Jakie prawo taka sprawiedliwość

Zatrzymanie Piniora pozwala na sformułowanie pewnych wniosków. Pierwszy to taki, że opozycja i jej media nie zachowują się etycznie, czyli krótko mówiąc kłamią. I to spostrzeżenie nie jest specjalnie odkrywcze. Drugi wniosek to stadne i bezmyślne zachowania każące stawać murem za czymkolwiek byle to było przeciwko PIS. To również nie jest odkrywcze. Trzeci wniosek dotyczy samego Piniora. Otóż wygłosił mowę, w której mianował się ofiarą systemu sprawiedliwości PIS. Nisko upadł jak na byłą legendę, trafił do klubu Wałęsy, Niesiołowskiego, Bartoszewskiego, Edelmana...

Czwarty wniosek dotyczy sądownictwa. Otóż sędzia który odczytywał uzasadnienie zwolnienia Piniora i wspólników z aresztu m.in. powiedział, że podejrzanym grozi osiem lat więzienia, ale sąd musi patrzeć nie na ustawowe, lecz realne zagrożenie karą. Sąd uznał, że nawet gdyby w przyszłości doszło do skazania podejrzanych, to w realiach tej sprawy, biorąc pod uwagę, jakich osób to dotyczy, nie byłaby to kara surowa. Podkreślę w skrócie: są osoby, które kraść mogą...

To w połączeniu ze zjazdem sędziów, z zachowaniem gwiazd sędziostwa w rodzaju Rzeplińskiego Safjana czy Gersdorf oraz gwiazdeczek w rodzaju Tulei, Łączewskiego czy Milewskiego daje obraz sądownictwa. Jak działała prokuratura dowiadujemy się z przesłuchań przed komisją ws. Amber Gold i z zatrzymań w aferze Burego. Jaka jest adwokatura pokazał ostatni zjazd i afera mieszkaniowa. Wiele razy pisałem, napiszę po raz kolejny: bez "opcji zero" w sprawiedliwości myślenie o pięknej Polsce zostanie tylko marzeniem.

Od czego zacząć?

Potrzebne są pieniądze w budżecie? Potrzebne. A gdzie jest jedno ze źródeł? Przywileje finansowe sędziów, prokuratorów i adwokatów. Należy opodatkować ich tak jak innych, należy usunąć przywileje emerytalne i dziwaczny, a kosztowny, stan spoczynku. Wezmą się wtedy do pracy i stracą mocną pozycję. Prokuratorzy z Gdańska czy sędzia Milewski zostali przesunięci na zwykłe szeregowe stanowiska i dalej pracują. Czyli nic im się nie stało, nie ponieśli żadnej dotkliwej kary, zaraz przejdą w stan spoczynku i będą pobierać wysokie uposażenia. Gdyby nie mieli takiej perspektywy, to dwa razy zastanowiliby się czy warto ryzykować. A tak? Można im naskoczyć...

Dodatkowo zaoszczędzone kwoty wystarczą by opinia publiczna nie ruszyła palcem w ich obronie.

Jest tylko jeden mały problem natury ogólniejszej. Ten problem nazywa się niedziałanie prawa wstecz. To oznacza, że nie da się wykonać żadnej istotnej reformy, chyba że będziemy mieli do czynienia ze stanem klęski żywiołowej czy wojny. Inaczej po prostu się nie da.

To nie jest przeszkoda, ale wyzwanie. I tak jak przepisy nie zezwalając na pozbawianie życia oferują wyjątek stanu wyższej konieczności (w obronie własnej), tak należy rozważyć umiejętną adaptację tego typu rozwiązania. Bo inaczej się nie da...