"Zwrot oryginałów jest, według strony niemieckiej, niemożliwy, ponieważ zostały one umieszczone w systemie niemieckich archiwów i rozprowadzone po archiwach. Już trzy lata temu uzyskaliśmy tę odpowiedź z Ludwigsburga" Czyli to tak wygladało Kuleszowe "wypożyczenie".

wystawę oryginalnych zdjęć "Powstanie Warszawskie 1944", archiwum Głównego Urzędu Bezpieczeństwa III Rzeszy oraz kilkanaście tomów akt niemieckiego ministerstwa spraw wewnętrznych. Ten ostatni zbiór darowano z dedykacją: "W imię dobrej współpracy...". Nie zostały one jednak objęte zawiadomieniem prezesa IPN do prokuratury, a prokurator nie zdecydował się na rozszerzenie zakresu postępowania o te wątki.

Trudno to czytać spokojnie. Teraz prawnicy - do roboty: jaka DALSZA droga postepowania sądowego?

czekamy na odpowiedź z Prokuratury na nasz list. Dopiero po uzyskaniu odpowiedzi na pismie rozważymy dalsze kroki.

Kompletnie sie na tym nie znam, ale czy ktos (i kto konkretnie) moze zlozyc zażalenie na decyzje prokuratury?

ktorzy tak "energicznie" zajmowali sie tą sprawą....

"Fot. M. Borawski Gdy przekazywano do Niemiec "w imię dobrej współpracy" archiwalia niemieckiego MSW, dyrektorem naczelnym Archiwów Państwowych była Daria Nałęcz".

.

żona profesora, co oceniał pozytywnie scenariusz Chochlewa dla PISF. Sprawa jest w toku, czekamy na odpowiedź prokuratury. Mam nadzieje, że ND też nie odpuści tematu.

Pozdrawiam.

Ten tekst już "lata" po necie :) I dobrze! Tak 3mać!

Przecież to o nas :) I bardzo dobrze,niech lata. Pozdrawiam.

a o największej, jak sami pisali ( i nie tylko oni ) aferze ostatnich lat, jakoś cicho... Bardzo ciekawe.

Przez 2 lata spal. Nie zainteresowal sie dlaczego IPN mimo zapewnien Arseniuka w Naszym Dzienniku nie podal wynikow skontrum w czerwcu 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20080621&typ=po&id=po01.txt Proceder pozbywania sie dokumentow z polskiego archiwum trwal od 1966 do 2004 r i byl to proces przestepczy ciagly w ktorym zmieniali sie tylko przestepcy. Dlaczego prokuratura sprawe podzielila na czesci i czy mogla tak uczynic? O przestepczym procederze wysylania archiwum obozow koncentracyjnych do Niemiec wspominala sedzia Maria Trzcinska w wywiadzie dla Nasze Polski o kilka lat wczesniej niz sprawa zostala ujawniona w IPNie. Dlaczego juz wowczas organa scigania przestepstw nie wznowily sledztwa?

http://fronda.pl/news/czytaj/polacy_oddali_niemcom_dowody_na_popelnione_przez_nich_zbrodnie_p gratulacje ;)

Witam. Wczoraj zrobiłem zrzuty z 6. stron www,gdzie wymieniają nazwę Stowarzyszenia Blogmedia24.pl. Załączę je wieczorem. Pozdrawiam.

Witam Panie Wojciechu, ND się "obudził" jako jedyny. Nie usprawiedliwiam ich, bo też mnie irytuje, ze jedyne medium, które stara sie pokazywac prawdę zamiast narracji, też omija sprawy "niewygodne". Ale nikt nie podjął tematu i zapewne nie bedzie kontynuował, poza nami. Jedyne, co pociesza, że perspektywy dla takich portali, które zajmuja się sprawami waznymi dla społeczeństwa, a nie narracją ustalana przez własciciela, są otwarte, a dla mediów, w których nie ma nic do czytania, poza powielaniem głupot, nadchodzi nieunikniony finisz i likwidacja. Pozdrawiam i walczymy dalej o sprawy naprawdę ważne dla naszej pamięci i tożsamości

http://odkrywca.pl/hitlerowskie-akta-rozplynely-sie-w-niemczech,354640.html ps. A propos tak częstego na prawicowych forach, blogach, portalach uczucia zwątpienia: http://pl.wikipedia.org/wiki/Teoria_elit

