupy rybnej przyjemne w zapachu.

W tej chwili wielu czytelników pewnie może sobie wyobrazić „zupę rybna” i wystąpi na ich twarzach grymas niesmaku.

„Gdybym mógł dla państwa zrobić - Zupę Rybna, to jedynie lekki zapach morski unosiłby się w powietrzu a w ustach pozostałaby na długo „Rybna kremowa melodia” a ten lepki posmak na wargach pozostawałby dość długo przypominając najlepsze smakołyki.”

Wracając jednak do naszej zagadki to sprawa wydaje się bardzo prosta;

Kiedy przebadano mięso rekina naukowcy zdębieli po odczytaniu rezultatów. Otóż im rekin był starszy tym poziom pierwiastka „metylu rtęci” był wyższy. Metyl rtęci jest najbardziej szkodliwą trucizną dla człowieka.

Wyjaśniam dlaczego:

"Jest to jeden z najbardziej aktywnych biologicznie i najbardziej niebezpiecznych trucizn dla ludzi „Koń trojański", który może przechodzić z łatwością każda barierę ochronna nawet mechanizm separacji między krwiobiegiem łona matki i jej nienarodzonym dzieckiem, tak samo zresztą dostaje się ta trucizna bez przeszkód z krwiobiegiem do mózgu każdego dorosłego organizmu.

Konsekwencją takiego zatrucia dla niemowlęcia są: zaburzenia rozwoju umysłowego a dla dorosłych ciężkie uszkodzenia centralnego układu nerwowego. Zatrucia te powodują bóle głowy, trudności w pamięci lub depresje. "Oprócz uszkodzenia nerek, powstają nowotwory i masywne uszkodzenia mózgu.

Kto myśli, że mały błękitny stek z rekina zakupiony w renomowanym sklepie rybnym, czy bazarze morskim jest świeży i zdrowy - myli się bardzo, ponieważ okres pozostawania metylu rtęci w organizmie jest bardzo długi. Organizm człowieka potrzebuje od 60 do 80 dni, aby zmniejszyć o połowę stężenia trucizny w swym ciele.

Ryby i skorupiaki koncentrują rtęć w swym ciała, często w formie metylu-rteci, wysoce toksyczny związek organiczny rtęci. Wykazano, że produkty rybne zawierają różne ilości metali ciężkich, zwłaszcza rtęci i rozpuszczalnych w tłuszczach zanieczyszczeń z zanieczyszczonej wody. Gatunki ryb, które są długowieczne i biorą udział w tzw łańcuchu pokarmowym, takie jak marlin, tuńczyk, rekin, miecznik, król makrela, szczupak a nawet pstrąg zawierają wyższe stężenia rtęci niż inne.

Obecność rtęci w rybach może być problemem zdrowotnym, zwłaszcza dla kobiet, które są lub mogą zajść w ciążę, matki karmiące oraz małe dzieci.

W Wikipedii znajdziemy niepełne dane na ten temat?

Rekiny to ryby drapieżne i bardzo często z braku pokarmu w postaci innych ryb mniejszych czy ssaków morskich aby zaspokoić głód zjadają wielkie ilości skorupiaków a zwierzęta te filtrując wodę, często zanieczyszczona chemia absorbują w sobie rożne pierwiastki /najczęściej w skorupie/ stężenie metali ciężkich, które jest wielokrotnie wyższe niż np: w rybach.

Bardzo niskie stężenie rtęci stwierdzono u rekinów do I-wszego roku życia i to by wyjaśniało ta teorie, ponieważ oseski rekinów przebywają z matkami albo tworzą „ochronki” w przypadku rekina „Gray Nurse – Siwa pielęgniarka”.

Jest wiele gatunków rekinów żyjących w morzach czy oceanach. Jedne maja w swoim ciele więcej a inne mniej pierwiastków chemicznych bardzo niebezpiecznych dla zdrowia człowieka ale charakterystyczne dla tej grupy ryb jest jedno, ze wszystkie maja podwyższone to stężenie i są umieszczone na pierwszych miejscach w tabelach gatunków nie zalecanych do spożycia.

Moje zalecenie jest jednak proste:

„Mięso rekina jest niebezpieczne do spożycia i nie powinno się znaleść na naszym stole w jakiejkolwiek formie steku czy nawet pod postacią mączki rybnej używanej jako dodatek do paszy dla zwierząt.”

Ludzkość może pójść w dwu kierunkach:

1 – albo zacząć dbać o ekologie naszym wód i świata,

2 – albo przygotować listy i wprowadzać ciągle nowe nazwy artykułów spożywczych nie nadających się do spożycia, ze względu na zwiększającą się zawartość trucizny.

Już dziś na tej liście powinno znaleść się mięso rekina jako niebezpieczne dla zdrowia a nawet życia człowieka.

Dr Joe Chal