Święta Filomena, Męczennica - Patronka końca czasów

.

       Święta Filomena, dziewica i męczenniczka. (+ r. 303.)

       Imię św. Filomeny w naszych dopiero czasach głośną zyskało sławę. W r. 1802 znaleziono bowiem w podziemnych cmentarzach Rzymu, w krużganku św. Pryscyli, kamień grobowy z napisem: Filumina in pace t. z. Filomena w pokoju. Po odwaleniu kamienia znaleziono w grobie oprócz kości cieniutkie, na pół stłuczone naczynie ze szkła z zaschłą krwią. Pierwsi chrześcijanie zbierali bowiem krew swoich męczenników w gąbki albo czyste chustki, wyciskali w szklane naczynia i stawiali je na grobach jako znak, że pochowany tam chrześcijanin zginął śmiercią męczeńską. Kiedy skrzepłą krew świętej męczenniczki przekładano z potłuczonego naczynia szklannego do naczynia kryształowego, poczęła ku zdziwieniu przytomnych jaśnieć jak złoto i srebro. Cud ten trwa podobno do dnia dzisiejszego. Na kamieniu grobowym wyryte były nadto lilia i palma, godła dziewictwa i męczeństwa; dalej bicz, kotwica i trzy strzały, narzędzia mąk zadawanych świętej dziewicy. Święte kości wraz z szklannem naczyniem i kamieniem grobowym wydobyto z grobu i złożono obok ciał wielu innych Świętych. O szczegółach życia św. Filomeny prawie żadnych nie posiadaliśmy wiadomości.
  
       W roku 1805 wniosła rodzina Tarnes do Rzymu prośbę o przeznaczenie relikwii jakiego świętego męczennika dla swojej domowej kaplicy. Uczyniono zadość prośbie, zostawiając wysłannikowi wolny wybór pomiędzy kilku zwłokami świętemi. Zaledwie atoli tenże zbliżył się do kości św. Filomeny, uczuł szczególną jakaś radość wewnętrzną i prosił zaraz o rzeczone relikwie. Złożywszy je w pięknej szkatule szklannej, przewiózł je do domu swego w Mugnano pod Neapolem i wystawił ku czci wiernych. Natychmiast wydarzyło się kilka nadzwyczajnych cudów. Ponieważ wszakże szczupła kaplica domowa pomieścić nie mogła wszystkich pobożnych, zwiedzających cudowne relikwie, wystawiono je w pewnym kościele neapolitańskim, gdzie cuda odrazu ustały. Przeniesiono przeto święte ciało do kościoła w Mugnano, a liczne cuda zaczęły się ponawiać. Najwięcej zadziwił cud, że kilku osobom, rzemieślnikowi, kapłanowi i zakonnicy, którzy z sobą wcale się nie znali, daleko nawet od siebie mieszkali, a o kamieniu grobowym św. Filomeny w Rzymie nic nie słyszeli, równocześnie objawione zostały koleje życia świętej męczennicy. Mieli oni następujące objawienie: Filomena, córka greckiego księcia poganina, urodziła się pod koniec trzeciego stulecia. Pogańscy jej rodzice prosili bardzo długo bogów swych o dziecię, lecz daremnie. Wtenczas wskazał ich lekarz domowy Publiusz, bardzo gorliwy wyznawca Chrystusa, na moc i dobroć Boga chrześcijan i przyrzekł im potomstwo, jeśli przyjmą wiarę prawdziwą i ochrzcić się każą. Poszli za tą radą, przyjęli chrzest św., a niedługo otrzymali pożądane dziecię, któremu na chrzcie św. imię Filomena "ukochana" nadali.

       Kiedy dziewczę liczyło lat trzynaście, ojciec, jadąc z sprawami swemi do Rzymu na dwór cesarza Dyoklecyana, zabrał córkę ze sobą. Cesarz ujrzawszy tę perłę piękności i niewinności, obiecał ojcu największe łaski, jeśli mu córkę odda. Zgodził się ojciec, ujęty takim zaszczytem, zgodziła się matka, ale Filomena wzgardziła ręką cesarza ziemskiego, mówiąc, że zaślubiona już Jezusowi Chrystusowi. Dyoklecyan prosił, błagał, schlebiał, ale napróżno; groził mękami i śmiercią, lecz także nadaremno; zamknął ją w więzieniu i okrutnie chłostać kazał; z woli Boga dwóch aniołów uleczyło jej rany.