http://www.poszukiwanieskarbow.com/Forum/viewtopic.php?t=29516 Sobota-Niedziela, 5-6 sierpnia 2006, Nr 182 (2592) Dział: Polska Polska oddała dokumenty na temat Powstania Warszawskiego i akta Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy w wieczyste użytkowanie niemieckim archiwom Archiwa jak towar eksportowy Ujawniona niedawno afera w IPN związana z wysyłaniem do Ludwigsburga oryginalnych dowodów niemieckich zbrodni w Polsce to zaledwie wierzchołek góry lodowej. Wto Sie 08, 2006 19:27 Odpowiedz z cytatem c.d.... IPN podejmie próbę odzyskania z niemieckich archiwów akt spraw dotyczących zbrodni popełnionych w Polsce przez III Rzeszę Finał w prokuraturze Sprawa utraty przesłanych do Ludwigsburga akt śledztw dotyczących zbrodni niemieckich popełnionych w okupowanej Polsce jest już w prokuraturze. Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa złożył prezes Instytutu Pamięci Narodowej prof. Janusz Kurtyka. W gronie osób odpowiedzialnych za nieprawidłowości wskazani zostali kolejni szefowie byłej Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu i jej poprzedniczki - Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, w tym prof. Witold Kulesza, obecny szef pionu śledczego IPN. Bezprecedensowa sprawa utraty z archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu akt dotyczących zbrodni niemieckich w Polsce znalazła swój finał w prokuraturze. Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez byłych szefów Głównej Komisji złożył prezes IPN prof. Janusz Kurtyka. Zobowiązała go do tego uchwała Kolegium Instytutu, które uznało, że wyczerpały się możliwości wyjaśnienia tej kwestii na drodze postępowania wewnętrznego. Prokuratura Okręgowa w Warszawie wszczęła już postępowanie przygotowawcze ad rem. Chodzi o sprawę przekazywania przez Główną Komisję do archiwum w Ludwigsburgu oryginalnych materiałów z prowadzonych w Polsce śledztw dotyczących zbrodni niemieckich, popełnionych w naszym kraju. -------------------------------------------------- Pozostaje więc do wyjasnienia w Prokuraturze : Sprawa utraty przesłanych do Ludwigsburga akt śledztw dotyczących zbrodni niemieckich popełnionych w okupowanej Polsce jest już w prokuraturze. Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa złożył prezes Instytutu Pamięci Narodowej prof. Janusz Kurtyka. W gronie osób odpowiedzialnych za nieprawidłowości wskazani zostali kolejni szefowie byłej Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu i jej poprzedniczki - Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, w tym prof. Witold Kulesza, obecny szef pionu śledczego IPN.

