Najnowszy serial o Reacherze - II

Akcja najnowszego odcinkowca rozgrywa sie glownie w duzej posiadlosci i olbrzymim domu polozonym na brzegu Oceanu Atlantyckiego i co wazne, nad urwiskiem. Dla ludzi skrupulatnych podaje, ze miejsce nazywa sie Abbot i lezy pomiedzy Kennenbunk i Portland w stanie Maine. Wlascicielem jest handlowiec Zachary  Beck.  Jego firma noszaca nazwe Bizarre Bazaar zajmuje sie sprowadzaniem egzotycznych dywanow ze wschodu. W Odessie wypelnionymi dywanami skrzynie zaladowywane sa na statki i rozladowywane w jednym z  portow w Stanach Zjednoczonych. Tajemnica, ktorej rozwiklanie zajelo J.Reacherowi sporo czasu bylo to, ze nie o dywany szlo, a o przemyt  troche zuzytej rosyjskiej  broni palnej piechoty, RPG i co najgorsze, rakiety plot. SA-7 "Striela". Odsprzedawano ja terrorystom. Druga tajemnica, ktora J.Reacher rozgryzl nieco szybciej, bylo faktyczne przejecie firmy Becka przez niezwykle groznego bandyte Francisa Xaviera Quinna, ktory przybral nazwisko Juliusa McCabe. Beck zostal zaszantazowany kilka lat wczesniej za pomoca porwania jego jedynego syna Richarda polaczonego z obcieciem mu ucha. Porwany mial wtedy 15 lat.

Reacher trafil tam nietypowo. Ksiazka nie zaczyna sie typowo od przyjazdu wloczegi-majora rezerwy do jakiegos miasteczka. Pierwszy rozdzial zaczyna sie od wiekszej, sensacyjnej sceny, ktora zaraz potem okazuje sie byc zainsenizowana. Nasz bohater, niby przypadkiem, grzebie w jakichs starych plytach w sklepie ze starociami. Po drugiej stronie ulicy znajdowala sie brama do do terenow uniwersyteckich. wyjezdza przez nia na ulice elegancka limuzyna z kierowca i pasazerem. W tym momencie z zaparkowanego na ulicy samochodu wybieglo kilku mezczyzn kilku zamaskowanych mezczyzn z zamiarem porwania Richarda Beckera udajacego sie na wakacje. Reacher ratuje mlodego czlowieka, ale zauwaza, ze w jego kierunku biegnie jakis czlowiek z pistoletem. Pewnie, ze go zabija jednym strzalem. Dopiero po chwili orientuje sie, ze zabity nosi mundur policjanta zatrudnionego przez uniwersytet. Stalo sie jasne dla uratowanego mlodzienca, ze po takim nietakcie, major stal sie uciekinierem, ktory bedzie usilnie poszukiwany z powodu zabicia mundurowego. Sila rzeczy proponuje wybawcy by go odwiozl do domu rodzinnego i byc moze tam sie troche poukrywal. Nasz bohater z udawana niechecia przystal na te propozycje.

Wlasciwa akcja zaczela sie wczesniej o 11 dni w Bostonie. Tam to Susan Duffy, agentka DEA zaproponowala Reacherowi przenikniecie do bardzo podejrzanej organizacji i domu, ktory byl centrem. Jej szlo o znalezienie innej agentki, Teresy Justice, ktora wczesniej przeniknela do domu Becka i slad po niej zaginal. Susan obwiniala sie, pewnie slusznie, o utrate swojej agentki. Pojela na wlasna reke akcje, w ktorej Reacher mial pelnic glowna role. Los Teresy malo interesowal Reachera, ale zelektryzowala go informacja o tym, ze bedzie wreszcie mogl dorwac Quinna, ktorego uwazal za niezywego. No  i dalej, Reacher stopniowo przenika do organizacji przestepczej bardzo podejrzliwych ludzi.

W tym serialu uwolniono nas na szczescie od gromadki gadatliwych bylych zandarmow z zespolu mjr. Reachera, ale zastapiono ich trojka niezbyt udanych ludzi. Jakze daleko im do pary z pierwszej serii, policjantki, sierz. Roscoe Conklin, granej przez swietna Wille Fitzgerald  i murzyna, detektywa Oskara Finlaya granego przez Malcolma Goodwina. Zamiast nich dostajemy irytujaca mnie Sonye Cassidy, brytyjska aktorke, ktorej przyszlo nasladowac jezyk mocnych ludzi z Bostonu. Bardzo sie w tym jezykowym przedsiewzieciu placze, a nawet gubi. Fizycznie jest szczupla, oczka ma jak guziczki i nie ma romantycznej chemii z Reacherem, co widac mimo, ze sie przesypiaja ze soba. Jak wiadomo, nasz bohater, wedlug schematu, zalicza jedna prawniczke, policjantke czy inna agentke w kazdej ksiazce. Po prawdzie, autorowi ksiazek, Lee Childowi, w zadnej z nich nie udalo sie wymalowac wiarygodnej chemii mesko-damskiej. Mniejsza o to, przyjemnosc Wojownikowi za kazdym razem sie nalezala. Zespol uzupelnia troche za stary i za gruby agent pochodzenia latynoskiego Terry Villanueva oraz Steven Eliot, ktory jest kompletnym nieporozumieniem. Nic dziwnego, ze to marne chuchro zle konczy.

