— powiedział Piotr Naimski w poranku Siódma9, wspólnej audycji rozgłośni katolickich.

Pełnomocnik
rządu do spraw strategicznej infrastruktury energetycznej mówił szeroko
o projekcie Baltic Pipe i kolejnych etapach jego realizacji:

W czwartek
byliśmy w Kopenhadze, gdzie podpisana została umowa pomiędzy duńskim
operatorem gazowym a polskim Gaz-Systemem i Komisją Europejską. Chodzi
o dofinansowanie przez KE prac przy gazociągu, który budujemy. Wszystko
jest pod kontrolą, dokładnie realizujemy przewidziany harmonogram - jego
koniec to rok 2022. W tej chwili prowadzone są badania środowiskowe,
zbieramy dane geotechniczne, geofizyczne… Gaz-System ma wszystkie
pozwolenia: od Szwecji, Danii, Niemiec, także Polski. W czerwcu będzie
wybrana ostateczna trasa, a to rozpocznie technicznie projektowanie.

Budowa
odcinka podmorskiego rozpocznie się na początku 2020 roku. Budowa
potrwa 24 miesiące - przy takich inwestycjach przygotowania trwają
dłużej niż sama budowa. A ten odcinek podmorski to tylko część wielkiego
projektu na terenie Polski - w tej chwili trwają prace konstrukcyjne,
system przesyłowy w naszym kraju jest przestawiany z kierunku
Wschód-Zachód na kierunek Północ-Południe

— zaznaczył rozmówca Marcina Fijołka.

Naimski ocenił całe przedsięwzięcie jako „wielką inwestycję”.

To kwestia
naszego bezpieczeństwa i przyszłości na wiele lat. Nowa inwestycja jest
też ekonomicznie uzasadniona, przeszła testy ekonomiczne prowadzone
przez Polaków i Duńczyków. Mnoży się w ostatnim czasie sporo pytań, czy
zdążymy - zapewniam, że zdążymy. Rok 2022 to termin wyśrubowany, ale
absolutnie możliwy i wszystko idzie, jak do tej pory, bardzo dobrze

— podkreślił polityk Prawa i Sprawiedliwości.

Sekretarz
stanu w Kancelarii Premiera wskazywał, że Baltic Pipe umożliwi
sprowadzenie do Polski gazu produkowanego na szelfie norweskim.

Jeżeli
skończymy tę inwestycję w roku 2022, to będziemy mogli w zupełności
uwolnić się od rosyjskiego dyktatu w tej kwestii. W tej chwili prawie
100 procent importowanego gazu do Polski pochodzi z Gazpromu i od wielu
lat ta dominująca pozycja powoduje, że płacimy w Polsce więcej za gaz
niż w innych krajach Europy. (…) Dzięki Baltic Pipe, a także dzięki
rozbudowywanemu gazoportowi, będziemy mogli sprowadzić tyle gazu, ile
zużywamy. A dodatkowo mamy jeszcze własny gaz

— tłumaczył.

Naimski zapewnił, że rozmowa z Gazpromem na dostawy gazu nie będzie przedłużana.

Nie
przewidujemy przedłużania tego nieszczęśliwego długoterminowego
kontraktu z Gazpromem. (…) W sytuacji scenariusza, którego nie zakładamy
- krótkiego opóźnienia - dajemy sobie radę, mamy możliwość sprowadzenia
gazu przez interkonektory, które będą już gotowe

— mówił polityk.

Gość
poranka Siódma9 odnosił się również do ostatniej prowokacji
dziennikarskiej, z której wynikało, że niektóre dane dotyczące Baltic
Pipe zostały udostępnione… nieistniejącemu „ekspertowi”.

WIĘCEJ: Lider opozycji, współpracownik ministra, portal internetowy. Wszyscy zaufali jednej osobie - nieistniejącemu ekspertowi!