       Rozgniewany okrutnik każe bohatyrską dziewicę przywiązać do kotwicy i utopić w rzece Tybrze; święci stróżowie znowu ją ocalają; odejmują kotwicę i na brzeg wynoszą Świętą. Wielu z obecnych nawróciło się na widok tego cudu. Cesarz, przypisując to ocalenie czarom Filomeny, wydał rozkaz, by na śmierć ją dobić wleczeniem przez ulice miasta. Krwią zbryzgana, a jednak żywa jeszcze wraca do więzienia; usnęła, a po przebudzeniu zupełnie znów była zdrową i czerstwą. Do wściekłości przywiedziony tyran rozkazuje, ażeby cierpliwą męczennicę przywiązano do słupa i przeszyto rozpalonemi strzałami. Nowy atoli cud wsławił dzielną dziewicę: ogniste strzały odbijają się, raniąc i zabijając samychże oprawców i katów. Lud obecny wielbi głośno Boga chrześcijan, wielu się nawraca. Cesarz widząc swą niemoc skazuje wkońcu św. Filomenę na ścięcie. Chrześcijanie napełnili chusty jej krwią niewinną; umieścili resztki krwi zebranej w szklannem naczyniu, które wraz z dziewiczem ciałem złożyli w grobie na cmentarzu św. Pryscyli.

       Tyle wyznały wymienione wyżej trzy osoby. - Ojciec św. Grzegórz XVI. zniewolony prośbą licznych biskupów i ludu wiernego, zezwolił w rozmaitych dyecezyach obchodzić uroczyście święto tej dzielnej męczennicy; przypada na 10. sierpnia; w niektórych zaś miejscowościach na 11. sierpnia.

       Nauka

       Przez pamięć na chwałę, jakiej doczekała się św. Filomena u Boga i u ludzi dzięki wiernemu dochowaniu ślubu dziewictwa, czujesz może ochotę uproszenia sobie także szczególnej łaski Bożej za pomocą jakiego ślubu. Posłuchaj zatem, co Kościół św. uczy o ślubach. Ślubować można tylko dobre uczynki. Dobre uczynki są dwojakie: jedne są nakazane, n. p. słuchanie Mszy św. w niedzielę; do tych uczynków jesteśmy obowiązani pod grzechem. Inne nie są nakazane, lecz dobrowolne n. p. zachowanie dziewictwa aż do śmierci. Ale postać rzeczy zmienia się zupełnie, skoro do wypełnienia takiego dobrego uczynku zobowiązałeś się ślubem. W takim razie sam sobie nałożyłeś obowiązek, którego dotrzymać musisz pod grzechem.

       Więc cóż to jest ślub? Jest to przyrzeczenie Bogu pewnego doskonalszego uczynku, do którego, jakeśmy wspomnieli, skądinąd nie bylibyśmy obowiązani. Nie jest to zatem tylko pobożne życzenie ani dobre przedsięwzięcie, ale obietnica dana Bogu, której zmienić lub cofnąć nie można, bo odbierałoby się Panu Bogu to, co Mu się już przyznało. - Ślub jest rzeczą dobrą, ale i poważną. Nie należy przeto lekkomyślnie doń się zabierać. Kto pragnie ślubować, powinien wpierw się pytać: czy zdołam wykonać, co ślubuję? Łatwo śluby czynić, lecz trudno nieraz wypełnić. Wielu ślubuje w chorobie, nędzy lub niebezpieczeństwie niezwykłe jałmużny lub umartwienia, a później gorzko tego żałuje, widząc, że niepodobna im ślubu dotrzymać. Co w takim razie począć? Trzeba prosić władzę o zniesienie lub złagodzenie ślubu. Lepiej wszakże jest, nie obiecywać Bogu za wiele. Jeśliś zaś ślub jaki uczynił a wypełnić go możesz, to święcie go dochowaj. Toć człowiek uczciwy nie łamie nigdy słowa; pełni, co przyrzekł, choćby z pewnym nieprzewidzianym trudem.

