Przeoczenie w Sądzie Lustracyjnym - Aleksandrowi Twardowskiemu z dedykacją

Edward Graczyk, esbek, który zdaniem Sądu Lustracyjnego nie żyje, żyje i zaprzecza podawanym przez Sąd Lustracyjny rewelacjom.

Zaskoczenie Sądu Lustracyjnego musi być ogromne – tym bardziej, że według Sądu Lustracyjnego funkcjonariusz nie żyje – jest o tym wzmianka w uzasadnieniu wyroku Sądu Lustracyjnego z 2000 roku. Nie wiadomo, czy było to niedopatrzenie, czy celowe przemilczenie, by uniemożliwić rzetelne zakończenie procesu lustracyjnego Lecha Wałęsy.

Tak czy siak, cały misterny plan szlag trafił – oto można dziś, zamiast wierzyć oficjalnym dokumentom urzędowym, tu dokładnie sądowym, zapytać u źródła, jak było. Trudno przecież zakładać, że Graczyk, dziś mieszkaniec Gdańska, będzie miał jakikolwiek interes w tym, by świadczyć iż chwilowo umarł tylko na życzenie Sądu Lustracyjnego, jeśli nie stoi za tym prawda.

Sam zainteresowany, bynajmniej nie milczy – podczas przesłuchania w białostockim IPN, zeznając pod przysięgą, zaprzeczył tezom Sądu Lustracyjnego o swojej śmierci. Sąd Lustracyjny zapewne ustosunkuje się do tego niebawem.

W zasadzie, cokolwiek powie Sąd Lustracyjny, jest zupełnie obojętne. Uchodzić odtąd będzie albo za kłamcę, który aby dowieść własnych racji nie mówi o tym, co mu przeczy, albo za nieudacznika – amatora, który, co niewiarygodne, pominął w swym wyroku fakt, że świadek bodaj najważniejszy ze świadków w sprawie Wałęsy, żyje.

I tak źle i tak niedobrze.

P.S. W celu wyjaśnienia:

Czcionki niebieskiej użyłem stosując oryginalny tekst, zaś czcionką czerwoną oznaczyłem zmiany dokonane przeze mnie.