Trudno jest sie uwolnic od postrzegania swiata polityki bez calej siatki pojeciowej, na ktora skladaja sie rozne podzialy ideologiczne. Prawica i Lewica, faszyzm  i komunizm a liberalna demokracja, autorytaryzm-liberalizm i inne. Nie sposob tez ich przy okazji nie wartosciowac. Jedne wydaja sie byc lepsze od innych. Erudyta nawet przyciagnie dlugi ogon historycznych uzasadnien. Jednakze najbardziej interesujaca robota myslowa, jaka wypadaloby przy takiej okazji wykonac jest danie odpowiedzi na pytanie, jak kraje, ktore dokonaly praktycznego wyboru ideologii konstytuujacej i przenikajacej ich system spoleczno-gospodarczo-polityczny daja sobie rade wspolczesnie w warunkach postepujacej globalizacji. A ta jest prezna  nadzwyczaj.

Na pytanie to dal interesujaca odpowiedz byly premier Szwecji, Carl Bildt na konferencji odbytej jesienia 2010 r. w ukrainskiej Jalcie konferencji na temat geopolityki. Stwierdzil on, ze powodzenie kraju czy ideologii zalezy przede wszystkim od zdolnosci wlaczenia sie ("plug in') w potezniejaca od 10-15 lat globalizacje. No wiec, kto te zdolnosc wykazal w pelni? Ano nikt!

"...no one country and no single ideology has yet claimed to have it all figured out" ("zaden kraj, zadna ideologia dotad nie stwierdzila, ze ogarnela calosc sytuacji").

Chiny jeszcze pare dekad temu mialy jedna  z najbardziej autarkicznych gospodarek na swiecie, dzis sa krajem wlaczonym mocno w procesy globalizacji.  Jest tam system kapitalizmu panstwowego polaczony z wladza autorytarna sprawowana przez partie komunistyczna. Natomiast neo-autorytarna Rosja zyje dzieki wyprzedazy surowcow naturalnych, glownie petro-dolarom. Imponujacy wzrost gospodarczy i mocna integracje z gospodarka swiatowa wykazuje Indie - kraj bardzo demokratyczny i z chaotycznym rzadem.

A co zrobic z krajami prawie socjalistycznymi w sensie dystrybucji dochodu narodowego?  "Welfare states" z poludnia Europy wlasnie ledwie zipia, podczas gdy "welfare states" w krajach skandynawskich, wrecz odwrotnie, maja bardzo mocne gospodarki.

Czyli jak? Wiemy, ze nic nie wiemy? Jak u Kartezjusza w "Rozprawie o metodzie?". Dokladnie tak, bo wlasnie idac w slad Kartezjusza, jednak cos wiemy i mozemy zaczac konstruowac gmach wiedzy. Otoz, da sie zidentyfikowac wspolne cechy krajow, ktore sobie nie radza we wspolczesnym swiecie. Od Zimbabwe do Grecji. Sa to: KORUPCJA i SLABY SYSTEM PRAWA.

Polska nalezy do krajow o wysokim stopniu skorumpowania, co pokazuje znany Index 'Transparency International". Niezawislosc sadow jest przedmiotem dowcipow. Tandetnosc prawa w Polsce jest tajemnica poliszynela.

Szanse na poprawe sa nikle. Los rzadu J.Kaczynskiego z plomiennym min. Ziobro na czele, na dlugo odstraszyl wszystkie formacje polityczne od czyszczenia "stajni Augiasza". Czyli, ze bedzie jak jest, a nawet gorzej.