     
"ŻYWOTY ŚWIĘTYCH PAŃSKICH" - Poznań, dnia 10 lutego 1908.
Na podstawie kalendarza kościelnego z uwzględnieniem dzieła ks. Piotra Skargi T.J.
oraz innych opracowań i źródeł na wszystkie dni całego roku ułożył
Ks. Władysław Hozakowski

       * * *

       11 sierpnia
       Żywot świętej Filomeny, Panny i Męczenniczki

       W roku 1802 wielkie wrażenie wywołało w Rzymie odnalezienie w katakumbach grobu św. Filomeny. Na grobowcu wyczytać można było z trzech stron napis: "Święta Filomena niechaj spoczywa w pokoju", a w grobie oprócz kości znaleziono cieniutkie nadłamane naczynie szklane ze skrzepłą krwią, zwykłe świadectwo, że pochowany umarł śmiercią męczeńską. Gdy cząsteczki krwi oddzielono od naczynia, połyskiwały jak złoto lub klejnoty. Świadkami tego cudu byli między innymi mężowie głębokiej nauki. Na przykryciu grobowym wyżłobiona była lilia i palma, jako znaki dziewictwa i męczeństwa, oraz bicz, kotwica i trzy strzały, przedstawiające narzędzia, którymi dokonano męczeństwa.

       Filomena była córką wysokiego dostojnika greckiego. Pogańscy jej rodzice długo i usilnie prosili bogów o potomstwo. Domowy ich lekarz Publiusz, gorliwy chrześcijanin, często z nimi rozmawiał o potędze i dobroci Boga chrześcijańskiego, czyniąc im nadzieję, że ich wysłucha, jeśli przyjmą prawdziwą Wiarę i dadzą się ochrzcić. Poszli za tą radą i wkrótce cieszyli się przyjściem na świat córeczki, której na Chrzcie nadali imię Filomeny, tj. umiłowanej.

       Gdy Filomena doszła lat trzynastu, nabrali ją rodzice do Rzymu. Cesarz Dioklecjan, ujrzawszy dziewicę jaśniejącą nadzwyczajnymi wdziękami i ujmującą skromnością, przyrzekł ojcu spełnić wszystkie jego żądania, byle by mu oddał swoją córkę. Ojciec, olśniony zaszczytem, przystał na to, zgodziła się i matka, ale Filomena stanowczo się temu oparła, podając za przyczynę, że jest już zaręczona Chrystusowi. Dioklecjan nie szczędził obietnic ani pochlebstw, ale na próżno, więc zaczął jej grozić mękami i śmiercią. Gdy i tym nic nie wskórał, kazał Filomenę osmagać i wrzucić do więzienia, ale dwaj Aniołowie wyleczyli ją z ran. Dioklecjan postanowił skorzystać z tego i rzekł do niej: "Wyleczenie winnaś Jowiszowi (bożkowi pogańskiemu), który cię koniecznie chce widzieć cesarzową" - ale Filomena i teraz z odrazą odtrąciła wszystkie namowy. Zawstydzony cesarz kazał jej przywiązać do szyi ciężką kotwicę i utopić w Tybrze, ale ci sami Aniołowie, którzy ją przedtem wyleczyli z ran, zerwali z niej ciężar i wyprowadzili ją na brzeg. Cud ten wzruszył wielu widzów do tego stopnia, że niezwłocznie uwierzyli w Chrystusa.

      
                        Święta Filomena

       Dioklecjan przypisywał to czarodziejskim sztukom Filomeny, kazał ją zatem włóczyć po ulicach Rzymu, a potem zbryzganą krwią i okrytą ranami ponownie zamknąć w więzieniu. Sławiąc Boga, zasnęła, a obudziwszy się, uczuła się zupełnie zdrową. Cesarz kazał ją teraz przywiązać do słupa i strzelać do niej rozpalonymi do czerwoności strzałami, jednakże nowy cud ocalił bohaterską Męczenniczkę, albowiem ogniste pociski odbijały się od jej ciała i padały na łuczników, śmiertelnie ich raniąc. Przypatrujący się temu strasznemu widowisku tłum ludu sławił głośno moc prawdziwego Boga i wielu się nawróciło. Widząc, że żadna kaźń dziewicy się nie ima, chwycił się Dioklecjan ostatniego środka i kazał ściąć jej głowę, poczem chrześcijanie pochowali ją w katakombach.

       Liczne cuda rozpowszechniły niebawem cześć tej Świętej nie tylko we Włoszech, ale w całej Europie. Papież Grzegorz XVI, zbadawszy sumiennie owe cuda, pozwolił pamiątkę ku jej czci obchodzić w dniu 11 sierpnia.

