Bezsens wojennych decyzji. Ostatni dzień Powstańczego Żoliborza

Bardzo się cieszę, że u nas piszesz. Pozwolisz na małą edycję redakcyjną tekstu? Pzdr.

to już będzie druga, po mojej ;) którą zrobiłam bez pytania. Mam nadzieje, że Autor nie zgłasza reklamacji. Pozdrawiam

(to imię jednej z moich ulubionych cioć) pozdrawiam

pisałbym wcześniej, ale szczerze mówiąc najpierw dawno temu stary złom słabo reagował na tej witrynie, a po zainwestowaniu w nowszy czekałem, czekałem, ale się nie doczekałem, choć po drodze było kilka miłych słów, które przyjąłem jak oczekiwane, więc piszę. Tylko nie wiem kiedy z moją centrowością nie zostanę tu jaką czarną owcą lub czymś gorszym, więc aktualnych tematów będę się bał ruszać... pozdrawiam

1. Swoją część korekty zrobiłem - mam nadzieję, że żaden z Twoich wujków nie ma na imię "foks" ;) 2. To się jakoś "rozminęliśmy" - jeżeli chodzi o brak zaproszenia z mojej strony na BM24 - tak rozumiem początek Twojego komentarza. Ważne, że jesteś. 3. Centrowość nie jest u nas żadną przeszkodą. Po pierwsze ważna jest przede wszystkim forma wyrażanych opinii, a po drugie... nas tu raczej integruje patriotyzm, niż prawicowość - podejrzewam, że jakbym zaczął prubować ją definiować np. z Kirkerem, Tygrysem, czy Lancelotem - skończylibyśmy po dwudziestu latach. Bez zauważalnych postępów. Ograniczmy się więc do komentowania faktów z punktu widzenia, który uważamy za patriotyczny. Na poziomie faktów "warto rozmawiać" ;) Pozdrowienia.

no, jak zaczniesz "prubować", to faktycznie możesz za 20 lat skończyć...:)))

Zdarza się w najlepszej rodzinie :)

Otóż, z wojskowego punktu widzenia dowódca może podjąć bardzo mądrą i słuszną decyzję. Ale, jak to mówią, człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi. Dobra decyzja, podjęta przy określonych założeniach, może okazać się błędna, gdy te założenia się nie spełnią. Tu był taki przypadek. Z drugiej strony trzeba mieć świadomość. Z jednej strony bardzo słabo uzbrojeni Powstańcy, z drugiej jedna z najlepszych dywizji pancernych. Jakikolwiek obsuw musiał się skończyć tak, jak się skończył. Raz Niemcy dali się podejść, ale drugi raz już nie, czemu się trudno dziwić. I ten lapsus językowy, jakże wiele mówiący: "słowo radzieckiego, tfu, polskiego oficera". Rosjanie udawali, że chcą pomóc polskiej armii u ich boku, a równocześnie robili wszystko, by nic z tej pomocy nie wyszło.

służby nieźle kombinowały...!

I Pan z Krakowa tutaj? Bardzo miło, Pana wiedza o poletku cebulowym made by Kosciuszko jest u menia w galawie. Ad rem: akurat te "Goliaty to mógł puszczać jakiś Pionierbatalion nie tej elitarnej dywizji (bo Goliaty były w PW od 5.08 czyli przybycia odsieczy Reinefahrta, zresztą nikim nie powstrzymanej w drodze do Wawy, mimo takiej wspaniałej partyzantki AK-BCh wokół), ale oczywiście zabójczy napór powodowali profesjonaliści 19.PZD - gdyby Polaków nie odrzucono, to by dostrzegli Goliata i go w porę odstrzelili. Akurat w ostatnich dniach Żoliborz jak na Powstanie był wspaniale uzbrojony. Jakby SS-Brigade Dirlewanger zaatakował Żoliborz, to by z niej nic nie zostało. Do rzeczy najistotniejszej: Tu nawet nie założenia się nie spełniły. Przypadek, że Goliat eksplodował akurat wtedy nie 2 min. wcześniej i nie 3 min. później Los, ale jak się kpt. Marian Kamiński czuł przez kilka następnych lat? A że był wspaniałym człowiekiem, sam musiał to zwalczyć, nie swoją winę, na jego oczach... Niesamowite. ukłony

myslisz o akcji "pomocy w przeprawie" ? Moze, a moze typowy sowiecki bajzel. Wieczorem w koncu nawała przyszło, łodzie podstawili, ze 100 dobrowolcew ok. 28 przeprawilo sie na drugi brzeg, m.in. przyszly wicepremier PRL (u Gomółki) Kliszko ps. w AL "Ludwig". Pewnie w innej instytucji mial inny pseudonim.

Masz wielka nadwyzke informacyjna nad ludzmi tu piszacymi. To nie nasz rocznik. Pisz czescej, to skorzystamy!

Taki ja z Krakowa, jak pan z Marsa. Po prostu chłodno stwierdziłem, że nawet najlepsze pomysły dowódcze mogą zawieść. A tu zawiodły dlatego, że od samego początku to Powstanie było bez sensu. A tam wyszła kumulacja tego bezsensu.

Kraków to przecież komplement ( w moich oczach ). W czasie wojny raczej nie :) Tak mi się skojarzyło, że kiedyś Pan coś pisał o gościach miasta Krakowa co brudzą w hotelach i nie byli to Anglicy. Co do sensu Powstania to jest spór nierozwiązywalny, ale w następnym tekście mam zamiar pokazać, że to wydarzenie było jednym elementów bezpośrednio wpływających na układ sił w Europie ( i na świecie) przez kolejnych wiele lat. Zapraszam.

Dzięki. A jaki to nasz rocznik?

O to samo chciałem spytać :) 1971.

mnie? 1 rok starszy od Andrzeja. A ja zawsze myślałem, że 70, boś taki dojrzały i w ogóle Szacun. (sorki za wazelinę, ostatnia)

Chętnie przeczytam. A to zdarzenie to był skutek wcześniejszych decyzji.

Tak, ale psychicznie dla człowieka odpowiedzialnego trudne (lekkie słowo) do podźwignięcia przes samym sobą. Postaram się zamieścić w rocznicowym stylu: albo w dniu kapitulacji, albo wymarszu oddziałów AK z Warszawy. Zapraszam i pozdrawiam

Czy jest Ci wiadome coś o samolocie strąconym w czasie PW nad Tamką ? jeszcze w sierpniu w moich salonowych walkach o honor Powstańców z Xiazeluka pisałem mu o tym samolocie, a on odpowiadał, że nie ma o tym nic w żadnym źródle i żebym ja podał swoje. Znalazłem tylko 1 zdanie u Borkiewicza (str.703 w podsumowaniu). Whatfor może by coś wiedział ?

Nie 100%, ale 200% racji. Prawdziwy dowódca zawsze czuje się odpowiedzialny za śmierć podwładnych. Powiem szczerze, że nie chciałbym być na jego miejscu. Nazwijmy rzecz po imieniu: został zdradzony. Z jednej strony potężna i wyszkolona dywizja pancerna, z drugiej po prostu zdrada tzw. polskiej armii zza Wisły. A w środku słabo uzbrojone oddziały. Bo tylko naiwny uwierzy, że się "gdzieś zagubiły łodzie". Zagubiły się, bo się miały zagubić. I ta reakcja: "słowo radzieckiego, tfu, polskiego oficera". Dość poczytać, co o przejęzyczeniach pisał choćby Freud, by się sprawa wyklarowała.