(Bez cienia związku z czymkolwiek) Historia strzelania do celu

"To sugerowało, że gwintowane kule są istotnie kierowane diabelską siłą, i na kilka lat utraciły reputację."

Czasami utrata reputacji przez broń wynikała jednak z troski Kościoła o życie ludzkie - chrześcijan znaczy. Dlatego papież Innocenty II zakazał stosowania kuszy.

... wobec chrześcijan, należałoby uzupełnić. (W czym akurat nie widzę nic złego.)

Ale to tak niestety (?) nie działa. Z bronią tak jak z "wolnym rynkiem" - zawsze dany stan KOMUŚ służy. Jeśli zablokujemy nowe bronie, będą sobie na więcej pozwalać ci, którzy dysponują starymi. Różni Raubritterzy na przykład.

Zresztą kto powiedział, że najnieprzyjemniejsza jest akurat śmierć od kuszy? I w tamtych czasach znano parę b. nieprzyjemnych sposobów uśmiercania, także na wojnie. Mam je wymieniać? ;-)

Jedynym skutkiem zakazu użycia kuszy - gdyby to mogło być skuteczne, a nie mogło - byłaby dalsza przewaga ludzi noszących pancerze nad takimi, których na nie nie było stać.

Pewnie jestem lewicowiec, ale nie wydaje mi się, żeby to był jakiś cholernie wzniosły cel. Jak ktoś jest taka wielka arystokracja, to niech walczy i bez tego typu przewag! W końcu ma czas na ćwiczenia, ma środki, nie musi odrabiać pańszczyzny...

Lewico - do mnie! Ja was poprowadzę! ;-)

"... wobec chrześcijan, należałoby uzupełnić."

No tak wynikało z kontekstu moich wynurzeń. Nie chciałem dwa razy powtarzać tego samego słowa w dwóch zdaniach:)

"Ale to tak niestety (?) nie działa"

Oczywiście z kuszą nie zadziałało i nie tylko.

"żeby to był jakiś cholernie wzniosły cel."

Dzięki Bogu wielu ludzi Kościoła miało, ma i będzie miało "cholernie wzniosłe cele".
Ja wiem, że wczoraj, dzisiaj i jutro to się nie zmieści w wielu głowach - zwłaszcza tych lewicowych:)

... a tego typu "cholernie wzniosłe cele" jakoś mi słabo imponują. Sorry!

Gdyby KK nic lepszego w swej historii nie osiągnął (o czasach obecnych, od V2 po TW Filozfa, nie wspominam, bo skóra cierpnie), to naprawdę nie byłoby się czym podniecać.

Ja tam znany poganin i w ogóle (trydencki zresztą), ale to, o czym warto mówić, to dla mnie Machault, Palestrina i Monteverdi. Plus zapach kadzidła, gotycka architektura i parę podobnych rzeczy. (Jak Fra Angelico i Caravaggio.)

Niedoważone pomysły na uczynienie z tego padołu łez raju na ziemi pozostawiam lewakom i dobrze by było, gdyby KK też dał sobie spokój.

Do czego nas doprowadziły różne ckliwe hasełka w rodzaju... Każdy chyba zresztą wie, prawda?

Co jest warta "wolność" zdobyta "bez użycia przemocy"? Co jest warta "prawda co was wyzwoli", w rodzaju tej, którą tak gorliwie chłeptaliśmy (ja akurat nie, ale solidarnie się poczuwam)?

Proponuję zacząć rozdzielać sprawy niebiańskie od ziemskich - obie wyjdą na tym dobrze!

Toleruję Waści przekonania.

Jednak jako wierzący, choć nie bardzo praktykujący, muszę powiedzieć jedno: nie da się rozdzielić spraw niebiańskich od ziemskich.

... trudno mnie uznać za wroga KK, raczej przeciwnie (choć V2 nie znoszę, zresztą pamiętam katolicyzm sprzed, więc to nie jest zgrywa).

Chodzi mi o to, że chyba jednak to powinna być Wartość, Wyzwanie, Obowiązek, co tam jeszcze, a nie, tak jak ludzie sobie wyobrażają, jakiś sposób na osiągnięcie ziemskich celów, gwarancja świeckiego sukcesu i te rzeczy.

Dziesięć przykazań nie da nam, ani nikomu, politycznego zwycięstwa. Łudzenie się, że wkrótce chrześcijaństwo się odrodzi i powstanie nowa cywilizacja - która będzie dokładnie taka, jak byśmy chcieli, to tylko bajki, które pozwalają nam nic konkretnego nie robić i żyć z czystym sumieniem.

Tylko o to mi chodzi, i aż o to.

"Dziesięć przykazań nie da nam, ani nikomu, politycznego zwycięstwa."

Nie rozpatruję tutaj wiary w kategoriach politycznych, jeno osobistych. W tym sensie nie potrafię "rozdzielić spraw niebiańskich od ziemskich". Ja również się nie łudzę, ale dbam aby żyć w zgodzie z zasadami wiary. Tylko tyle, a może aż tyle.

... nie namawiam!

Po prostu dla wielu, nawet b. inteligentnych, ludzi, religia to jakaś magia. "Jak będziemy przestrzegać przykazań, to musimy wygrać". A to niestety bzdura.

Gadamy sobie zresztą na ten temat na moim blogasku, na przykład tutaj: http://bez-owijania.blogspot.com/2010/07/bez-cienia-zwiazku-z-czymkolwie...

I ci ludzie, b. gorliwi katolicy, i niektórzy ostro wyszkoleni teologicznie, zdają się ze mną zgadzać w tej kwestii.

Tak więc bez paniki - ja tu wcale katolicyzmu nie atakuję!

"A to niestety bzdura." ... metafizyczna, a nawet racja - magiczna, boć zawsze się znajdzie taki, co akuratnie dekalogu nie przestrzega i miast nie zabijać zabije z ochotą. I jego jest na wierzchu na ziemskim padole.
"Tak więc bez paniki - ja tu wcale katolicyzmu nie atakuję!"

Ależ rozumiem teraz, zwalczasz Waćpan pogląd nieracjonalny z punktu widzenia uprawiania polityki. I co do tego sporu nie ma. Ale też nie krytykuję idealizmu tych ludzi - mają do niego prawo. I dobrzeć, że tacy wśród nas jeszcze są.

... na moim blogasie.

Wszystko co mówię, to że religia powinna być WARTOŚCIĄ, CELEM, IDEAŁEM, WYZWANIEM, OBOWIĄZKIEM, a nie jakąś szemraną gwarancją ziemskich, świeckich sukcesów.

I, jak się okazało, to samo mówi Św. Tomasz.

"I, jak się okazało, to samo mówi Św. Tomasz"

Jakby przenicować nasz język to okazałoby się, że w dużej mierze "gadamy" Pismem Św. i Ojcami Kościoła - taka kultura... śródziemnomorska.
A na Waści blog zajrzę z przyjemnością, dziękuję za informację:)