Żadne
dane wrażliwe nie zostały przekazane. Pan redaktor Maciążek, który
chciał być do tej pory dziennikarzem zajmmującym się sektorem
energetycznym i traktowany jako ekspert przesunął się do dziennikarstwa,
które śledzi sensację, prowokuje i jest niepoważne. Sądzę, że zarówno
on sam, jak i jego portal przestaną istnieć w sektorze

— powiedział Naimski.

I dodawał:

W żadnym
wypadku i żadnym momencie nie było zagrożone bezpieczeństwo. Jeden
z pracowników w moim biurze starał się wyjaśniać prowokacyjnie stawiane
tezy i fałszywe informacje, które były rozsiewane w Internecie. Notabene
z jakiegoś powodu pan Maciążek trzy miesiące czekał z ujawnieniem tej
swojej pseudosensacji, która w zasadzie nie jest żadną sensacją… Apeluję
do zdrowego rozsądku kolegów dziennikarzy, by nie dać się nabierać
na tego typu prowokacje

Dopytywany przez Marcina Fijołka, czy nie ma sobie nic do zarzucenia w tej kwestii, odparł:

O tyle,
że trzeba być ostrożnym z Internetem. I to jest wskazówka, dlatego,
że gdy okazuje się, że człowiek w najlepszym przypadku niepoważny jest
w stanie stworzyć byt wirtualny, który jest traktowany poważnie przez
otoczenie, to nie jest to dobra sytuacja. Trzeba uważać - przy
prowokacjach politycznych, ekonomicznych, przy fake newsach

— zaznaczył polityk PiS.

Piotr Naimski był też pytany o ochronę kontrwywiadowczą projektu Baltic Pipe:

To jest,
panie redaktorze, kwestia, o której nie chciałbym mówić na antenie.
Zapewniam, że nasze służby specjalne pomagają nam przy realizacji
tego projektu

— przekonywał.

W rozmowie
pojawił się również wątek relacji ze Stanami Zjednoczonymi - i możliwym
wsparciu ze strony USA w kwestii blokowania Nord Stream 2:

Nasz
strategiczny projekt realizowany z Duńczykami ma pełne poparcie
ze strony amerykańskiego rządu. Tym razem byłem w USA z powodu
konferencji, jaka odbywała się w Senacie USA, a która dotyczyła
bezpieczeństwa dostaw gazu. Dyskusja była skupiona na problemie Nord
Stream 2 - budowy gazociągu rosyjsko-niemieckiego pod Bałtykiem.
Politycy amerykańscy przestrzegali przed zagrożeniem utrwalenia
rosyjskiej dominacji. To zresztą wiązało się czasowo z decyzją Komisji
Europejskiej, która faktycznie rzecz biorąc spowodowała, że Gazprom może
spać spokojnie i działać w regionie niezagrożony. Były istotne
przesłanki mówiące o tym, że Gazprom łamie zasady konkurencji, zasady
unijne. Nie nałożono oczywistej, wydawało się, kary. To świadczy
o nieśmiałości KE w działaniu

— ubolewał Naimski.

Dopytywany o polskie starania w tej kwestii, odparł:

Był
cały szereg krajów w Europie Środkowej, wykazano, że Gazprom
wykorzystuje swoją pozycję, by zawyżyć ceny gazu. Także w Polsce, ale
nie tylko w naszym kraju. KE wskazała Gazpromowi na pewne kroki, które
żąda, by zostały podjęte w stosunku do Bułgarii i krajów bałtyckich;
okazało się, że Polski tymi zaleceniami nie objęto. Nie wiadomo, jak
Gazprom zastosuje się do tych zaleceń. Przyszłość pokaże, ale nie jest
to optymistyczny rozwój zdarzeń

— zaznaczył polityk.

Co z reakcją USA w sprawie Nord Stream 2?

Amerykanie
od pewnego czasu wskazują, że możliwość nałożenia sankcji na firmy
zaangażowane w budowę NS2 istnieje, że jest na stole. (…) Ponad miesiąc
temu Amerykanie objęli sankcjami szereg Rosjan, którzy z kolei zostali
uznani za uczestniczących w inwazji na Ukrainę. Wydaje się, że osobiście
adresowane sankcje są bolesne dla strony rosyjskiej. Te narzędzia
istnieją, zobaczymy, jak będą realizowane. Na razie NS2 nie
ma wszystkich pozwoleń na budowę, choć w Niemczech zaczyna budowę,
bo tam pozwolenia dostał.

