Pierwsza polityczna ofiara koronawirusa - Jarosław Gowin

w stosunku do premiera Morawieckiego i razem z Antypisem chciał zmienić rząd. Myślę, że liczył też na dodatkowe poparcie kilku posłów z PiS`u, tych którzy wstrzymali się z głosowaniem w sprawie wyborów korespondencyjnych, zwłaszcza byłego Ministra Zdrowia Maksymowicza. Myślę też, że od samego początku koalicji, od 2015 roku Gowin brał pod uwagę możliwość zmiany konfiguracji koalicyjnej. Stwierdzenie, że wybory wygra nasz koalicjant jeszcze lepiej pasuje do Gowina niż do PSL. Był przecież Ministrem w rządzie PO i jak tylko poczuł, że PO zaczyna tracić rząd dusz natychmiast przeszedł do PiS`u. Z PO do Pis`u nikt poza nim w zasadzie nikt nie przeszedł. Oczywiście, on nie jest w PiS`ie tylko we własnym ugrupowaniu i to ugrupowanie zmienia koalicjantów, ale to całe "ugrupowanie" to tylko listek figowy dla jego ambicji.
Przypominam też wypowiedź posła Nitrasa sprzed kilku dni o tym, że PO już się szykuje do objęcia władzy, przypominam apel Borusewicza, o to by Gowin stanął na czele rządu Antypisu.
Jednak wszystko poszło nie tak jak to sobie politycy Antypisu i Gowina ułożyli. Jestem przekonany w stopniu zbliżonym do pewności, że zmiana rządu była planowana na jesień. Jestem też przekonany, że gdyby nie zaraza PAD nie miałby szansy wygrać wyborów prezydenckich. W drugiej turze stanął by wobec zjednoczonego Antypisu i zapewne by przegrał, bo znaczna część ludzi o postawach patriotycznych nie zagłosowała by na niego i nie robiła by szeptanej kampanii wyborczej, nie mobilizowała by sąsiadów i znajomych do głosowania na niego. Nikt nie zapomniał przecież sabotażu reformy sądowej, ani zagrożenia plajtą TVP tylko dla tego, że on nie lubi Kurskiego ani wielu innych dziwnych posunięć wskazujących, ze jemu bliżej do starych elit niż do interesu narodowego, który wymaga ich wymiany.
Co poszło nie tak.
Po pierwsze kolejność zdarzeń. Najpierw miały być przegrane przez PiS wybory prezydenckie. To umożliwiało rządzenie przez referenda. Po drugie rząd Pis wykazał się bardzo duża sprawnością w zapobieganiu rozszerzaniu się epidemii a lud pisowski narzucił reszcie społeczeństwa dużą dyscyplinę i w ten sposób mrzonki o budowie państwa dobrobytu przez podniesienie skokowe podnoszenie płacy minimalnej stały się częściowo nieaktualne. Mówię częściowo, bo ustawy wirusowe zawierają dają możliwość rządowi wyboru partnerów dialogu społecznego ale zabraniają obniżenia płacy minimalnej. Tak więc utrzymywanie za wysokiej w stosunku do możliwości gospodarczych płacy minimalnej dalej jest uważane za działanie słuszne ale to całkowicie umknęło z domeny publicznej i jakby tego nie ma.
To wszystko zmieniło kontekst polityczny Gowinowi. W rezultacie ludzie stanowiący jego ugrupowanie nie chcieli wychodzić z rządu, bo nie mieli dokąd a poza tym w ramach tego rządu mogą odnieść życiowe sukcesy. Minister Szumowski może stać się jednym z najbardziej szanowanych ludzi w Polsce, wielkim autorytetem na lata i nie chciał porzucić tego co robi. Stąd jego wypowiedź w trakcie całej tej awantury, że głosowanie korespondencyjne jest bezpieczne. Z kolei minister Emilewicz zdaje sobie sprawę, że w będąc w tym rządzie może współdecydować o przepływie wielkich pieniędzy w ramach pomocy dla gospodarki. PO zaś chciał a by ministrem zdrowia został Grodzki i to on miałby zbierać pochwały za działania Szumowskiego. Kto miałby dzielić pomoc publiczną nie wiem, ale na pewno nie Emilewicz. W rezultacie jego ugrupowanie postanowiło się zbuntować i przestało się go słuchać. Zapewne zagrozili zbiorowym przejściem do PiS`u i uratowaniem większości parlamentarnej. W rezultacie Koalicja straciła by może dwóch posłów, ale nie utraciła by jeszcze większości parlamentarnej. Tak więc jedyne co mógł zrobić Gowin to na razie ustąpić i spróbować w przyszłości jakoś odbudować swoją pozycję, choć będzie to bardzo trudne.
Tak więc mieliśmy nową wersję ciamajdanu z tym, że teraz głównym rozgrywającym miał być Gowin.
I jeszcze jedno, przecież wydaje się, że opozycja teoretycznie mogła poprzeć projekt szybkiej zmiany konstytucji. To błędne założenie. Opozycja nie może nic zrobić co będzie skutkować samodzielnym bytem państwa. Jak widzieliśmy podczas wyborów do europarlamentu sponsorzy opozycji dogadali się co do podziału wpływów w przyszłej Polsce, stąd ta dziwna z pozoru nadreprezentacja kandydatów miłych Rosji i całkowita zgoda na popieranie jednego wspólnego kandydata w wyborach do Senatu. Myślę, ze Rosja i Niemcy dogadały się co do rozbiorów Polski ale nie terytorialnych lecz funkcjonalnych. Część funkcji państwowych chce objąć Rosja a część Niemcy. Jest to już dobrze widoczne i nawet ostatnio o takim scenariuszu mówił Libera u Karnowskich. Gdyby jeszcze opozycja była zarządzana z jednego ośrodka, to może byłoby możliwe działanie na rzecz przedłużenia funkcjonowania państwa ale w ramach porozumienia sponsorów takie działania są wykluczone, bo kto je ma zaproponować? Przecież taka propozycja to nic innego jak zerwanie porozumienia, to oświadczenie iż zamiast działać na szkodę Polski jedna ze stron chce działać na jej rzecz. Stąd irracjonalny w obecnej sytuacji opór przed głosowanie korespondencyjnym, stąd niechęć do legalnego przełożenia wyborów. Oczywiście najlepiej by było by od razu powstał rząd, który splajtował by państwo a w ten sposób uniemożliwił na lata prowadzenie samodzielnej polityki. Bez prawa decydowania o własnym budżecie, a ten byłby zależny od wierzycieli, nie ma możliwości prowadzenia jakiejkolwiek polityki a jedyne czego można się spodziewać to kompletnej utraty wszystkiego. Nie wierzę, żeby Gowin nie zdawał sobie z tego sprawy a mimo to zgłosił propozycję zmiany konstytucji. Wnoszę z tego, że niemożność realizacji jego pomysłu była zaplanowanym pretekstem dla odejścia Gowina z rządu, co też uczynił ale ku swojemu zdziwieniu sam.

Panska argumentacja jest mocna.