Unia Europejska zobowiązała się do ujednolicenia redukcji - 20% poniżej poziomu z 1990 do 2020 roku. Jeśli inne kraje rozwinięte zobowiążą się do podobnego ambitnego ograniczenia emisji dwutlenku węgla na mocy umowy międzynarodowej, UE podniosła by poprzeczkę zaplanowanej redukcji do 30%. Jednak niektóre kraje takie jak Włochy czy Polska wolały by aby nie doszło do wdrożenia 30% redukcji z ze względu na ich ograniczone możliwości.
Zdając sobie z tego sprawę, ministrowie państw UE zgodzili się na utrzymanie warunkowego 20% pułapu.

Komisarz desygnowana do spraw zmian klimatycznych Connie Hedegaard stawiła się przed Parlamentem Europejskim. Powiedziała, że jednym z jej celów, jako komisarza do spraw zmian klimatycznych będzie poprawa transportu oraz sektorów rolnictwa tak aby stały się bardziej przyjazne dla klimatu.

First Climate

 

 

Polskie górnictwo, z chlubnym wyjątkiem lubelskiej Bogdanki (która właśnie wchodzi na giełdę), działa w warunkach oderwanych od realiów - gdy na całym świecie ceny węgla z powodu kryzysu spadają, u nas rosną. Energetycy liczą pieniądze i coraz chętniej sięgają po węgiel z importu - rosyjski, australijski, południowoafrykański. Import stanie się jeszcze bardziej opłacalny, gdy powstanie nowy terminal węglowy w gdańskim porcie. Rząd nie będzie mógł powstrzymać go cłami, tak jak pod koniec lat 90., bo dziś o cłach na obszarze całej UE decyduje Komisja Europejska.

Odpowiedzialny za górnictwo wicepremier Waldemar Pawlak niemal przy każdej okazji opowiada, jakim to Polska będzie potentatem węglowym, jak będziemy rozwijać technologie czystego węgla, które nie emitują CO2, jacy jesteśmy "bezpieczni energetycznie" dzięki naszemu węglowi.Nie mówi tylko, skąd wziąć pieniądze na ten węgiel.

Co się więc stanie ze śląskimi kopalniami? Niestety, najbardziej prawdopodobne jest, że podzielą los stoczni. Za kilka lat będą wydobywać coraz mniej węgla po coraz wyższych cenach. Energetyka będzie coraz więcej węgla sprowadzać z zagranicy.

Gazeta Wyborcza

Zastanawia upór, z jakim „reformatorzy" polskiego górnictwa kontynuowali proces likwidacji kolejnych zakładów górniczych - mimo licznych zgłaszanych zastrzeżeń prezentowanych przez górnicze środowiska naukowo-techniczne.

 

- Odpowiedź na to pytanie zawarta jest w dokumentach określających warunki udzielania pożyczek przez Bank Światowy na tzw. „restrukturyzację" czyli tak naprawdę „likwidację" polskiego górnictwa węgla kamiennego. Na sfinansowanie tzw. „reformy górnictwa węgla kamiennego" Polska zaciągnęła do tej pory szereg poŜyczek z Banku Światowego. Pożyczki te udzielane były jednak na wyraźnie określone cele, głównie na „redukcję mocy

produkcyjnych" czyli likwidację kolejnych kopalń, oraz łagodzenie skutków społecznych tzw. „restrukturyzacji zatrudnienia" czyli na odprawy dla górników odchodzących z kopalń.

 

- Każdy rozsądny człowiek pożycza pieniądze na rozwój produkcji, jej unowocześnienie, obniżenie kosztów własnych, zdobycie nowych rynków zbytu czy przejecie innych producentów aby mieć później z czego spłacać raty kapitałowe i odsetki od kapitału.

 

- W pierwszym półroczu 2003 r. między ówczesnym Ministrem Gospodarki, Pracy i Polityki Socjalnej a Bankiem Światowym prowadzone były rozmowy na temat kolejnej Programowej Pożyczki Dostosowawczej dla Sektora Górnictwa Węgla Kamiennego (Coal PSAL-1) celem zapewnienia wsparcia dla rządowego „Programu Reformy Górnictwa Węgla Kamiennego na lata 2003-2006". Zatwierdzonego przez Radę Ministrów 28 stycznia 2003 r. W dokumencie określającym warunki udzielenia tej pożyczki znalazły się między innymi następujące zapisy:,,...