Panie redaktorze, to działanie Niemiec,
które łamie nie tylko pisane, ale i oczywiste zasady solidarności
Europy. To podstawowe zasady zapisane w prawie UE, Niemcy je łamią,
uważając, że wyższym celem jest realizowanie własnych interesów.
A te interesy sprowadzają się do bliskich relacji z Rosją, bez oglądania
się na innych. Musimy robić swoje, realizować własne projekty -
to strategia ofensywna, a nie tylko defensywna. Budujemy Baltic Pipe
i zapewnimy Polsce niezależne źródła dostaw gazu

— zapewnił Naimski.

Rozmowa do odsłuchania na stronach siodma9.pl.

Stress test wypadł pozytywnie

A skoro
była premier dotknęła tej struny, niech wybrzmi ona w pełni. Spójrzmy,
jaka naprawdę jest historia Terminala LNG im. Prezydenta Lecha
Kaczyńskiego i jakie są dla tej inwestycji „zasługi” ekipy Platformy
Obywatelskiej oraz samej Kopacz.

Inicjatywa Lecha Kaczyńskiego i rządu PiS

Spośród
licznych zasług dla Polski tragicznie zmarłego prezydenta jedną
z najważniejszych jest dążenie do bezpieczeństwa energetycznego naszego
kraju. Odłożę tu na bok inne wątki tego tematu (a jest o czym pisać,
choćby w kontekście jego pilnowania negocjacji gazowych z Rosją przed
dekadą), a skupię się wyłącznie na gazoporcie.

Wszystko zaczęło
się w pierwszej połowie 2006 r., czyli na początku rządów Prawa
i Sprawiedliwości oraz Lecha Kaczyńskiego. 3 stycznia 2006 r. rząd
Kazimierza Marcinkiewicza przyjął uchwałę zobowiązującą do budowy
terminalu LNG na polskim wybrzeżu. 22 maja 2006 r. Lech Kaczyński zwołał
posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego poświęcone importowi gazu. Wnioski z tego spotkania znajdziemy tutaj. Jeden z nich brzmiał tak:

Budowa
terminalu do odbioru gazu skroplonego na polskim wybrzeżu oznacza
konieczność przygotowania warunków przystąpienia do tej inwestycji,
określenia najdogodniejszej lokalizacji oraz zawarcia umów na dostawy
gazu skroplonego. W przygotowaniu są akty prawne uwzględniające także
niekomercyjny charakter tego przedsięwzięcia.

Efektem
tego spotkania była uchwała Rady Ministrów z 31 maja 2006 r.
zobowiązująca ministra gospodarki do ustalenia warunków inwestycji,
lokalizacji gazoportu i zawarcia kontraktów na dostawę gazu. Do grudnia
2006 r. powstało studium wykonalności, a 15 grudnia zarząd PGNiG
zdecydował o lokalizacji terminala w Świnoujściu. 22 marca 2007 r. rząd
Jarosława Kaczyńskiego przyjął „Politykę dla przemysłu gazu ziemnego
w Polsce”. Dokument zakładał, że jednym z kluczowych warunków
zapewnienia Polsce bezpieczeństwa energetycznego jest budowa gazoportu.

W marcu
2007 r. do budowy i obsługi terminala w Świnoujściu powstaje spółka
celowa Polskie LNG. W czerwcu ogłoszony zostaje przetarg na projekt
gazoportu. W tym samym czasie minister gospodarki opracował listę barier
prawnych w realizacji inwestycji infrastrukturalnych sektorów, w tym
dotyczących gazu ziemnego.

