Ludzie ludziom zgotowali ten los

Twórcą ideologii nazistowskiej był Adolf Hitler. Hitler ze swoim populizmem trafił na dobry grunt i w dobrym czasie.

Naród niemiecki wyniszczony i moralnie i gospodarczo po I wojnie światowej, pogrążony w kryzysie duchowym i gospodarczym potrzebował przywódcy, który da im nadzieję, nadzieję na lepsze jutro i na wielką ojczyznę.

Ludzie łykali to co mówił im ich wódz Hitler, nie wiedząc jakie będą konsekwencje ich zafascynowania Adolfem i całkowitej wobec niego uległości.

A skutki tej bezgranicznej i bezmyślnej wiary w wodza narodu to śmierć, bestialstwo, okrucieństwo. Jak mogło dojść do tego, że jeden człowiek podbił swoją teorią prawie cały świat, osłabiony po I wojnie światoweji narastającym kryzysem.

Jak nie mogli rozumieć tego, że naczelna idea Hitlera to totalitaryzm połaczony z nienawiścią przede wszystkim do Żydów, a totalitaryzm to znaczy zniewolenie, poniżenie, okrucieństwa i śmierć. - " „Ludzie ludziom zgotowali ten los” - to motto „Medalionów” Zofii Nałkowskiej.

Motto to uświadamia nam do jakiego okrucieństwa zdolny jest człowiek wobec człowieka. Obozy koncentracyjne, ludobójstwo, pozbawienie jednostki godności zawsze były i są dziełem drugiego człowieka.

W czasach drugiej Wojny Światowej przestały obowiązywać wszelkie zasady etyczne i moralne. I odpowiada za to człowiek.

Ostrzeżeniem przed możliwością powtórzenia się historii z czasów hitleryzmu jest własnie motto z utworu Nałkowskiej. NIGDY WIĘCEJ ! Dzis obchodzimy 65. rocznice wyzwolenia obozu koncentracyjnego w Auschwitz, największego hitlerowskiego obozeu koncentracyjnego na ziemi polskiej.

Obozy stały się instrumentem biologicznego wyniszczenia narodów oraz sposobem podtrzymywania - dzięki niewolniczej pracy więźniów - gospodarki niemieckiej.

Oświęcim pełnil też funkcje eksterminacyjne będące miejscem masowych mordów dokonywanych na Żydach, Polakach, Cyganach i Rosjanach.

Ściana Śmierci w Oświęcimiu

Nad nami noc. W obliczu gwiazd -
ogłuchłych od bitewnych krzyków
jakiż zwycięzców przyszły czas
i nas odpomni, niewolników?

Pustynię, step i morza twarz
mijamy, depcząc, grzmi karabin,
zwycięzców krzyk, helotów marsz
i głodny tłum cyrkowych zabaw.

Wołanie, śpiew, pariasów wiara,
łopoce wiatrem wrogi znak,
krojony talar, łokieć, miara
i chodzą ciągle szale wag.

Niepróżno stopa depcze kamień,
niepróżno tarcz dźwigamy, broń,
wznosimy czoło, prężne ramię
i ukrwawiamy w boju dłoń.

Niepróżno z piersi ciecze krew,
pobladłe usta, skrzepłe twarze,
wołanie znów, pariasów śpiew
i kupiec towar będzie ważył.

Nad nami noc. Goreją gwiazdy,
dławiący, trupi nieba fiolet.
Zostanie po nas złom żelazny
i głuchy, drwiący śmiech pokoleń.

TADEUSZ BOROWSKI 1943-45 więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, (był sanitariuszem w szpitalu obozowym), Natzweiler-Dautmergen i Dachau-Allach