Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. "Niedziela Męki Pańskiej"

gdy rano w Niedzielę Palmową babcia budziła mnie udzerzając palmą i mówiąc "Palma bije, nie ja biję Za tydzień Wielki dzień za sześć noc - Wielkanoc!" Ot taki mało znany zwyczaj z Kurpii Zielonych.

dawała dzieciom do połknięcia baźki ze święconej Palmy - miały zabezpieczać swoją mocą od chorób gardła. Kto to dzisiaj pamięta?

Największa w Polsce ponad 3-metrowa pisanka stanęła na skwerze przy ulicy Floriańskiej na warszawskiej Pradze Północ. Gigantyczne jajo waży 660 kilogramów, a jego średnica wynosi 185 centymetrów. Zostało wykonane ze styropianu i betonu. Pisankę ozdabiają członkinie zespołu pieśni ludowej "Szwarne Dziołchy"Jolanta Nogosek i Inga Frank. Wielkanocna kraszanka jest zielona, pomalowana w tradycyjne białe opolskie wzory - wyjaśnia Jolanta Nogosek. Dodaje, że malowanie ogromnej pisanki jest czasochłonne i trwa od 2 tygodni. Kraszanka jest główną atrakcją Jarmarku Wielkanocnego, który na ulicy Floriańskiej potrwa do Wielkiej Soboty. Pisanka została ufundowana i wykonana przez Cementownię Górażdże. Zostanie na stałe w Warszawie jako dar dla mieszkańców stolicy. http://www.polskieradio.pl/wiadomosci/iar/?id=150403

Niedziela Palmowa albo Męki Pańskiej, 29 III 2015

EWANGELIA

Mk 11, 1-10 Wjazd Jezusa do Jerozolimy

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Gdy
się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej,
Jezus posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: «Idźcie do wsi,
która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę
uwiązane na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i
przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie,
powiedzcie: „Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”».

Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy.
Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: «Co to ma
znaczyć, że odwiązujecie oślę?» Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus
polecił. I pozwolili im.

Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a
On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni
gałązki zielone ścięte na polach. A ci, którzy Go poprzedzali i którzy
szli za Nim, wołali:

«Hosanna.

Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie.

Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi.

Hosanna na wysokościach».

Oto słowo Pańskie.

EWANGELIA

J 12, 12-16 Wjazd Jezusa do Jerozolimy

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Wielki
tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do
Jerozolimy, wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali:
«Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie» oraz: «Król
izraelski!»

A gdy Jezus znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane:

«Nie bój się, Córo Syjońska,

oto Król twój przychodzi,

siedząc na oślęciu».

Jego uczniowie początkowo tego nie rozumieli. Ale gdy Jezus został
uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że
tak Mu uczynili.

Oto słowo Pańskie.

VI Niedziela Wielkiego Postu – Niedziela Palmowa – Niedziela Męki Pańskiej

Obowiązek czy potrzeba

Zamyślenia wielkopostne 2015 „Wiarą znudzonemu”

W Niedzielę Palmową, w Kościele katolickim rozpoczyna się Wielki Tydzień. Liturgia tego dnia jest pamiątką uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy pięć dni przed Jego ukrzyżowaniem. Jak podają Ewangeliści, zgromadzone wówczas tłumy rzucały na drogę płaszcze, gałązki oliwne i palmowe wołając: "Hosanna Synowi Dawida: błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie". Od 1986 r. w Niedzielę Palmową obchodzony jest Światowy Dzień Młodzieży na poziomie diecezjalnym.

Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między dwoma momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem - jako Ewangelii - Męki Pańskiej, zwykle z podziałem na role, według jednego z 3 Ewangelistów: Mateusza, Marka lub Łukasza (Mękę Pańską wg św. Jana czyta się podczas liturgii Wielkiego Piątku). W ten sposób Kościół podkreśla, że triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane.

W Niedzielę Palmową obowiązuje czerwony kolor szat liturgicznych. Mimo to uroczystość ma wymowę radosną, gdyż rozpoczyna ciąg wydarzeń, przez które dokonało się zbawienie świata. Chrześcijańskie tajemnice wiary przenikają się wzajemnie - chwała i radość tworzą nierozdzielną całość z cierpieniem; w męce zapowiedziane jest zmartwychwstanie i zbawienie.

