Kapitał

Nazajutrz po wyborze Obamy amerykańskie giełdy "zanurkowały" albo, jak powiadają analitycy "zapikowały w dół", polska i ine europejskie także, po nich zaś azjatyckie i kołowrót znowu zaczął się kręcić.

No jakże tak? Gdzie się podział optymizm inwestorów? Gdzie poczucie "wielkiej zmiany"? Można by się nawet światem specjalnie nie przejmować, skoro, jak doskonale wiemy, polska gospodarka ma tak zdrowe fundamenty, że nie skruszy ich żaden diabelski żywioł - gdyby nie to, że oto zaczęły dochodzić wieści, że - wbrew zapewnieniom wcześniejszym - w Polsce jednak handlowano tzw. toksycznymi papierami wartościowymi i to piekielnego banku Lehman Brothers. Oszacowano już też, że w październiku z TFI wycofano 7 mld złotych.

Co gorsza, Komisja Nadzoru Finansowego zajęła się jednym z banków, zakazując mu udzielania kredytów w obcych walutach, grożąc ograniczeniem działalności tego banku. Ptaki ćwierkają o różnych bankach, ale wydaje się, że zaczynają się pojawiać coraz częściej sygnały potwierdzające, że z systemem bankowym w Polsce wcale nie jest tak, jak nas doniedawna jeszcze zapewniano. Czekamy, co się okaże dalej, tzn. nie tylko jak wyglądać będzie na GPW "korekta ostatnich wzrostów", tylko jak wiele ciekawego jeszcze dowiemy się o finansach w naszym kraju. 

Ale nie ma co tylko myśleć o pieniądzach, skoro są ważniejsze rzeczy na świecie. Na przykład Rosja. Nazajutz po wyborze 44. amerykańskiego prezydenta zaczęła nie tylko wypychać się na czoło peletonu i zakładac koszulkę światowego lidera, ale, co jeszcze bardziej intrygujące, przyspieszyła procesy zmierzające do ustanowienia caratu. Jak wiadomo, obecnym carem Rosji (już od wielu lat) jest W. Putin (chwilowo na stanowisku premiera), tylko że rosyjscy legaliści nie wymyślili jeszcze takiej formuły, żeby był to car demokratyczny, a nie niedemokratyczny. No i właśnie dowiadujemy się, że już się specjaliści krzątają wokół tego, by kadencję prezydenta przedłużyć z czterolatki do sześciolatki (słusznie, jak już rządzić to porządnie, a nie tak na pół gwizdka), no i by mogła się ona zacząć już w przyszłym roku. Słowem - zawrót głowy od sukcesów, jak mawiał ten, którego mądrość zmieniała brzeg rzek.

Najzabawniejsze jest to, że nie podejrzewam, by tzw. świat specjalnie się przejął takim ustanowieniem caratu, bo przecież Rosję trzeba kochać taką, jaka jest i nie można jej izolować na arenie świata. Widzieliśmy to zresztą w przypadku rosyjskiej inawazji w Gruzji - świat najpierw wstrzymał oddech z oburzenia, ale po chwili, by tak rzec, zapowietrzenia się, świat wyznał z rozbrajającą szczerością, że może Rosja nieco przesadziła, ale w gruncie rzeczy, to nic się nie stało. Skoro zatem można sobie zawojować jakiś kraj sąsiedzki i nic się nie dzieje - znaczit sa - nie ma szkody dla szeroko rozumianej demokracji - to w czymże mogłaby zaszkodzić jakaś wydłużona prezydentura Putina?

Powiedzmy sobie szczerze, przynajmniej Putina znamy, wiemy (z niezawodnych polskich mediów, oczywiście, którym - co oczywiste - miłość do Rosji nigdy nie przeszła po 1989 r.) jakiego ma psa i jakiego ten pies używa GPS-a, wiemy, co lubi jeść Putin, kiedy obchodzi urodziny, jak potrafi pilotować samoloty wojskowe oraz jak przerzuca gostków jako stary judoka - czy więc nie lepiej mieć na szczycie Rosji starego znajomego (niemalże kumpla z wojska), aniżeli kogoś zupełnie obcego, kto w dodatku mógłby się okazać jakimś cholernym kremlowskim jastrzębiem? Jasne, że lepiej mieć na Kremlu gołębia.

Tak więc sprawy się rozwijają kapitalnie, kapitalnie - jak w "Kapitale" K. Marksa.    

http://www.pb.pl/Default2.aspx?ref=topread&ArticleID=b58d3fff-7031-48f6-b3cd-ee2c93d7c68e

http://www.rp.pl/artykul/29,215525.html

http://biz.yahoo.com/ap/081106/wall_street.html

http://www.pb.pl/Default2.aspx?ArticleID=1dcccadb-8802-4205-a8c4-4cd5a1227da3&open=sec