Krótko mówiąc, cały czas coś się
działo. Temat był konsekwentnie i dynamicznie prowadzony. Pomiędzy
styczniem a kwietniem 2007 r. rząd prowadził już rozmowy o dostawach
gazu LNG z rządami Algierii, Kataru i Jemenu. A pomijam tu wiele innych
elementów przygotowania tej inwestycji (m.in. wycinki drzew, zmian
administracyjnych etc.). Projekt zakładał, że terminal zostanie oddany
do użytku w 2012 r.

Nadchodzi jednak październik 2007 r. Wybory
wygrywa Platforma Obywatelska i tworzy rząd z Polskim Stronnictwem
Ludowym. Plany dywersyfikacji importu gazu odkładane są na półkę.
A dotyczy to nie tylko gazoportu, lecz również gazociągu do Danii
Baltic Pipe.

Wbrew rządowi PO

Przez pierwsze 9 miesięcy
rządów PO-PSL ws. gazoportu nie dzieje się nic. Kompletnie nic. Cały
proces dywersyfikacji dostaw gazu zostaje wstrzymany. Nowe władze PGNiG
jako cel strategiczny widzą powrót do budowy gazociągów z Niemcami.
Dopiero 19 sierpnia 2008 r. premier akceptuję inwestycję w gazoport.

Wszystko
od początku idzie jak po grudzie. Na dodatek gazoport bardzo
przeszkadza Rosji, która chciałaby nas zalewać swoim gazem nawet
w ilościach znacząco przekraczających nasze zapotrzebowanie. Co jednak
najdziwniejsze, polski rząd nie widzi w tym nic złego. Jak ujawnialiśmy
z Marcinem Wikłą w tygodniku „Sieci”, z instrukcji negocjacyjnych oraz
notatek dotyczących rozmów ze stroną rosyjską w latach 2009-2010 przez
przedstawicieli rządu Donalda Tuska, a zwłaszcza ministerstwa gospodarki
kierowanego przez Waldemara Pawlaka (w tym jego osobistych rozmów),
wynika, że gazoport był na dalszym planie. Priorytetem była dobra
współpraca z Moskwą, dlatego Pawlak oferował jej więcej niż ona sama
chciała (chodziło o wydłużenie dostaw nawet na 27 lat, zwiększenie
ilości przesyłanego surowca ponad polskie potrzeby, czy korzystne
wyłącznie dla Rosji zmiany w spółce EuRoPol Gaz). W artykule z sierpnia
2018 r. zaznaczaliśmy, że na początku (i tylko na początku!) negocjacji
z Rosją wytyczne przyjęte przez Pawlaka i Tuska nie były takie złe.
Jeden z ich punktów brzmiał:

W interesie strony
polskiej jest zawarcie umowy, w oparciu o którą zostanie podpisany
kontrakt na dostawy gazu na lata 2009-2014 tj. do czasu, gdy nie
powstaną alternatywne od kierunku wschodniego możliwości zapewnienia
dostaw jakimi są gazoport w Świnoujściu i gazociąg Baltic Pipe (…)

Przytoczę fragment naszego artykułu „Gazowy walkower”:

Widać
więc, że rząd zdawał sobie sprawę, na czym polega interes państwowy
w tym obszarze. Niestety z perspektywy czasu powyższe zapisy brzmią
wręcz sensacyjnie, bo ostatecznie zupełnie z nich zrezygnowano.
Co więcej – wspomniana instrukcja jest jedynym dokumentem, w którym
zapisano takie stanowisko Polski.

Pawlak zmienia zdanie

Rozpoczynają
się przygotowania do rozmów z Rosjanami. Mija kilka tygodni. 13 maja
Waldemar Pawlak w piśmie do Donalda Tuska (dokument jest zastrzeżony)
prosi o zatwierdzenie nowej instrukcji i zmian wytycznych, „które
są efektem analizy uwag strony rosyjskiej przekazanych mi pismem z dnia
30 kwietnia br. Pana S.I. Szmatko, Ministra Energetyki Federacji
Rosyjskiej i przedstawionych w trakcie konsultacji w Moskwie w dniu
7 maja br., a także dyskusji w trakcie posiedzenia Zespołu ds. Polityki
Bezpieczeństwa Energetycznego w dniu 13 maja 2009 r.”.

