W sprawie ks. Bonieckiego słów kilka

Ksiądz Adam Boniecki otrzymał zakaz wypowiadania się publicznie. Tenjeden z najbardziej znanych przedstawicieli duchowieństwa, był do niedawna redaktoremnaczelnym „Tygodnika Powszechnego’. Dziś ma swój program w Religia.tv,religijnymi kanale Grupy TVN. Nie jest tylko zwykłym księdzem, nie jest nawettylko dawnym generałem zakonu Marianów. Jego zdanie często jest odbierane, jakozdanie Kościoła. Media zapraszają go nie tylko do komentarzy na temat religii. Częstowypowiada swoje zdanie w kwestiach społecznych, politycznych czy kulturalnych. Korzystaz autorytetu szacownej instytucji Kościoła. I to jest powód konsekwencji, zjakimi się spotkał. Nałożony na niego zakaz wywołał burze. Zastanawiające sąargumenty strony broniącej. Pytania, które powstają w wyniku całej dyskusjimają charakter monumentalny, są pytaniami o kondycje, ustrój i działania całegoKościoła. Wielu komentatorów, tak z jednej, jak i drugiej strony, nie rozumie jednakmaterii, w której się porusza.

Ksiądz Boniecki jest traktowany wsposób charakterystyczny dla demokracji. Nawołuje się do zniesienia zakazu,który mierzy w wolność słowa. Są to jednak nawoływania, które głuchną winstytucji jaką jest Kościół. I dobrze, że głuchną. Obrońcy niezależnościksiędza Bonieckiego zapomnieli, że jest on przedstawicielem hierarchicznegociała. Kościół, a zwłaszcza zakon wymaga od swoich sług posłuszeństwa. Wszystkoto sprawia, że nie można stosować kategorii demokratycznych w odniesieniu doKościoła. Co więcej, ksiądz Adam Boniecki doskonale zna swoje obowiązkizwiązane z udziałem we wspólnocie Kościoła(wielokrotnie o nich mówił i pisał),mimo wszystko notorycznie w fundamenty tej instytucji uderza. Charakterystycznejest, że ksiądz Boniecki znalazł obrońców wśród ludzi, często dalekich odKościoła. Ludzi, którzy niekoniecznie dążą do jego chwały. Niekiedy są toludzie wręcz Kościołowi wrodzy.

Musimy mieć świadomość, że wmomencie wypowiadania swoich opinii, ksiądz Adam Boniecki korzysta z autorytetuKościoła. Jeśli wypowiada się w sposób radykalnie odmienny od stanowiskaswojego matecznika, to powstaje  wrażenie, że robi to za przyzwoleniem ciała doktórego należy. Co więcej, jego zdanie, jako autorytetu dla wielu katolików,może okazać się stanowiskiem Kościoła, mimo że nim naprawdę nie jest.Przykładów, w których ksiądz Adam Boniecki naciągał nauczanie Kościoła jestwiele.

W sposób oczywisty wpisuje siętutaj jego ostatnie słowo wstępne do „Tygodnika Powszechnego”. Odnosi się tamdo noty Papieskiej Rady „Iustitia et Pax”, która w jego oczach powinna byćnazwana „manifestem”. Składa też fakty i szuka zbieżności dążeń StolicyApostolskiej do koncepcji ruchu „Oburzonych”, którzy strajkują na ulicachświatowych miast, m.in. Nowego Jorku, Madrytu czy Rzymu. Ksiądz Boniecki prawienazywa dokument „manifestem”, w najgorszym tego słowa znaczeniu, odnoszącym sięprawdopodobnie do jego komunistycznego rodowodu. W sposób świadomy i otwartysprzeciwia się oficjalnemu stanowisku Stolicy Apostolskiej, ale także konstrukcjiopartej na zasługach papieży Leona XIII, Jana Pawła II i Benedykta XVI. KsiądzAdam Boniecki ma radykalnie odmienne od Kościoła poglądy na sferę społeczną igospodarczą. Krytykuje Kościół za krytykę neoliberalizmu. W końcu próbuje połączyćpostulaty Rady ‘Iustitia et Pax” z „oburzonymi”. Jednocześnie sam nie proponujenic w zamian.

Sfera ekonomiczno-społeczna tonie jedyne miejsce rozbieżności księdza Adama Bonieckiego z Kościołem Byłynaczelny „Tygodnika Powszechnego’ wielokrotnie wypowiadał wcześniej zdanie,które było nie do przyjęcia dla katolików. Ostatnio wziął w obronę Adama Darskiego,lidera zespołu heavy rockowego, który darł Biblię i wypowiadał zdaniaobrażające Kościół. Ks. Boniecki uważał, że próba jego odsunięcia od programu wtelewizji publicznej, jest próbą jej przejęcia przez drugą stronę. Uważał, żeto większe zagrożenie, niż obecność satanisty w programie tej telewizji. Tasprawa miała lekki charakter, pokazała polityczne przekonania byłego naczelnego„TP”. Gorsza była wypowiedź w wywiadzie dla Moniki Olejnik w programie „Kropkanad i”. Adam Boniecki zakwestionował tam koncepcję prawdy obiektywnej izaprezentował relatywizm księdza katolickiego. Dla ludzi Kościoła takiezachowanie jest szokujące. Nie dziwie się, że ta wypowiedź przelała czaręgoryczy.

Wcześniej ksiądz Adam Bonieckizajmował stanowisko, w imieniu Kościoła, w takich sprawach jak lustracja (niechciał publikacji księdza Isakiewicza-Zalewskiego), czy zapłodnieniein-vitro(uznał, że Joseph Ratzinger się pomylił podpisując ten dokument). Wsprawie zapłodnienia pozaustrojowego doszedł także do własnych opinii. Uznał,że jest zgodna z doktryną Kościoła, co wzbudziło sprzeciw wielu przedstawicieliKościoła.

Przez wielu ksiądz Adam Bonieckijest uważany za nadmiernie zaangażowanego politycznie. Otwarcie krytykowałjedną ze stron sporu politycznego, nie mówiąc złego słowa na inną. Apelował onieangażowanie się Kościoła w politykę, będąc samemu zaangażowanym w tenpolityczny spór. Jest to człowiek wielu sprzeczności wewnętrznych. Czas zakazumedialnych wystąpień to czas na zastanowienie. Często zdarza się, że człowiekpowie coś zanim pomyśli. Ostatnie zmiany w życiu księdza Bonieckiego niezmieniły jego podejścia. Wydaje się, że przez to wyostrzył swoje oceny. Niejest to dobre ani dla niego, ani dla Kościoła, o którego dobro zobowiązany jestdbać. Korzysta z autorytetu Kościoła i ten Kościół musiał wreszcie powiedzieć „stop”.

Jeszcze kilka słów o obrońcachksiędza Bonieckiego. Zaczęło się już tam nawet nawoływanie do opuszczeniaKościoła, a także do jego demokratyzacji, odłączenia od państwa. Mam wrażenie,że wielu nie zależy ani na księdzu Bonieckim, ani na Kościele. Znajdują swojepięć minut, które mogą wykorzystać do podniesienia oglądalności czy zwiększeniasprzedaży. Tak oceniam zaangażowanie w ten spór pracodawców księdza AdamaBonieckiego. Widać też zastanawiającą niekonsekwencje. W czasach, gdy zakazy nakładanebyły na księży Henryka Jankowskiego czy Tadeusza Isakiewicza-Zalewskiego, niemogli oni liczyć na takie wsparcie wielu mediów i osób publicznych.