Święta Scholastyka, dziewica i mniszka

       Święta Scholastyka, dziewica. (480-543)

       Bliźniętami byli święta Scholastyka i święty Benedykt z wybitnej rodziny Oktawianów i Anicyuszów; ojcem ich Anicyusz Eutropiusz, a matką Abundancya, pani ziemi Nurskiej. Po rychłej śmierci matki ojciec pobożny zajął się wychowaniem ukochanych dzieci, wprowadzając je od najpierwszej młodości w tajniki cnotliwego życia chrześcijańskiego. Rychło też Benedykt usunął się od świata na puszczę, a za nim śladem św. Tekli i św. Ifigenii poszła św. Scholastyka, szukając szczęścia już ziemskiego w zgromadzeniach zakonnych. Żyjąc modlitwami, pracą ręczną, a zachowując niewinność nieskalaną doszła do wysokiego stopnia bogobojności.
  
       Kiedy św. Benedykt opuścił pustelnię Subiako i przeniósł się do Kasyno, pospieszyła i św. Scholastyka do swego brata, zakładając około 5 mil od męskiego klasztoru żeński klasztor w Plombariola. Naczelne kierownictwo wszystkich wszakże klasztorów, a więc i żeńskich, spoczywało w rękach pierwszego założyciela życia klasztornego na zachodzie, a więc w rękach św. Benedykta. Klasztor św. Scholastyki zgromadzał już wtenczas córy najszlachetniejszych rodem i krwią rodzin; wszystkie ćwiczyły się w czystości, ubóstwie, posłuszeństwie, a nadto sama Scholastyka dawała przykład najwznioślejszej pokory.
  
       Stosunek siostry do brata czysto duchowe przybrał znamiona. Spotykali się tylko raz na rok w chatce, oddalonej tak od męskiego jak i żeńskiego klasztoru, spędzali czas spotkania tylko na pobożnych rozmowach o szczęśliwości mianowicie niebieskiej oraz o konieczności, życiem zakonnem jak najwięcej dusz dla Boga wyłącznie zjednać. Panował więc między rodzeństwem taki stosunek duchowy jak pomiędzy św. Bazylim a Makryną lub pomiędzy Grzegorzem z Nazyanzu i Gorgonią.
  
       Długie lata rozwijały się siostrzane zgromadzenia szczęśliwie i spokojnie. Święta Scholastyka nie ustawała w przykładach cnoty, modlitwy, postu i w zachowaniu najdrobniejszych przepisów porządku klasztornego. Przedewszystkiem podnosiła znaczenie odosobnienia dla życia cnotliwego, bo często mawiała, że zacisze jest aniołem strożem prawdziwej pobożności.
  
       Przeszło 60 już lat spędziła św. Scholastyka na gorliwej służbie Bożej, kiedy z natchnienia Bożego zdawała się przewidywać bliski koniec chwalebnego swego życia. Był to czas rzadkiego owego spotkania się z bratem. Udała się więc do oznaczonej chaty i pozostała z nim przez cały dzień, poświęcając czas wszystek na duchowne rozmowy. Wieczór się już zbliżył, rodzeństwo miało się znowu rozłączyć, kiedy św. Scholasyka niespodziewanie odezwała się do brata: Pozostań jeszcze tutaj przez noc całą, abyśmy nacieszyć się wspólnie migli rozważaniem chwały wiekuistej. Zaskoczywszy prośbą, odmówił św. Benedykt siostrze, bo nie chciał przekraczać przepisów zakonnych, które zabraniały spędzać noc poza klasztorem. Zasmuciła się św. Scholastyka bezwzględną odmową brata, złożyła ręce na stole, a pochyliwszy na nie głowę, wśród gorących łez prosiła Boga w niebiesiech o wysłuchaniu ostatnie już w tym życiu wobec brata prośby. Ledwie skończyła modlitwę, a pogodne dotąd niebo nagle się zachmurzyło, spadł deszcz ulewny; grzmoty i pioruny świadczyły o gwałtowności nagłej nawałnicy. Poznał św.Benedykt, że modlitwą Scholastyki burza została wywołaną, króra mu nie pozwalała wrócić do klasztoru. Kiedy stąd łagodny zrobił zarzut siostrze, odpowiedziała: Prosiłam ciebie o łaskę, a tyś mi jej odmówił; uciekłam się do Pana, a Pan mnie wysłuchał.
  
