OFENSYWA ZŁA - Sto jedenasta miesięcznica smoleńskiej zbrodni

W Katowicach 6 lipca w samo południe Jarosław Kaczyński, w przemówieniu „Myśląc Polska” delikatnie nawiązał do wypowiedzianej 8 marca 1983 roku diagnozy Ronalda Reagana o Imperium Zła. Już wtedy najważniejszym było spostrzeżenie, że nie można zignorować agresywnych działań imperium zła i trzeba podjąć obowiązek walki prawdy z kłamstwem i dobra ze złem. Upłynęło ponad 36 lat, Związek Sowiecki już nie istnieje, a misja walki dobra ze złem pozostaje od tysięcy lat centralnym wyzwaniem cywilizacji człowieka myślącego.

 

Homo sapiens, bez względu na wyznanie, światopogląd i kolor skóry stoi przed tą samą ofensywą zła. Pozostaje nam zadanie zidentyfikowania aktualnej natury tego konfliktu. Stawiam tezę o tym, że współczesnym celem ofensywy zła są systemy państwowe. Celem napaści są państwa – dlatego konieczne jest rozpoznanie nowego typu zbrodni, podobnej do zdefiniowanego w czasie drugiej wojny światowej przez polskiego prawnika Rafała Lemkina pojęcia ludobójstwa – genocide („Axis Rule in Occupied Europe” 1944). Gdy celem napaści staje się całe Państwo, jako podmiot prawa międzynarodowego, mamy do czynienia ze zbrodnią państwobójstwa – statecide.

 

Gdy już wiemy co jest celem ofensywy, zastanówmy się nad tym jak to się dzieje i kto jest napastnikiem. By skutecznie zainicjować zbliżenie się do prawdy, powtórzę odrobinę zmodernizowaną współczesną definicję komunizmu, jako głównego napastnika:

 

(Rok 2007)

 

By sprawnie uporać się z problemem przypomnę, że zwykle komunizm kojarzony jest z polityczną lewicą i jej ideologią. Prawda jest nieco inna. Komunizm nie ma nic wspólnego żadną ideologią. Cynicznie posługuje się różnymi narzędziami ideologicznymi, uznając, że jest to konwencjonalne zadanie cybernetyki społecznej, polegające na sterowaniu społeczeństwem w totalnej wojnie informacyjnej. Nic więcej!

 

Najsprawniejszą formacją, posługującą się tymi metodami jest opisana kiedyś przez Feliksa Konecznego cywilizacja turańska, której cechą jest zupełny indyferentyzm narodowy, religijny i ideologiczny. Liczy się tylko wspólnotowe myślenie, podporządkowane woli imperatora. Cywilizacja turańska osiedliła się i znalazła swoją doskonałą realizację w Cesarstwie Rosyjskim i królestwie Pruskim, od początku ich istnienia. Skolonizowała te dwa Państwa, przegryzła się w europejskim kotle i oddestylowała w postaci komunizmu. Komunizm jest postacią dojrzałą, wysublimowanym okazem suwerena, żywe imago cywilizacji turańskiej. Najlepszym jej przedstawieniem jest model komunizmu, jako pasożyta. Ten model jest niestety sprzeczny z dominującym w świecie poglądem.

 

Jądro tej sprzeczności jest takie:
Dominująca współcześnie definicja komunizmu zakłada, że jest to system społeczno-polityczny, stworzony w myśl zasad lewicowej ideologii uznawanej za system poglądów [Ω], głoszący program całkowitego zniesienia ucisku i wyzysku społecznego, postulujący powszechną równość i sprawiedliwość oraz zbudowanie społeczeństwa bezklasowego, na zasadzie społecznej własności środków produkcji i sprawiedliwego podziału dóbr. Są to przesłanki realizacji zasad równości we wszystkich dziedzinach życia społecznego. Brzmi pięknie. Ale identyfikacja komunizmu jako systemu społeczno-politycznego jest absolutnie nieprawdziwa. Komunizm nie jest żadnym systemem społeczno politycznym.