Najważniejsze
założenia zostają wywrócone do góry nogami. Nie ma już mowy
o gazoporcie ani o Baltic Pipe. Rząd dopuszcza zwiększenie dostaw ponad
polskie zapotrzebowanie, a „w interesie strony polskiej” okazuje się być
podpisanie umowy do roku 2035!

Co takiego wydarzyło się
w Moskwie 7 maja 2009 r., że Pawlak tak radykalnie przedefiniował
„polski interes”? Tak pogorszył swoją pozycję negocjacyjną? I postanowił
uzależnić Polskę od Gazpromu na kolejne ćwierć wieku? Te pytania wciąż
pozostają bez odpowiedzi.

Dziś głowią się nad nimi prokuratorzy, którzy badają m.in., czy Pawlak w trakcie tych negocjacji nie wziął łapówki.

W tym
miejscu warto też wspomnieć o tym, jak (nie)zabezpieczano inwestycji
kontrwywiadowczo. W październiku 2014 r. ABW zatrzymała Stanisława Sz.,
radcę prawnego z jednej z warszawskich kancelarii. Postawiono mu zarzut
szpiegostwa na rzecz Rosji, a konkretnie wywiadu wojskowego GRU.
Mężczyzna w 2012 r. wchodził w skład zespołu prawnego opiniującego
budowę terminala gazowego w Świnoujściu. Miał on starać się uzyskać
dostęp do niejawnego raportu dot. umów gazowych oraz informacji
o postępie prac i terminie oddania terminala do użytku. W jego
mieszkaniu znaleziono także listę dziennikarzy, PR-owców i ekspertów,
którzy mogliby być zwerbowani przez rosyjskie służby.

O gazoporcie u Sowy

Kłopoty
z gazoportem, a więc jedną z najważniejszych inwestycji państwa były
tematem rozmów polityków PO w restauracji Sowa i Przyjaciele,
a konkretnie Sławomira Nowaka z Andrzejem Parafianowiczem (wówczas
wiceprezesem PGNiG).

AP: Mówię ci, jest co robić, tylko że nas za chwilę wymiotą za kaftan.

SN: Dlaczego?

AP: A gdzie rozładować tankowce?

SN: No, no, w Świnoujściu, nie?

AP: A jest?

SN: No są (…) trochę opóźnienia. (…)

AP:
Oni [poprzednicy – red.] podpisywali takie niekorzystne umowy,
co pozwala Włochom [firmie stojącej na czele konsorcjum budowy LNG –
red.] się bezkarnie opóźniać.

SN: Nie, bezczelni są. Ja pamiętam,
(…) że z dozorem technicznym walczyłem. Jeszcze Budzanowski był. (…)
Dozór przychodzi. Wiesz, ci Włosi chcą kłaść rury bez żadnych atestów,
bez niczego. No to po prostu przyjdzie pierwsza lepsza kontrola
i to wszystko wywali w powietrze.

AP: A wiesz, Katarczycy już tankują pierwszy gazowiec, nie.

SN: I co z nimi?

AP:
Będzie sobie pływał w Bałtyku. (śmiech) To jest duży tankowiec, nie
wiem, czy da radę zawrócić. Zanim się złamie, to tak od Szwecji…

SN: A mu w Gdańsku nie możemy odebrać?

AP:
Nie ma instalacji. Dobrze, że ten Katar, tzn. te szejki się racjonalnie
zachowują. Jak się usztywni, no to co mu zrobisz? (…) Jak oni zrobią
dla nas precedens…

SN: To inni powiedzą…

AP: To inni powiedzą „no chłopaki”…

SN: No. No i co, uważasz, że nie zdążą z tymi instalacjami tam?

AP: Wiadomo, że nie zdążą.

SN: Na pewno nie zdążą.