       Spędziło więc rodzeństwo z woli Bożej noc całą na czuwaniu, na rozmowach pobożnych; treścią ich było głównie rozmyślanie o niebieskiej chwale Bożej jako szczęściu i wiecznej nagrodzie dla człowieka. Rozłączyło się rodzeństwo nad ranem - a żegnało się po raz ostatni, bo trzy dni później Scholastyka przeniosła się do upragnionej tak gorąco wiecznej szczęśliwości. Spędzał Benedykt czas swój właśnie na rozmyślaniu; podnosząc oczy swoje ujrzał duszę swej bogobojnej siostry w postaci gołębicy unoszącą się ku niebu. Dziękował Bogu za łaskę, uwiadomił braci zakonnych o śmierci swej siostry, a ciało jej kazał złożyć w grobie, jeki sam dla siebie był przygotował. Umarła Scholastyka w 63 roku życia 543.

       Nauka

       W wszystkich troskach i cierpieniach życia św. Scholastyka zwracała wzrok swój na Jezusa ukrzyżowanego i z krzyża czerpała pociechę. Uczyła się tym sposobem cierpliwości. Jedno pobożne spojrzenie na Jezusa ukrzyżowanego, mawiała, w jednej chwili niweczy wszystkie trudności, a gorycz zamienia w słodycz. Naśladujmy św. Scholastykę w miłości ku Jezusowi, rozmawiajmy często o Bogu, a poznamy błahość i nicość świeckich rozmów; miłujmy milczenie i odosobnienie, kiedy to są środki pobożności i skupienia duchowego.
  
       Żyła św. Scholastyka niezwykłą skromnością; skromność ta i naszym obowiązkiem; objawiać się musi nietylko w usposobieniu, ale nawet w szatach, które ciało nasze mają osłaniać, a nie powinny być środkiem rozrzutności, a tem mniej zmysłowej nieskromności.
  
       Zaznała św. Scholastyka słodyczy wewnętrznego pokoju dusz wybranych, bo dla świata obumarłych. Gdyby ludzie wiedzieli, mówiła, jak słodkim i łaskawym jest Bóg dla tych, co Go z całego serca miłują, wszyscyby się do Niego nawrócili. Kto niebiosa kocha, niczego na tym świecie kochać nie może, jeno przez Boga i dla Boga. Wedle woli więc Bożej osądzaj wartość tego świata, abyś nie zginął w jego ponętach.

"ŻYWOTY ŚWIĘTYCH PAŃSKICH" - Poznań, dnia 10 lutego 1908.
Na podstawie kalendarza kościelnego z uwzględnieniem dzieła ks. Piotra Skargi T.J. oraz innych opracowań i źródeł na wszystkie dni całego roku ułożył
Ks. Władysław Hozakowski

        * * *

       10 lutego
       Żywot świętej Scholastyki, dziewicy
       (żyła około roku Pańskiego 540)

       W połowie piątego wieku żyła we Włoszech uczciwa, szlachetna rodzina. Długi czas małżeństwo było bezdzietni aż wreszcie Pan Bóg pobłogosławił im i urodziło się im dwoje dzieci - bliźnięta, które w Kościele świętym położyły fundament pod gmachy zakonne. Byli to święci Benedykt i Scholastyka. Święty Benedykt jest patriarchą zakonników na Zachodzie, a siostra jego matką zakonów żeńskich reguły św. Benedykta czyli Benedyktynek. Św. Benedykt, w młodym wieku udając się na pustynię, zrzekł się majątku na rzecz siostry, ale ta po śmierci rodziców również zapragnęła służyć tylko Bogu. Wówczas miał już święty Benedykt klasztor na górze zwanej Monte Cassino. Scholastyka udała się do brata po radę, a ten zbudował jej mieszkanie o 4 mile drogi od Monte Cassino i przepisał jej prawie taką samą regułę, jaką nadał swoim zakonnikom. Scholastyka ściśle zastosowała się do tych przepisów. Niezadługo przyłączyło się do niej kilka pobożnych panien i tak powstał pierwszy klasztor żeński, który później stał się kolebką przeszło 14.000 klasztorów. Czym święty Benedykt był dla klasztorów męskich, tym Scholastyka dla klasztorów żeńskich, to jest wzorem cnoty i pobożności. Przykładem swym prowadziła zakonnice do coraz większej doskonałości; wszystkie widziały w niej swą matkę, jak ona w nich swe córki duchowne.