       Nauka moralna

       Ślub, czyli votum, jest to obietnica złożona uroczyście Bogu. Tą obietnicą zobowiązujemy się wobec Boga do jakiegoś dobrego uczynku, który nie ciąży na nas jako powinność. I tak np. więcej się podoba Bogu żywot w stanie dziewiczym, aniżeli w małżeńskim; życie w stanie zakonnym, aniżeli w świeckim; jałmużna, dla której odmawiamy sobie czegoś, aniżeli wspieranie ubogich, gdy mamy wszystkiego pod dostatkiem. Obietnica nie jest przedsięwzięciem. Jeśli coś przedsięwziąłem, a przedsięwzięcia nie dotrzymam, nie grzeszę jeszcze przez to, ale jeśli komuś coś przyrzekłem, a przyrzeczenia nie dotrzymuję, krzywdzę go, a tym samym grzeszę. Śluby i przyrzeczenia złożone Bogu są aktami odnoszącymi się do czci Boga, natomiast śluby złożone Matce Bożej i Świętym, odnoszą się tylko do siły i powagi ich orędownictwa, tj. wstawiennictwa za nami do Boga.

       Ślubów koniecznie trzeba dotrzymywać, albowiem Pismo Święte uczy: "Jeżeliś coś przyrzekł, dotrzymaj. Lepiej nie obiecywać, aniżeli obiecywać i łamać obietnicę". Od tego, czy osnowa i treść obietnicy jest mniej lub więcej ważna, zależy też mniejsza lub większa wina ciążąca na niedotrzymującym, czyli innymi słowy, grzech stąd wypływający może być powszednim albo śmiertelnym.

       Skoro zatem zobowiązanie dotrzymania ślubu jest tak wielkie i ścisłe, niech się każdy dobrze namyśli, zanim się zobowiąże do czegoś, czego trudno mu będzie dotrzymać. Nie kwapmy się zbytnio do ślubów, nie powodujmy się w składaniu ich ani rozpaczą, ani przestrachem, ani wielkością niebezpieczeństwa. W ważniejszych wypadkach zasięgnijmy przedtem zdania spowiednika. Jeżeli by zaś dopełnienie lub dotrzymanie ślubu było niepodobieństwem, udajmy się do zwierzchności duchownej i prośmy ją albo o zwolnienie nas od niego, albo też o zamianę na inny uczynek.

       Modlitwa

       Panie Jezu Chryste, Miłośniku dusz czystych, dodaj mi sił i pokrzep na duchu w pokuszeniu, za wstawieniem się św. Filomeny, dziewiczej Twej oblubienicy. Niech przykład jej nigdy z mych oczu nie schodzi i ciągle mi przypomina, że dla Wiary świętej winienem wszystko poświęcić, nawet własne życie. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w Niebie i na ziemi, po wszystkie wieki wieków. Amen.

Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku - Katowice/Mikołów 1937r.

       * * *

      
                        Święta Filomena
(...)  Została formalnie kanonizowana po długim i dojrzałym rozważeniu oraz po zbadanym i potwierdzonym uzdrowieniu Służebnicy Bożej Pauliny Jaricot (założycielki Krzewienia Wiary i Żywego Różańca) przez papieża Grzegorza XVI.

       Do najbardziej oddanych czcicieli św. Filomeny należał św. Jan Maria Vianney, który wraz z Pauliną Jaricot przyczynił się do powstania tego szeroko rozpowszechnionego nabożeństwa do Filomeny, z którego słynęła Francja. Medaliki błogosławione przez Vianney'a wysyłane były do wszystkich regionów Francji i stawały się kanałami niezliczonych błogosławieństw nimi obdarowanych, a uzdrowienia wszelkiego rodzaju miały miejsce dzięki użyciu oleju, który płonął dniem i nocą przed figurą Filomeny w kościółku w Ars, gdzie teraz znajduje się kaplica Cudotwórczyni.
       Do czcicieli św. Filomeny należeli też św. Magdalena Zofia Barat, założycielka zakonu Najświętszego Serca, św. Piotr Chanel, pierwszy Męczennik Oceaniii i św. Piotr Eymard, założyciel Ojców Najświętszego Sakramentu.
(Za: brewiarz.pl)

       * * *

      
       Statua Świętej Filomeny w Molve (Chorwacja)

(...)  Kanonizacja
       Filomena, słynąca z cudów w XIX wieku, została kanonizowana przez Grzegorza XVI  30 stycznia 1837 roku. Dzieje Filomeny, jej życie i męczeństwo zostały spisane i zatwierdzone przez Stolicę Apostolską 21 grudnia 1883, z kolei Mszę Świętą i nabożeństwo ku Jej czci zatwierdzono w 1854.

