Dlaczego nas nienawidzą II

W poprzednim wpisie pt „Dlaczego nas nienawidzą” pisałem, że przyczyną nienawiści do nas jest niemożność zrozumienia otaczającej rzeczywistości społecznej, że oni nie są w stanie przewidzieć skutków swoich poglądów i działań. Jeżeli miała by to być prawda, to w oparciu o jakie kryteria funkcjonuje stworzona przez nich administracja państwowa?

Przed wielu laty, był to może 2008 rok, słyszałem w jakiejś telewizji dyskusję prof. Rosatiego ( wtedy z SLD) z Panią Bieńkowską – która wtedy była ministrem. Otóż Pan Rosati krytykował jakieś rozporządzenie rozporządzenie podpisane przez Panią Bieńkowską a ona w ogóle nie rozumiała, o co Rosatiemu chodzi. W końcu użyła argumentu ostatecznego „przecież PiS też wydawał rozporządzenia” . Rosati na to odpowiedział, że nie chodzi mu o to, że Ministerstwo wydaje rozporządzenie a o to, że jest ono głupie. To wprowadziło Panią Bieńkowską w kompletny stupor i zamilkła.

Gdy w tym roku przed Komisją Sejmową ds VAT był przesłuchiwany Pan Rostowski, przewodniczący zwrócił uwagę, że jedno rozporządzenie było wydane po kilku latach od rozpoczęcia nad nimi pracy a drugie po chyba trzech miesiącach. Pierwsze miało uszczelniać VAT a drugie otwierało furtkę do kantów vatowskich.

W odpowiedzi Pan Rostowski ze złością stwierdził, że jak to, najpierw jest zarzut, że rozporządzenie jest przygotowywane długo a teraz , że szybko? Jeśli słuchacz był naszej orientacji, to wypowiedź Rostowskiego traktował jak figurę retoryczną, oni zaś jego wypowiedź traktowali jako poważny zarzut do Komisji Sejmowej. Przecież minister nie może wiedzieć jakie skutki przyniesie dane rozporządzenie! Dlatego zarówno Pani Bieńkowska jak i Pan Rostowski w ogóle abstrahowali od skutków tych rozporządzeń? Bo ten aspekt był poza ich kompetencją, poza ich zainteresowaniem. Taka postawa jest logiczna i spójna z ich postawami. Bo jak Oni nie rozumieją co to jest skutek społeczny działania, nie wiedzą nawet, że coś takiego może istnieć, to jak mogą to brać pod uwagę. Nie mogą, więc nie biorą.

Najpierw zastanówmy się jak zgodnie z poglądami Antypisu (lewicy) są podejmowane decyzje przez administracje państwową a w szczególności przez ministerstwa. To bardzo ciekawe.

Zgodnie z precedencją i regulaminem kancelaryjnym.

Gdy pojawia się jakaś sprawa, czy to na wniosek zainteresowanego, co jest najczęstsze, lub z innego źródła, czyli po prostu wpłynie stosowne pismo zostaje ono skierowane do odpowiedniego referatu właściwego dla sprawy departamentu.

Tam referent gromadzi materiały do sprawy. Wysyła zapytanie do innych znanych mu zainteresowanych daną tematyką, przeprowadza kwerendę dokumentów etc. Gdy teczka jest już odpowiednio gruba i są wszystkie wymagane ustawą podkładki przygotowuje treść decyzji oraz jej uzasadnienie, a następnie przekazuje ją odpowiedniemu dyrektorowi departamentu za pośrednictwem swego kierownika. Kierownik referatu ma obowiązek sprawdzić zgodność propozycji z zawartością teczki. Nie mniej sama teczka z dokumentami po przekazaniu projektu decyzji dalej jest „w referacie”. W kompetencji kierownika nie leży sprawdzenie uzasadnienia, bo za nie odpowiada referent! Odpowiedni dyrektor departamentu albo sam wydaje decyzje zgodną z przedstawionymi propozycjami ( zmienić nic nie może, bo nie ma dokumentów!) albo przekazuje ją zgodnie z zasadami precedencji (sic!) odpowiedniemu ministrowi, jeśli wydanie stosownej decyzji jest w jego kompetencjach. I minister podpisuje decyzje bez kontroli merytorycznej, bo nie ma dokumentów podstawowych.

