Stan wojenny trwa nadal.

Tak, stan wojenny trwa nadal. Dla mnie w Kobylej Głowie napewno.

I nie tylko z powodu pozostałości  działań administracji, które dotknęły indywidualnie moja rodzinę. Pomnik tych poczynań w postaci walących się budynków mam za oknem i wydaje się to być sprawą nieodwracalną.

I nie tylko z powodu braku oficjalnego potępienia i uznania tego wydarzenia za zbrodnicze i wymierzone przeciwko Polakom.

I nie tylko z powodu nieuchylanie przepisów prawnych stanu wojennego, na mocy których ludzie umierali, tracili zdrowie, mienie i nie mają żadnych szans na dochodzenie sprawiedliwości, której dostąpili li tylko współbiesiadnicy okrągłego stołu.

Stracone lata 1982-89 nie tylko zatrzymały nalpiękniejszy zryw wolnościowy, który zdarzył sie temu narodowi po II wojnie, ale także pozbawiły go nadziei. Dały czas całemu aparatowi ucisku na przemieszczenie się w najbardziej newralgiczne miejsca, decydujące o funkcjonaowniu Państwa i jego gospodarki. Zachowanie dotychczasowych liderów przy okrągłym stole, sejm kontraktowy, Jaruzelski prezydentem - to jakiś zły sen.

Cokolwiek, co objawiło się później i nosiło znamiona niezależności, korzeniami tkwiło przed 1982 rokiem, napotykało na mur układu kontraktowego, mniej czy bardziej świadomych byłych opozycjonistów, opozycjonistów stworzonych dla potrzeb układu i dawnych wyjadaczy, co uszykowali sobie i swoim następcom pole.

Wynikiem tej zabawy jest fakt, że trudno dziś powiedzieć, iż do Unii przystąpiło Państwo Polskie jako partner dla pozostałych, świadomy swych praw, wartości, wiedzący czego rządać i wymagać, oraz będący w stanie wywiązać się z obowiązków. Raczej do Unii pod szyldem Polski przystapiła zbieranina różnych grup interesów, które mają na uwadze bardziej swoje usytuowanie przy korycie, niż istnienie Polski jako Polski. Nie ma znaczenia czy będzie ona proniemiacka, prorosyjska, proamerykańska czy chińska. Może jej nie być wcale, byleby koryto było.

To jest przedłużenie stanu wojennego z specyficznym systemem prawno - administracyjno -  fiskalnym, fikcja Państwa. Nie można ocenić tego inaczej, patrząc od wielu lat na kabaret sejmowo-senacki, rządowy i wyborczy.

Większość widowni, która teoretycznie winna by zareagowac, jest nadal na emigracji zewnętrznej, wewnętrznej lub trwa, szantażowana systemem fiskalnym właśnie, który ją pozbawia resztek odwagi cywilnej i obywatelskości.

Mała jest szansa by istniejący układ potępił i skazał swych twórców i ojców założycieli. Im zawdzięcza chleb i bezkarność. I pilnie się uczy, uczy się jak zachować status quo jak najdłużej.

Robert Helski