Zapomniany język

Tak właśnie wygląda historia i nie bardzo jest nad czym płakać.

Na razie rozpieprzają nam i nurzają w szambie nasz własny kraj, dlaczego miałbym płakać nad jakimś archaicznym narzeczem? Zapewne to interesująca sprawa, ale bez żartów - mamy poważniejsze zmartwienia!

Ja się martwię, bo bez takich i podobnych regionalizmów Polska robi się coraz bardziej nudna i jałowa. Kraj, w którym wszyscy wszędzie robią to samo w taki sam sposób, nie jest moim ideałem. Należy pamiętać, że w czasach potęgi I RP była ona istną mozaiką narodowości i wyznań, a każdy powiat miał własną odmianę kultury ludowej. My cierpimy obecnie z powodu nadmiernej jednorodności. No, może Górale, Ślązacy i Kaszubi jeszcze się trochę wyróżniają.

... istnieją pewne priorytety, a obecnie różne mniejszości i regiony są przez naszych wrogów wykorzystywane przeciw nam.

Ten język to faktycznie ciekawa sprawa, nie miałem pojęcia i naprawdę b. mnie takie rzeczy kręcą, ale regionalizmy regionalizmami, a my tutaj z dnia na dzień stajemy się intruzami we własnym kraju i pariasami we "Wspólnej Europie".

Na tym tle, daruj, regionalizmy jakoś mnie aktualnie mniej podniecają, tym bardziej, że to jest przecież hasło tej "Wspólnej Europy", która nas tak...

Jedną z przyczyn, dla których zaczynamy się czuć jak intruzi we własnym kraju, jest to, że nudzi on nas i brzydzi. Nie czujemy się z nim uczuciowo zwiazani, bo mamy wrażenie, że to wszystko jedno, czy mieszkamy w Olsztynie, czy Szczecinie. Patriotyzm lokalny jest jeszcze rzadszy niż ten ogólnokrajowy. Ludzie z Wilamowic mówili, że gdy używali tego swojego języka to czuli się jak jedna rodzina. Komuniści zniszczyli te więzy społeczne. To prawda, że prawa mniejszości są czasem wykorzystywane jako bat na nielubiane rządy. Tak było z "prawami Cyganów" /przepraszam, "Romów" :)))/ na Słowacji i w Czechach. Mimo to popieranie regionalizmów i "małych ojczyzn" wydaje mi sie jedną z sympatyczniejszych cech UE. Poza tym, to właśnie drobne sprawy decyduja na ogół o smaku życia. Nie sposób zajmować się bez przerwy tylko fundamentalnymi problemami.

... w Polszcze (nie licząc Uppsali i Oxelösundu), dużą część rodziny mam z miejsc, których nigdy z pewnością nie zobaczę (bo jakoś mnie na kacapski wschód nigdy nie ciągnęło, a nawet na Ukrainę), nie mówiąc już o tym, żem w 1/32 Szkot i 1/32 Szwed, że naprawdę trudno, bym odczuwał jakikolwiek regionalny patriotyzm.

Mimo to nie uważam, bym pod wzgl. patriotyzmu był gorszy od średniej krajowej, raczej przeciwnie.

Przecież ja nikomu niczego nie zarzucam. Żal mi tych ludzi z Wilamowic, którzy przez 700 lat pielęgnowali swoje tradycje i swój język, lubili to, a po wojnie tak brutalnie zostali tego pozbawieni i po co? Komu to przeszkadzało?

... nie mogę przestać myśleć o tych folksdojczach z opolszczyzny i Śląska.

Dla Ślazaków bycie folksdojczem było przymusowe. Ci, co próbowali protestować /byli tacy !!!/, lądowali w Auschwitz lub innym obozie. Oczywiście byli tacy, co popierali Niemców i oni dostawali pierwszą lub druga kategorię Volkslisty, co dawało im pewne przywileje. Zwykli ludzie mieli trzecią, która nic nie dawała, ale chroniła przed obozem.

... o tamtych się nie wypowiadam, wiem, że nie było łatwo.