Salon a sztuka

Nie jestem kinomanem. Dla mnie filmu mogłoby nie być. Dość przerażającą jest spełniająca się na naszych oczach teoria Lenina o X muzie. Ale praw fizyki pan nie zmienisz...

Jestem raczej starszej daty i przedkładam nad film słowo drukowane (zostawia sporo miejsca dla wyobraźni), z tym że nie aż tak starej, by pasjonować się operą...

Z powyższego wynika, że nagrody filmowe mnie tyle interesują co zeszłoroczny śnieg, a wśród nich i amerykańskie. Wiem oczywiście, że Oskary są najważniejszymi wyróżnieniami w świecie filmu. Co prawda podobne mają wszyscy, ale co Oskar, to Oskar.

Kandydatem z Polski był film Holland. Wyznaczono go po kumotersku na długo przed końcem roku. Jak się należy do salonu, to już w połowie roku wiadomo, że żaden lepszy film nie powstanie. A i tematyka filmu była jeszcze na czasie, chociaż już nie samograj...

O samym filmie nic nie będę pisał z prostego powodu: nie widziałem i co więcej nie zamierzam obejrzeć. Z recenzji wywnioskowałem, że aktorzy graja dobrze. Innych plusów w recenzjach nie zauważyłem, ani słowa o reżyserii czy pozostałych elementach sztuki filmowej. Znaczy nic specjalnego, co najwyżej poprawne. Minusów wyczytałem sporo...

I to by mi się zgadzało. Bo mam własną przygodę z kinem Holland. Zawiodła mnie bardzo.

Było to ponad dwadzieścia lat temu we Francji. Na ekrany francuskich kin wszedł film pt. Le complot (po naszemu: spisek). To był film Holland o ks. Popiełuszce.

Poinformowałem moich francuskich znajomych, opowiedziałem historię, której film dotyczył i namówiłem ich na pójście do kina. Na film wtedy w Polsce nieobecny. Na dodatek w dniu premiery co oznaczało, że chociaż był poniedziałek, to zniżek na bilety nie było...

Musiałem ze wstydem przesiedzieć do końca. Tak słabego filmu, tak źle przedstawiającego samą historię, postaci i realia dawno nie widziałem. Po filmie musiałem znajomym wyjaśniać, co artystka miała na myśli, że Popiełuszko nie był amantem a i historia nie miała kobiety w tle, że Polska wygląda inaczej...

Musiałem wszystkich wziąć do knajpy i przy flaszce sporo tłumaczyć i odkręcać. Moja wina, ja wybrałem tanie kino sensacyjne klasy B. Dla ułatwienia dodam, że w tym samym czasie w tej samej Francji oglądałem film Kaufmana według Nieznośnej lekkości bytu. Nie było porównania.

No i w podrzędnej oskarowej kategorii filmów nieamerykańskich wygrał film z Iranu. Widocznie tematykę i pochodzenie miał lepsze niż film z Polski. Być może nawet był lepszy (o co podejrzewam nie trudno). Ale również się nie wybiorę, bo kino irańskie interesuje mnie tyle samo co norweskie. Znaczy wcale.

O ile władze się nie zmienią, to podejrzewam, że naszym kandydatem w roku następnym będzie najnowszy film Wajdy. Podejrzewam, że zdobędzie krajowe kwalifikacje jeszcze przed montażem, a przegra w Los Angeles z ambitną koprodukcją syryjsko-libańską. Mimo olimpijskiego wątku z przeskakiwaniem płotu o tyczce...

Bo praw fizyki pan nie zmienisz i sztuki salonem nie podmienisz...