Taki obieg dokumentów jest określony w regulaminie kancelaryjnym i inne działania są jego naruszeniem. Regulamin kancelaryjny określa również sposób numeracji dokumentu, W numerze jest zakodowane zarówno nazwisko referenta odpowiadającego za uzasadnienie, dział tego urzędnika i nazwisko kierownika. Tak więc nawet minister podpisując decyzje po prostu wyraża zgodę na decyzje podjętą przez referenta!

Teraz dalej, w zakresie kompetencji kierownika referatu nie leży ocena skutków społecznych podejmowanych decyzji a jedynie sprawdzenie wypełnienia obowiązków formalnych przez referenta. Sprawdza więc czy wymienione w piśmie początkowym strony zostały zawiadomione o postępowaniu, czy wszystkie dokumenty są oryginałami itd.

Skąd więc referent ma wiedzieć jaką decyzje ma podjąć, jeżeli w jego kompetencji nie jest ocenianie skutków społecznych decyzji? Czy w takim systemie jest widać w ogóle różnicę między decyzją o negatywnych skutkach społecznych a pozytywnych skutkach społecznych? Nie, takiej różnicy nie ma. Stąd stupor mister Bieńkowskiej i sarkazm ministra Rostowskiego. Ponieważ skutki społeczne nie są parametrem podejmowania decyzji i każda decyzja jest równie dobra, to o jej treści decydują czynniki osobiste.

Wracamy do etapu gromadzenia dokumentacji. Jeżeli strona ubiegająca się o decyzje jest miła a żadna inna znana urzędnikowi, również miła, strona nie protestuje, to decyzja zapada. Jeżeli strona ubiegająca się o decyzje nie jest miła, to decyzja nie zapada lub zapada z dużym opóźnieniem. Miłym dla urzędu można być albo na skutek podarków ( łapówki) albo na skutek wpływu na sprawy personalne ( wpływy polityczne).

Zwróćmy więc uwagę, że nikt kto zastanawia się nad skutkami społecznymi własnych decyzji w tym systemie decyzyjnym nie może się odnaleźć, że jest dla tego systemu obcy. Natomiast ludzie nie orientujący się w sprawach ogólnych, nie rozumiejący skutków swoich działań są do tego systemu wręcz stworzeni.

Ale przecież większość wyborców Antypisu nie jest urzędnikami, nie podejmuje w życiu żadnych decyzji poza kwestią jak długo wietrzy mieszkanie.

To prawda, ale żyje w środowisku tworzonym przez urzędników i jak być miłym to wie a jak uzasadnić swoją sprawę interesem publicznym nie. PiS więc jest dla nich groźny a Antypis nie.

I teraz kwestia głupiego uśmiechu.

Jeżeli rozmawiamy o sprawach publicznych, o skutkach jakiejś decyzji a kimś a Antypisu, to w pierwszej chwili widzimy niemożliwy do ukrycia wysiłek intelektualny, a później chytry uśmieszek i deklaracje, że on już rozumie. Tak naprawdę on już wie, o komu bezpośrednio one mogą służyć.

Stąd troska Kaczyńskiego o interesy fundacji jest tylko przykrywką propagandową, jest ukryciem interesu własnego. Jak się o coś troszczy to znaczy, że to coś jest jego. Jak o.Rydzyk troszczył się o Radio Maryja, o różne inne inicjatywy, to dla tego, że chciał mieć na maybacha!

Jeśli zaś chodzi o rozporządzenia wydawane przez Ministrów to zasada jest identyczna, tylko dokument początkowy inny. Też zapotrzebowanie trafi najpierw do odpowiedniego referatu, z ta różnicą, że to nie kierownik akceptuje treść a dyrektor departamentu. Następnie projekt trafia do uzgodnień międzyresortowych, w których projekt trafia znowu do odpowiedniego referatu i dalej jest procedowany jak każda inna decyzja.

Wpuszczenie ludzi wrażliwych na interes społeczny w oczywisty sposób wywraca cały ten system wraz ze wszystkimi od niego uzależnionymi. Więc się nas boją, a ponieważ nie mogą z nami nic zrobić, to rośnie frustracja i narasta agresja. Jedynym wyjściem zaczyna się im wydawać fizyczna likwidacja PiS`u i całej fromacji.