Udział w liturgii Niedzieli Palmowej oznacza zgodę na krzyż, cierpienie z Chrystusem oraz na taką, a nie inną drogę życia. W niektórych parafiach asysta liturgiczna wychodzi na zewnątrz kościoła, a potem procesjonalnie podchodzi do zamkniętych drzwi świątyni, w które następnie kapłan trzykrotnie uderza krzyżem, ukazując w symboliczny sposób, że krzyż otwiera drogę do nieba.

Podczas tego obrzędu śpiewa się antyfonę: "Bramy, podnieście swe szczyty, unieście się odwieczne podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały". Zaraz przy wejściu do kościoła czytana jest Ewangelia o tryumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, a następnie kapłan święci palmy. Później zostają one spalone a popiołem posypuje się głowy wiernych we Środę Popielcową następnego roku.

Początki świętowania liturgii Niedzieli Paschalnej odnajdujemy w Jerozolimie w IV wieku. W tamtych czasach starano się jak najdokładniej odtwarzać sceny z życia Jezusa. Z upływem lat procesje zostały udramatyzowane - w Egipcie na czele niesiono krzyż, w Jerozolimie biskup reprezentujący Chrystusa wjeżdżał do miasta na osiołku.

W Polsce Niedziela Palmowa nosiła także nazwę Niedzieli Kwietnej, bo zwykle przypada w czasie gdy pokazują się pierwsze kwiaty. W Niedzielę Palmową po sumie odbywały się w kościołach przedstawienia pasyjne. Za czasów króla Zygmunta III istniały zrzeszenia aktorów-amatorów, którzy w roli Chrystusa, Kajfasza, Piłata, Judasza itp. chodzili po miastach i wioskach i odtwarzali misterium męki Pańskiej.

Zwyczaj święcenia palm pojawił się w Kościele w XI wieku. Palmy w Polsce zastępują często gałązki wierzbowe z baziami. Po ich poświęceniu zatyka się je za krzyże i obrazy, by strzegły domu od nieszczęść i zapewniały błogosławieństwo Boże. Wtykano także palmy na pola, aby Pan Bóg strzegł zasiewów i plonów przed gradem, suszą i nadmiernym deszczem.

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia. W ciągu wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha, Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści ( por. Mt 21, 1-10; Mk 11, 1-11; Łk 19, 29-40; J 12, 12-19), a także rozważa Jego Mękę.

To właśnie w Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej.

http://www.niedziela.pl/artykul/5651/nd/Niedziela-Palmowa

Para prezydencka na Niedzieli Palmowej w Lipnicy Murowanej

 

Prezydent Andrzej Duda wraz z małżonką uczestniczy w uroczystości z
okazji Niedzieli Palmowej w Lipnicy Murowanej w Małopolsce. Wieś słynie z
organizowanego od 1958 r. konkursu na najwyższą palmę wielkanocną.

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.

Dziś Niedziela Palmowa. Rozpoczyna się Wielki Tydzień

Katolicy tego dnia święcą palmy, a grekokatolicy gałązki wierzby. więcej

Niedziela Męki Pańskiej

Obchodzimy
dziś Niedzielę Męki Pańskiej, która rozpoczyna najważniejszy okres w
liturgii chrześcijańskiej – Wielki Tydzień. Tak zwana Niedziela Palmowa
upamiętnia przybycie Chrystusa do Jerozolimy.

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą
Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i
najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.

Początki obchodów

Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do
Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze
św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła.
Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej
Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To
właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać
wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii
do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka
pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako
Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według
jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi
wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni
wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i
palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania
(Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta
rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela
Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako
Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję.
Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj
urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z
czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli
Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach
lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł
pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę
Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną
wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu
(+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom
przysługiwało prawo uwalniania więźniów.

Polskie zwyczaje

Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę Męki Pańskiej
zgromadzili się przed kościołem, gdzie powinno odbyć się poświęcenie
palm, odczytanie perykopy ewangelicznej o wjeździe Pana Jezusa do
Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła. Podczas każdej Mszy św.,
zgodnie z wielowiekową tradycją, czyta się opis Męki Pańskiej (według
relacji Mateusza, Marka lub Łukasza - Ewangelię św. Jana odczytuje się w
Wielki Piątek). Obecnie kapłan w Niedzielę Palmową nie przywdziewa szat
pokutnych, fioletowych, jak to było w zwyczaju dawniej, ale czerwone.
Procesja zaś ma charakter triumfalny. Chrystus wkracza do świętego
miasta jako Król i Pan. W Polsce istniał kiedyś zwyczaj, iż kapłan idący
na czele procesji wychodził przed kościół i trzykrotnie pukał do
zamkniętych drzwi kościoła, wtedy drzwi się otwierały i kapłan z
wiernymi wchodził do wnętrza kościoła, aby odprawić uroczystą liturgię.
Miało to symbolizować, iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy
nieba. Inne źródła przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą
leżący na ziemi w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał:
„Witaj, krzyżu, nadziejo nasza!”.

