Dlaczego jestem dumny, że jestem Polakiem?

"Tworzył wbrew panującym modom muzycznym i literackim". Sejm uczcił 10. rocznicę śmierci Marka Grechuty

"Sejm RP oddaje hołd wielkiemu artyście, poecie, wokaliście,
kompozytorowi, malarzowi, autorowi tekstów i miłośnikowi poezji
śpiewanej."

Był jedną z najwybitniejszych osobowości polskiej sceny
muzycznej; tworzył wbrew panującym modom muzycznym i literackim -
czytamy w uchwale upamiętniającej 10. rocznicę śmierci Marka Grechuty,
którą w piątek przyjął Sejm.

W przypadającą w październiku 2016 roku 10. rocznicę śmierci Marka Grechuty, Sejm RP oddaje
hołd wielkiemu artyście, poecie, wokaliście, kompozytorowi, malarzowi,
autorowi tekstów i miłośnikowi poezji śpiewanej. Marek Grechuta był
jedną z najwybitniejszych osobowości polskiej sceny muzycznej. Tworzył
wbrew panującym modom muzycznym i literackim. Jego utwory od ponad pół wieku
pozostają ponadczasowe. Jako kultowy wykonawca poezji śpiewanej
w świadomości kolejnych pokoleń Polaków pozostaje artystą wyjątkowym.
Sejm RP - doceniając zasługi artysty i jego ogromny wkład w rozwój polskiej kultury - składa cześć jego pamięci

—głosi tekst uchwały.

Jeden
z najpopularniejszych polskich piosenkarzy, jedyny, któremu udało się
spopularyzować wiersze Mickiewicza czy fragmenty „Wesela” Wyspiańskiego,
urodził się 10 grudnia 1945 roku w Zamościu. Pochodził z mieszczańskiej
zamojskiej rodziny, w szkole był prymusem, idealne dziecko, wzorowy
młodzieniec, pociecha i duma samotnie wychowującej go matki.

Ubierał
się w nieco staroświeckim stylu. Gdy chłopcy z zespołu Anawa nosili
spodnie dzwony lub zdobywane za granicą wojskowe zielone kurtki,
on chodził w trenczu a la Humphrey Bogart w filmie +Casablanca+. Marek
był w dobrym tonie i ten dobry ton został doceniony w Krakowie

—pisze Marta Sztokfisz, autorka biografii Marka Grechuty pt. „Chwile, których nie znamy”.

Od dziecka pociągała go poezja i muzyka, ale studiował zapewniającą konkretny zawód architekturę.

To nie
był facet ani rozrywkowy, ani towarzyski, choć miał poczucie humoru,
chętnie przebywał z ludźmi, którzy nadawali na podobnych falach

—czytamy w książce.

Podczas
studiów w Krakowie wraz z Janem Kantym Pawluśkiewiczem założył grupę
Anawa. Wtedy też powstały najbardziej znane poetyckie teksty, wpisane
w aranżacje wykorzystujące instrumentarium typowe dla muzyki klasycznej.

W 1967
roku z „Tangiem Anawa” wystartował w eliminacjach do Festiwalu Piosenki
Studenckiej w Krakowie. Przeszedł do półfinału, ale jury nie podobała
się poważna interpretacja Grechuty, to, że stoi na scenie nieruchomo.

Na sali
była Ewa Demarczyk, która tupnęła nogą i przekonała jurorów. „Tango
Anawa” - pierwszy przebój grupy - zajęło drugie miejsce w konkursie
transmitowanym przez telewizję. Przed Markiem otworzyła się
brama do sławy

—mówiła pisarka.

W 1970 roku
ukazał się pierwszy album Grechuty, a „Korowód” - jedna
z najważniejszych płyt Grechuty - wyszedł w 1971 roku. W tym samym
czasie wraz z Kantym Pawluśkiewiczem stworzyli „Szalona lokomotywę” -
spektakl muzyczny oparty na dziełach Witkacego, niezwykle popularny
na wielu scenach polskich teatrów. Utwór „Hop, szklankę piwa” przyniósł
Markowi Grechucie Grand Prix festiwalu piosenki polskiej w Opolu.

Artysta
tworzył muzykę filmową i ilustrował muzycznie widowiska teatralne,
poświęcone poetom - od Kochanowskiego przez Juliusza Słowackiego
do Kazimierza Przerwy - Tetmajera, Bolesława Leśmiana i Kazimierza
Wierzyńskiego. Związany z Piwnicą pod Baranami, koncertował w Polsce
i na świecie: Europie, USA, Kanadzie
Australii. Po wyciszeniu artystycznym latach 80. na scenę powrócił
w 1989 roku. Współpracował także z młodym pokoleniem - wspólnie
z wspólnie z zespołem Myslowitz nagrał utwór „Kraków”. Ostatnią
płytą Grechuty z premierowym materiałem były Niezwykłe miejsca (2004),
gdzie znalazły się piosenki poświęcone miejscom, które go oczarowały.

Marek
Grechuta zmarł po długiej i ciężkiej chorobie, 9 października 2006 roku
w Krakowie. Uhonorowany pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu
Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis
w 2005 roku.

Droga Ewo,jak widzę więcej nas słuchających Nocnego Radia,często usypiam ze słuchawkami na uszach...,ale co tam...warto było :)
Budrysowo pozdrawia Pelargoniowo w takt "grechutek" tak nazywały nasze Dzieciaki ,te piękne.... nutki ...:)
kiedyś jadąc z bardzo dorosłym Synem,ze wzruszeniem zauważyłam,ze sentyment do tamtych nutek....nie poszedł w zapomnienie ...:)

U mnie radio stoi akurat w sypialce i jest włączone do godz. 3 nad ranem. To jedyne patriotyczne i obiektywne radio. Ojca Tadeusza miałam okazję poznać osobiście - niesamowity człowiek. Kiedyś będą mu stawiać pomniki.

Serdeczności Tobie i całej Budrysówce :-)

Annelies Štrba

bajecznie piękny i tajemniczy :)
Dobrej Nocy Drogie Pelargoniowo :)
i spokojnych snów droga Ewo :)
ukłony dla Mamusi :)
a Nasze Radio? Nasze Radio jest Cudowne :)

uśpione Budrysowo w komplecie

który kiedyś "pęk czerwonych melancholi" ofiarował jakiejś Pani.a nam piękną
śpiewaną Poezję
Dobry Boże a Nasz Panie przytul do piersi swojej naszego Spiewaka ,teraz Tobie On nuci swoje grechutki...
"Niechaj Cię w niebie chwali w Trójcy Jedynego."