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100325&typ=po&id=po03.txt " Prokuratorzy Instytutu Pamięci Narodowej - aby dokończyć śledztwa w sprawie niemieckich zbrodni wojennych - muszą prosić stronę niemiecką o dostarczenie decyzji procesowych podjętych w Niemczech i zweryfikować je pod kątem kwalifikacji prawnej czynu i respektowania praw polskich ofiar. Jeśli weryfikacja wypada negatywnie, podejmują własne śledztwa, ale o dowody zbrodni tym razem muszą pukać do niemieckich archiwów. Rzecznik praw obywatelskich otrzymał z Prokuratury Okręgowej w Warszawie dziewięć tomów akt tzw. sprawy Ludwigsburga wraz z informacją o prawomocnym umorzeniu postępowania z powodu przedawnienia karalności czynu. Chodzi o głośne śledztwo dotyczące nielegalnego przekazania archiwalnych dowodów zbrodni niemieckich na Polakach w ręce organów niemieckich przez byłą Główną Komisją Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Strona niemiecka zawłaszczyła te dokumenty, włączając je do własnych zbiorów. - Obecnie nasi prawnicy analizują dokumentację tego postępowania - poinformowała Anna Kabulska z biura RPO. Wskutek wydania Niemcom dowodów zbrodni pion śledczy IPN nie może prawomocnie zakończyć śledztw dotyczących zbrodni niemieckich na Polakach w okresie II wojny światowej. Oryginały materiału dowodowego wysyłane były do Centralnego Urzędu Administracyjnego Sądownictwa Krajowego ds. Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych w Ludwigsburgu, stamtąd rozsyłane do niemieckich prokuratur w celu weryfikacji karno-procesowej, a następnie przekazywane do niemieckich zbiorów archiwalnych. Była GKBZpNP, która kilometrami ekspediowała do Ludwigsburga archiwalia - zeznania świadków, zdjęcia, mapki sytuacyjne, protokoły oględzin i akty zgonu - nie była informowana o wynikach śledztw i procesów w Niemczech. Bynajmniej o to nie zabiegała! Cały proceder wysyłki odbywał się nielegalnie - ani strona polska, ani niemiecka nie odnalazły żadnych dokumentów, które świadczyłyby, że oba kraje łączyła umowa w tym względzie. W rezultacie przekazywana dokumentacja nie miała prawnie zagwarantowanej ścieżki zwrotu. Nierozliczone zbrodnie Z informacji IPN wynika, że otwartych pozostaje ponad 5 tys. postępowań karnych prowadzonych przez prokuratorów Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN. Najwięcej niezbadanych i nieosądzonych zbrodni niemieckich - aż 951, dotyczy Oddziałowej Komisji w Lublinie. W Łodzi pozostało do zamknięcia 439 śledztw, w Warszawie - 212, w Katowicach - 260. Za każdą z tych zbrodni kryje się śmierć, krzywda, upokorzenie Polaków, którym do dziś ramię sprawiedliwości nie przywróciło poczucia godności ludzkiej. Nawet jeśli w części tych postępowań zapadły decyzje procesowe niemieckich organów, wszystkie one są obarczone wadą w postaci nierespektowania praw pokrzywdzonych i ich sukcesorów, którzy nie byli informowani o przebiegu postępowania, nie mogli korzystać ze środków odwoławczych, a nawet nie zostali poinformowani o decyzji końcowej. Notabene, bilans sądownictwa zachodnioniemieckiego w zakresie karania za zbrodnie hitlerowskie prezentuje się niezbyt okazale. Od maja 1944 r. do grudnia 1986 r. skazano prawomocnymi wyrokami tylko ok. 6,5 tys. zbrodniarzy spośród blisko 91 tys. podejrzanych, którym przedstawione zostały zarzuty. A przecież sformułowanie oskarżeń świadczy o tym, że materiał dowodowy przeciwko tym sprawcom musiał być obszerny i wiarygodny. - Różnica między liczbą oskarżonych a skazanych jest ogromna - zwraca uwagę prokurator Antoni Kura z IPN, autor artykułu "Ściganie zbrodni nazistowskich a sprawa polskich dokumentów w Ludwigsburgu" opublikowanego w 2009 r. w cyklu zeszytów pionu śledczego IPN "Zbrodnie Przeszłości", tom 3., "Nazizm". Spośród zbrodniarzy, którzy doczekali się kary w Niemczech Zachodnich, 14 zostało skazanych na karę śmierci, 160 na dożywotnie więzienie, 6194 na czasowe pozbawienie wolności i 114 na... karę grzywny. Jeśli chodzi o zbrodnie hitlerowskie popełnione na terytorium Polski w granicach sprzed 1939 roku, sądownictwo zachodnioniemieckie prowadziło 140 procesów zakończonych prawomocnymi wyrokami. Na 355 oskarżonych w tych sprawach - 313 skazano, a 42 uniewinniono. Wobec rozmiaru zbrodni niemieckich, których świadkami było polskie pokolenie wojenne, liczby te mówią same za siebie. - Poza ściganiem pozostali chociażby