W polskiej tradycji ludowej Niedzielę Palmową nazywano również
Kwietną bądź Wierzbną. W tym dniu święcono palmy, które w tradycji
chrześcijańskiej symbolizują odradzające się życie. Wykonywanie palm
wielkanocnych ma bogatą tradycję. Tradycyjne palmy wielkanocne
przygotowuje się z gałązek wierzby, która w symbolice Kościoła jest
znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Obok wierzby używano
także gałązek malin i porzeczek. Ścinano je w Środę Popielcową i
przechowywano w naczyniu z wodą, aby puściły pąki na Niedzielę Palmową. W
trzpień palmy wplatano również bukszpan, barwinek, borówkę i cis.
Tradycja wykonywania palm szczególnie zachowała się na Kurpiach oraz na
Podkarpaciu, gdzie corocznie odbywają się konkursy na najdłuższą i
najpiękniejszą palmę.

http://www.niedziela.pl/artykul/39417/nd/Niedziela-Palmowa-w-tradycji-Ko...

Ks. prof. J. Machniak: W Niedzielę Palmową jesteśmy wzywani do pójścia za Chrystusem

W
Niedzielę Palmową jesteśmy wzywani, aby włączyć się do tego, żeby pójść
za Chrystusem, wołając: „Hosanna synowi Dawidowemu!”, potwierdzając, że
On jest tym, który jest wysłany przez Boga, aby nas zbawić – powiedział
w rozmowie z Radiem Maryja ks. prof. Jan Machniak.

Rzecznik Episkopatu: Wielkanocna palma w naszych domach znakiem nadziei

Niedziela Palmowa rozpocznie najważniejszy tydzień w roku dla
wszystkich chrześcijan. W tym roku przeżywamy ją w trudnych warunkach,
ale niech wielkanocna palma będzie w naszych domach szczególnym znakiem
nadziei i zwycięstwa – podkreśla rzecznik Konferencji Episkopatu Polski
ks. Paweł Rytel-Andrianik.

Ten szczególny czas jest dla nas wszystkich wielkim wyzwaniem. Wymaga on przede wszystkim roztropnych i odpowiedzialnych decyzji. Nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Przywołuję te słowa ewangelisty Łukasza, podczas gdy – razem z Niedzielą Palmową – rozpoczyna się tydzień zwany Wielkim, wspominający mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa - podkreślił w telewizyjnym orędziu przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki.
-------------------------------------------------------------------------------------

W tym roku radosne obchody Niedzieli Palmowej będą miały z konieczności ograniczony wymiar. Wszystko z powodu obostrzeń w gromadzeniu się większej liczby osób zarówno wewnątrz świątyń, jak i w otwartej przestrzeni. Do tych zarządzeń dostosował się także Kościół w Polsce, ale podobnie będzie w tym roku na całym świecie.

Na mocy odpowiednich dekretów Stolicy Apostolskiej polscy biskupi wprowadzili wytyczne zmieniające w tym roku liturgiczne obchody Wielkiego Tygodnia i Triduum Paschalnego. W przypadku Niedzieli Palmowej, pamiątkę wjazdu Chrystusa do Jerozolimy należy odprawić według trzeciej formy obrzędu (wejście zwykłe). Wszystkie obrzędy mają się odbyć wewnątrz budynku.

Przy założeniu wynikającym z zarządzenia, że w świątyni podczas liturgii może jednocześnie przebywać do 5 osób (oraz dwie sprawujące liturgię), wszystkie uroczystości w parafiach będą odbywały się przy bardzo ograniczonym udziale wiernych albo bez ich udziału.

Proboszczowie powinni natomiast poinformować parafian dostępnymi środkami przekazu o godzinach Mszy św. i nabożeństw i w miarę możliwości zapewnić transmisję internetową, zapraszając do duchowego współuczestniczenia w liturgiach.

Każda z polskich diecezji przeprowadzi tego dnia liczne transmisje Mszy świętych na swoich stronach internetowych lub kierując do połączeń w mediach społecznościowych. Przykładem bardzo bogata "ramówka" celebracji dostępna na stronie archidiecezji warszawskiej - https://archwwa.pl/aktualnosci/niedziela-palmowa-z-parafii-transmisje-ms...