       "Ja cudów nie czynię! Jestem tylko biednym nieukiem, co pasał owce!... Zwróćcie się do świętej Filomeny. Ilekroć prosiłem o co Boga przez jej przyczynę, zawsze byłem wysłuchany"
       - św. Jan Maria Vianney

       Dzień obchodów
       Wspomnienie liturgiczne obchodzono oficjalne 11 sierpnia do czasu reformy liturgicznej, wprowadzanej przez papieża Pawła VI w latach 1965-1970, zakończonej Konstytucją Apostolską Laudis canticum, kiedy to zostało wykreślone z kalendarza liturgicznego, po ustaleniach Soboru watykańskiego II (łac. Festum... S. Philomenae... a quolibet calendario expungatur).

       Święta Filomena nadal jest wspominana przez katolików, zgodnie z klasycznym rytem rzymskim, zw. Mszą Trydencką (Vetus Ordo), promulgowanym przez Piusa V.

       Wykreślenie Świętego z kalendarza liturgicznego nie oznacza pozbawienia Świętego świętości, "bowiem, kto raz został uznany za Świętego i wpisany do Martyrologium, pozostaje Świętym na zawsze, chociażby wypisano go ze wszystkich kalendarzy liturgicznych na całym świecie".

       Patronat
       Św. Filomena jest m.in. patronką Żywego Różańca, drugą patronką Królestwa Neapolu, szczęśliwych narodzin dzieci, matek i dzieci, ludzi interesu i w potrzebach finansowych, zdających egzaminy, szkół i konwentów, zakonników, misji i nawróceń, spokojnej i szczęśliwej śmierci oraz katakumb. (...)
     

       * * *

       Litania do Świętej Filomeny Św. Jana Vianneya

†
Boże zmiłuj się nad nami,
Chryste, zmiłuj się nad nami,
Boże, zmiłuj się nad nami,
Chryste, usłysz nas,
Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami ,
Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami ,
Święta Trójco Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami,

Święta Filomeno ,  módl się za nami  (powtarza się, można się modlić: módl się za (moje zdrowie itp.) lub módl się abym ….itd)

Św. Filomeno , z chwilą poczęcia łaskami napełniona,
Św. Filomeno , wierna naśladowczyni Maryi ,
Św. Filomeno , wzorze dziewic ,
Św. Filomeno , Świątynio doskonałej Wiary ,
Św. Filomeno , ożywiona zapałem do Chwały Bożej ,
Św. Filomeno, Ofiaro miłości Chrystusa,
Św. Filomeno , Przykładzie siły i wytrwałości ,
Św. Filomeno , niezwyciężona siło czystości ,
Św. Filomeno , Zwierciadło heroicznej cnotliwości ,
Św. Filomeno , wytrwała i nieustraszona w męczarniach ,
Św. Filomeno , jak Twój Niebiański Oblubieniec biczowana,
Św. Filomeno , gradem strzał przebita,
Św. Filomeno , skuta łańcuchami , przez Matkę Najświętszą pocieszana ,
Św. Filomeno , w więzieniu cudownie uzdrowiona,
Św. Filomeno , w czasie tortur przez Aniołów wspierana,
Św. Filomeno , która wybrałaś mękę i śmierć nad wspaniałości tronu królewskiego,
Św. Filomeno , która nawróciłaś świadków swego męczeństwa ,
Św. Filomeno , która znosiłaś furie swoich oprawców ,
Św. Filomeno, Opiekunko niewinnych ,
Św. Filomeno, Patronko młodzieży ,
Św. Filomeno, Ucieczko nieszczęśliwych ,
Św. Filomeno , Zdrowie chorych i słabych ,
Św. Filomeno , nowe Światło Kościoła Walczącego ,
Św. Filomeno , która zwalczasz bezbożność świata ,
Św. Filomeno , która przywracasz Wiarę i dajesz odwagę jej wyznawania ,
Św. Filomeno , której imię sławione jest w Niebie , a straszne dla piekieł ,
Św. Filomeno , wspaniałymi cudami sławiona,
Św. Filomeno , Mocą Bożą wzmocniona ,
Św. Filomeno , panująca w chwale ,
Św. Filomeno , patronko Dzieci Maryi ,
Św. Filomeno , patronko Żywego Różańca,  

Baranku Boży , który gładzisz grzechy świata, zachowaj nas Panie.
Baranku Boży , który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży , który gładzisz grzech świata, zmiłuj się nad nami.

K. Módl się za nami św. Filomeno
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się

Błagamy Cię, Panie, przez wstawiennictwo św. Filomeny, Dziewicy i Męczennicy, zawsze Ci miłej prze jej nieskalaną czystość i praktykowanie wszelkich cnót, przebacz nam grzechy nasze i udziel potrzebnych nam łask
(nazwij łaskę , której specjalnie potrzebujesz).
Amen.

.