73 rocznica śmierci wybitnego Polaka

Opinie o Romanie Dmowskim.

1.  W związku z 60 rocznicą śmierci Romana Dmowskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla walki i pracy wielkiego męża stanu na rzecz odbudowania niepodległego Państwa Polskiego i stwierdza, że dobrze przysłużył się Ojczyźnie.
W swojej działalności Roman Dmowski kładł nacisk na związek pomiędzy rozwojem Narodu i posiadaniem własnego Państwa, formułując pojęcie narodowego interesu. Oznaczało to zjednoczenie wszystkich ziem dawnej Rzeczypospolitej zamieszkałych przez polską większość, a także podniesienie świadomości narodowej wszystkich warstw i grup społecznych.
Stworzył szkołę politycznego realizmu i odpowiedzialności.
Jako reprezentant zmartwychwstałej Rzeczypospolitej na konferencji w Wersalu przyczynił się stopniu decydującym do ukształtowania naszych granic, a zwłaszcza granicy zachodniej.
Szczególna jest rola Romana Dmowskiego w podkreślaniu ścisłego związku katolicyzmu z polskością dla przetrwania Narodu i odbudowania Państwa.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla wybitnego Polaka Romana Dmowskiego.
Uchwała Sejmu RP z dnia 8 stycznia 1999 roku.

2.  Jaki był najgłębszy powód tego, że na ukształtowanie się życia państwowego niepodległej Polski trwały i codzienny wpływ wywierał zadomowiony w legendzie, pełen kontrastów wewnętrznych, chmurny i górny epigon powstańczego romantyzmu Józef Piłsudski, a nie tylko odsunięty, ale i odsuwający się od władzy cały, z jednego rzutu wielki realista i realizator.
Roman Dmowski stał się przede wszystkim przyszłych pokoleń wychowawcą i inspiratorem.
I nieraz dopiero ludzie mu obcy lub nawet wrodzy, czerpiąc z jego nauki myśli jego, wprowadzali w życie… i paczyli.
W jednej długiej rozmowie, jaka miałem z nim sam na sam w Belwederze, skarżył się Piłsudski przekonywująco na wywołany oporem do zaborców zanik zmysłu państwowego u Polaków.
Dmowski współczesnym i przyszłym pokoleniom ukazał trwała ponad załamania się państwa siłę i wartość narodu.
Kajetan Morawski.

3.  Bez wątpienia bez udziału Dmowskiego państwo polskie nie byłoby nigdy tym, czym pod jego wpływem mogło się stać na Konferencji Pokojowej. Było ono dziełem Wersalu, a to znaczy, skoro przyjmuje się zgoła samodzielną aktywność Polaków, dziełem Dmowskiego.
Prof. Eryk Maschke 1935 r.

4. Józef Piłsudski był przede wszystkim żywiołem, impetem, nieustaną płonącą żądzą czynu, tak Dmowski był przede wszystkim konstrukcją, planem, równowagą. Byli różni, inni i dlatego właśnie działo ich jest tak jednolite w syntezie różnych, lecz uzupełniających się wartości i kto wie, czy nie, dlatego Polska uniknęła strasznej tragedii personalnej walki Wielkiego Wodza z Wielkim Mężem Stanu.

Stanisław Strzetelski. 1939 r.

6. Zagrzmiała Wojna Światowa.. Pierwsze dni sierpnia 1914 roku.. Widziałem wtedy Dmowskiego siedzącego na wiązce słomy w szczecińskim ViehBahnhofie, zadumanego nad Krzywoustym, zapatrzonego w wizję Polski wolnej, nadbałtyckiej.. Przyszły nowe trudy, trudy kanclerskie, królewskie. Sapere asus dwoił się i troił swą mądrość, swą odwagę. Dzięki niemu Polska nie dała Wilhelmowi Bartków Zwycięzców, nie pchnęła wojującej w naszym interesie Rosji napo wrót w objęcia Niemiec. Syn kamieniarza z Pragi wśród rządców świata podpisał w zwierciadlanej Sali akt wyzwolenia Polski i innych ludów. Perspektywa dziejów? Porównania? Może z Ignacym Potockim, co nas zaprowadził do Berlina? Może ze szlachetnym księciem Adamem, co wywalczył ochłap wiedeński? Może z Jagiełłą, co miał pod ręką rycerstwo grunwaldzkie, a zdobywał w traktacie tylko dla Litwy Żmudź? Z Kazimierzem, Stefanem czy Władysławem?  Nie, jeśli chodzi o sukces traktatowy, to żadne porównania nie wystarczą. „Wielki” czy tylko „szczęśliwy”?  Owszem na pewno i wielki i szczęśliwy. Dmowski dożył chwili po podpisanym pokoju, kiedy mówił o sobie przyjacielowi – historykowi: „ Osiągnąłem swój cel w 90 procentach”
prof. Władysław Konopczyński 1939 r.

7. Dmowski odniósł przez pisma swoje z ostatnich lat życia zwycięstwo większe i szybsze, niż ktokolwiek odniósł piórem w Polsce: poglądy młodego pokolenia niemal w całości, poglądy inteligencji polskiej chyba w lwiej części, poglądy wszystkich innych warstw polskich w całych dziedzinach są tak czy owak zaczerpnięte z Dmowskiego. Żeby to tylko! Ci, którzy jako żołnierze walczyli przeciw niemu, dziś komendę objąwszy, jego – nie czyją inną – realizują wolę.
Ksawery Pruszyński 1939 r.

8. Roman Dmowski jest jedną z tych postaci naszych niedawnych dziejów, które już za swego życia obrosły w legendę. Była ona naturalnym rezultatem odgrywania przez niego bardzo znaczącej roli w polskim życiu politycznym od ostatnich lat wieku XIX po schyłek lat trzydziestych XX w. Obok Józefa Piłsudskiego i Wincentego Witosa był główną postacią Polski odrodzonej lat 1918-1939.
prof. Roman Wapiński 1989 r.

Przydał nam by się dzisiaj pan Roman , oj bardzo  przydał – szepnęła zatroskana Klio Cykliczna.