Transmisje dostępne będą także w mediach tradycyjnych, w tym ogólnopolskich i lokalnych rozgłośniach radiowych i telewizyjnych.

Suplikacja “Święty Boże, Święty Mocny…”

Święty Boże, Święty mocny,
Święty a Nieśmiertelny
Zmiłuj się nad nami…

Od powietrza, głodu, ognia i wojny
Wybaw nas Panie!

Od nagłej i niespodzianej śmierci
Zachowaj nas Panie!

My grzeszni Ciebie Boga prosimy
Wysłuchaj nas Panie!

Niedziela Palmowa w tradycji Kościoła

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.

https://www.niedziela.pl/artykul/39417/nd/Niedziela-Palmowa-w-tradycji-K...

      

 

       Niedziela Palmowa

       Wielki Tydzień

       Wielki Tydzień otwiera Niedziela Palmowa. Jak bardzo obrzędy
tego dnia porywają serca ludzi, nawet tych, którym wiara jest zresztą
obojętna, świadczą liczne utwory poetyckie o Palmowej Niedzieli. Ale
najpiękniejsze nie mogą się nawet porównać z wspaniałą pieśnią, którą
śpiewa Kościół w czasie procesji w Niedzielę Palmową. Pieśń ta jest
jakby odgłosem hymnu niebiańskiego. Autorem jej jest biskup Teodulf z
Orleans (urn. 821), współczesny Ludwika Pobożnego; nucił ją we
więzieniu, dokąd go niesłusznie wtrącono. Przechodził tam cesarz z
uroczystą procesją w Niedzielę Palmową i wrócił mu wolność.

       Pamiątkę uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy
obchodzono już w pierwszych wiekach chrześcijańskich. Nie było
oczywiście uroczystości zewnętrznych ze względu na niebezpieczeństwo
prześladowań. Ale już w czwartym wieku znajdujemy ryt procesji,
odbywającej się w Palmową Niedzielę, nie tylko w kościołach Wschodu,
lecz także po klasztorach pustyni syryjskiej i egipskiej. Na Zachodzie
pierwszy Będą Czcigodny wsławia procesję kazaniem, które dochowało się
do naszych czasów. Patriarcha Sewerus z Antjochji i Jozue Stylites
poświadczają, że biskup Edessy Piotr zaprowadził około roku 397
święcenie palm we wszystkich kościołach Mezopotamii. Na zachodzie
sakramentarz św. Grzegorza suponuje już istnienie tego obrzędu, ponieważ
zawiera przepisy i modlitwy poświęcenia i procesji.

       Kościół życzy sobie, aby w Niedzielę Palmową radość zapanowała
na chwilę w sercach naszych. Mamy i my powitać Jezusa jako Króla, który
narodził się jako Król, którego lud izraelski dziś Królem ogłosił,
który Królem pozostanie po wszystkie czasy. Jest to dzień triumfu, w
którym Król pokoju wkracza do dziedzictwa Swego. Publiczny wjazd
Chrystusa Pana jest także drogą ostatniej walki i śmierci, ale zarazem
wyobrażeniem Jego triumfu i chwalebnego wejścia do niebieskiego
Jeruzalem. Przeto Kościół tak urządził nabożeństwo tego dnia, że
przebija w nim "wesele i smutek: wesele, kiedy przyłącza się do
radosnych okrzyków, które rozbrzmiewają od strony miasta Dawida, smutek,
kiedy przypomina zbliżające się dni Męki Boskiego Oblubieńca.
Zachariasz prorok przepowiedział Zbawicielowi ten hołd, który poprzedzi
Jego upokorzenie: "Raduj się wielce, Córko Syjońska!
Wykrzykuj, Córko Jerozolimska! Oto Król twój przyjdzie tobie,
sprawiedliwy i Zbawiciel; On ubogi, a wsiadłszy na oślicę i na źrebię,
syna oślicy" (Zachariasz 9, 9). Ojcowie Kościoła upatrują w
oślicy, bydlęciu jucznym, symbol synagogi czyli narodu żydowskiego,
który już oddawna szedł w jarzmie prawa. Źrebię, na którym nikt jeszcze
nie siedział, oznacza według nich pogaństwo, którego nikt dotąd nie
ujarzmił. Losy obu rozstrzygną się w tych dniach. Ponieważ lud żydowski
odrzucił Mesjasza, odrzuca Bóg krnąbrny naród, a w miejsce jego przyjmie
za Swe dzieci te narody, które w Niego wierzą i spełnią Jego wolę.