      
                     Święta Scholastyka

       Żywot świętej Scholastyki upłynął w takim odosobnieniu od świata, że mało co doszło o nim do potomności. O jednym szczególe wspomina święty Grzegorz. Otóż święty Benedykt i święta Scholastyka widywali się raz do roku w pewnym miejscu u stóp góry Monte Cassino, spędzając czas na pobożnych rozmowach. Wieczorem dopiero posilali się skromną wieczerzą i wracali do swych klasztorów. Jednego razu - a było to ostatnie ich spotkanie - prosiła św. Scholastyka brata, aby z nią czuwał aż do rana. Benedykt odpowiedział, że reguła klasztorna nie pozwala nocować poza obrębem klasztoru, i że on, jako przełożony klasztoru, tym bardziej powinien jej przestrzegać. Św. Scholastyka nic na to nie odpowiedziała, lecz zaczęła się po cichu modlić. Nagle zachmurzyło się pogodne dotąd niebo, rozległ się grzmot straszliwy i zaczął padać tak gwałtowny deszcz, że w krótkiej chwili wszystkie drogi i ścieżki zostały zupełnie zalane wodą. Św. Benedykt rzekł z łagodnym wyrzutem: "Siostro, siostro, coś mi uczyniła! Niech ci to Bóg przebaczy!" Scholastyka odpowiedziała na to z uśmiechem: "Tyś mnie nie chciał wysłuchać, a oto Bóg zaraz mnie wysłuchał. Jeśli możesz, wracaj teraz do swego klasztoru!" I tak św. Benedykt musiał całą noc przebyć przy siostrze, której już żywej nie miał oglądać. W trzy dni później widział jej duszę wzlatującą do Nieba w postaci białej gołębicy. Ciało jej kazał sprowadzić na Monte Cassino i umieścić w grobie dla siebie przygotowanym. Śmierć świętej Scholastyki przypada na rok 542. Relikwie znajdują się w Le Mons we Francji.

       Nauka moralna

       Między przepisami, jakie święty Benedykt nadał świętej Scholastyce, znajdują się także następujące: "Miłuj Boga z całego serca twego, z całej duszy twojej i ze wszystkich sił twoich, a bliźniego twego, jak siebie samego. Nie czyń drugiemu tego, czego byś nie chciała, aby tobie uczyniono. Zaprzyj się sama siebie, a naśladuj Chrystusa. Poskramiaj namiętności ciała. Bądź przyjaciółką postu. Wykonuj uczynki miłosierdzia. Wystrzegaj się zwodniczego świata, a pamiętaj zawsze o sądzie ostatecznym". - Nie są to reguły tylko dla samych zakonników i zakonnic, gdyż Zbawiciel nadał je wszystkim ludziom. Każdy chrześcijanin nie tylko może, ale powinien stosować się do tych przepisów. Żyjąc w czystości serca i duszy, miłując Boga nadewszystko, a bliźniego swego jak siebie samego, będziemy się podobać Bogu i możemy być pewni wiecznej szczęśliwości. "Błogosławieni niepokalani w drodze, którzy chodzą w zakonie Pańskim" (Ps. 118,1).

       Modlitwa

       Boże, któryś duszę świętej dziewicy Twojej, Scholastyki, dla okazania niewinności jej życia, w kształcie gołębicy do Nieba uniósł, daj nam za jej zasługami i wstawieniem się żyć tak niewinnie, ażebyśmy do wiecznej radości dojść zasłużyli. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.

św. Scholastyka
urodzona dla świata 480 roku,
urodzona dla nieba 542 roku,
wspomnienie 10 lutego

Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku - Katowice/Mikołów 1937r.
___________________________________________________________
Varia:
W Polsce pierwsze opactwo benedyktynek, p.w. św. Wojciecha, powstało w Staniątkach w 1240 roku, ufundowane przez kasztelana krakowskiego dla jedynej córki Wizenny, pierwszej ksieni. Fundację zatwierdził papież Innocenty IV, podlegała ona jurysdykcji opactwa tynieckiego.

 _______________     

Święta jest patronką dobrych rozmów, prośmy ją o wstawiennictwo u Boga, gdy pragniemy, aby rozmowa z kimś dla nas ważnym, była głęboka, szczera i podbudowująca.
________________

W ikonografii Święta przedstawiana jest z gołębiem. Sztuka religijna ukazuje św. Scholastykę w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutami są: krzyż, księga, pastorał ksieni.

       * * *

       Litania do św. Scholastyki (I)

†
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami.