Osobna sprawa, to sierz. Frances Neagley, grana przez Marie Sten. W ksiazkach Childa gdzies przymyka i to rzadko. Santoro w serialach dal jej role #2 po J.Reacherze. W kazdym serialu gromi zloczyncow az milo. W poprzednim serialu okazalo sie, ze jest niezwykle bogata, gdyz zalozona przez nia firma "security" dawala duze dochody. Ta lysawa aktorka tak sie producentom spodobala, ze zaczely chodzic sluchy, ze dostanie swoj wlasny "spin-off", to znaczy serial, ktory wypaczkowal z "Reachera". Moze przyczyna jest to, ze w filmie Neagley jest mulatka, podczas gdy w ksiazkach jej rasa nie jest znana.

Podobnie jest z kilkoma innymi postaciami, ktorych rasa w ksiazkowym dziele nie jest podana. Mowa, na przyklad o szefie ochrony Becka o imieniu Duke, ktory mial byc "roslym, paskudnym facetem w garniturze", Angelu Doll i kilku innych. W filmie sa to murzyni. Nazwisko glownego zloczyncy, Francisa Xaviera Quinna wcale nie wskazuje na to, ze to Azjata. Tak czy inaczej, producenci dostali z tego powodu plusa za poprawnosc polityczna, u mnie maja minusa.

Jednak najbardziej beznadziejnym przypadkiem jest st. sierz. Dominique Kohl, wielki wyrzut sumienia Reachera. W ksiazce pojawia sie w roznych rozdzialach, zas w filmie zajela soba caly odcinek. Kohl gra niejaka Mariah Robinson, mikra, chuda murzynka. Ma wzrost 165 cm i wazy 52 kg. Jak to mozliwe, ze odnosila niewiarygodne sukcesy jako zandarm wojskowy? Za mlodu widzialem akcje obezwladniania i wpychania do "dzipa" jednego pijanego zolnierza przez 4 "kanarow", czyli polskich zandarmow. Troche to trwalo, on ich bil i kopal. Ta Kohl wyglada jak dziewczynka, poziom gry aktorskiej - jak w szkolnym teatrzyku. Kompletnie drewniana, jeszcze bardziej niz Duffy. W sercu Reachera zajela specjalne miejsce, gdyz on ja szkolil i popelnil blad wysylajac ja na akcje aresztowania Quinna. Ten okazal sie sprytniejszy i Dominique skonczyla oprawiana na haku przez sadyste. Kiedy pozniej Reacher go dorwal, to ustawil na urwisku i strzelil dwa razy w korpus i raz w czaszke, tak ze zwyrodnialec wpadl do oceanu. W jaki sposob przetrwal te niewygodne okolicznosci tylko Lee Child wie. 

Na plus nalezy zaliczyc tworcom filmu pewne ciecia i pewne dodatki. Nie pojawia sie w nim zona Zacharego, Elizabeth Beck, kobieta z klasa. Gigantyczny "Paulie", czyli Paul van Hoeven robil sobie z niej seksualny, perwersyjny uzytek. To by nie wygladalo ladnie. Zmieniona na korzysc zostala scena koncowa, czyli rozprawa naszego bohatera z licznym gangiem. Moze za krotko trwala scena ostatecznej rozprawy J.Reachera z Quinnem. Zbrodniarz za swe czyny powinien dluzej pocierpiec. W ksiazce Reacher wbil mu dluto w czaszke, tu, po prostu odstrzelil.

Za to sceny wrecz epickiej walki Reachera z Paulim zostaly mocno przesadzone. Znam wlasciwosci gatunku, ale tym razem bylo za wiele. W ksiazce panowie sie troche pobili i pokopali kolo budki strazniczej, mieszkania giganta. W filmie byly trzy odslony, najpierw bojka przed wartownia, pozniej pod woda w oceanie i na koniec znoiw w mieszkaniu olbrzyma. Czesc ciosow byla zadawana roznymi przedmiotami. Pewnie nawet dinozaur mialby polamana szczeke. Z kolei jakims cudem przetrwaly piesci bijacych sie oraz lokiec i glowa Reachera. W normalnych warunkach wystarczy nieco odchylic w nadgarstku  piesc, z dwadziescia stopni, by dlon byla wybita i stala sie wlasciwie bezuzyteczna. Czy z okladami z woda Burowa czy bez, kuracja trwa przynajmniej z tydzien. Najpierw ma kolor fioletowy, pozniej zielonkawy i na konic zolty. Wtedy znow mozna sie bic. Podobnie jest ze stopami, na przyklad na krawezniku ulicy. Sam Alan Richson narzeka na jakosc wszystkich scen walki w serialach. Ja sie z nim calkowicie zgadzam.