Proponowana Programowa Pożyczka Dostosowawcza dla Sektora Górnictwa Węgla Kamiennego (PSAL- 1) jest pierwszym z trzech proponowanych projektów, o których zatwierdzenie zwrócił, się Rząd RP celem zapewnienia wsparcia dla rządowego Programu reformy Górnictwa Węgla Kamiennego na lata 2003-2006. Rząd RP zwrócił się do Banku Światowego o zapewnienie wsparcia finansowego o wartości równej blisko połowie kosztów pieniężnych realizacji tego programu w latach 2003-2006.

 

 

Warto podjąć próbę oceny skutków gospodarczych wywołanych likwidacją eksportu polskiego węgla. Szczytową wielkość eksportu węgla kamiennego zanotowano w roku 1984. Wyniósł on wówczas 42,4 mln ton. Wielkość ta uplasowała nasz kraj na 4 miejscu wśród światowych eksporterów węgla kamiennego przy czym udział Polski stanowił w tym okresie 14% światowego eksportu. Z uwagi na rosnące wewnętrzne zużycie węgla eksport uległ pewnemu spadkowi, stanowił jednak nadal ważną pozycję w bilansie handlowym kraju. W 1997 r. eksport węgla wyniósł 30,6 mln ton. Wartość eksportowa węgla kamiennego w okresie lat 1997-1999 wynosiła według ówczesnych cen w 1997 - 3.688,5 mln zł, w 1998 - 3.349,7 mln zł. a w 1999 - 3.034,0 mln zł.

 

Dalszą konsekwencją likwidacji tych kopalń to zmniejszenie w górnictwie ilości miejsc pracy o około 35 tys. (przyjmując wydajność na 1 zatrudnionego w wysokości 700 t/rok), a ponadto, jak wykazują wieloletnie doświadczenia, trzy do czterokrotnie więcej poza górnictwem czyli 105÷140 tys. miejsc pracy. Szerokie sutki społeczne, obok konsekwencji finansowych wystąpiły także po stronie kolei, przedsiębiorstw portowych oraz innych jednostek obsługujących morski eksport węgla. Tak więc utrzymywanie eksportu węgla na poziomie około 25 mln ton rocznie dawało w skali kraju choć głównie na Śląsku moŜliwość utrzymywania 140÷175 tys. miejsc pracy. W roku 2000 PKP uzyskało wpływy z tytułu przewozu węgla przeznaczonego na eksport 770 mln zł nie licząc wpływów uzyskanych przez firmy portowe uczestniczące w realizacji tego eksportu. Przy założeniu utrzymania wielkości eksportu na poziomie 25 mln ton i sprzedaży węgla po cenach uzyskiwanych przez Kompanię Węglową, w ciągu trzech kwartałów 2008 r., było to 282 zł/t, wartość tego eksportu wynosiłaby ponad 7 miliardów złotych. „Reformatorzy" naszego górnictwa uznali widocznie, Że jest to budżetowi państwa nie potrzebne. W latach 1990-2008 wielkość zatrudnienia w górnictwie zmalała o 269 tys. osób. Są to dane statystyczne, ale prawda jest nieco inna. Odgórne ustalanie wielkości redukcji zatrudnienia w oderwaniu od realiów technologicznych spowodowało, że szereg czynności wykonywanych dotychczas w ramach kopalni, przejętych zostało przez powołane do życia podmioty gospodarcze wykonujące nadal te same, niezbędne

prace na zasadach podwykonawstwa.

Publikacja CIRE

 

 

Prognoza zapotrzebowania na nośniki energii pierwotnej

Nośnik	Jednostka	1997	2010	2020
Węgiel kamienny*	mln ton	104,5	80,3-82,8	72,1-83,8
Węgiel brunatny	mln ton	65,4	66,7-67,3	65,2-65,5
Ropa naftowa*	mln ton	18,6	19,7-21,6	20,8-26,7
Gaz ziemny	mld m3	12,0	21,7-26,2	25,4-33,5
Energia jądrowa	Mtoe	0,0	0,0	0-11,9
Energia odnawialna**	Mtoe	5,5	5,4-5,9	5,6-7,0
Zużycie krajowe	Mtoe	107,3	106,4-112,0	111,2-129,8

*) wraz z saldem importowo-eksportowym nośników pochodnych
**) energia wodna, wiatrowa, słoneczna, geotermalna, biomasa (z uwzględnieniem niekomercyjnej), olej rzepakowy, etanol, energia z odpadów

 

Proponuję dyskusję gdyz temat jest wielowątkowy