AP:
Kurwa. Oni teraz mówią o jesieni 2015, a na mieście mówią coś o 2017.
(…) No i wiesz… Ale tego się nie udaje ustalić [kiedy będzie gotowy
terminal LNG – red.], bo jak będziesz wiedział na sztywno, że to już
na pewno, to można z tymi Katarczykami jakoś gadać. Ale
co, co mu powiesz?

SN: No tak. Poczekajcie. Ale do kiedy? Nie? Do kiedy?

AP: Przecież oni potrzebują… Te tankowce pływają cały czas.

SN: No tak.

AP:
On go gdzieś musi w grafik ustawić. To nie jest tak, że „dobra,
chłopaki, za tydzień”. Sama podróż z Kataru – 22 dni. 22 dni z powrotem.
Trzy na miejscu. Gdzieś to musimy precyzyjnie wyliczyć.

Tak wyglądało podejście wysokich urzędników do jednej z kluczowych współczesnych inwestycji państwa polskiego.

Lewicowa
opozycja (SLD i Twój Ruch) po ujawnieniu tego nagrania domagała się
nawet powołania komisji śledczej ws. gazoportu. Żadna komisja oczywiście
nie powstała.

Dużo dłużej, dużo drożej

W 2011 r. rząd
Tuska zakładał, że inwestycja będzie kosztować ok. 2,5 mld zł.
Ostatecznie wyszło ponad miliard drożej (3,638 mld zł). Rządom Tuska
i Kopacz nie udało się również dotrzymać terminów.

Gdy 23 marca
2011 r. Donald Tusk zaszczycił swoją obecnością wmurowanie kamienia
węgielnego pod budowę gazoportu, wszystkie media pisały, że od 2014 r.
za pośrednictwem tego terminala Polska będzie mogła sprowadzać 5 mld
metrów sześciennych gazu rocznie. Czy tak się stało? Nie.

Pierwotny
termin oddania inwestycji do użytku wyznaczono na 30 czerwca 2014 r.
Jednak we wrześniu 2013 r., został przesunięty na 30 grudnia 2014 r.
Ostatecznie pierwszy statek z gazem wpłynął do Świnoujścia 11 grudnia
2015 r., gdy Platforma Obywatelska już nie rządziła.

Dlaczego
tak się stało? Odpowiedzi na te pytania szukała Najwyższa Izba Kontroli,
która zbadała decyzje władz z lat 2009-2014. W marcu 2015 r. okazało
się, że ministerstwo skarbu żąda utajnienia raportu NIK (resort
tłumaczył się trwającymi negocjacjami z wykonawcami). Raport urzędu
kierowanego przez Krzysztofa Kwiatkowskiego, b. ministra sprawiedliwości
w rządzie Donalda Tuska, był druzgocący. We wnioskach Izby
czytaliśmy m.in. o nie podjęciu „prac legislacyjnych niezbędnych
do usunięcia barier przeszkadzających w realizacji inwestycji”,
„nieskutecznym nadzorze wykonywanym przez GAZ-SYSTEM oraz PLNG
w stosunku do wykonawców”, „nieskutecznym egzekwowaniu przez GAZ-SYSTEM
oraz PLNG od wykonawców prawidłowego i terminowego wykonywania
obowiązków wynikających z umów”, czy „błędach popełnionych przez
GAZ-SYSTEM oraz PLNG przy zawieraniu aneksów do umów z wykonawcami”.

Ale
nie przeszkodziło to Ewie Kopacz uczestniczyć w ceremonii otwarcia
terminala 12 października 2015 r. Nazajutrz gazety pisały: „Ewa Kopacz
otworzyła niedziałający gazoport”, ale pani premier się tym nie
przejmowała. Dlaczego? Bo zostały niespełna dwa tygodnie do wyborów
parlamentarnych. Szopka musiała się odbyć i już!

