Amerykański grizzli słabnie - rosyjski miś mężnieje

Można i trzeba sie zastanowić, dlaczego dwóch polityków, ulokowanych przez media na skrajnych wobec siebie pozycjach, zachowuje się podobnie – akceptuje niekorzystne dla Polski rozwiązania. Dlaczego ich protesty, krygowania i słowa krytyki, są skierowane jedynie na wewnętrzny rynek, najwyraźniej celem spacyfikowania negatywnych nastrojów w społeczeństwie.

Alternatywą postępowania Tuska było powiedzenie: Nie, to jest nasz samolot, i to my będziemy badać przyczyny jego wypadku. Nic w tym trudnego. Kilka miesięcy temu zrobił to Izrael po katastrofie izraelskiego helikoptera w Rumunii. W przypadku Kaczyńskiego sprawa była nawet prostsza, wystarczały cztery słowa: Nie podpisuję Traktatu Lizbońskiego. Irlandczycy zagłosowali już na nie. Przed nimi w 2004 roku  zrobili to Francuzi i Holendrzy. Prezydent Czech też podpisywać nie chciał. Lech Kaczyński wcale nie wyszedłby na raroga, unikalnego osobnika oderwanego od rzeczywistości.

Czym więc kierują się polscy politycy w zdradzaniu racji stanu, którą sami głoszą?  Rąbka tejemnicy uchyla opinia dwóch niemieckich komentatorów; Mariusa Heuser i Petera Schwarz, którzy zauważyli postępujące tonowanie patriotycznej, eurosceptycznej nuty w wypowiedziach Lecha Kaczyńskiego w trakcie jego wizyty w Niemczech w 2006 roku. Ich konkluzja - W końcu zdecydował się nie gryźć ręki, która go karmi - nie świadczy dobrze o polskich elitach, które Heuser i Schwarz uważają za skorumpowane i polegające na zagranicznym wsparciu bardziej niż na swoich wyborcach.

Wiatr historii zmienny jest, a Chiny są obecnie postrzegane jako największe zagrożenie dla USA i Europy. Zachód coraz mniej może liczyć na wsparcie Południowej Ameryki, Australii i Oceanii widzących swoją ekonomiczną przyszłość w bliskich kontaktach z Państwem Środka. Stąd też umizgi USA do Rosji. Stąd też zapraszanie do NATO Rosji – kraju przeciwko któremu ten pakt został stworzony. By proces ten ułatwić, na czele grupy ekspertów kierujących adopcją Rosji postawiono dawnych, prosowieckich, komunistycznych aparatczyków (Adam Rotfeld). Nie bez kozery. Wszyscy przecież wiedzą, że obecna Rosja jest kontynuacją tej sowieckiej.

Rosjanie są świadomi swojej rosnącej rangi i słabości Zachodu. Parę dni po zaproszeniu Rosji do NATO w grudniu 2010 roku, rosyjskie samoloty przegoniły z Morza Ochockiego amerykańskie i japońskie okręty mające tam manewry. W styczniu 2011 roku Duma łaskawie ratyfikowała układ START zmniejszający liczbę rakiet atomowych w USA i Rosji. Bardzo to ucieszyło prezydenta USA, kraju rosnącego bezrobocia (9.4%) , gospodarczej stagnacji (-2,6% PKB), rekordowego zagranicznego zadłużenia rządu (98% PKB) i ogromnego deficytu w budżecie (52% PKB). W porównaniu z „supermocarstwem” Rosja z 9,2% bezrobociem i ujemnym wzrostem gospodarczym (-7,9% PKB), ale tylko 30% zagranicznym zadłużeniem rządu, 6% deficytem bużetowym i  tanią siłą roboczą jest w znacznie lepszej formie.

Tusk jest świadomy geopolitycznych układów. Nie będzie drażnił rosyjskiego misia, bo naraziłby się przy tym Zachodowi. Lech Kaczyński ze swoją rusofobiczną polityką był dla Zachodu tylko kulą u nogi. A zaangażowanie Kaczyńskiego w Gruzji, w momencie gdy wojska USA i Izraela - inspiratorów Sakaszwilego –– już opuściły Gruzję, było wybrykiem skrajnie mylnych ocen i wielce wątpliwych celów. Z kaczyńskiej progruzińskiej koalicji nie zostały nawet strzępy na historycznym śmietnisku.

Jarosław Kaczyński wydaje się, że wyciągnął wnioski z lekcji swojego brata. Zaraz po wypadku w Smoleńsku wyprodukował przesłanie "Do Przyjaciół Rosjan”. Zbiegło się ono w czasie z wprowadzeniem przez Baracka Obame propozycji odnowienia z Rosją Układu Cywilnego Wykorzystania Energii Nuklearnej pod obrady Kongresu. Prezez PiS nigdy nie krytykował bezpośrednio Rosjan za sposób prowadzenia śledztwa. Ograniczał sie jedynie do atakowania rządu Tuska, słusznie oskarżając go o spolegliwość. W 2010 roku PiS zdecydowanie zdystansował się od retoryki z 2005 roku. SLD przestało się Kaczyńskiemu kojarzyć z postkomunistami, a Edward Gierek został obwołany bohaterem i patriotą. Warto przypomnieć, że 30 lat temu Kaczyński swoim udziałem w sierpniowym strajku usunął Gierka od władzy. Być może wtedy się pomylił?  Komuniści nie byli tacy źli? A Polska miała więcej autonomii wtedy niż dzisiaj w Unii Europejskiej?

W obliczu pogarszającej się sytuacji ekonomicznej i radykalizacji społeczństwa, Kaczyński i polityczno-gospodarczy establiszment słusznie obawiają się odrodzenia LPR i Samoobrony - wyeliminowanych przez PiS w latach 2005 do 2007. Spektakularne odcięcie liberalnego skrzydła dokonane pod koniec 2010 roku być może uwiarygodni PiS w oczach części niezadowolonych wyborców. Szykanowanie krzyża na Krakowskim Przedmieściu miało z pewnością taki efekt wśród katolików. Jeżeli Kaczyński chce ponownie spacyfikować sfrustrowanych Polaków to w 2011 roku należy oczekiwać odnowienia retoryki PiS z 2005 roku. Lustracja, walka z korupcją i 1,5 miliona mieszkań raczej nie wrócą, ale będą odwoływania do uczuć i interesów narodowych, wartości historycznych i poczucia sprawiedliwości społecznej. Czy wyborcy to kupią od partii, która sama oddała władzę przed spełnieniem swoich obietnic? Czy PiSowi uda się po raz kolejny skontrolować niezadowolonych? Nic nie wskazuje na porażkę wypróbowanej strategii.