 

Zwracam uwagę na szczególnie groźne skutki definiowania komunizmu przez taką albo inną konkretną ideologię. Prawdziwemu komunizmowi jest obojętne, jakim systemem poglądów będzie się on posługiwał, może to być [Ω], albo każdy inny. Komunizm zmienia deklarowane systemy poglądów jak rękawiczki. Jest mu też zupełnie obojętne, jaki zadeklaruje cel, bo prawdziwy jest ukryty. Cel deklarowany jest maską i zarazem narzędziem używanym do zniszczenia systemu wartości atakowanej ofiary. Cel ideologiczny, deklarowany przez komunizm, jest antyideologią, dobieraną stosownie do tej, która ma być zniszczona.

Używając metafory - prawdziwym atrybutem bandyty jest napad, a nie użyta w czasie napadu maska. Bandyta najchętniej do każdego napadu używa innej maski, więc każda z tych masek powinna być traktowana wyłącznie jako maska, a nie jako element rysopisu. Ważnym atrybutem komunizmu, jest skłonność do korzystania z takiej maskarady – a nie maska, jako taka.

 

Nieprawdziwe jest również twierdzenie, jakoby komunizm upadł razem ze Związkiem Sowieckim. Nieprawdą jest, że komunizm nie istnieje, jako problem cywilizacyjny. Przeciwnie, komunizm istnieje, ma się dobrze, nadal się rozwija i jest ważnym sprawcą aktualnych problemów naszej cywilizacji. Jest to sprzeczne z głównym założeniem tezy Francisa Fukuyamy, zawartej w jego „The End of History and the Last Man”. Fukuyama popełnił opisany wyżej błąd – komunizm nie upadł, komunizm się schował.

 

Komunizm XXI wieku, nieco tylko zmienił technikę maskowania, dostosowując się do zmiany warunków. Maskuje się skutecznie, używa nieco innej frazeologii, ale jego istotne atrybuty nie zmieniły się. Komunizm dzisiaj, jest nawet bardziej destrukcyjny, niż kiedykolwiek. Do przeprowadzenia dowodu sformułuję współczesną definicję, wyprowadzoną z modelu komunizmu, jako formacji pasożytniczej. Przyjmuję hipotezę, że te właśnie cechy, odkryte przez pruski Sztab Generalny w czasie I Wojny Światowej są rzeczywiście atrybutami komunizmu. Te cechy komunizmu zostały wykorzystane przez Królestwo Prus, które wysłały grupę organizatorów komunistycznej rewolucji, by zniszczyła Państwo Rosyjskie. Rosja była wtedy wojennym przeciwnikiem Niemiec Już wtedy celem zorganizowanej grupy komunistycznych przywódców było zniszczenie państwa. Przedstawiona wyżej zmodernizowana definicja komunizmu jest wersją roboczą, którą proponuję jako wniosek z przedstawionego wcześniej rozumowania.

 

Wiemy, że celem ofensywy jest nie tylko Państwo polskie, ale wszystkie europejskie Państwa. Znamy cel, powstaje pytanie jak ten cel ma być zrealizowany?

 

Ano właśnie - świadomie i celowo realizując plan zniszczenia systemów etycznych i społeczno-politycznych w państwie polskim, dążąc do wrogiego przejęcia władzy politycznej, w stopniu umożliwiającym trwałą degenerację prawa państwowego, w sposób zapewniający tej grupie przejęcie kontroli nad gospodarką, w celu długotrwałej pasożytniczej eksploatacji jej zasobów materialnych i ludzkich, pod ochroną prawa państwowego i międzynarodowego.

 

Nic dziwnego, że ta opozycja ma taki problem z ujawnieniem tak sformułowanego programu.

 

To nie jest ironia. Proszę spojrzeć na podane wyżej atrybuty, konkretnie wymienione w tej definicji. Jak na przykład rozumieć ochronę prawa państwowego i międzynarodowego nad długotrwałą pasożytniczą eksploatacją naszych zasobów materialnych i ludzkich? Jak to się dzieje, że można było bezkarnie ograbić polskich podatników, wyłudzając w latach 2007 – 2015 z co najmniej dwieście pięćdziesiąt miliardów złotych, pod troskliwą ochroną polskiego i europejskiego prawa?