Dzisiejsze słowa Kopacz są więc tyle samo warto, co napisane przez Donalda Tuska w „Gazecie Wyborczej” w marcu 2011 r.:

W Świnoujściu
powstaje pierwszy polski gazoport. Szczególnie o tej inwestycji warto
pamiętać: to właśnie rząd PO – PSL podjął pierwsze konkretne działania,
by zwiększyć energetyczną niezależność naszego kraju.

To nawet
nie bajki, a ordynarne kłamstwa. Z perspektywy czasu możemy powiedzieć,
że gazoport powstał nie „dzięki” rządom Platformy, a pomimo ich.

autor:

Marek Pyza

Przyznaniem
się do winy, że Tusk realizuje niemiecką, a nie polską agendę, jest
chwalenie się tym, że Tusk chce, by UE kupowała za Polskę gaz.
Wyjaśniam: Tusk chce pozbawić Polskę i @GK_PGNiG suwerennej decyzyjności
w kształtowaniu koszyka importowego gazu. Tym samym Tusk przyznał,
że wspiera #NordStream! Utworzenie wspólnych zakupów gazu przez UE jest
pomysłem Berlina na to, by kupować gaz z Nord Stream od Gazpromu
i sprzedawać go z unijną metką Polsce. Tusk mówiąc to nie jest idiotą
lub ignorantem - on świadomie wspiera Berlin i Putina

— stwierdził poseł SP.

CZYTAJ
RÓWNIEŻ: Premier Morawiecki: Przedstawiamy najbardziej radykalny
w Europie plan odejścia od rosyjskiej ropy, gazu i węgla.
Są konkretne terminy!

Tusk przekonywał, że jego rząd naprawiał błędy PiS ws. negocjacji gazowych z Rosją. Przy okazji zaatakował Janusz Kowalskiego.

Mój
rząd naprawiał błędy, bardzo kosztowne błędy, jeśli chodzi o negocjacje
gazowe z Rosją. Przez długie lata musieliśmy odkręcać to, co wtedy
namotano. Kosztowało to bardzo dużo pieniędzy wielu Polaków. Już nie
będę się znęcał. Jest taki pan, Janusz Kowalski, który był przez jakiś
moment ministrem odpowiedzialnym za te kwestie i on też dodatkowo
namotał i sporo problemów

– powiedział.

To,
co udało się uzyskać w czasie gdy byłem premierem, a Waldemar Pawlak
był wicepremierem, i przez cały ten czas rządów, to postępującą
niezależność od gazu rosyjskiego, bardzo dobry rezultat arbitrażu, który
umożliwił uelastycznienie reguł handlu gazu z Rosją. Mogę powiedzieć,
że nie będę się wyżywał. Wszystko to, co napsuli, staraliśmy się
naprawiać i to dosyć skutecznie naprawiać, jeśli chodzi o gaz.

– dodał.

To jednak nie koniec opowieści Tusk. Lider PO przekonywał, że gazoport w Świnoujściu zbudował jego rząd.

Nie
używałem tej argumentacji, ale wreszcie powiem to głośno i wyraźnie.
Jeśli chodzi o kwestię gazoportu. Dzisiaj PiS próbuje przekonać Polaków,
że to oni tak skutecznie zawalczyli o częściową niezależność
od rosyjskiego gazu. Wszystkie rządy starały się doprowadzić ideę
gazoportu do finału. Ale tylko jeden rząd go realnie zbudował i to był
mój rząd. A kiedy nastały rządy PiS-u, to ich wielkim sukcesem było
nadanie nazwy temu gazoportowi. W sprawach gazowych dobrze by było,
by PiS wykonał swoją robotę i milczał w ocenie naszych działań.
Bo to oni mają się czego wstydzić

– mówił.

Komentarze

Do słów Tuska odnieśli się dziennikarze na Twitterze.