Święta Scholastyko, módl się za nami.
Wzorze cnoty czystości, módl się za nami.
Mistrzyni świętości w życiu zakonnym, módl się za nami.
Płonąca pochodnio miłości Boga i bliźnich, módl się za nami.
Przykładzie dobroci, posłuszeństwa i wszelkich cnót zakonnych, módl się za nami.
Święta Scholastyka, której dusza w postaci gołębicy była wzięta do nieba, módl się za nami.

Abyś nam przez przyczynę świętej Scholastyki grzechy odpuścić raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie.
Abyś nas czystością ciała i duszy obdarzyć raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie.
Abyś nam łask do zachowania przykazań udzielić raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie.

Abyś nas od pokus i sideł szatana bronić i zachować raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie.
Abyś w godzinę naszej śmierci zmiłować się nam nami raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

P: Przyczyń się za nami do Boga, święta Scholastyko.
W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:

Wspominając świętą Scholastykę, dziewicę, prosimy Cię Boże, abyśmy za jej przykładem służyli Tobie z wierną miłością i osiągnęli szczęście przebywania z Tobą. Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

LITANIA DO ŚW. SCHOLASTYKI „II”

†
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Panno nad pannami, módl się za nami.
Święta Maryjo, zwierciadło Panieńskiej czystości, módl się za nami.

Święta Matko Scholastyko, Współpatriarchini brata Swego św. Benedykta, módl się za nami.
W niemowlęctwie swoim chwalić Boga nauczona, módl się za nami.
W samotności wzdychająca z pragnienia poświęcenia się swojemu Oblubieńcowi Jezusowi Panu, módl się za nami.
Za przykładem Brata swego św. Benedykta, światem mężnie pogardzająca, módl się za nami.
Wonnością nieskażonej czystości niebo i ziemię napełniająca, módl się za nami.
Panno mądra z lampami gorejącymi na Chrystusowe dopuszczona, módl się za nami.
Zakonu benedyktyńskiego dziwny zaszczycie, módl się za nami.
Cudowna uzdrowicielko ludzi w rozlicznych chorobach będących, módl się za nami.
Osobliwsza ludzi strapionych pociecho, módl się za nami.
Wielki przykładzie prawdziwej świątobliwości, módl się za nami.
Wzorze głębokiej pokory, módl się za nami.
Ciało swoje ostrymi postami umartwiająca, módl się za nami.
Grzeszników do Boga cudownie nawracająca, módl się za nami.
Ogniu mistyczny pałający Bożą miłością, módl się za nami.
Sługo Boża w ranach Jezusa zatopiona, módl się za nami.
Nad niedostatkami ludzkimi się litująca, módl się za nami.
Któraś najpierwszą i najzacniejszą Fundatorką panieńskich klasztorów była, módl się za nami.
Którą św. Benedykt raz na rok nawiedzał, módl się za nami.
Któraś deszcz cudownie u Boga uprosiła, módl się za nami.
Którą Bóg za życia i po śmierci cudami uczcił, módl się za nami.
Matko i ucieczko nasza na tym padole, módl się za nami.

Bądź nam miłościw, odpuść nam Panie.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas Panie.
Od zła wszelkiego, wybaw nas Panie.
Od gniewu Twego, wybaw nas Panie.
Od ducha nieczystego, wybaw nas Panie.
Od grzechu śmiertelnego, wybaw nas Panie.
Przez czysty żywot św. Scholastyki, wysłuchaj nas Panie.
Przez żarliwą miłość Jej ku Tobie, wysłuchaj nas Panie.
Przez Jej przyczynę i wszelkie zasługi, wysłuchaj nas Panie.

My grzeszni prosimy Cię, wysłuchaj nas Panie.
Abyś nam grzechy odpuścić raczył, wysłuchaj nas Panie.
Abyś nam umiłowanie czystości duszy i ciała dać raczył, wysłuchaj nas Panie.
Abyś nam ku zupełnemu zachowaniu przykazań Twoich łaski Twojej użyczyć raczył, wysłuchaj nas Panie.
Abyś nas od pokus i sideł szatańskich bronić i zachować raczył, wysłuchaj nas Panie.
Abyś się nad nami w godzinę śmierci naszej zmiłować raczył, wysłuchaj nas Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K. Módl się za nami, św. Matko Scholastyko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:

Boże, któryś Matkę naszą św. Scholastykę wezwał do siebie w postaci gołębicy i umieścił w Niebieskim pałacu + prosimy Cię, abyśmy radując się z Jej wiecznej światłości – za Jej przyczyną dostąpili odpuszczenia grzechów i wieczne zbawienie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

.