       Przepowiednia Zachariasza się spełniła. A teraz przenieśmy się
w duchu ku Betfage, u stóp góry Oliwnej. Z owych pagórków dochodzi nas
okrzyk radości: Naród cały czci swego Króla. "Hosanna, Hosanna Synowi Dawidowemu!"
Już widzimy pierwsze szeregi radującej się rzeszy. Potrząsają gałązkami
palm i wawrzynu, wielu rozpościera swoje szaty, zbliżają się gromady
pacholąt, młodzieńców, mężczyzn i starców, niewiast i dziewcząt, lud
wszystek, a każdy woła: "Hosanna Synowi Dawidowemu!" I oto zbliża się On
sam, siedząc na oślicy, wspaniały, jako prawdziwy Król innego świata.
Radosne okrzyki rozlegają się coraz głośniej: "Błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie!"
Za Zbawicielem idą uczniowie Jego, ciesząc się chwałą Mistrza. On
jednak spogląda na te rzesze bez objawów radości, spokojnie, a w oczach
Jego wyraża się raczej smutek i litość nad tymi, którzy go nie poznali.
Gdy ujrzał miasto święte, wznoszące się wspaniale przed Jego oczyma, nie
może powstrzymać łez i płacze nad nim, mówiąc: "Jeruzalem,
Jeruzalem, iż gdybyś i ty poznało, i w ten dzień twój, co jest ku
pokojowi twemu: a teraz zakryte jest od oczów twoich". Ale
lud nie pojmuje Króla swego; nie rozumie Jego smutku. Raduje się dalej i
śpiewa Synowi Dawidowemu. Okrzyki wesela przebrzmiewają w oddali, a za
kilka dni na tym samem miejscu rozlegać się będzie złowrogie "Ukrzyżuj Go".

Za:Rok Boży w liturgii i tradycjach Kościoła świętego Katowice 1931r.

Rozpoczyna
się Wielki Tydzień! Dziś Niedziela Palmowa. Mimo rosyjskiej agresji,
uroczysta Msza św. została odprawiona także we Lwowie

ZOBACZ RELACJĘ NA NASZYM KANALE YOUTUBE

Wielki Tydzień

W Kościele
katolickim Niedziela Palmowa otwiera Wielki Tydzień czas bezpośrednio
poprzedzający Święta Wielkanocne. W czasie liturgii wspominany jest
uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy, poprzedzający jego mękę
i śmierć na krzyżu.

Przewodniczący KEP, metropolita poznański abp
Stanisław Gądecki podkreślił w homilii w trakcie niedzielnej mszy św.
w poznańskiej katedrze, że Niedziela Palmowa jest momentem, w którym
rozważmy zarówno dawny, historyczny wjazd Jezusa do Jerozolimy i Jego
mękę, ale także współczesną odpowiedź chrześcijan na tamto wydarzenie.

Jak
mówił, „uczestnicząc w procesji Niedzieli Palmowej, uświadamiamy sobie,
że tak radość, jak i cierpienie są nieuniknionymi częściami naszego
życia”. Wskazał, że „to cierpienie przybiera w tych dniach i tygodniach
bardzo konkretny kształt na Ukrainie, tuż obok nas, w postaci toczącej
się tam wojny”.

Zaznaczył jednak, że „na tej drodze cierpienia
Pan Jezus oraz cierpiący bracia i siostry nie są sami, bo przemoc nie
zawładnęła wszystkimi sercami”.

Na ulicach całego
świata nie brakuje Weronik, ocierających twarz Zbolałego Zbawiciela
i występujących przeciwko całej machinie zła z jedną tylko chustą
w ręku. Na ulicach Przemyśla, Warszawy, Krakowa i Poznania nie brakuje
Szymonów, pomagających choćby przez chwilę nieść krzyż życia
zapakowanego naprędce do jednej torby. W halach dworcowych nie brakuje
tych, którzy niosą caritas i są po to, by służyć potrzebującym

— podkreślił.

Gdy
więc ciemność zdaje się ogarniać ziemię, pojawia się maleńkie światełko
obecne w tych, którzy stają po stronie Zbawiciela. To właśnie z tego
światła rozbłyśnie w końcu blask zmartwychwstania

— dodał.