Decyzję
o budowie gazoportu podjął rząd Kazimierza Marcinkiewicza w 2006 r.
Terminal LNG w Świnoujściu powstał w latach 2006-2016

„Testament śp. prezydenta Lecha
Kaczyńskiego został zrealizowany. Gazoport LNG funkcjonuje, gazociąg
Baltic Pipe też jest otwarty. Śp. Lech Kaczyński po kryzysie gazowym
na przełomie 2005 i 2006 r., po szantażu Gazpromu, nakreślił plan
dywersyfikacji dostaw gazu do Polski, który został zrealizowany” - mówi
w rozmowie z portalem wPolityce.pl Janusz Kowalski, wiceminister
rolnictwa, w latach 2007–2008 współpracownik ówczesnego wiceministra
gospodarki Piotra Naimskiego (podczas pracy w Departamencie
Dywersyfikacji Dostaw Nośników Energii), a od stycznia 2009 do 2010 r.
członek Zespołu ds. Bezpieczeństwa Energetycznego w Kancelarii
Prezydenta RP.

CZYTAJ TAKŻE:

— Rusza
gazociąg Baltic Pipe! Premier: Kończy się era rosyjskiej dominacji
w sferze gazu. Era znaczona szantażem, groźbami, wymuszeniami

— „NIK nokautuje Pawlaka”. Pyza i Wikło w nowym numerze tygodnika „Sieci”: Oddali Rosjanom więcej, niż oni sami zażądali

Niestety,
z 8-letnią przerwą, ponieważ połączenie gazowe Polski z Norwegią, było
wstrzymywane dwa razy. Pierwszy raz przez postkomunistyczny rząd Leszka
Millera, a drugi w 2008 roku, gdy rząd Donalda Tuska wstrzymał ten
projekt, wznowiony wcześniej przez PiS

— przypomina, odnosząc się do otwarcia gazociągu Baltic Pipe.

Warto
sobie dzisiaj uświadomić, jak kluczowe było zwycięstwo obozu
Zjednoczonej Prawicy w 2015 roku. Gdybyśmy wtedy nie zwyciężyli, to dziś
nie byłoby tego święta. Bylibyśmy całkowicie zdani na Władimira Putina
i reżim rosyjski, ponieważ PO nie miała zamiaru budować połączenia
z Norwegią, nie chciała norweskiego gazu, chciała uzależniać Polskę
od rosyjskiego gazu, czego dowodem jest to, że w 2010 roku została
podpisana bardzo niekorzystna umowa, która zwiększyła uzależnienie
Polski od rosyjskiego gazu

— dodaje.

„Donald Tusk wolał kupować gaz od Gazpromu niż tańszy gaz z innych kierunków”

Donald
Tusk wolał kupować gaz od Gazpromu niż tańszy gaz z innych kierunków
z wykorzystaniem budowanego terminalu LNG. Dziś mamy wielki, wspaniały
dzień. W tym miejscu największe uznania dla Piotra Naimskiego, który był
głównym koordynatorem tego projektu przez ponad 20 lat

— podkreśla.

Janusz
Kowalski wystąpił do premiera z wnioskiem o ujawnienie dokumentów
dotyczących spotkań polityków PO-PSL w okresie ich rządów.

W listopadzie
i grudniu 2021 roku, Solidarna Polska rekomendowała naszym przyjaciołom
z PiS-u powołanie komisji śledczej ws. prorosyjskiej polityki
energetycznej rządu PO-PSL lat 2007-2015. Warto wrócić do tego pomysłu
być może w innej formule, dlatego złożyłem wniosek do pana premiera
o ujawnienie wszystkich dokumentów ze spotkań Donalda Tuska, Waldemara
Pawlaka, w ogóle polityków PO-PSL-u z okresu rządów prorosyjskiej
koalicji PO-PSL, po to, żeby całkowicie ujawnić, w jaki sposób PO i PSL
dogadywały się z Kremlem na wszystkich możliwych polach

— mówi.

Dzisiaj
jest wielki dzień, kiedy testament śp. Lecha Kaczyńskiego został
zrealizowany i dzień wstydu dla Donalda Tuska, który na 8 lat opóźnił
realizację projektu Baltic Pipe

— zaznacza.

Cała opozycja! Chwalą Baltic Pipe i uderzają w rząd: "Będziemy mieć rurę, która będzie niewykorzystana"