kaci Powstania Warszawskiego - podkreśla prokurator Antoni Kura. Znacznie ostrzejszą politykę karania stosowała dawna NRD, gdzie na ponad 16,5 tys. oskarżonych przez prokuraturę o zbrodnie przeciwko ludzkości blisko 13 tys. skazano, w tym 118 na karę śmierci, 232 na dożywocie, a pozostałych na terminowe pozbawienie wolności. Zwalają na walkę z partyzantką Wiele postępowań karnych w Niemczech zostało umorzonych już na etapie postępowania w prokuraturze. Nie tylko z powodu śmierci, niewykrycia sprawców lub nieustalenia ich miejsca pobytu. Prokuratorzy IPN spotykają się z przypadkami, że przesyłane z Polski dowody zbrodni wojennych na ludności cywilnej były interpretowane przez organy niemieckie jako... dozwolone działania przeciwko partyzantom. Pion śledczy IPN otrzymał wytyczne, aby nie respektować orzeczeń niemieckich, które nie uwzględniają w opisie znamion "zbrodni wojennej" lub "zbrodni przeciwko ludzkości", ponieważ zachodzi "brak tożsamości czynu". Polscy prokuratorzy powinni więc w takich przypadkach kontynuować własne śledztwa o zbrodnie. W wyniku utraty dowodów prokuratorzy IPN zobowiązani do zamknięcia każdego śledztwa decyzją procesową (art. 1 i 45 ust. 3 ustawy o IPN) znaleźli się w wyjątkowo trudnej sytuacji: chcąc zakończyć postępowanie, muszą w każdej sprawie występować o informację, jaka decyzja procesowa została podjęta w Niemczech, zamówić tłumaczenie dokumentów, a następnie sprawdzić, czy była to decyzja w fazie ad rem czy ad personam, czy kwalifikacja czynu dotyczyła zbrodni wojennej lub zbrodni przeciwko ludzkości i czy przy jej podjęciu były respektowane prawa pokrzywdzonych. Jeśli nie, prokuratorzy IPN muszą podejmować zawieszone w Polsce postępowania. Stają wtedy w obliczu braku dowodów, które bezprawnie włączono do archiwów niemieckich. O każdy dokument muszą się zwracać do strony niemieckiej. Otrzymują go, jak pokazała praktyka, nie w oryginale, lecz w formie uwiarygodnionych kopii. Cała sytuacja uwłacza pamięci ofiar, a Polskę wystawia na pośmiewisko. - Zamykanie śledztw w sprawie zbrodni na Polakach przedłuży się o kolejne 10 lat - ocenia jeden z prokuratorów IPN. W październiku 2005 r., po wyborach, w których rządy objęła koalicja PiS - LPR - Samoobrona, władze IPN, nie wiedząc, jak uporać się z kuriozalną sytuacją w pionie śledczym, zwróciły się o zajęcie stanowiska do ministra sprawiedliwości. Wówczas funkcję tę pełnił Zbigniew Ziobro, który poinformował, że prowadzone przez IPN postępowania co do wszystkich czynów, które nie uległy przedawnieniu, należy - w świetle kodeksu postępowania karnego - uznać za pozostające w toku i fakt ten powinien stanowić podstawę żądania zwrotu dokumentów na potrzeby postępowania przygotowawczego. Minister nie wykluczył podjęcia konsultacji dyplomatycznych ze stroną niemiecką, jeśli IPN uzna to za potrzebne. Pozostawił przy tym prezesowi IPN decyzję, czy sprawę nielegalnej wysyłki akt za granicę skierować do prokuratury. Władze IPN energicznie zabrały się do porządków. Zarządzono skontrum w archiwach, aby ustalić, co zginęło z akt i gdzie zostało wyekspediowane. Wyniki przeszły najśmielsze oczekiwania: "stróże pamięci narodowej" z czasów PRL zdążyli pozbyć się blisko 63 tysięcy dokumentów, z czego prawie 60 tysięcy przekazali do RFN. Prezes IPN Janusz Kurtyka złożył w 2006 r. doniesienie do prokuratury. Jesienią ubiegłego roku Prokuratura Okręgowa w Warszawie po cichu umorzyła śledztwo z powodu przedawnienia karalności. Z naszych informacji wynika, że prokurator nie pokusił się nawet o wskazanie winnych. Rzecznik IPN Andrzej Arseniuk nie chciał komentować tej sprawy ani też odpowiedzieć na pytanie, czy IPN odwołał się od tej decyzji prokuratora do sądu. Nie mamy też odpowiedzi z MSZ, czy zamierza podjąć interwencję dyplomatyczną w celu odzyskania zawłaszczonych dowodów zbrodni. Małgorzata Goss."

Obecnie nasi prawnicy analizują dokumentację tego postępowania - poinformowała Anna Kabulska z biura RPO. Dzieki RPO, a my czekamy na odpowiedź z IPN na nasz list w sprawie,

politycznych i gospodarczych związanych z władzą. Przepisy te jako istotne Naród jako suweren nie potwierdził w ogólnopolskim referendum. A więc na mocy prawa naturalnego są nieważne. Wszystkie ustawy godzące w podstawowe interesy Narodu są nieważne a powoływanie się na takie "zapisy" jest bezzasadne. Ius et fraus numquam cohabitant.